We zijn onderweg naar de vulkaan Erta Ale, we rijden door woestijn en krijgen steeds meer lavavelden te zien.
Mensen zien we bijna niet maar wel af en toe een dromedaris.
Bij het basiskamp zullen we wachten tot de zon onder is ( dan is het iets koeler) en dan aan de beklimming van de Erta Ale beginnen. Dat klimmen valt mee, het pad loopt geleidelijk omhoog.