Geo
Voedsel voorraad
In het regenwoud moet voedsel anders behandelt worden als in de stad bij gebrek aan een diepvries word vis en vlees in de zon gedroogd en/of over een houtvuur gerookt, Deze vis was de maaltijd voor dezelfde dag,met met een stuk maniokpannenkoek gewoon in de natuur was dit een heerlijke maaltijd. Samen met de nieuwe Woarani vrienden maakten het tot een bijzondere ervaring.
Knuffelknaagdiertje
De Agouiti is een knaagdiertje uit de familie van de Cavia en de Capibara. Zij voeden zich voornamelijk met fruit en planten. Het is het enige dier in het Amazone-regenwoud dat in staat is de staalharde schaal van de paranoot te openen, de overgebleven pitten worden door andere dieren gegeten onder andere Tapir, omdat de kiem van de vrucht door de tapir niet verteerd word, worden ze later uitgescheiden en hebben de voedingsbodem voor een optimale start van de nieuwe plant. Zo word de paranoot verspreid naar nieuwe gebieden. De Agouiti is een geliefkoosd knuffeldier van Indigene kinderen in het regenwoud.
Knuffeldiertje
Ook in het regenwoud hebben de kinderen hun knuffels. Dit kleine meisje heeft een jonge Agouiti een knaagdier uit de familie van de cavia. Het beestje word uitstekend verzorgt hoewel het vrij rond loopt doe het geen enkele poging terug in het woud te verdwijnen.
Zwaluwstaarten
Tijdens onze reis naar de Zóé voeren wij door een misverstand met de gids in de verkeerde richting de Amazone op, gelukkig. Op een bepaald moment zagen wij op de oever deze prachtige zwaluwstaarten, de juiste naam ken ik niet, zij halen mineralen uit het slijk. het Amazone bekken is het rijkste gebied aan dieren en plantensoorten op aarde.
Gevoelsstorm
Dit is Yampi een 16 jarig Zóé meisje. Ons verschijnen in het dorp bracht haar rustige leventje in een echte storm. Deze bleke reus met zijn kleine vrouw die dan weer op haar volk leek, brachten haar duidelijk in verwarring. Deze foto nam mijn vrouw, voor mij was het onmogelijk als ik haar aankeek werd ze bloedrood en keek naar de grond. Uiteindelijk werd zij door Maria verlost die haar kortehand bij mij in de hangmat duwde waar zij onbeweeglijk in mijn arm bleef liggen. Bij ons vertrek vergoot ze emmers aan traantjes. Ik wens de kleine Yampi een leuke jongen, mooi zijn die zo wie zo, een lang en gelukkig leven en een vredig oud worden in haar hemels dorpje. De mooie hoofd tooi zijn donsveren van gieren of ook van boomwol/katoen Met een stokje word boomhars op het voorhoofd aangebracht waar de veren of katoen plukken worden ingeplakt tot zij deze prachtige krans hebben bereikt. Ook kleine kinderen worden reeds zo versierd.
Zóé gebied
Deze opname toont de ongereptheid van het vloedgebied Cuminapanema een zijrivier van de Amazone. Dit is het leefgebied van de Zóé. Hoe groot hun gebied is is onduidelijk omdat vermoedelijk nog steeds uncontacted groups in dit enorme gebied leven, het gaat om vele honderden Km². Over land is het zo goed als onmogelijk hun te bereiken waardoor ze ook eerst 1987 werden ontdekt. Hierdoor zijn ze nog relatief veilig voor invloeden van buiten af met vreselijke gevolgen (lees bij Zóé leider). Ondanks de schijnbaar grote oppervlakte hebben zij een relatief klein gebied in vergelijk met andere Native Groepen in het amazone bekken. Hun geringe aantal is een probleem voor hun overleven, het minste onevenwicht kan het einde van dit volk betekenen.
Yuwipó
Yuwipó is een jonge zóé vrouw van 22 jaar met twee kids. De eerste indruk is dat de Zóé niet erg begaan zijn met hun kinderen, niets is minder waar, als er iets gebeurd zijn ze direct paraat. Door de schijnbaar onverschillige houding van de moeders, leren de kinderen dat jammeren geen aarde aan de dijk brengt in een uiterst vijandige omgeving als het regenwoud. Het zijn de meest liefdevolle moeders die ik ooit heb ontmoet. Is een moeder met iets bezig worden de kinderen ook al eens door een andere moeder gezoogd. Een R.R. die ik zeer waardeer heeft mij overtuigt deze niet perfecte maar hartverwarmende foto te delen, bedankt mijn vriend.
