Vanuit Maralal vertrekken we naar Loiyangalani, gelegen aan de oostelijke oever van het Turkana-meer. Urenlang rijden we door een volledig verlaten en onherbergzaam gebied tot we tegen de avond plotseling het prachtige azuurblauwe meer zien liggen. Loiyangalani is een klein plaatsje en bestaat vrijwel geheel uit hutjes die gemaakt zijn van takken en stro.

Vanuit hier bezoeken we de volgende dag een klein dorpje waar voornamelijk de El Molo wonen. De El Molo vormen één van de kleinste stammen van Kenia en in 1980 telde de stam nog maar 538 personen. Er zijn speciale maatregelen getroffen om de stam niet te laten uitsterven. Oorspronkelijk waren zij nomadische veehouders maar ze zijn overgestapt op de visserij.

We schrikken van het armoedige bestaan van de mensen in het dorpje. Ze wonen in zeer kleine en eenvoudige hutjes, gebouwd van takken en bedekt met wat stro, waarin niets te vinden is buiten een paar doeken en pannen. Keihard werken in een onherbergzaam gebied er is werkelijk niets om hun leven ook maar enigszins te veraangenamen.
We zien vrijwel geen mannen in het dorpje, want zij zijn op het meer aan het vissen. De vrouwen zijn druk bezig om de gevangen vis verder te verwerken en leggen de vis op rekken in de zon om te drogen.

Deze vrouw staat ons een beetje verlegen te bekijken ..........