De zonsopkomst boven de duinen van Erg Chebbi zijn voor mij magisch. De stilte, de kou en dan opeens komt alles tot leven. Zodra de zon boven het duin uitkomt en met zijn stralen het zand verwarmt, voel ik me een ander mens. De mensen op de dromedarissen zijn heel dik ingepakt tegen de kou, terwijl het goed te doen is met een vest, maar dan moet je wel klauteren en klimmen.

Eindelijk is de beslissing gevallen ondanks de tegenslagen durven we toch weer op pad te gaan. We gaan naar het Zuiden, maar we weten nu al dat we ook de oversteek naar Marokko zullen maken. Dat land is voor ons net een magneet en ach waarom zouden we het weerstaan. Nu is het aftellen begonnen, nog een dag of 10 en dan stappen we in de camper. Dat betekent dat ik langere tijd bijna niet online kan zijn, dat vind ik erg jammer. Maar de verbindingen met het internet waren vorig jaar nog zo slecht in Marokko dat ik wel kon kijken op de site maar een foto waarderen duurde vaak minuten lang.