Wanneer je je in een land begeeft zonder dat je de taal machtig bent, ben je geneigd van gebarentaal gebruik te maken. Weinig mensen buiten Iran en omliggende landen spreken Farsi. Perzen hanteren soms andere gestes dan wij in de westerse wereld gewend zijn: wanneer je een Iraniër wilt complimenteren en een OK-geste toont moet je vooral niet je duim moet opsteken, want dat betekent hier het mannelijk lid. Wat ze hier gewend zijn is een cirkel maken met je duim en wijsvinger en je overige drie vingers omhoog zoals we dat ook kennen. Wanneer je "ja" wilt knikken, dan knik je met 1 beweging omlaag tot je kin je borst raakt. Bedoel je "nee" dan knik je met je hoofd omhoog en maak je een T-klank met je tong van je gehemelte.