Arrive as a visitor, leave as a friend!

Door: Sylvia79

Geplaatst op Apr 15, 2009

Arrive as a visitor, leave as a friend!

Bij de mededeling dat de reis dit jaar naar Zuid-Afrika zal gaan verslikt moeder zich bijna in haar koffie. Mijn moeder gaat meestal op fietsvakantie naar Duitsland en Zuid-Afrika waar haar twee dochters naar toe willen lijkt een grote nachtmerrie, ondanks het feit dat we twee kerels bij ons hebben. Als de jongste dochter dan ook nog verteld dat ze drie weken door Thailand gaat zwerven zonder enige vorm van reisschema ziet moeder een aantal verschrikkelijke vakantieweken voor zich. In de daarop volgende maanden worden door mijn moeder diverse vakantiebestemmingen aangedragen die toch vast leuker (en in haar ogen vele malen veiliger) zijn. De afleidingsmanoeuvre van moeders wordt uiteraard door ons doorzien en mijn zusje en ik zijn vastbesloten naar Zuid-Afrika te gaan om daar de big five te gaan spotten.
Als vaste reisleidster van ons gezelschap begin ik vol overgave in de reisboeken te lezen en dan begint de twijfel toch wel even toe te slaan. De altijd nuchtere lonely planet geeft een onuitputtende lijst van gevaren en tips om deze gevaren te voorkomen. Vooral de tip dat bij een carjacking de overvaller zal vermoeden dat je een wapen hebt en dat je daarom geen enkele weerstand moet bieden zorgt even voor iets minder vakantievoorpret. Als mijn zusje op haar werk in de lunchpauze, bij het noemen van vakantiebestemming Zuid-Afrika, ook nog eens een hele keur aan horrorverhalen op zich afgevuurd krijgt beginnen we ons toch even af te vragen of moeders niet een klein beetje gelijk zou hebben.
Maar als echte globetrotters besluiten we toch om door te zetten en vooral de belangrijkste tip van de lonely planet te onthouden “try to keep things in perspective”.We hebben ten slotte ook nog twee kerels bij ons die hopelijk een afschrikwekkende werking hebben.
Bij aankomst in Zuid-Afrika laten we Johannesburg maar snel achter ons en met de autodeuren op slot, wat nog enigszins paranoïde door ons wordt gecontroleerd, rijden we naar Tzaneen. Uiteraard hebben we gelezen over de grote verschillen tussen arm en rijk, maar op het moment dat we tussen Polokwane (Pietersburg) en Tzaneen in “the middle of nowhere” 23 kilometer lang troosteloze sloppenwijken zien, wordt de tegenstelling pas goed duidelijk. Temeer nu alle “rijke” huizen die we op onze reis nog tegenkomen voorzien zijn van rijen prikkeldraad en grote hekken en schijnbaar iedere bewoner een “ armed response unit” achter de hand heeft.
Als we de volgende dag op weg gaan naar het Kruger Park beginnen we ons wat te ontspannen, de decoy wallet uiteraard wel nog in onze zak en de auto op slot. Als we naar onze game lodge in het Kruger Park rijden kijken we onze ogen uit en beginnen al een aantal dieren te spotten, mijn lonely planet watching wildlife southern africa blijkt een goede investering om de springbok van de impala te onderscheiden. Tevens blijkt het boek een uitstekend middel om mijn reisgenoten te vervelen met een heel scala aan (soms nutteloze) weetjes over de verschillende dieren. Er zit zelfs een checklist in het boek en het doel wordt om de dieren op de checklist, wellicht met wat smokkelen, uiteindelijk af te kunnen strepen.
Als we arriveren in onze private game reserve weten we waarom we naar Afrika wilde. Op het moment dat we met onze groep in de 4-wheel drive stappen, zien we de bijzondere samenwerking tussen onze gids Andrew en onze tracker Morris die feilloos de sporen van de wilde dieren op de weg voor ons weten te vinden. Als we dan ook nog na een uur oog in oog staan met luipaard “batman” en ’s avonds een groep jagende leeuwen tegenkomen zijn we erg blij dat we alles in perspectief hebben gezien en gewoon naar Zuid-Afrika zijn gegaan. Als we ’s avonds met een sundowner, middenin in het Kruper Park, de zon zien ondergaan vragen we ons af of we nog mooiere vakantiebestemmingen zullen gaan tegenkomen.
De daaropvolgende dagen zien we bijna de gehele checklist aan dieren voorbij komen en vertelt onze gids Andrew alles over de dieren en planten, ook krijgen we een cursus tracken maar dit lijkt toch makkelijker dan dat het daadwerkelijk is. ’s Avonds hebben we een barbecue in de boma, een met palen afgezet openlucht “restaurant”, waar we onder de Afrikaanse sterrenhemel eten. Aangezien we midden in de bush zitten en er geen hek rond onze lodges staat moeten we na het eten in groepjes samen met onze gids terug naar de lodges terwijl de gids met zijn zaklamp in de bosjes schijnt op zoek naar oplichtende ogen; als moeder dit eens wist…..
Het moto van onze private game lodge “arrive as a visitor leave as a friend” lijkt erg treffend te zijn gekozen, met pijn in ons hart nemen we na een aantal dagen afscheid van Andrew, Morris onze game drive genoten en het schitterende Kruger Park en gaan we op weg naar Kaapstad.
In de daaropvolgende weken vallen we van de ene verbazing in de andere, blyde river canyon, Hluhluwe national park, Mount zebra nationale park met z’n stille en verlaten vlaktes, Addo Elephant park en het Tsitsikamma national park. We passeren zoveel verschillende en mooie landschappen en ontmoeten vele hartelijke en aardige mensen zoals de groepen schoolkinderen die met ons op de foto willen en onze gastvrouw in de hostel in Lesotho die ieder compliment over haar kookkunst vol trots in ontvangst neemt. Toch zien we ook de sloppenwijken en de grote armoede die toch nog steeds in Zuid-Afrika aanwezig is. Vooral de grote sloppenwijken bij aankomst in Kaapstad lijken volkomen tegenstrijdig met de luxe restaurants in the waterfront in het centrum van de stad. In ons drukke reisschema hebben we echter geen ruimte opengelaten voor een township tour, achteraf gezien jammer omdat we meer hadden willen weten over het leven in de townships.
Na een schitterende rondreis arriveren we na vier weken weer in Nederland. Moeder slaakt een zucht van verlichting; het gehele kroost is weer heelhuids terug…