Zuid-China deel 2
Yunnan
China
Titahartman
Zuid-China deel 2
Yangshuo
Yangshuo is een prachtig pittoresk dorpje en het omringende karstgebergte leent zich voor een fietstocht. We huurden mountainbikes om de omgeving te verkennen, en fietsten uren tussen de mooie, grillige heuvels. Het eerste stuk bleven we braaf op de verharde weg maar al snel schoten we de zandpaadjes in. Over de smalle kleiweggetjes vol met keien en diepe plassen fietsten we door de dorpjes. Alleen wat kippen, vuile honden en boeren tegenkomend.
Naast het boeren verdienen die lokale bewoners nog wat bij met hun bamboeboten waarmee de prachtige Li-rivier overgestoken kan worden. Maar wij wilden de rivier helemaal niet over!
Na 58x 'bamboe bamboe' naar ons hoofd geslingerd te krijgen kwamen we tot de conclusie dat we verdwaald waren. We vroegen een mannetje de weg naar The Dragon Bridge (No bamboe!! Dragon Bridge!!). Hij wees ons de weg. Vervolgens bleef hij zeker 10 kilometer achter ons fietsen op een oude kapotte omafiets over de keien en de heuvels.
Uiteraard had die rat ons de verkeerde weg gewezen, richting zijn tot vier maal toe geweigerde bamboeboot. We zaten dus nog steeds in de rimboe en de vermoeidheid sloeg met de minuut harder toe. Na nog eens anderhalf uur zwoegen, schelden, stukken lopen en schooiende kinderen van onze fiets aftrekken waren we godzijdank terug in Yangshuo. Toch heeft de geweldige natuur alle irritaties en pijntjes snel doen vergeten.
In Yangshuo pakten we de bus naar Nanning om van daaruit naar de provincie Yunnan te gaan. Nanning vonden we geen prettige stad. Op het station begon het al; een engerd bleef Bart maar aanstaren. Vervolgens heeft hij ons een tijd achtervolgt. Best eng. Nadat Bart voor de zoveelste keer zijn brede torso dreigend naar hem omdraaide droop hij gelukkig af.
De stad vonden we vies. We gingen even op de stoep zitten om in onze reisgids te bladeren. 'Kijk Bart een eekhoorn naast me' riep ik. 'Dat is een rat muts!', was zijn antwoord.
We barstten van de honger maar geen mens spreekt er Engels en de stad staat bekend als 'dog-eating city'. Voor ons geen Fikkie op ons bord. Uiteindelijk hebben we bij een erg chique hotel (de enige plek waar iemand Engels sprak) McDonald’s in het Mandarijn laten opschrijven. Vervolgens een taxi gepakt naar de Mac. Onzettende avonturiers dat we zijn!
Kunming
Vanuit Nanning hebben we de slaaptrein naar Kunming gepakt. Daar sliepen we in een gezellig hippie-achtig hostel waar de mannelijke backpackers massaal hun baard lieten staan en de vrouwen hun okselhaar.
Kunming was een prima stad. Groot, modern en genoeg te doen. Het wordt de stad van de eeuwige lente genoemd, vanwege het milde klimaat. Vreemde lentes hebben ze hier, want in de dagen dat wij er waren was het stervenskoud. Getogen in winterjas inclusief muts hebben we de stad verkend.
Oudjaar wilden we rustig vieren in de bar van ons hostel omdat we de volgende dag heel vroeg de bus naar Dali pakten. Maar dit liep ietsje anders. Om elf uur zijn we met een man of tien naar de lokale discotheken gegaan. Echt te gek!
We zijn allebei ziek geworden van het lokale bocht, dus de busreis naar Dali was pittig, maar adembenemend mooi. We hebben 4 uur sprakeloos uit het raam gekeken, en het was zonde van het uitzicht om ook maar één oog dicht te doen.
Van Dali naar Lijiang
Dali is net als Yangshuo een plek waar veel backpackers komen en heeft een oud en een nieuw gedeelte. De nieuwe stad is grauw en sfeerloos, maar de oude stad daarentegen is prachtig. De zon scheen eindelijk, dus het was een genot om in het stadje rond te wandelen. De stad wordt hoofdzakelijk bewoond door Bai, een minderheidsgroep die in hun klederdrachten de straten bevolken.
Na Dali zijn we naar Lijiang gegaan. Een práchtige stad. Een groot doolhof, maar enorm knus en sfeervol. We hadden wederom mountainbikes gehuurd en een paar uur gefietst met continu een besneeuwde berg in ons vizier.
De fietstocht was zwaar, want vanwege de ijle lucht was onze conditie ver te zoeken. Na een uurtje fietsen gingen op weg naar het Dragon Pool Park. Deze waterbron voorziet de gehele oude stad van water. Een enorm mooi stukje natuur waar we wat hebben gewandeld en lekker in het gras hebben gelegen.
De berg in het park, The Elephant Hill, hebben we tot de helft beklommen. Ook hier heeft de ijle lucht (of de acht bier van de avond ervoor) ons doen afdruipen.
Terug in de oude stad merkten we dat we regelmatig stiekem werden gefotografeerd. Twee Chinezen vroegen het netjes, dus met hen staan we innig omarmd op de kiek. 's Avonds nog een Nederlander ontmoet die samenwoont met een Naxi, de belangrijkste niet-Chinese bevolkingsgroep van China. Hij kon ons veel vertellen over het leven in China en de Naxi-cultuur.
Vanuit Lijiang zijn we met de slaapbus naar Kunming vertrokken. In deze bus met veel te korte, net te smalle plankjes zijn we naar Kunming gehobbeld.
In Kunming aangekomen hebben we meteen de bus gepakt naar Hekou, de grensplaats naar Vietnam. Deze busreis duurde ook nog eens 12 uur (met een kettingrokende buurman en passagiers die hun neus leeg spoten in het gangpad!).
De volgende ochtend zijn we de grens overgestoken. Eindelijk in Vietnam! En...eindelijk weer zitwc's waar het papier -godzijdank- mee doorgespoeld mag worden.
De wc-prullenbakjes in China (negen van de tien keer zonder deksel) waren angstaanjagend. Als je de wc inliep werd je meteen geconfronteerd met zaken die wij niets voor niets in het riool laten verdwijnen. Naast hygiëne ontbrak het wc's meestal ook aan privacy. De eerste keer dat ik de deur niet op slot kon doen was gênant en onwennig. Uiteindelijk verdwenen de deuren helemaal, en als we tijdens een busrit een sanitaire stop hadden, hingen we met z'n allen boven een gootje.
Agenten, zwervers; het hing moeiteloos naast elkaar. Overigens wel goed voor het sociale aspect.
Ondanks de -in onze ogen- rare, onbeschofte en onhygiënische bevolking is China werkelijk een prachtig vakantieland!
Foto's
