Teunhuisman
Zeebenen
Als je op het randje van deze oogstrelende, maar hoge rotskust een visje wil vangen en met je hengel zo dicht aan de rand gaat staan moet je wel zeebenen hebben. Dit is een van de baaien voor de kust van Sagres aan de Algarve, waar Hendrik de Zeevaarder zijn Fort bouwde op het zuidpuntje van Portugal. Dat Hendrik zeebenen had is allerminst zeker, want volgens zeggen was hij zelden aan boord van een van zijn boten te vinden.
Hier jij!
Niet ver van Pinnawela, in de regio Kandy zagen we deze mahoed zijn olifant tot de orde roepen. Op weg naar een karwei passeert hij een fruitstalletje, dat is om zo te zeggen 'de olifant op een tros bananen binden'. Hier jij... en een por met zijn stok deed de olifant zijn weg - wellicht morrend - vervolgen.
Platbuik man
Ter aanvulling van het geheel over platbuikjes is hier een foto van het platbuik mannetje. Ik schreef al dat hij een fletsblauw lijf heeft en het vrouwtje een geelbruin. Ook hij is op grote hoogtes te vinden, maar soms maakt hij een uitzondering en plukt hij een bloemetje voor zijn vrouw met de mooie soortnaam Libellula depressa oftewel afgeplatte libel.
Groot gevaar
Er dreigt groot gevaar, maar de meerkoet ziet hem niet, 'De vliegende kat' die hem toch bijna tussen zijn poten gevangen heeft. Hij heeft geen oog voor kunst, alleen voor zijn vrouwtje en de kleintjes die hij eten moet brengen, af en aan. Vanmiddag bezochten we het Cobramuseum in Amstelveen (aan het Dorpsplein, gemakkelijk parkeren in Q-Park ertegenover) waar nu ook een gedeelte van de collectie van het Guggenheim in New York te zien is. Voor de liefhebbers een must. Dit beeld van Corneille staat er sinds januari 2002 in de museumvijver. De meerkoeten gebruiken de voet van het beeld als steun voor hun nest, zich geen kwaad bewust van de voorstelling erboven. Gelukkig maar. Let ook op het lijnenspel van het water. (Vergroten a.u.b.)
Slangenkruid
Voor dit plantje moet je echt door de knie-en. Maar dat is relatief dichtbij. Wij reizen de wereld over om overal het meest bijzondere vast te leggen en te delen, maar we mogen onze eigen schoonheden niet vergeten. Deze bloempjes van het slangenkruid kunnen concurreren met veel exotische bloemen die ik elders in de wereld zag. Ze zijn alleen wat kleiner. Bukken dus! Gezien in de duinen bij Noordwijk. (Vergroten aub.)
Platbuikje
Bij deze tekst zullen de dames wel meteen op de foto klikken, maar helaas..... en niet getreurd, de foto is het klikken meer dan waard. De libelle die je hier ziet is niet zeldzaam, maar in vergelijking tot zijn slanke (!) en langlijvige soortgenoten komt hij minder voor. Dat ze in mijn tuin komt dank ik aan mijn vijver. Ze heeft een bruingeel lijfje, het mannetje bleekblauw. Als jonge libelle (nimf) leeft en overwintert ze twee jaar op de bodem van de vijver en als volwassene wordt ze een paar maanden oud. De platbuikjes hebben de gewoonte de hoogste plaats van de omgeving te zoeken, dus vlogen ze bij mij van watersproeier tot watersproeier.
Chao Praya
Op deze bijna 25 jaar oude foto is de drukbevaren Chao Praya mooi te zien (gescand). Nu zullen er in de verte wel al veel meer wolkenkrabbers te zien zijn, want ook in 1990 bestond het uitzicht al grotendeels uit bouwkranen. Ik bevind me hier op de 80 m hoge hoofdtempel (Prang) van de Tempel van de Dageraad (Wat Arun). In de omgeving de enige plaats waar je hem niet ziet! Op de achtergrond rechts zie je de gouden koepels van o.a. het Koninklijk of Grote Paleis. De longtailboats kruisen met grote snelheid de rivier.
Drijvende markt
Dit is de drijvende markt van Damnern Saduak, zo'n 100 km ten westen van Bangkok. De gezellige drukte op het water, in de markthallen en in de eettentjes op de tweede verdieping maken deze markt een bezoek meer dan waard. Vooral vroeg in de ochtend is er voldoende gelegenheid alles goed te bekijken en te fotograferen natuurlijk. Ook goed te combineren met een bezoek aan Rose Garden, een soort openluchtmuseum van Thailand. (Door deze scan zie je hoe het er in 1990 uitzag.)
