Op bezoek bij de grote roerganger
Beijing
China
Corriedewinter
Op bezoek bij de grote roerganger
Gisteren hadden we het al gezien op het plein van de Hemelse Vrede: Voor bezoek beginnen aan de noordkant. Is dat waar, zo lang?
We zijn op tijd op. Buiten ziet het er om de een of andere reden warm uit. De deur van het hotel geeft de eerste confrontatie. Het is heet. Lopen naar de metro, langs stalletjes en verkopers die nu en dan al tekenen van herkenning geven.
Met volle metro op Mao af. Gelukkig zullen ze niet allemaal voor hem komen.
Trappen op en de schok...
Duizenden mensen en een rij die tien keer zo lang is dan ik me voorstelde. Over de temperatuur wil ik het niet hebben.
Tussen gouden lijnen schuifelen we langzaam richting Mao. Wie buiten de lijnen stapt, wordt gecorrigeerd door een kameraad met luidspreker. Goed georganiseerd, zonder tas of camera, naderen we.
Zijden bloemen gaan vlot van de hand. Ze worden voor Mo’s hoofd neergelegd in een container (die straks weer terugrijdt naar het stalletje, oplossen van een milieuprobleem heet dat eufemistisch)
In een ijskoude sombere zaal, volgens de folder ‘The magnificent Hall of Last Respects’, ligt-ie dan. We mogen niet praten, wijzen of stilstaan.
Het Australische Chineesje voor mij hoor ik nog net tegen haar vader mompelen: “Was this all for this?”
Na twee uur en 5 minuten staan we buiten. Zie ik een glimlach op het grote portret van Mao?
Foto's
