Voor de Coronacrisis de wereld op zijn kop zette en alles anders werd, juist in de woestijn, ging ik er graag op uit om een karavaan te spotte. De man met zijn kudde dromedarissen zag ik in de verte aankomen en ik liep hem tegemoet. Ik ben een tijdje met hem meegelopen, dat klinkt makkelijker dan het is. Hij heeft een tempo wat voor mij bijna niet vol te houden is in het mulle zand. Ik neem foto's, geen enkel probleem wat hem betreft. En als ik teveel achterop raak laat ik hem gaan. Dan maak ik een serie foto's die horen tot mijn favorieten woestijn foto's. Met eentje heb ik zelfs een camera gewonnen. Daarom een foto van jaren geleden, de man komt net aanlopen.