Spitsbergen! Mijn vriendin en ik hadden er al veel over gelezen en het stond al een aantal jaren op onze bucketlist. Toen we hoorden dat het mogelijk was om er met een zeilschip helemaal omheen te va... Lees meer
Wisseschout
Lichaamsversiering of
Zoals sommige onder ons tatoeages een mooi lichaamsversiering vinden, vinden andere dit alweer afschuwelijk. Zo is dit ook bij de Mursi volkeren met hun lipschotels. Vroeger was ... hoe groter de lipschijf, hoe mooier de vrouw en hoe groter de bruidsschat. De traditie van de lipplaten is stilletjes aan aan't verdwijnen en nu doen de meeste enkel de lipplaten in als toeristen hun dorp bezoeken. Deze mursi vrouw heeft duidelijk niet gekozen voor een lipschotel maar wel voor mooi afgewerkte oorschotels en voor littekenvorming op haar lichaam. Hoe dikker de littekens hoe mooier ze deze vinden.
Lynxen in de...Bayeri
Februari 2019 ben ik met een groep fotografen naar de Bayerische Wald geweest om Lynxen en Wolven in de sneeuw te fotograferen. Dat wilde ik al heel lang doen. Wij waren met een groep fotografen en hadden Walkies-Talkies om elkaar op de hoogte te houden of wij beweging/actie van de dieren zagen. Dat werkte perfect en soms had je geluk en soms niet. Het is een soort wildpark. Het is absoluut geen dierentuin. Het zijn hele grote verblijven/bossen waar deze beesten in leven. Ze leven zoals in de wildernis. Op de foto zie je 2 kids, moeder die Papa Lynx aan zien komen. Soms geven ze wat agressie af, dat viel mij soms op . Waarom ze dat doen, weet ik helaas niet. Deze parken liggen in de buurt van de Lusen.
Snow monkey
Het Snow Monkey park kun je bereiken met de supersnelle shinkansen van Tokyo naar Nagano, dan met een normale trein naar Yudanaka. In het dorpje Yudanaka heb je verschillende Ryokans met onsen (traditionele slaapplaats met warmwaterbaden) Van hieruit kun je wandelen (2km) via een bospad naar het Snow Monkey Park. Hier heb je een heetwaterbron die in beslag wordt genomen door de Japanse makaak. Deze komen 's morgens uit de bossen om zich dan op te warmen in het lekkere warme water.
Oryx in oranje duinen
NamibRand Nature Reserve ligt ten zuiden van Namib Naukluft NP (sossusvlei/deadvlei). Terwijl Namib Naukluft druk bezocht wordt door toeristen is het in NamibRand heel rustig. Het is een prachtig kleurrijk gebied waar we heel veel oryxen hebben gezien. Ook hebben we hier springbokken, kudu en zelfs een luipaard gezien. De landschappen zelf zijn enorm mooi zelfs zonder wildlife.
Grizzly Rick
Vanuit Telegraph Cove hebben we een trip geboekt waarbij we naar de tegenoverliggende inlets zijn gevaren om daar vanaf een soort pontonbootje dat voortgetrokken werd door ondiep water te zoeken naar grizzly beren. Helaas hadden we pech en hebben tijdens deze tocht geen beren gezien. We kregen daarom een tegoedbon om gratis nog een keer mee te gaan als we ooit nog een keer terug zouden keren naar Canada, ervan uitgaande dat we vast zouden zitten aan een strak reisschema. Toen we aangaven dat we ons herkansing graag een paar dagen later al in wilden zetten, hebben ze iets anders voor ons geregeld (omdat de trips bij Tide Rip al ver van tevoren zijn volgeboekt). De eigenaar van Tide Rip gaf vooraf aan dat deze trip alleen geschikt was als we in waren voor een avontuur....nou dat waren we zeker! We gingen opnieuw per boot naar de inlets richting het vasteland. De eigenaar van Tide Rip had connecties met Rick – een ‘loner’ zoals hij genoemd werd - die gebruik maakte van hun steiger en heel af en toe vissers meenam naar zijn stek in het woud als tegenprestatie voor het gebruik van de steiger. In de zomermaanden woonde hij in een half afgezaagde caravan met een tentje ernaast aan de steiger en in de winter in een hut in het woud. Onze komst was uiteraard vooraf niet gecommuniceerd (dus het was vooraf