Sumatra

Door: Lione Kolsteren

Geplaatst op Oct 2, 2009

Sumatra is deze week weer eens op trieste wijze in het nieuws gekomen. Dat bracht mij op het idee om eens onze oude blogs op te zoeken, die we destijds vanuit Sumatra via waarbenjij.nu naar Nederland gestuurd hebben. Al lezende kwam dit prachtige (maar vaak zwaar geteisterde) eiland weer helemaal tot leven.

5 mei 2007
Eindelijk dan internet gevonden, zo ongeveer bij een local thuis, want het is niet gemakkelijk. We zitten nu op een eiland midden in het Tobameer, met geweldig uitzicht op het meer en de bergen vanaf ons balkonnetje. Het individueel reizen bevalt prima, lekker iedere ochtend de auto met chauffeur klaar en rijden maar.
Vanuit Singapore zijn we naar Medan op Sumatra gevolgen en meteen in de 3e wereld beland. Wat een volk overal, het krioelt van mensen en activiteiten. We zijn naar de rand van de jungle die Midden-Sumatra bedekt gereden. Het plaatsje Bukit Lawang waar we na een tocht over een erg slechte weg aankomen (wat een gaten en kuilen!) is in 2003 weggevraagd door een modderstroom (waarbij ook nog eens ruim 100 doden te betreuren waren). Onze eco lodge was gespaard gebleven. We moesten over een geimproviseerde houten hangbrug (wiebelen!!) over een woest stromende rivier naar onze huisjes. De volgende ochtend met een gids door de jungle glibberen en klauteren (heet!) en ineens stonden we voor twee orang oetans. Een ongelooflijk geweldige ervaring. Uiteindelijk hebben we er zo'n 6 gezien, waaronder het grote mannetje, op slechts een of twee meter afstand!! Lione heeft het zelfs gepresteerd om een orang oetan een banaan in de mond te proppen en is sindsdien in de zevende hemel. Via een nacht in een koel bergplaatsje (Berastagi) zijn we vandaag naar het eiland Samosir in het Tobameer overgevaren. Erg tropisch en prachtige natuur. De ferry was erg gezellig, kinderen die spontaan voor ons begonnen te zingen. Sumatranen zijn erg aardig, helemaal niet fanatiek of zo. De natuur is geweldig. Nog even een opmerking over het eten hier: heerlijk. Alleen vanmiddag belandden we ergens, waar we, toen de tafel volgeladen werd voor ons, vermoedden dat het hond en kakkerlak was. Klopte waarschijnlijk ook wel. Verder is het overal goed. De local wordt ongeduldig, hij wil zijn pc weer terug, dus we stoppen.
6 mei 2007
We zitten nog steeds aan het Tobameer. Vandaag over het eiland Samosir, dat midden in het meer ligt, gereden. Kleine Batakdorpjes, met die typische fraaie Batak huizen en veel graven overal (vaak nog mooier dan de huizen zelf). De mensen leven hier nog echt heel traditioneel. Daarbij ook nog een prachtige weelderig groene omgeving. Ook hebben we de “verplichte” traditionele Batak dansvoorstelling bijgewoond, dit keer was hij na een uur al afgelopen, dus dat viel reuze mee!! Gisteravond heerlijk gegeten, een wel heel uitgebreide rijsttafel, de schaaltjes bleven maar komen en zeggen dat we genoeg hadden en wilden afrekenen hielp niet! De eigenaresse is namelijk ook zangeres en ze wilde niet afrekenen voordat het hele repertoire gehoord hadden. Wel erg gezellig!! We hebben nu (8 uur s avonds) veel trek en ook zin om daar heen te gaan, maar zijn bang dat we niet voor halverwege de nacht weg zijn en we moeten morgen weer vroeg op!
8 mei 2007
Terwijl de lawaaierige auto's langs ons heen scheuren proberen we weer een berichtje te typen. We zitten nu in Bukittinggi, een vrij grote stad (100.000 inwoners). Twee dagen over gereden om hier te komen, en je komt hier niet zo maar! Natuurlijk is er in de eerste plaats het ruige berglandschap waar je doorheen moet. De wegen kun je geen wegen noemen en bovendien speelt het hele leven zich hier op de wegen af. Snel ergens langs als er overal op de weg kleden met rijst liggen te drogen, ossen slapen of moeders de was doen, is er dus niet bij. Je legt gemiddeld zo'n 30 km per uur af. Buiten de dorpen slingert het langs grote gaten in de wegen, halve wegen soms weggeslagen door slagregens en aardbevingen. Het hoogtepunt was een enorm gat waarbij 200 m weg was weggevaagd door een aardbeving en er rotsen en puin en modder naar beneden stroomde. De meeste auto's lieten zich aan kabels er door heen trekken, onze moedige chauffeur probeerde het zelf. We dachten: we komen hier nooit meer weg! Brandende hitte en de auto kwam maar niet vooruit. Eindelijk na een uur deze hindernis van 200 meter genomen! De accomodaties zijn hier heel goed, zeer idyllisch gelegen allemaal, met uitzicht op de majestueuze bergen. Sumatra is echt puur en puur natuur. Met deze twee reisdagen hebben we niet zo veel meer te vertellen: de route was prachtig. Het is hier een super vulkaan- en aardbevingengebied, maar we hebben nog niets gemerkt.
10 mei 2007
Even een geruststelling: mocht op het Nederlandse nieuws het bericht geweest zijn van een aardbeving in midden Sumatra op woensdagmiddag: we zijn tiptop en very well alive. We hebben er niets van gemerkt. Inmiddels zitten we een flink stuk verderop: op Java in Bandung, na een uiterst gedenkwaardige reisdag. Sumatra de laatste dagen waren helemaal OK, gewoon mooie natuur, en genieten van het plattelands- en het straatleven: je komt ogen te kort. Gisteravond nog naar een traditionele dans- en muziekvoorstelling geweest, dit keer van het Minangkabauvolk. Erg swingend moeten we zeggen, we hebben uiteraard nog meegedanst en natuurlijk als een vorm van ontwikkelingshulp na afloop weer de CD gekocht: onze prullenbak komt nog vol thuis!!
Vandaag eerst door prachtig West-Sumatra naar het vliegveld gereden. Onderweg een vulkaan gezien, die is begonnen te werken door de aardbeving van gisteren en volgens onze gids zou hij wel eens kunnen uitbarsten op korte termijn. Hij vroeg of we nog niet een dagje konden blijven; hij vond het zo zonde als we de uitbarsting zouden missen! Maar onze vlucht was al geboekt en we zijn, in een niet al te betrouwbaar uitziend toestel van Padang naar Jakarta gevlogen (uurtje vliegen).