Deze Bisharin-vrouw kwam in de Atrunkrater zo mijn beeld inlopen. Ze is net als wij afgedaald in de krater en neemt een kijkje bij de ezels en de dromedaris die zich te goed doen aan het gras.

De Atrunkrater is ongeveer een miljoen jaar geleden ontstaan tijdens de laatste vulkaanuitbarsting in Soedan. In de krater vind je een meer dat gevuld is met zout water en dit zout wordt al eeuwenlang handmatig gewonnen, passief door het indampen van de zoute modder en actief door het afborstelen van de zoutkorsten langs de oever.

De ezels en dromedarissen zorgen voor het vervoer van het zout, maar zolang er nog niet genoeg verzameld is, kunnen ze vrij rondscharrelen. De kraterbodem van de Atrun is niet alleen bezaaid met stenen maar er is ook veel groen dat in plukken over de krater verdeeld ligt. Voedsel genoeg voor alle dieren en omdat het gras altijd groener is aan de overkant, zijn ze constant in beweging.