Armoede
Op de parking aan de ingang van Palenque ruinas ontmoete ik deze vrouw met kind. zij behoort tot het volk van de Chichè. Het was reeds een stuk na de middag, en ze zei dat ze nog niets had verkocht, zij twijfelde of ze die dag eten zou kunnen kopen, bovendien was het meisje op haar rug doodziek, ik wist snel waar mijn avondeten en entreegeld naartoe moest. Na de dokter, de apotheker en wat eten voor haar gekocht te hebben, haar thuis gebracht. De volgende dag noch eens bezocht, de kleine was op weg naar beterschap en ik kon gerust de ruines bewonderen. De man in het wit op de achtergrond behoort tot het volk van de Lancandon, tevens de volksgroep waartoe het meisje behoort die langs de site hier zocht en vond.
Prille liefde
Ook in het regenwoud zijn gevoelens niet weg te denken. Bij de Zóè kiezen de vrouwen hun partner/s die mag de keuze niet weigeren. zoals in vele isoleerde tribes zijn de vrouwen de baas in het dorp en op de velden, de mannen zijn voor de jacht en de bouw van de huizen verantwoordelijk. Tijdens het baden heeft dit meisje haar keuze duidelijk gemaakt, hij doet er alles aan om haar gunst te houden, hier geeft hij haar te drinken met de hand, als er per ongeluk een paar druppels in haar ogen terecht komen is de pret onbeschrijflijk. Even later verdwijnen ze discreet in het woud. Kan het in de hemel mooier zijn. Met deze laatste 2016 wil ik iedereen bedanken voor de leuke reactie's, fijne feesten en liefde zoals bij deze twee. Tot in 2017.
Zóè leider
In het stroomgebied van de Rio Negro leven de Zóè een isolated tribe uit de familie van de Xingu. Hun eerste contact met missionarissen 1987 voerde tot een catastrofe. Meer als een vierde van de ca. 250 individuen stierf binnen de twee jaar door griep, mazelen en malaria, door hun isolatie hebben zij hiertegen geen afweer. 1991 besloot de Braziliaanse regering elk contact te verbieden, de missionarissen moesten vertrekken en de groep herstelde tot hun vroegere leden aantal van ca 250 personen. Enkel onder zeer strenge regels worden soms bezoekers toegelaten, gelukkig hebben toeristen niet het geduld voor de lange procedure, zodat deze bijzondere mensen nog enige tijd onbezorgd kunnen verder leven. Hier het dorpshoofd die zijn badende dorpsgenoten goedkeurend in het oog houd. Rond het zevende levensjaar word de kin tussen de tanden en de onderlip doorboort en een eerste kegel van wit zacht-hout ingebracht om de paar weken word deze vervangen wegens de hygiëne en word daarbij steeds iets dikker en langer het is hun identiteitsbewijs tot de Zóè te behoren.
Mexico • San Cristobal de las Casas
Mexico • San Cristobal de las Casas
Native stadje
Chalchihuitan, 48Km van San Cristobal de Las Casas geen toeristen enige blanke onder Indigeno´s een hemels plaatsje. Er is zelfs een onontgonnen pyramide in de heuvels, die moet je op eigen houtje zien te bereiken, locals mijden die plaats. Om hier te komen doe je er met een terreinwagen ruim 2 u over,er zijn nog geen toeristische accommodatie's zodat je terug naar San Cristobal moet.
Benodigdheden
Net buiten Antigua bezocht ik dit chocolade y cacao bedrijfje, op de tafel staan alle benodigdheden uitgestald. Vooraan de houten mixers, hiermee word de cacao tot schuim gemixt, voor de Maya is het schuim de echte lekkernij, in het mandje de zongedroogde vrucht, daarnaast de geroosterde pitten die tot chocopasta worden vermalen. Het roze doosje bevat rietsuiker daarnaast een blok ongemalen suiker. Achteraan de mix-kruik, met daarvoor de schaaltjes met suiker en verschillende kruiden (kaneel, vanille) die aan de chocolade worden toegevoegd. links en rechts van de kruik de tassen, de vorm en het materiaal zouden invloed hebben op de smaak. gans links het gesloten potje bevat het geheim wat voor elk bedrijfje zijn product uniek maakt. Het bedrijfje heet Chocolate D' Taza wie het adres wenst kan mij dat laten weten. De cacao was echt heerlijk.
