Addo Elephant Park heeft een merkwaardige ontstaansgeschiedenis. De jacht naar ivoor is niet van de laatste tijd, maar begon al rond 1700. Zo rond 1900 hadden de jagers er voor gezorgd dat de meeste olifanten en ander wild waren verdwenen in dit gebied. Enkele geïsoleerde kudden resteerden er nog. De grootste bevond zich in Addo, zo’n 140 olifanten. Er ontstond een conflict met het wild door de groei van vraag naar landbouwgrond. Olifanten beschadigden de oogst en hadden – net als de boeren – ook water nodig. De conclusie was voor de plaatselijke boeren duidelijk: men moest de olifanten kwijt. In die tijd gaf men niet zo veel om wild, het was eigenlijk alleen maar een storend iets.

In 1919 werd ene majoor P. Pretorius door de plaatselijke autoriteiten aangesteld om de klus te klaren. Hij schoot uiteindelijk 114 olifanten dood in de jaren 1919 en 1920. Deze gruwelijke activiteiten kregen op een gegeven moment niet de publieksprijs meer. Er gingen stemmen op om er mee te stoppen, toen er in Addo nog maar 16 olifanten over waren.

In 1931 werd het Addo NP opgericht en er waren toen nog maar 11 olifanten over.

Vandaag de dag lopen er weer meer dan 600 olifanten rond. In het park leven overigens niet alleen olifanten, maar ook buffels, neushoorns, antilopen en zelfs leeuwen. Je krijgt ze bijna allemaal zeker te zien.