Ontmoeting met een zeeslang onder Gato eiland
Filipijnen
Azië
Dragonfly
Ontmoeting met een zeeslang onder Gato eiland
Ontmoeting met een zeeslang.
Het was een prachtige zonnige dag toen we naar het eiland Gato vertrokken. Gato is in die contreien een populaire duikbestemming. Een klein eilandje in de indische oceaan met een grot die onder het eilandje doorloopt en die je, als gevorderd duiker met een zaklantaarn onderdoor kunt zwemmen. Het eilandje is beroemd vanwege haar grote verscheidenheid aan klein en groot zeeleven. In de grot vind je vaak de witte rifhaai, die daar op sommige momenten slaapt na de jacht.
Een uurtje varen is het en onderweg, vertelt onze duikmeester een verhaal over een zeeslang die hij een keer in zijn broek kreeg. Of het visserslatijn is, kan ik niet echt met zekerheid zeggen, maar griezelig is het verhaal zeker. Elvin zo heet hij, vertelt ons, hoe hij op een dag door de grot heen zwemt, in zijn korte broek in plaats van in een duikpak, omdat het water zo warm is.
Ik griezel bij de gedachten, zeker, omdat ik toch al niet zo’n held ben als het om slangen of haaien gaat en luister aandachtig naar zijn verhaal. De zeeslang is een van de giftigste slangen ter wereld en kan een volwassen mens doden, binnen 3 minuten nadat je bent gebeten. Hulp halen heeft dus geen enkele zin. Maar, voegt hij er aan toe. “ Ze zijn niet zomaar agressief”!
In gezelschap van een paar toeristen zwemt hij net de grot uit en terwijl hij op de bodem nog wat bijlicht richting de duikers, voelt hij iets zijn knie lange broek in glijden. Zich realiserend wat het is, blijft hij roerloos balanceren op de bodem. Hij kan niets anders doen dan afwachten tot de slang besluit zijn broek weer te verlaten. En dat gebeurt zo vervolgt hij pas na een paar minuten.
Wanneer wij zelf, een half uur later de grot in zwemmen, zit het verhaal nog vers in mijn geheugen. Toch al niet zo’n held in een donkere grot, blijf ik dichtbij Ben en de duikmeester ondertussen goed om me heen kijkend. Maar gelukkig zien we hier geen slangen; zelfs geen slapende haaien deze keer. Ik stel mezelf gerust met de gedachte dat wij een 3mm pak aan hebben en er niets zomaar ergens in kan zwemmen.
Aan het einde van de grot, die alleen wordt verlicht door enkele zaklantaarns, zie ik weer licht opdoemen en opgelucht haal ik adem. Aan de andere kant zwemt net een groep andere duikers, die we stevig horen tikken op hun zuurstof fles. Een sein dat er iets te zien is. We zwemmen naar buiten en ja hoor, daar zie ik een grote zeeslang van zeker 1,5 meter omzichtig wegzwemmen richting de grot en dus ook in mijn richting!
Voorzichtig benader ik de slang, omdat ik toch een mooie foto wil maken. Ze zijn niet agressief galmt het in mijn hoofd, zolang hij zich maar niet bedreigt voelt. Ik maak foto’s vanaf een meter of 3 afstand. Maar dan merkt de slang mij blijkbaar op en komt vanaf de bodem gedeeltelijk omhoog. Net als een cobra, zijn kleine kraaloogjes kijken in mijn richting. Hij blijft half opgericht, rechtop staan. Achter de slang zie ik plots de drie andere duikers en plotseling realiseer ik me, dat de slang zich blijkbaar in het nauw gedreven voelt. Ik zwem langzaam achteruit. Maar de slang komt mijn kant op….!
Ik zwem nog meer achteruit. "Griezels", denk ik met bonzend hart, als hij van angst nou maar niet agressief wordt! Dan, zwemt hij plots met een flinke snelheid mijn richting uit. Ik besluit ter plekken niet in paniek te geraken en zwem langzaam nog meer achteruit richting de grot, ondertussen mijn ogen op de slang gericht houdend. Ik verbaas me erover, hoe rustig ik beweeg, al klopt mijn hart als een razende. Hij is nu ongeveer nog 1 meter van mij vandaan. Dan, ineens gaat hij recht omhoog naar boven, rakelings langs mij en een andere duiker heen en verdwijnt in de blauwe massa water naar de oppervlakte. Slangen gebruiken zo af en toe zuurstof omdat ze geen kieuwen hebben. Misschien was het dan toch geen agressie?! Gerustgesteld haal ik een paar keer diep adem.
Foto's
