Klagend bij de klaagmuur!
Jeruzalem
Israël
Travelireentje
Klagend bij de klaagmuur!
Het is 's nachts half 2 wanneer wij vertrekken voor een dagtrip vanuit Sharm el Sheik naar Israël. We worden eerst opgehaald in een klein busje (1) waar de vering duidelijk van naar de Filistijnen is...en hoewel ik wel wat gewend ben aan slechte bussen zakt de moed me toch een beetje in mijn schoenen voor de 3 uur durende reis die wij voor de boeg hebben. Gelukkig blijkt dat we later overstappen in een luxere coach (2) en kunnen we lekker comfortabel zitten...
We rijden tot de grens van Israël, doen de nodige formaliteiten, en worden opgewacht door onze gids. We stappen in de bus (3) en de eerste vraag van de gids is: hoe lang hebben ze in Egypte verteld dat het naar Jeruzalem is? Ons was verteld 3 uur totaal, maar we hadden er al 2 uur opzitten tot de grens, de gids vertelde zonder blikken of blozen dat het nog 5 uur naar Jeruzalem was.....
De gids vertelt ons dat we onderweg een stop zullen maken bij de dode zee, en ik tegen mijn man zeg: "we hebben onze snorkels niet bij ons", waarop mijn man heel nuchter antwoordt; "Waarom denk je dat het dode zee heet?"uhh, okay beetje blond dus... Gelukkig vroeg hij twee dagen later tot hoe laat de 24/7 geopend was en stonden we weer quitte.
Na lekker gedobberd te hebben in de dode zee, wat een hele bijzondere ervaring was, vervolgen wij onze weg naar Jeruzalem. Ik begin al een beetje onrustig te worden want de beelden van de klaagmuur die je altijd op TV ziet maken mij en mijn fotocamera flink onrustig....
Na enkele uren komen we in Jeruzalem aan en genieten we eerst van het stadsgezicht van bovenaf met de bekende gouden koepel en dan op naar de klaagmuur. Daar aangekomen wordt onze bagage gescand, werpen ze een blik op mijn opvallende spiegelreflexcamera maar zeggen niets. Hier voorbij zegt onze gids doodleuk dat het vandaag zaterdag dus sabbat is en er geen foto's gemaakt mogen worden. Mijn mond zakt open, wablief?, detail is dat de excursie naar Israël alleen op zaterdag te boeken is en gezien de grote hoeveelheid toeristen zijn wij niet de enigen die hier ingetrapt zijn....
We lopen rond bij de muur, die ik eerst moet zoeken, waar hij nou precies is, in mijn verbeelding is hij heel groot, niet dus. Mannen en vrouwen zijn gescheiden en bij het kleine vrouwen gedeelte is niet meer te zien dan een paar toeristen die briefjes in de muur achterlaten, tja daar kwam ik niet voor...
Mijn man heeft intussen een keppeltje opgedaan wat nog niet eens misstaat ook en gaat richting het mannengedeelte. Overal staan mannen en vrouwen de toeristen in de gaten te houden en zijn er vrij duidelijk in dat het maken van foto's absoluut verboden is. Gezien mijn eerdere ervaring in Egypte waarbij mijn camera in beslag werd genomen (zie mijn eerdere blog) houd ik me netjes in, eerlijk gezegd valt er nog steeds niet veel te fotograferen. Plotseling verschijnen er 2 orthodoxe joden met grote zwarte bontmutsen en raak ik toch lichtelijk gefrustreerd. Dat zou toch een mooi plaatje opleveren, maar de controleurs hijgen in mijn nek en mijn lichaamstemperatuur begint niet alleen vanwege de hitte behoorlijk te stijgen...manlief is intussen nergens meer te bekennen....deze blijkt later in het binnengedeelte te zijn (ik wist niet dat dat bestond) waar allerlei rituelen aan de gang zijn. Interessant natuurlijk, maar ik zie daar niets van. Hij heeft getracht daar stiekem wat foto's te maken..maar zonder flits niet echt een bevredigend resultaat. Het begrip klaagmuur werd steeds meer op mij van toepassing en heb nog ver buiten de klaagmuur geklaagd....ik heb slechts 1 foto stiekem gemaakt van een waterdrinkend jongetje die ik persoonlijk overigens 1 van de 2 beste foto's vind die ik tijdens deze vakantie heb gemaakt...(zie foto 1)
Daarna bezoeken wij het oude centrum van Jeruzalem en denk ik mijn kans te hebben, maar daar zijn ze altijd maar fotograferende toeristen, of je nou Reisreporter bent of niet, spuugzat en willen absoluut niet dat er foto's worden gemaakt, mijn humeur zakt aardig naar een dieptepunt. We bekijken de christelijke hoogtepunten samen met honderden andere toeristen en worden daarna gedropt in een grote souvenirwinkel, waar het heerlijk koel is, maar we verder niets te zoeken hebben....
We hebben onze lunch in Bethlehem wat in het Palestijnse gedeelte ligt dus weer in een ander busje (4), bekijken daarna de geboorteplaats van Jezus en dan is het tijd om de rit terug van in totaal weer 7,5 uur en weer 4 bussen te hervatten en zijn we rond half 2 's nachts, dus 24 uur later weer in ons hotel, waar we een paar dagen bij moesten komen van ons uitstapje...
De klaagmuur heeft voor mij een hele andere betekenis gekregen ;-) En ik ga zeker zelf nog een keer terug als Reisreporter dus niet als toerist haha en dan door de weeks eens bij de klaagmuur kijken....hopelijk is er dan van mijn kant minder te klagen....
Foto's