Perahera 1
De Kandian Perahera is de grootste culturele Boedhistische ceremonie wereldwijd. Het is iets van de natie Sri Lanka en alle religies komen kijken. In 2013 was het de 60e keer dat deze optocht in het zelfstandige Sri Lanka werd gehouden. Er was veel politie op de been om het rustig te laten verlopen, maar vergeleken met de top in Den Haag was het een lachertje. Het was er gezellig, op zijn Sri Lankaans gemoedelijk en heel druk. Meer dan 100 olifanten liepen er mee, hier zie je er twee van. Niet al te scherp, maar sfeervol. En een beeld dat de mensen van het land bijzonder boeit. Je snapt het al, er zullen er nog wel meer volgen.
Op de handrem
Gelukkig staat de bullcar op de handrem, het gewicht van de kar en de lading hout zouden anders de os verrassen. De houtrijder brengt zijn niet al te kostbare vracht brandstof hier rond met de ossenkar, dat is het voordeligst. Wel moet ik zeggen dat dit een luxe-os is, niet iedereen rijdt met een witte.
Pandan rijst
In het hoge noorden van Thailand zijn ook veel rijstvelden waarop de typische Thaise pandan- of jasmijnrijst wordt verbouwd. Opvallend is dat ze hier net als in Indonesie, Sri Lanka en andere Aziatische landen ongeveer van die hutjes hebben voor de rustmomenten. Meestal brengen een aantal vrouwen het middageten naar de velden, waarna er een poostje gerust of geslapen wordt. Dat kan in die hutten veilig voor de zon door het dak en veilig voor slangen en ander ongedierte dat altijd in de velden huist doordat het gebouwtje op palen is gebouwd. De velden ogen hier net zo groen als die in de meeste andere landen. Alleen de rijstvelden van de hellingen van o.a. Bali springen er soms uit vanwege het hoogteverschil. (Scan uit 1990.)
Oppas opa
Op een vorige foto liet ik al een oppas oma met pijp zien, hier een dito opa. Achter hem een kleinzoontje in een hangwieg en daarvoor een ouder broertje die af en toe een ruk aan de wieg gaf, maar nu meer aandacht heeft voor zijn net gekregen ballon. Onder de veranda voor aan het huis is het varkenskot met enkele knorrende, wroetende en helaas ook stinkende exemplaren. (Dit is een scan uit 1990, die nu al historische waarde blijkt te hebben, begreep ik op deze site.)
Rozenkever
Hoewel er in het water- en bosgebied van Sellingen vrijwel geen roos te vinden is, zagen we er toch een aantal rozenkevers. Het was vrijwel onmogelijk ze op de foto te zetten, want het woei behoorlijk waardoor de takken van de struik waarop ze zaten heen en weer gingen. Mijn vriend had een oplossing zoals hij dat alleen kan en met een vlugge beweging had hij er een in zijn hand en liet mij snel een foto maken. Net op tijd, want toen vloog ie er alweer vandoor. Sellingen is een dorp met rond de 1000 inwoners in de gemeente Vlagtwedde van de provincie Groningen. Het esdorp ligt in de streek Westerwolde aan de Ruiten Aa en heeft een voor Groningen uitzonderlijk groot bos van zo'n 600 ha.
Reuzenhagedis
In het grote duingebied van Maspalomas in het zuiden van Gran Canaria leeft deze Grote Reuzenhagedis, de Gran Canaria Giant Lizard (Gallotia stehlini), ze zijn armdik en zo'n 50 cm lang. De diksten leven in de buurt van de rivier en het meertje aan zee. Ze bezitten prachtige schubben en een kleine kraag en als ze even stil staan begraven ze meteen een paar poten diep in het hete zand. De andere tillen ze op en gaan op hun buik liggen om er voor te zorgen dat ze hun voetzolen niet verbranden. De enige plaats waar geen schubben zitten. Wij doen in zo'n geval onze slippers aan voor hetzelfde effect. Als je deze foto vergroot kun je zijn schubben tellen!
Rups in zwart en geel
Klein maar fijn. Met zijn enkele haren als messen om zich heen en zijn zwart gele kleur verdedigt deze rups van de sint-jacobsvlinder zich tegen de aanval van vraatzuchtige vogels. Gefotografeerd tijdens een duinwandeling ten noorden van Noordwijk in juli 2013.
Cochenilleluis
Nou ja, wildlife.... Zo wild zijn deze luizen ook weer niet en met hun grootte van 2 a 3 mm zijn ze ook niet echt gevaarlijk. De cochenilleluizen leven op schijfcactussen die daar speciaal voor op grote velden worden aangeplant. De eieren van deze luizen en in mindere mate het bloed van de luizen zelf leveren de karmijnzuur, een zeer sterke roodkleurende stof. In Peru gebruiken ze het om de lamawol rood te verven, die in veel van de stoffen voorkomt (zie vorige foto). Hier in Nederland wordt ze veel ge-importeerd uit Peru en de Canarische eilanden als kleurstof voor o.a. onze voeding en lippenstift (E 120). Dan weet je nu hoe we onder meer aan die felrode cervelaatworst komen.
