Het is een hele klim op Gunung Papandayan, af en toe op handen en voeten, langs een riviertje dat steeds warmer en blauwer wordt. Onderweg komt overal stoom en zwavel uit de rotsen. Boven loop je werkelijk in de krater met rondom je op verschillende plaatsen schitterende zwavelbronnen en gassen. Het stuk kraterwand dat nog recht overeind staat na de laatste explosie ziet er daardoor nog vervaarlijker uit. Je loopt hier écht in een krater!