We rijden door het Ethiopisch Hoogland, een vulkanisch plateau dat op een hoogte van ruim 2500 meter ligt. De weg die we volgen richting Lalibela is lang en slecht. Het is een mengsel van grind en zand vol bulten en gaten. Maar ondanks dat is het een prachtige rit door dit indrukwekkende gebied.

Soms is de weg zo slecht dat we uit moeten stappen, zo is ons busje lichter en kan de chauffeur de hindernis(sen) beter nemen. Een mooie gelegenheid om even de benen te strekken en foto's van het landschap te nemen.

Tegen de bergflanken wordt graan en teff verbouwd en net na de regentijd zijn de terrassen lichtgeel en groen gekleurd. Samen vormen de kleine veldjes één grote lappendeken, waar af en toe plompverloren een acacia in staat.

Na deze noodgedwongen pauze gaan we weer op weg. Op naar de volgende stop...