Ambassadeur Marcvankessel
Blackface
De Blackface is een oud schapenras dat oorspronkelijk uit Schotland komt. In heel GB maakt dit ras 16% uit van de totale schapenpopulatie. Omdat het een sterk ras is, kan het goed overleven in de ruige Schotse natuur en heeft ook nog eens slijtvaste vacht die uitermate geschikt is voor de tapijtindustrie en voor de fabricage van kilts. In de omgeving van de Old Man en de Quirraing (Isle of Skye) lopen er tientallen. En over het algemeen zijn ze net zo nieuwsgierig als de fotograaf die ze op de foto zet.
Brrrrr...
Het is altijd weer wonderbaarlijk om te zien hoe volkeren verschillend reageren op het weer (en dan met name op de temperatuur). Wij zijn in NL een matig zeeklimaat gewend met soms guur weer (zoals vandaag). Dus als het een keer 20 graden is komen de korte broek en slippers te voorschijn. Maar in landen waar het kwik regelmatig de 30-35 graden aan tikt, wordt 15-20 graden als koud gezien. Zo ook vorig jaar in Birma. Het was een bewolkte dag, met een -voor ons- aangename temperatuur van 20 graden. De westerse toeristen waren zomers gekleed, maar dat gold niet voor de lokale bevolking. Een dikke jas en een muts hadden ze aan. Alsof het zo zou kunnen gaan vriezen.
Heerlijk wakker...wor
Enigszins teleurgesteld rijden we het NP Torres del Paine binnen. Het regent en het is mistig. En de vooruitzichten voor de komende dagen zijn ook al niet best. Dat is flink balen. Dit gebied moet het hebben van zijn prachtige vergezichten en panorama's, maar dan moet je het wel kunnen zien. We slapen in Hosteria Pehoe, midden in het park. Het is geen goedkope accommodatie, maar dat geldt voor alle 6 de accommodaties die zich in het park bevinden. Een goedkoper alternatief is overnachten in Puerto Natalas, maar dan moet je elke dag 2 x 80 km rijden om het park te bezoeken. En ik wil hier graag de zon zien opkomen. Maar dat lijkt er niet in te zitten met dit weer. Totdat ik de volgende ochtend de gordijnen open trek. Het is opgeklaard en de opkomende zon kleurt de lucht en de toppen van Torres roze. In no-time sta ik buiten. Wat een uitzicht ! Het zou de komende 3 dagen nog prachtig weer worden.
Bijzonder
Al oogt het dier wellicht niet zo bijzonder, de foto is het in wezen wel. Het betreft de Huemel, een hertensoort dat alleen in Patagonië voorkomt. Het staat op de lijst van bedreigde diersoorten (er leven er maar 1500 in het wild) en zijn over het algemeen heel schuw. Uiteraard wist ik dat ook allemaal niet toen ik de foto maakte. Maar toen ik 's-avonds de foto liet zien aan een ranger om te vragen wat voor dier het was, was hij heel verrast en enthousiast.
The Ambassador
De Ambassador (Londen, 1869) was in zijn tijd een van de snelste clippers ter wereld. Het werd respectievelijk 2e en 4e in de Tea Race van 1870 en 1872. Maar ruim 20 jaar later was het al weer voorbij. Tijdens een storm strandde het schip in 1899 in de Straat van Magellaan, tussen Patagonië en Vuurland. In 1973 is het scheepswrak offcieel als Historisch Monument bestempeld. Gek genoeg gelden er geen restricties; je kunt er op, in en rondom lopen.
El Tatio
Het El Tatio geiserveld bestaat uit meer dan 80 geisers. Het bijzondere hier aan is dat het veld ligt op een hoogte van 4200 meter. Vanuit San Pedro de Atacama is het ongeveer 2 uur rijden over een grotendeels onverharde weg. Om de zon hier op te zien komen moet je dus al om 04:00 uur vertrekken. Ondanks dat er talloze tours georganiseerd worden, hebben wij er voor gekozen om het stuk zelf te rijden (vrijheid-blijheid). Helaas was het te bewolkt om het tegenlicht effect te waarnemen, maar desalniettemin toch heel bijzonder.
