Kinderen roepen 'toubab' (blanke) als ze ons zien aankomen in compound Nugu Kebbeh.
Hier waan je je buiten de gebaande paden want er is hier geen elektriciteit of stromend water.
Eten doen we met onze handen van de vloer en we worden gevraagd om te blijven slapen.
Vrijwel iedereen slaapt op de grond, alleen de vrouw die deze maand de eer heeft om bij haar man te slapen mag in een bed.
We zouden dan met zijn vijven in één eenpersoonsbed slapen. We slaan toch maar over, al gaan ze er wel van uit dat we de volgende keer écht blijven slapen.