Port Louis, de hoofdstand van Mauritius. Hier wonen 130.000 mensen tegenover 1,2 miljoen mensen op heel Mauritius. Wat direct opvalt is dat de reclame langs de weg in Frans is, maar verkeersborden Engels.. Iedere Mauritiaan spreekt Creools wat een lokale verbastering van Frans is, de voertaal is Frans, maar de staatstaal Engels. Makkelijk want zo vinden wij snel Caudan Waterfront, een toeristisch centrum wat nauwelijks leeft, want de echte Mauritiaan brengt de avond thuis door met familie. Het eiland blijkt overigens een grote familie te zijn, horen we later van een taxichauffeur, afstammend uit een tijd van slavernij. De mensen kijken je altijd in de ogen met een grote glimlach, vriendelijk en behulpzaam in alles. Ook hier hebben de Nederlanders een geschiedenis, want in 1598 vernoemt admiraal Wybrandt Warwyck het eiland naar prins Maurits.

Mauritius bijna alles heeft: zeilen en surfen was blijkbaar goed te doen aan de noordkant en voor kite-surfen moest je in het oosten (de wind kust) zijn. Het zuidwesten is een nationaal park waar je de fraaiste vogels kunt bekijken.. Ik had het allemaal willen zien en meemaken, maar och die westkant met witte stranden en azuurblauw water was ook prima wakker worden. Één ding hebben we allemaal niet gezien: die verdomde Dodo, onvindbaar dat beest..

Lees mijn volledig avontuur op mijn Blog..