René, bedankt !
Toen René (aka Neretslok) een half jaar geleden een oproep op FB plaatste over informatie over Lauca NP werd mijn interesse gewekt. Ik had er nog nooit van gehoord en ben toen eens gaan googlen. En van het één kwam het ander. We zitten nu in de laatste dagen van onze reis door Chili en hebben net Lauca NP achter de rug. Net zoals elke andere plek in dit prachtige land, was het hier ook weer oogstrelend mooi. Het NP ligt op het drielandenpunt van Chili, Perú en Bolivia op een hoogte van 4000-4500 meter en bestaat uit eindeloze vlaktes en zoutmeren (waar honderden lama's alpaca's en vicuna's grazen) die omringd zijn door een keten van vulkanen. Op de foto (gemaakt met de telefoon, de reden is inmiddels wel duidelijk) staat de Parinacota; een 6000 meter hoge vulkaan gelegen aan het prachtige Chungara meer. Ps. Vanaf volgende week zal ik weer uitgebreid reageren op alle mooie foto's/tips die hier geplaatst worden.
De oude dames van...B
Vanuit San Pedro de Atacama hebben we een 4-daagse excursie gemaakt naar Salar de Uyuni in Bolivia. De zoutvlakte en de landschappen onderweg waren oogstrelend. Maar net zo leuk vond ik ook de dorpjes die we onderweg aan deden. Uiteraard hebben we talloze oude vrouwtjes gezien met de karakteristieke bolhoed (bombin). Helaas gaf het fotograferen van deze dames wel een probleem. Niemand wilde op de foto. Dus zat er niets anders op om ze vanaf de overkant van de straat vanaf de zijkant vast te leggen. Gelukkig had ik een telelens bij me. Toen nog wel. Nu niet meer. Maar dat kunnen jullie in mijn blog lezen. We gaan de laatste 1,5 week in en zitten nu in het noorden van Chili. Vanaf vandaag maak ik foto's met mijn telefoon :-(
Tongariki
Rapa Nui (Paaseiland), een bestemming buiten de gebaande paden? Hmmm, ja en nee. Uiteraard is het een hele bijzondere bestemming en zo hebben wij het ook ervaren. Bovendien ligt het eiland niet om de hoek, dus mag je bevoorrecht zijn als je het kunt bezoeken. In die zin is het een bestemming buiten de gebaande paden. En als het een cijfer moest krijgen qua mystiek, dan scoort deze plek een 10+ Maar er kleeft ook een keerzijde aan. Gingen er paar jaren gelden slechts 2 vluchten per week naar toe, nu is het al één vlucht per dag. En het opkomend toerisme gaat natuurlijk ten koste van het woon- en leefgenot van de oorspronkelijke bevolking. Op een paar plaatsen hebben we zwarte vlaggen zien hangen en spandoeken met 'This hotel is build on stolen land' en met 'Stop colonialism of Rapa Nui' Niet goed natuurlijk. En het paradoxale is dat ik er, als toerist, ook mede debet aan ben. Het is niet anders. We hebben ons desondanks prima vermaakt en onze ogen uitgekeken.
De weg naar Lago del.
Wie El Chalten bezoekt, komt natuurlijk voor Fitz Roy. Wij ook. Maar er is meer. Als je het 37 km lange gravelpad naar Lago del Deseirto neemt, kom je door de mooiste valleien die dit deel van Argentijns Patagonië te beiden heeft. En, in tegenstelling tot El Chalten, is het hier niet toeristisch. Gedurende de gehele dag zijn we welgeteld 5 tegenliggers tegen gekomen.
