Na een middag slenteren met vermoeide benen in het stadje Salt, heb ik me letterlijk en figuurlijk op een bankje neer laten vallen. Ik viel neer naast deze man. Het duurde niet land of we kwamen in gesprek. Hij vertelde dat hij van origine Palestijn was en nu hier woonde. Tijdens het gesprek deelde hij bananen aan ons uit om de inwendige mens te versterken en de aandacht van ons nog wat langer vast te houden. We hebben zijn hele levensgeschiedenis te horen gekregen en tot slot kreeg ik van hem een bidprentje mee, ter bescherming op mijn reizen. Ik moet bekennen dat ik het op mijn laatste reis bij me had, maar het heeft me geen bescherming gegeven.Ben toen gevallen en 2 ribben daarbij gebroken. Tja, het is maar waar je in geloofd.