krokodil tijdens duikcursus en schorpioen in zwembroek! (maartthema)
Lake Malawi
Malawi
Ejbaaijens
krokodil tijdens duikcursus en schorpioen in zwembroek! (maartthema)
Vanuit Nkata Bay aan het meer van Malawi ben ik met een oude roestboot naar de Likoma Islands gegaan. De boot zou om 20.00 uur vertrekken maar vertrok al een uur eerder. ik mocht er niet op. Vol meneer! Maar ik heb toch al een kaartje gekocht? Morgen misschien een extra afvaart! Normaal gesproken gaat er 2 keer per week een boot maar nu gelukkig een extra boot. Een kaartje voor economy class levert een plaats in een volgepakt ruim (ongeveer 100 mensen) tussen de zakken en meel en andere goederen. Er schijnen daar ratten rond te lopen, dus ik koop een kaartje voor first class. In een gang op het bovendek of een klein stuk van het voordek kon ik gaan staan of op de grond zitten. Het was al donker toen de boot vertrok. Wow, wat gaat die horizon gigantisch heen en weer! Een meer met zeer hoge golven! Dat verwacht je op open zee, maar niet op een meer! Wat ben ik misselijk geworden. Na meerdere keren overgegeven te hebben werd me een keukenstoel aangeboden. Toch nog een zitplaats. Wat je daar niet voor moet doen ...
De volgende ochtend kwamen we aan bij het eerste eiland: Schizumulu Island, oftewel sperma eiland. Het eiland heeft de vorm van een spermatozoide. Prachtig witte boom op het strand! Wit vanwege de vogelpoep. Niet een boom voor Hilbert van der Duim om te in te klimmen.
Aangekomen op Likoma Island was het onder begeleiding van enkele kinderen ongeveer 40 minuten lopen naar de rieten huisjes op het strand. Het zag er geweldig uit. Zes rieten gebouwtjes en een centraal een ronde bar, enkele tafeltjes en hangmatten. In Nkata Bay had ik een proefduik gedaan en nu bleek hier een PADI duikcusus gegeven te worden. Volgende dag direct begonnen! Eigenlijk heb ik watervrees! Zwemmen deed ik al jaren niet meer. Dit is toch een goede manier om over die watervrees te komen. Wat vond ik dat eng om onder water de zuurstof toevoer af te sluiten en mijn duikbril af te doen. Maar het lukte!
's Nachts hoorde ik veel geritsel van allerlei insecten in het riet van het huisje. Onder het muskietennet ben je toch veilig, dus laat die beestjes maar. De volgende ochtend stond ik vroeg op om de theorie van de duikcursus te gaan leren. Ik stapte uit bed. Had mijn bril nog niet op. Pakte mijn zwembroek die ik over een balk had gehangen. Ik stapte er met mijn voeten in. Hé, er zitten wat waterplanten in de broek. Toch maar eerst uitdoen, maar ja wat maakt het eigenlijk uit. Tot mijn knieen omhoog getrokken. Nee toch maar uit doen. ik deed mijn broek weer uit. Keek naar het kruis van de zwembroek. Aaaaaaah ....! Een kleine schorpioen!!!! Mijn God, wat als ik die broek verder naar boven had getrokken? Pijnlijk.....! En geen ziekenhuis. Misschien een dokterspost. Ik stond te trillen op mijn benen.
De dag er voor waren enkele Engelse jongelui aangekomen (hadden vrijwilligerswerk gedaan). Mijn ervaringen met de schorpioen verteld, Ze hebben de volgende dagen hun spullen veel gecontroleerd!
Leuk, vandaag een eerste duik vanaf een klein moterbootje. Spannend. Achteruit vanaf de boot duikelen. Nog steeds wat eng vanwege mijn watervrees. Onderwater een geweldig mooi gezicht. Helder water, prachtige cycliden. Wat is duiken toch geweldig mooi!!! Na 18 minuten duiken weer de boot in geklommen. De moter werd gestart. Hé, daar ligt een boomstam in het water. Dichterbij gekomen...... Waaaaat???? Een krokodil !!!! En een bewoner van het eiland had (na een vraag van mij) verteld dat aan deze kant van het eiland geen krodillen kwamen. Nee, die zitten alleen aan de kant van Mozambique, niet aan deze kant! Als ik er ben dus wel! De volgende dag is er eerst wat rondgevaren voordat we weer gingen duiken. Die beesten pakken toch geen grote bellenblazende wezens met gele flessen op hun rug?
Op het eiland waren weinig toeristen, alleen het groepje rustige en sympathieke Engelsen. 's Avonds was het genieten van mooie zonsondergangen, begeleid door relaxte lounge muziek en heerlijke drankjes. Achter de bar stond een aangeklede etalagepop. Ze heette Marie. Met de Engelsen en enkele eilandbewoners was het 's avonds erg gezellig. Marie werd in de gezelligheid betrokken.
Na 6 dagen zou ik weer met de boot naar het vaste land gaan. Op de dag van vertrek liep ik de 40 minuten naar de boot terug. Géén boot. Deze was voor reparatie naar het dok. Wat nu? Pas 5 dagen later was de boot gemaakt. Balen...... nog langer genieten van het prachtige eiland, schitterende onderwaterwereld, leuke mensen, ondergaande zon en relaxte sfeer!
(in het kader van de speciale maart blog actie staat er ook een enkele toerist op de foto)
Foto's