Sunrise @ Lago Pehoe
De RR's die me kennen weten inmiddels wel dat ik er graag 's-morgens op uit trek om de zonsopkomst te fotograferen. Dat betekent vroeg uit bed. En in Patagonië is dat geen pretje. Het is dan minus 2 graden en door de harde wind is de gevoelstemperatuur zeker nog eens 10 graden lager. Het is afzien. Maar als je 1,5 uur later met gevoelloze vingers aan de ontbijt tafel zit en je bekijkt de foto's nog eens goed, weet je dat het niet voor niets is geweest.
Sunrise @ Lago Pehoe
De RR's die me kennen weten inmiddels wel dat ik er graag 's-morgens op uit trek om de zonsopkomst te fotograferen. Dat betekent vroeg uit bed. En in Patagonië is dat geen pretje. Het is dan minus 2 graden en door de harde wind is de gevoelstemperatuur zeker nog eens 10 graden lager. Het is afzien. Maar als je 1,5 uur later met gevoelloze vingers aan de ontbijt tafel zit en je bekijkt de foto's nog eens goed, weet je dat het niet voor niets is geweest.
Guanaco in Torres del
Patagonië, een gebied 10x zo groot als Nederland en van een onbeschrijfelijke schoonheid. Bekend om zijn woeste natuur en bijzondere wildlife. We verblijven op dit moment in Torres del Paine en we kijken onze ogen uit hier. Wat een natuur. Zo mooi. En ook heel bijzonder dat de dieren hier geen natuurlijke angst lijken te kennen voor mensen. Zo ook deze Guanaco, de grote neef van de Lama. Deze foto is nog van veraf genomen, maar een paar minuten later stond hij zo wat voor mijn neus. Ps. Dank voor de felicitaties bij de rode ster, en alle andere RR's ook gefeliciteerd met hun rode ster. Door de traagheid van wifi doe ik het even op deze manier.
Zonde overdenken
Terwijl we met de motor door de hooglanden van Myanmar toeren passeren we verschillende kleine dorpjes. Overal worden we vriendelijk onthaald en in twee gevallen zelfs (zonder bijbedoelingen) binnen gevraagd voor een kopje thee. Als we in een van de dorpjes een wandeling maken zie dit ventje (met gelakte teennagels) op de rand van een waterput zitten. Het is alsof hij op zijn jonge leeftijd al zijn zonden aan het overdenken is.
Jibreen castle
Ik heb me verbaasd hoeveel kastelen en forten er in Oman voorkomen. Meer dan 500 ! Allemaal gebouwd in de periode van 1050 tot 1800. Het kasteel van Jibreen (10 km van Nizwa) wordt over het algemeen beschouwd als een van de mooiste. Het bijzondere aan dit kasteel is dat ie niet gebouwd is ten tijde van oorlog / spanningen en ook niet, door de jaren heen, is uitgebreid. Het kasteel is in de 17e eeuw gebouwd in opdracht van Imam Bel’arab bin Sultan Al Yarubi, die bekend stond voor zijn grote belangstelling van de wetenschap.
Winterjas, check.
Het is 18 oktober en 22 graden bij mij in de tuin. Heerlijk nog even genieten van de zon. Dat zal over een paar dagen wel anders zijn. Dan vertrekken we naar Chili en de weersverwachting voor Patagonië is minus 3 graden met grote kans op sneeuw. Daar zal ik geen bijen tegen komen. Vind het sowieso al bijzonder voor de tijd van het jaar dat er veel in mijn tuin rondvliegen. Zelfs een enkele vlinder. Bovenstaande foto is een uur geleden gemaakt.
Donan island
Eiliean Donan is het meest gefotografeerde kasteel van Schotland, en daarmee niet echt een bestemming buiten de gebaande paden. Maar dat maakt de locatie of het kasteel natuurlijk niet minder mooi. Het is van oorsprong een 13e eeuws kasteel, gelegen op het eiland Donan in de kruising van Loch Duich en Loch Alsh. Het kasteel heeft door de eeuwen heen meerdere eigenaren gehad en wordt sinds 40 jaar beheerd door de Conchra Charitable Trust, onder leiding van de MacRae's.
