Het is al warm op de zoutvlakte. Gelukkig staat er nog een fris ochtendbriesje dat ons een beetje afkoelt. In de verste verte is er niets te zien, behalve een verdwaalde 'wild ass' die de vlakte afstruint op zoek naar vers groen. Na een tijd rijden zien we de eerste onnatuurlijk witte zoutbergjes opdoemen. We stoppen voor een praatje met de zoutwerkers (inhoeverre dat mogelijk is in het Gujarati ;-)) Het is wel snel duidelijk dat deze mensen een hard bestaan leiden. Dagen, weken, maanden achter elkaar van vroeg tot laat leven ze onder de hitte van de zon en proberen ze zout te winnen. In ruil daarvoor krijgen ze een mager loon en af en toe een grote ton met zoet water.