Kburgers1

Antarctica

Antarctica

Dreamer666

In South Georgia leven koningspinguïns samen met ezelspinguïns en zeeolifanten. De mannelijke zeeolifanten zijn enkel agressief in hun paartijd. Dan moeten ze het opnemen tegen andere volwassen mannetjes om hun harem te verdedigen. Bij een gevecht gebruiken ze hun gewicht en hun tanden. Op het land bewegen ze zich voort aan max 5km/u.

Verenigde Staten • Washington

Verenigde Staten • Washington

MirandaNoomen

Ten oosten van Vancouver Island liggen de San Juan Islands. Deze eilandengroep behoort tot de staat Washington van de VS, maar ligt op steenworp afstand van Canada. De eilandengroep staat bekend om de diversiteit aan wildlife die de wateren rondom de eilanden rijk is, zoals orca's, andere diverse soorten walvissen, dolfijnen, zeeleeuwen, zeeotters en uiteraard ook vele vogelsoorten. Op de foto zie je de transient orca's (ook wel Big Killer Whales genoemd). Zij verblijven hier het hele jaar door en jagen op zeeleeuwen, zeehonden, dolfijnen etc. De resident orca's zijn alleen in deze wateren te vinden tijdens de zalmtrek (rond de zomermaanden) en waren al vertrokken toen wij hier verbleven. Het hoofdeiland heeft slechts 1 camping aan de oostzijde van het eiland. Deze camping is briljant gelegen op een klif. Achter je tent heb je prachtige bossen en voor heb je oceaanzicht. We waren hier eind september de enige bezoekers. Op een goede ochtend werden we wakker van het geluid van 'blows' van een walvis. We zijn nog net op tijd op onze blote voeten naar buiten gesneld om een moeder met kalf op slechts enkele tientallen meters voorbij onze tent te zien zwemmen...... Genieten in optima forma!

Canada • telegraph-cove

Canada • telegraph-cove

MirandaNoomen

Vanuit Telegraph Cove hebben we een trip geboekt waarbij we naar de tegenoverliggende inlets zijn gevaren om daar vanaf een soort pontonbootje dat voortgetrokken werd door ondiep water te zoeken naar grizzly beren. Helaas hadden we pech en hebben tijdens deze tocht geen beren gezien. We kregen daarom een tegoedbon om gratis nog een keer mee te gaan als we ooit nog een keer terug zouden keren naar Canada, ervan uitgaande dat we vast zouden zitten aan een strak reisschema. Toen we aangaven dat we ons herkansing graag een paar dagen later al in wilden zetten, hebben ze iets anders voor ons geregeld (omdat de trips bij Tide Rip al ver van tevoren zijn volgeboekt). De eigenaar van Tide Rip gaf vooraf aan dat deze trip alleen geschikt was als we in waren voor een avontuur....nou dat waren we zeker! We gingen opnieuw per boot naar de inlets richting het vasteland. De eigenaar van Tide Rip had connecties met Rick – een ‘loner’ zoals hij genoemd werd - die gebruik maakte van hun steiger en heel af en toe vissers meenam naar zijn stek in het woud als tegenprestatie voor het gebruik van de steiger. In de zomermaanden woonde hij in een half afgezaagde caravan met een tentje ernaast aan de steiger en in de winter in een hut in het woud. Onze komst was uiteraard vooraf niet gecommuniceerd (dus het was vooraf ook onduidelijk of Rick bij de steiger zou zijn) en de eigenaar van Tide Rip vroeg ons vooral vriendelijk en terughoudend te zijn, aangezien Rick soms off-mood kon zijn en dan geen trek had in onverwachte bezoekers met bravoure. Met ons meest vrome gezicht zijn we uit de boot gestapt om vervolgens de dag van ons leven tegemoet te gaan. Rick bleek een enorme lieve man, die een hekel heeft aan grote tree-logging company’s en al het andere dat natuurschoon op het spel zet. Daar hadden we direct de eerste klik. Met een gammele pick up zijn we een stuk het woud ingereden, om vervolgens ca. 10 km te lopen met uiteindelijk een oversteek over een snelstromende rivier middels een bootje dat vastgemaakt was aan een touw dat van boom tot boom over de rivier was geknoopt. Rick manouvreerde het bootje en wij hoosden tegelijkertijd water met oude blikjes. Na nog een stukje lopen kwamen we bij zijn houten hut aan dat aan de rivier diep in het oerwoud lag. Rick had fantastische verhalen – hij was een soort berenfluisteraar en maakte de meest fantastische dingen mee. Zo kwam één van de vrouwtjesberen steevast elk voorjaar haar pas geboren jonge beertjes laten zien aan hem en is hij zelfs een keer door een voor hem bekende grizzly beschermd toen hij werd aangevallen door een onbekende zwarte beer. Uren hebben we met hem zitten turen op de grote stenen langs de rivier…. zonder succes. Toen we terugliepen naar zijn hut klonk het opeens heel rustig maar met diepe stem ‘BEAR’, en zagen we een grizzly de rivier overzwemmen om vervolgens een zalmpje mee te pikken. Inmiddels was het gaan stortregenen, dus zijn er alleen foto’s met beslagen lens van deze beer. Maar wat was het een avontuur om nooit te vergeten! Met een dikke pakkert op zijn wang heb ik afscheid genomen en aangegeven dat hij ons een geweldige beleving had gegeven. Hij bloosde ervan en gaf aan dat hij ook genoten had van ons enthousiasme en dat we altijd nog een keer terug mochten keren. Als we ooit terug gaan naar Canada gaan we dit zeker doen - ik ben heel benieuwd hoe het met Rick is. Ooit zal hij daar waarschijnlijk alleen gevonden worden tussen zijn beren. Een raar idee, maar ook iets wat hij niet anders zal willen denk ik.