ook onduidelijk of Rick bij de steiger zou zijn) en de eigenaar van Tide Rip vroeg ons vooral vriendelijk en terughoudend te zijn, aangezien Rick soms off-mood kon zijn en dan geen trek had in onverwachte bezoekers met bravoure. Met ons meest vrome gezicht zijn we uit de boot gestapt om vervolgens de dag van ons leven tegemoet te gaan. Rick bleek een enorme lieve man, die een hekel heeft aan grote tree-logging company’s en al het andere dat natuurschoon op het spel zet. Daar hadden we direct de eerste klik. Met een gammele pick up zijn we een stuk het woud ingereden, om vervolgens ca. 10 km te lopen met uiteindelijk een oversteek over een snelstromende rivier middels een bootje dat vastgemaakt was aan een touw dat van boom tot boom over de rivier was geknoopt. Rick manouvreerde het bootje en wij hoosden tegelijkertijd water met oude blikjes. Na nog een stukje lopen kwamen we bij zijn houten hut aan dat aan de rivier diep in het oerwoud lag. Rick had fantastische verhalen – hij was een soort berenfluisteraar en maakte de meest fantastische dingen mee. Zo kwam één van de vrouwtjesberen steevast elk voorjaar haar pas geboren jonge beertjes laten zien aan hem en is hij zelfs een keer door een voor hem bekende grizzly beschermd toen hij werd aangevallen door een onbekende zwarte beer. Uren hebben we met hem zitten turen op de grote stenen langs de rivier…. zonder succes. Toen we terugliepen naar zijn hut klonk het opeens heel rustig maar met diepe stem ‘BEAR’, en zagen we een grizzly de rivier overzwemmen om vervolgens een zalmpje mee te pikken. Inmiddels was het gaan stortregenen, dus zijn er alleen foto’s met beslagen lens van deze beer. Maar wat was het een avontuur om nooit te vergeten! Met een dikke pakkert op zijn wang heb ik afscheid genomen en aangegeven dat hij ons een geweldige beleving had gegeven. Hij bloosde ervan en gaf aan dat hij ook genoten had van ons enthousiasme en dat we altijd nog een keer terug mochten keren. Als we ooit terug gaan naar Canada gaan we dit zeker doen - ik ben heel benieuwd hoe het met Rick is. Ooit zal hij daar waarschijnlijk alleen gevonden worden tussen zijn beren. Een raar idee, maar ook iets wat hij niet anders zal willen denk ik.
Gimsøy kirke
Een beetje afgelegen en buiten de toeristische plekjes op de lofoten vind je Gimsøy kirke. Een spectaculaire zonsondergang zat er niet in maar de zee lag er heel stil bij. Dan maar laarzen aangetrokken en in de zee gelopen om deze foto te nemen. Het kerkhof is ook zeker de moeite om een kijkje te nemen. Voor mij één van de mooiere rustige plekjes op de Lofoten.
Haifoss
Haifoss is met zijn 122m hoogte , de tweede hoogste waterval van IJsland. Doordat deze moeilijk bereikbaar is kan het wel zijn dat je deze voor jou alleen hebt . De waterval zelf is heel mooi maar de combinatie met de canyon was top, het was zelfs één van de hoogtepunten van onze IJsland reis. Je vindt deze waterval langs route 332 , via een 8km onverharde weg. Hier is een 4x4 echt een must. Alternatief kun je ook wandelen vanaf de historische boerderij Stöng. Reken op zo'n 4 tot 5u one way , 10km. In deze boerderij kun je ook een kamer of een cabin huren.
The Mystery Entrance
The Mystery Entrance daar dacht ik gelijk aan toen ik deze deur open zag staan. Een vervallen gebouw met de deur open ?? Wat heeft deze ingang te verbergen, wonen hier nog meer mensen of zoeken mensen onderdak voor de nacht. Wat zou er nog meer te zien zijn aan meubels of andere zaken. De deur daagt je uit om naar binnen te gaan. Mijn vrouw en ik hebben het niet gedaan uit respect. Laat ons in die waan / spanning wat er nog meer te zien was, we zullen het nooit meer weten. Ik fotografeer graag oude / vervallen deuren want die hebben een verhaal te verbergen. Ik heb in Havana verschillende oude deuren mogen fotograferen.
