Tijdens de avondwandeling, ontmoeten we Mamoud, hij heeft nog in Petra gewoond. Al pratend kom ik erachter dat er een manier is om reeds voor opening naar de Treasury te lopen via een onbekend pad door de bergen.
Zeer vroeg gaat dan ook de volgende dag onze wekker, bij de receptie staan ons ontbijtpakket en de taxi al te wachten. Bij het visitorcenter, waar Mahmoud op ons zit te wachten beginnen we aan onze wandeling. Om dat de naam Lisette lastig is, wordt ze al snel tot queen gedoopt. Na een paar honderd meter verlaten we het normale pad, en beginnen we aan onze klim. Het belooft een onvergetelijke dag te worden, naar wat later zal blijken om meerdere redenen. Onze route gaat dus niet via de Siq maar via El Madras. Een pad kan je dit noemen, het is je weg zoeken tussen de rotsen en af en toe de stuiken. Mahmoud laat ons plekjes zien waar je dus normaal niet komt. O.a. grotten waar de Nabateërs woonden en de plaats waar de olijfolie geproduceerd werd. We spelen zelfs een oud strategisch spel dat hier in de zandstenen rotsen is ingekerfd. Na een spannend stukje klauteren moeten van Mahmoud na 1,5 uur lopen onze ogen sluiten, pakt hij onze handen om nog 5 meter vooruit te lopen. Als we dan weer onze ogen mogen openen kijken we neer op de schitterende Treasury. Het is beneden nog rustig, geen mens te zien. We eten en drinken nog wat op ons ‘balkon’ voordat we weer verder gaan. Via o.a. de grote offerplaats vervolgen we onze weg. Op sommige plaatsen is het uitzicht adembenemend. Pas als we onze afdaling beginnen, komen we voor het eerst andere bezoekers tegen.