Paul do Mar
Madera is een prachtig wandeleiland met magnifieke uitzichten. Het is echter niet geschikt als strandvakantie. Op een klein kunstmatig aangelegd zandstrand na, ligt de gehele kust bezaaid met grote kiezels. Maar dat neemt niet weg dat je er wel kunt genieten van mooie zonsondergangen, vooral bij het kleine pittoreske vissersdorpje Paul do Mar.
Verenigde Staten • Yosemite NP
Verenigde Staten • Yosemite NP
Winter wonderland ?
Lake May, in Yosemite NP, is alleen te voet via een 2,5 km lang pad te bereiken. En hoewel het maar een kleine afstand is, is de hike best vermoeiend omdat het geen vlak terrein is. Gek genoeg (gelukkig) waren we hier helemaal alleen. Er was geen enkele andere toerist te bekennen. Maar een winters tafereel in de maand september? Nope, er zit een infrarood filter overheen (post-processing).
Anse Royale
Alhoewel het de komende dagen prachtig weer wordt, heeft toch de herfst zijn intrede gedaan. Dat doet me verlangen naar een tropisch strand. Naar Anse Royale bijvoorbeeld. Een bijzonder mooi strand aan de oostkust van Mahe.
Straf ?
We bezoeken het Bagaya klooster in Inwa, dichtbij Mandalay. In een van de vertrekken ligt deze jonge monnik. Op zijn knieën, voorover gebogen en handen op de rug. Nadat we het klooster verkend hebben en 30 minuten later terug lopen ligt ie er nog. Muisstil. Het lijkt me een vorm van een lijfstraf. Ik kan me niet indenken dat ie er voor z'n plezier ligt. Toevoeging: Sommige RR's wezen me er op dat het mogelijk ook een vorm van zelfkastijding is. En inderdaad, daar heb ik niet aan gedacht. Zou ook goed kunnen. Ps. De foto is korrelig omdat ik met een hoge iso geschoten heb. Vond het namelijk niet gepast om te flitsen.
La Manneporte
De krijtrotsen bij Etretat zijn zowel vanaf boven als vanaf het strand heel indrukwekkend om te zien. Het strand tussen La Manneporte (foto) en Falaise d’Aval is op 2 manieren te bereiken; - Bij laag water via een doorgang in de rotsen, of - Via een heel steil pad vanaf boven Bijna iedereen kiest voor de eerste optie omdat het steile pad formeel is afgesloten vanwege het gevaar van uitglijden en/of vallen. Maar uiteraard wel leuk om te doen, het is wel kwestie van goed vasthouden en in een slakkengang stapje voor stapje naar beneden.
Zeepaardje
Dit leuke tafereeltje kwam ik tegen tijdens een strandwandeling op Patnem beach, Goa. De man in kwestie liet zijn paard zeker tien minuten badderen in zee, precies op de plek waar de golven omslaan. Het paard leek er schik in te hebben, het oogde in ieder geval niet angstig. Eenmaal terug bij het hotel wilde ik weleens weten of dit een speciale reden zou kunnen hebben en google bood uitkomst. En het blijkt helemaal niet ongewoon te zijn. Paarden in zee laten badderen is goed voor: - De spieren (massage) - Het helen van wonden - Tegengaan van schurft Met dank aan Hester voor de titel van deze foto.
Valle de Sasso Pordoi
De kabelbaan bij Sasso Pordoi brengt je in 15 minuten naar het 3 km hoger gelegen Sella Plateau. Dit plateau bestaat uit één gigantisch blok Dolomietgesteente met een platte bovenkant en loodrechte randen. Het is er ijzig koud en zelfs in juni ligt hier gewoon nog sneeuw. Zien op de foto doe je het niet. Dat komt omdat ik er met mijn rug naar toe sta (zie https://www.columbusmagazine.nl/europa/italie/reisreporter/fotos/551786.html) Wat wel op de foto te zien is, is de Valle de Sasso Pordoi
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