Chocolade y cacao
Net buiten Antigua bezocht ik dit chocolade - cacao bedrijfje. Hier is de jefe bezig de bonen aan het roosteren, het duurt ongeveer een half uur voor twee kilo, met de houten spatel moeten de bonen voortdurend in beweging blijven om aanbranden te voorkomen, Na het roosteren worden de gloeiendhete bonen met blote vingers van de buitenste schaal ontdaan, heiden respect voor die dames die ook daarvoor slechts een half uur nodig hebben. N.B. de arm is van de reisleider van een Nederlandse groep, hij leek gespecialiseerd steeds met een arm of been in beeld te komen.
Agua Azul
Agua Azul of blauw water, door de lichtbreking op de ondergrond ontstaan de mooie blauwe kleuren. De ondergrond in deze regio bestaat hoofdzakelijk uit zand of kalksteen, dit materiaal werd ook gebruikt voor de vele Maya tempels. Net zoals bij de reeds eerder geplaatste Misol-Ha voert Agua Azul erg weinig water, nu in de regentijd zou je bijna niets van de bruine rotsen mogen zien. Bij heftige neerslag verandert het mooie blauw in een bruine soep door de compost die uit het woud in het water terecht komt.
Bovenloop
Nadat er reeds zoveel foto's werden geplaatst van Agua Azul was ik toch nieuwsgierig hoe het er wel hogerop uitzag. Met veel klim, kruip, val en glij-werk, kwam ik hier niet meer verder. Het is niet indrukwekkend maar toch eens leuk om te zien. ik weet niet of het de hoofd toevoer of een zij-arm betreft.
Leer plicht
In Mexico, Guatemala en Honduras bestaat in theorie schoolplicht voor de lagere school. Het schoolgaan is gratis, er moet echter het uniform en het schoolgerief gekocht worden, hiervoor hebben de meeste ouders niet het geld, hierbij komt dat de kinderen met bedelen of kleinigheden verkopen een belangrijke inkomsten bron vormen. Ik neem ze mee eten ,koop een schrift,pen en een set kleurpotloden in de hoop dat dit aanzet om naar school te gaan. Meisjes gaan in de regel twee jaar naar school, jongens vier tot vijf jaar, vanaf het middelbaar moet wel betaald worden, in Mexico is hiervoor een soort studiebeurs voorzien, als tegenprestatie moet de afstudeerde twee tot drie jaar in betaalde staatsdienst werken. Hier het schooltje van het indianendorpje San Pedro aan het lago Atitlan, in Guatemala, de kinderen uit de omliggende dorpen en zelfs uit Panajachel worden hier s´morgens met bootjes gebracht en s'avonds gehaald. Het is reeds laat en er zijn alleen nog een paar kids van San Pedro op de speelplaats, ik haast mij achter mijn gastvrouw aan want mijn boot is reeds vertrokken.
Geheim
Tijdens een wandeltocht in de omgeving van Palenque ontmoete ik een local die mij naar een nog niet archeologische locatie bracht, reeds na een paar minuten wist ik niet meer waar ik was,na ca 45 min zag ik deze steenmuur, het is de top van waarschijnlijk een Maya tempel naast het boompje is een gat gemaakt door rovers hier kan je naar binnen tussen twee muren ca 25 m steil naar beneden wat op een tempel wijst. Vroegere heersers lieten de aanwijzingen naar hun voorgangers overbouwen maar lieten steeds een ruimte tussen de bouwwerken. Archeologie een zegen en een vloek met het budget worden locals aangenomen en opgeleid, is het budget op liggen de werken stil en hebben deze mensen geen inkomen meer, zij weten nu wel hoe ze een site kunnen vinden en ondertunnelen zonder dat het boeltje instort, de keuze tussen je familie laten hongeren en roven is snel gemaakt. of het geheim van dit gebouw word achterhaald hangt af van wat er is geroofd en of vernield. Hier is echter hoop daar alleen de buitenmuur was doorbroken, in de regel zijn er drie tot vier overbouwingen . Te oordelen naar de heuvels rondom zitten er nog tientallen gebouwen verborgen
Tocumen airport
Als je naar Panama reist is het heel waarschijnlijk dat je hier aankomt. Op doorreis naar Darien NP. waar ik twee maand in het regenwoud bij de Wounaan leefde kreeg ik deze aanblik van de drukke bedrijvigheid op deze internationale luchthaven. Dat de Amerikanen hier goed vertegenwoordigd zijn is duidelijk te zien aan hun luchtvloot. Ook het bezoek aan Panama City was een hele belevenis, alleen de armoede in de buitenwijken is zoals in veel grootsteden schrijnend. Het is ook niet gemakkelijk iemand te vinden die je daarheen wil (durft) brengen.