Met Fulani hoed
De Peul of Fulani is een van de vele stammen die in Mali leven. Ze leven vooral in Centraal Mali. Ze trekken vaak rond met hun vee. Hier zijn ze dan langere tijd mee op stap. De peul of Fulani zijn goed herkenbaar aan hun mooie hoed. Deze is gemaakt van riet en leer en kleine versierselen op de rand
Verenigde Staten • North Dakota
Verenigde Staten • North Dakota
Niet onderschatten
Theodore Roosevelt National Park is een prachtig gebied midden in de badlands. Dit park bestaat uit 3 delen, north unit - south unit en painted canyon. De north en south unit liggen 100 km uit elkaar dus je hebt wel wat tijd nodig om dit park volledig te zien. Niet alleen prachtige landschappen heb je hier, maar ook wildlife nl. prairiehonden, mustangs en bizons. Bizons kunnen tot 1000kg wegen en zijn tot 180cm groot, het zijn de grootste zoogdieren in Noord-Amerika. Onderschat deze dieren nooit want ze zijn onvoorspelbaar, maar als de staart omhoog steekt dan is hij klaar om aan te vallen. Ze kunnnen tot 50km/uur rennen, zijn goede zwemmers en ondanks hun logge uiterlijk zijn ze enorm wendbaar. Een rustige grazende bizon kan dan ook van het ene moment op het andere aanvallen zelfs zonder omhoog stekende staart ;-)
Handlijnkunde
Bij de watervallen van Ouzoud leven de berberapen. Ze zijn aan mensen gewend en dat maakt het heel leuk om foto's van ze te maken. Je kunt ter plaatse voer voor ze kopen, meestal zijn dat pinda's, maar ik heb ook wel eens stukjes wortel of appel gegeven. Liever voer ik ze niet, ze moeten het tenslotte ook zelf doen als er weinig mensen komen. Maar eerlijk is eerlijk ik heb ze weleens iets gegeven. De berber op de foto zat zo gefascineerd naar zijn hand te kijken, dat ik moest denken aan een waarzegster.
Eindelijk een rustig.
Dagen hebben we rond gereden in Teton NP in de hoop om een eland tegen te komen maar het mocht niet zijn. Van daaruit zijn we naar Park City gereden, een bergdorp waar het grootste ski oord van de VS is. Hier zijn we wat inkopen gaan doen voor de komende weken en juist daar zie ik op de enorme parking een eland lopen. Ik roep tegen mijn man ... "een eland... een eland". Hij dacht in eerste instantie dat ik zot aan't worden was maar doordat ik in een speedtempo met onze gekochte spullen naar de auto loop, beseft hij dat het geen grap was. Binnen de minuut had ik alles in de auto gesmeten en stond ik op de parking met mijn camera in de hand. De eland was enorm gestrest door al de mensen en auto's rondom hem en hij zocht een weg naar de natuur. Met hulp van de politie is de eland veilig weggeraakt. Nadien checken we in bij ons hotel en maken we een ritje met de auto om de omgeving te verkennen. We passeren het kerkhof en daar zie ik iets groot en donker neerliggen.... en ja daar was hij terug, de jonge eland. Hij was dus niet de natuur ingetrokken om tot rust te komen maar wel naar het kerkhof.
Fort National Saint..
Over het enorme verschil tussen eb en vloed rond Saint-Malo kun je blijven vertellen. Het Fort National lijkt haast op een tropisch eilandje te liggen als het water is gezakt. Versterkt door de weinige mensen die er waren want dit is normaal een populaire zwemplek voor gezinnen met kleine kinderen die gebruik maken van de natuurlijke baden die ontstaan.
Jonge monnik in een..
