De duinen van Erg Chebbi, veel is er over geschreven, vaak zijn er hele mooie foto's van geplaatst. Wat mij zo fascineert aan die bijzondere plek is, de eenzaamheid die je zomaar kan overvallen als je alleen op een duin zit en uitkijkt over het weidse lege landschap.

Even helemaal alleen, zo voel ik me nu. Manlief is achtergebleven in Marokko terwijl ik nu weer thuis ben om op bezoek te gaan bij mijn zieke vader. Hopelijk kan ik over niet al te lange tijd weer terug vliegen naar mijn man en dit bijzondere land.