Waterval
In de omgeving van San Cristobal de Las Casas vind je Misol Ha deze waterval staat eigenlijk op elk toeristisch programma het is dan ook een circusact om een foto zonder iemand er bij te maken. er loopt een wegje achter de waterval door en in het meertje aan zijn voet kan je zwemmen. Ondanks het regentijd is voert hij hier zeer weinig water.
Marktstraatje
Door onrusten en blokkades in Chiapas en Guatemala sloten wij ons aan bij een reisgroep, op weg naar Chichicastenango besloten wij echter naar het niet toeristische Huehuetenango te gaan. Een goede keuze, wij werden in deze rustige straatjes niet belaagd door verkopers, vriendelijk werd ons interesse accepteert. In tegenstelling tot de groep die we in Copan terug zagen, waren wij niets kwijt door zakkenrollers. Wij hadden voor de zelfde goederen bijna de helft minder betaald zonder veel afdingen.
Huisaltaar
Wij werden uitgenodigd in het huis van deze oude man, de jongen is 84 jaar heeft nog al zijn tanden door het weinige suiker in hun voedingspatroon hebben ze geen last van tandbederf. Elke dag vertrekt hij om 5u naar zijn veldje 7 km niet ver vind hij daar word gewerkt tot rond 11u dan word het te warm, siesta van 16 tot 20u word weer gewerkt. Wij kregen uitleg over van alles zo ook het huisaltaar. In de kommetjes word melk geofferd, als de melk schift, het vet zakt naar de bodem en er komt een laagje water naar boven is het offer door de goden aanvaard er word ook fruit en mais aangeboden. (zij geloven niet echt dat de goden eten of drinken). Daarna word naar een vastgelegd ritueel de inhoud in alle windrichtingen uitgegoten,ook naar boven en beneden, de volgorde is zeer belangrijk als ook dat er enkel met de rechte hand mag geofferd worden. Renan spreekt nog het oude Maya dialect, hij lijd er onder dat zijn kinderen en kleinkinderen het wel nog verstaan maar niet meer spreken, een van zijn kleinkinderen spreekt het wel nog, ik hoop voor deze fantastische man dat dit onderdeel van zijn cultuur niet verloren gaat, in Mexico loop wel een scholen project om de oude talen terug in te burgeren maar door de discriminatie op de werkvloer tegen over de Maya is het een onzeker project.
Verder wassen
Nadat zoonlief de kop gewassen was, ging het kleren wassen verder, op de stenen word alles ingezeept, dan wat kneden, spoelen en klaar tevens de zelfde zeep waar de jongen mee gewassen werd. Na het wassen ging de Lady uit de kleren en nam zelf een bad. Kort daarna kwam ik met haar in gesprek, ze vond het nobel dat ik haar niet zoals enige anderen in haar natuurlijke schoonheid had vastgelegd. Ik mocht haar familie leren kennen verloor de tijd uit het oog en mijn boot was vertrokken. In de namiddag steekt er meestal storm op waartegen de bootjes niet zijn opgewassen. Geen probleem zij besloot dat ik bij haar thuis zou overnachten. De weg van het meer naar het dorp is smal en behoorlijk steil, hoewel zij de waskuipen meedroeg had ik de grootste moeite haar bij te houden (schaamte). Het lago Atitlan is een kratermeer zonder natuurlijke afvloei, dit zorgt voor ecologische problemen de groeiende bevolking en toerisme zorgt voor vervuiling. Voor de visserij uitgezette vreemde vissen verdringen de natuurlijke bestanden. In de jaren zeventig zorgde een aardbeving voor een breuk in de kraterwand waardoor het waterpeil om tien meter zakte.
Wasdag
Van uit Panajachel ging het met de boot over Lago Atitlan naar het indianendorpje San Pedro, hier speelde zich dit tafereeltje af. Tussen de was door werd zoonlief even mee gewassen. Ondanks luid protest werd hij even later bij het middel en de benen gepakt en een paar maal onder gedompeld om de zeep af te spoelen. Daarna ging moeder door met de was. Later kon ik even met haar praten waarbij mij duidelijk werd onder welke armoedige, zware omstandigheden deze mensen hun bestaan slijten. Mijn toch al grote bewondering voor deze mensen kreeg hier nog een extra boost. De dorpjes die alle de naam van een apostel dragen, zijn enkel per boot bereikbaar, slechts twee zijn door een pad met elkaar verbonden.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