Tijdens een reis door Myanmar kom je overal jonge monniken tegen, ook wel novices genoemd. Elke jongen/man moet in Myanmar minimaal een keer in zijn leven het klooster in om de leer van Boeddha te bestuderen. Hoe lang hij het klooster in gaat, dat maakt hij in principe zelf uit. Dat kan een week zijn maar ook jaren of zelfs een leven lang. De meeste gaan al in hun jongere jaren het klooster in. Omdat Myanmar vol staat met heiligdommen en kloosters kom je ze dus vaak tegen. Deze jonge monnik kwam ik tegen in een klooster in Yangon. Hij stond in een donkere ruimte met een mooie lichtinval en moest dus zeker op de foto vastgelegd worden
Mount Cook en de...Ho
Een van de bekendste gebieden op het Nieuw Zeelandse zuidereiland is het Mount Cook N.P. Mount Cook, ook wel Aoraki genoemd is met zijn 3754 meter hoogte de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Het nationale park is met zijn ruim 700 vierkante km en 19 bergtoppen hoger dan 3000 meter een echt wandelparadijs. Er lopen diverse schitterende wandelingen door het park heen. Variërend van een half uur tot meerdere dagen. De bekendste wandeling is misschien wel de Hooker Valley track. Deze relatief vlakke wandeling brengt je in een kleine 3 uur via diverse meren en een gletsjer naar een meer vol met ijsbergen. Tijdens deze wandeling heb je eigenlijk continue zicht op de magnifieke Mount Cook. De wandeling is door zijn populariteit wel redelijk druk (voor zover het in Nieuw Zeeland echt druk is) maar als je er voor kiest om al vroeg aan de wandeling te beginnen loop je nog redelijk alleen. Een mogelijkheid om de drukte helemaal achter je te laten en de vallei van boven af te kunnen zien is de wandeling over de Sealy Tarns. Deze is echter niet voor iedereen weg gelegd. De wandeling gaat over maar liefst 2200 !!! traptreden steil de berg op. En dan zijn het helaas geen makkelijke gelijke treden maar ongelijke met hout gemaakte treden of in de rotsen uitgehakte treden. Maar na 1 tot 1,5 uur klauteren wacht je boven een schitterend uitzicht op de vallei onder je. Je kunt vanaf hier nog verder de bergen in lopen naar bijvoorbeeld de Mueller Hut maar uiteindelijk zul je dezelfde 2200 treden ook weer naar beneden moeten.
Herfst
Alweer een paar jaren geleden was ik een weekje in de Elzas in de herfst. We hadden prachtig weer en genoten van de wandelingen in de prachtig gekleurde bossen.
Een hartje voor alle.
Karijine NP was tijdens onze reis naar West- Australië één van de highlights. Dit park is redelijk afgelegen in de outback van West-Australië. In het park heb je prachtige watervallen, canyons en knappe poeltjes om in af te koelen. Deze spa pool in Hamersley Gorge vonden we enorm mooi, precies een hartje. Best een 4X4 om naar hier te rijden maar is geen must. Tussen december en maart is het moeilijk soms onmogelijk om het park te bereiken door het regenseizoen en dan is het visitor center ook gesloten. Om dit park te ontdekken moet je kamperen ofwel een kamer/tent boeken in het eco retreat. Sowieso moet je er snel bij zijn om een plekje te bemachtigen want er zijn maar 64 kampeerplekjes, 8 cabines en 50 glamping tenten deze worden beheerd door de Aboriginals.
Pff zoveel knopen in.
Desondanks de zeer afgelegen plek waar we deze jonge himbavrouw hebben gezien, heeft ze toch een haarborsteltje. Waarschijnlijk een hotelborsteltje gekregen van toeristen. Ze was dan ook druk bezig de knoopjes uit haar haar te trekken. De himbavrouwen zijn heel trots en spenderen veel tijd aan hun uiterlijk. Ook hun sieraden vind ik heel bijzonder
Na een vliegreis vanuit Eindhoven van ongeveer 1,5 uur aangekomen op Sebrecen in Hongarije. Onze chauffeur Erik staat al op ons te wachten om ons naar onze eindbestemming Puszta Eldorado te brengen. N... Lees meer
Deze blog is een bewerking van een artikel dat ik eerder heb geschreven, en waar ook een versie van op het web staat. Op dat artikel heb ik echter nooit een reacties gehad, maar wellicht lag dat... Lees meer
Gezien de vele overweldigende reacties op mijn top-foto van Larung Gar wil ik jullie graag er wat meer over informeren middels deze blog over hoe er te geraken. Weggestopt in de verlaten Bergen lig... Lees meer
'Shit, toch, verdomme!' Piiiiiiiep! Mis... Gelukkig! Pfff... Pikkedonker en de wolken laag. Waarom plakken ze hier geen reflectoren op een koeienkont? Ik had een voorgevoel, had de ogen scher... Lees meer
Een bezoek aan het stroomgebied van de Rio Tinto Met onze kampeerauto en op de drager onze fietsen, maakten we, mijn vrouw en ik, in het voorjaar van 2010 een grote rondrit door Nederland, België... Lees meer
Bij mijn voorbereidingen voor de reis naar Madagaskar begon ik me te realiseren hoe groot dit 8e continent eigenlijk is. Hoe ga ik dit eiland verkennen? Hoeveel weken ga ik er voor uittrekken? Wat wil... Lees meer