Inka weven
Als je in Cusco een culturele toegangskaart koopt kun je daarmee naar veel musea in de stad zelf en de omgeving. Een van die musea is het Inka Museo ('The best museum of Cusco', zeggen ze zelf). En misschien hebben ze wel gelijk, want hier wordt op een eenvoudige manier de geschiedenis van de Inca-tijd tot leven geroepen. Op de binnenplaats van het historische gebouw zat deze meneer te weven. Hij was nog lang niet klaar zo te zien.
Mooi profiel
Tijdens de Perahera van Kandy is er altijd een drukte van jewelste. Duizenden mensen die er de hele periode van 10 dagen op straat en in de parken wonen, tienduizenden die van heinde en ver komen om vooral deze laatste avond mee te maken met de meeste olifanten. Samen met de vele toeristen bevolken zij de trottoirs, tribunes, terrasjes enz. en keken naar de optocht met olifanten, trommelaars en dansers, waar maar geen eind aan leek te komen. Maar deze jonge politieman maakte zich geheel niet ongerust. Stil stond hij daar, helaas net voor onze neus, maar hij zag dat alles okay was. Mooi profiel.
Twins
Dat dit de kleinste is verwacht ik niet, maar het zijn in ieder geval wel de twee kleinste baby lama's van deze moeder lama hier. Ze moeten zelfs bijgevoederd worden. Dat is dan weer een heel mooi plaatje voor de toeristen op het centrale plein van Chimay.
Peru • Arequipa en Lago Titicaca
Peru • Arequipa en Lago Titicaca
Gezellig
Het is van heel veel buitenlandse mensen niet de gewoonte met gasten mee te eten aan tafel. Maar als je het vraagt doen ze het vaak wel, zoals hier onze gastheer en -vrouw op Amantani. We hebben heel wat met elkaar 'besproken'; in het Spaans, maar dat is ook hun taal niet en dus nog het best 'met handen en voeten'. En wat was het gezellig en wat hebben we samen gelachen. Het eten was heerlijk en de ontvangst geweldig, wat wil je dan nog meer. Het was gewoon gezellig!
Peru • Arequipa en Lago Titicaca
Peru • Arequipa en Lago Titicaca
Blij mens
Deze jonge moeder is een blij mens. Ze heeft samen met haar moeder weer zes mensen te logeren. Hoewel de vrouwen van Amantani niet gewend zijn op de foto te gaan en dat vaak ook weigeren, snapt zij best dat het een onderdeel van het toerisme is. En nu ze er aan gewend is vindt ze het eigenlijk hartstikke leuk, want die toeristen zijn eigenlijk altijd blije mensen en brengen ook wat leven in de brouwerij. Zij en haar vader en moeder waren geweldig vriendelijke mensen die het ons erg naar de zin maakten.
Peru • Arequipa en Lago Titicaca
Peru • Arequipa en Lago Titicaca
Nieuwe keuken
Op Amantani bouwt men zo. Stenen worden van klei gemaakt in een vorm en in de zon gedroogd, of met een open vuur er tussen. De stenen worden met natte klei ertussen gestapeld en net als de klei-emmer worden ze met een touw opgehesen naar de juiste plaats. Links staat nog en wc-tje. Dit wordt een nieuwe keuken, nu kookt men nog in huis (zie vorige foto). Weer een verplichte vernieuwing. De eilandraad vindt dat ze een goede service moeten verlenen aan die mensen die bij de bevolking thuis wil slapen. Het bed van stro maakte plaats voor een groot bed met heel veel dekens in een kamer met electrische verlichting. Het 'kakhuisje en de emmer onder de pomp' werden vervangen door een douche en toilet met koud en warm stromend water. Nu worden de keukens aangepakt. Nog even en je slaapt thuis bij de mensen in een driesterren hotel, het authentieke gaat er steeds meer verloren. Dus wil je het nog een beetje meemaken, ga dan maar snel!
Aghia Triada
Vlak bij de opgravingen van Phaestos bij Kamilari op Kreta bevinden zich ook de opgravingen van Aghia Triada, genoemd naar het Byzantijnse kerkje op het complex met opgravingen van een stad in de Minoïsche tijd. Men vermoedt dat dit kerkje in de Minoïosche tijd een buitenhuis was van een van de belangrijke bewoners van Phaestos. Het is er rustig en voor de liefhebbers een must.
Mini weefgetouw
Ik heb in Peru best veel weefgetouwen gezien met grote en kleine werkstukken. Vaardige handen die er met ik weet niet hoeveel kleurige draadjes tegelijk aan werkten. Maar dit was wel het kleinste weefgetouw dat we er tegenkwamen. Ik denk dat deze mevrouw armbandjes weeft.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
