Afscheid nemen, ik heb er moeite mee. Mijn laatste dag in Erg Chebbi, ik heb me er veel bij voorgesteld. Bedden verschonen, wassen veel wassen en nog een laatste keer naar Hassi Labied en Merzouga en natuurlijk nog een wandeling in de duinen. Hoe anders dan de werkelijkheid.

Tot een uur of 11 is het mooi weer, een blauwe lucht en dat is zeldzaam in deze tijd van het jaar. De lucht is al meer dan 10 dagen gevuld met zand, dus vaal geel en zeker niet mooi. Dat het heet zou worden wist ik van tevoren. Zo'n 40 graden is normaal. Maar dat de ergste storm van deze vakantie huis zou houden hier in de woestijn wist niemand. Zand, wind en geen uitzicht. Zand in de kasten, in de koelkast, in mijn schone bed en wassen die overnieuw gedaan moeten worden. De stroom valt uit, geen internet meer, kortom afzien. Alles potdicht in de camper maar het fijne stofzand zit overal. Al uren gutst het water langs mijn lijf en toch zie ik er tegenop om morgen weg te gaan. Weg van een fijne plek, die zeker een plek in mijn hart heeft, op pad naar het noorden. Onzeker waar we mogen overnachten en wanneer we over kunnen met een boot.

De foto heb ik genomen tijdens een zeldzaam mooie zonsopkomst, die ik maar 1 keer in de drie maanden dat ik er ben heb meegemaakt.