Edwinaverdingh
Anoniempje!
Dit kleine gevleugelde diertje zat op het dak van mijn auto. Schuivend met zijn slurfje over het gladde oppervlak, leek het alsof hij al het stof opsnoof. Hij vloog zelfs niet weg toen ik dichterbij kwam. Alleen wilde hij kostte wat kost niet 'herkend' worden. Dan maar zijn achterkant met een leuke reflectie van de vleugel in de autolak. Ik presenteer jullie Anoniempje!
De hemel op zijn kop!
Wandelen naast het kanaal kan zeer rustgevend zijn. Het water klotst tegen de kade, uitzicht over weiden, schepen die door het water glijden,... Zo veel te zien en toch is het geen belasting voor je brein. Simpelweg genieten! Ik heb deze wolken en takken gefotografeerd in de plas water die voor mij lag. Ik heb de foto ook niet uitgesneden zodat je de contouren van de plas nog kan zien. En NEEN, deze foto staat NIET op zijn kop! ;-)
Stroomvoorziening
Langs de oever van de L'Ourthe staat een klein huisje. Het is totaal verlaten en ziet er onderkomen uit. Een deur staat er niet meer in, dus ging ik even een kijkje nemen. Bleek dat er een waterrad in stond. Waarschijnlijk deed dit ooit dienst als 'stroomgenerator' voor de omliggende dorpjes.
Geen interesse
Op dit moment hebben we geen 'verre' reizen op het programma staan, maar kleine kortbij - uitstapjes lukken nog wel. Vandaag trokken we richting Luxemburg en huurden we in Bomal een raft. Door de hevige regenval van voorbije dagen was het waterdebiet veel hoger dan normaal. Met helm, reddingsvest en toch wel een beetje met de angst in mijn benen stortten we ons op het 'wildwateravontuur'. Na enkele meters hadden we dus al door dat de snelheid waarmee we mee stroomafwaarts dreven een echt slakkegangetje was en we de wilde draaikolken en golven wel konden vergeten. Nu, ik vond het niet erg hoor, want dan kon ik genieten van het landschap. Zo passeerden we deze koe, die op eilandje langs de oever van de L'Ourthe, zalig aan het grazen was. Plots bleef het landschap staan. Waren we toch zeker niet vastgevaren op een rots die omhoog stak uit het water. Terwijl de bemanning er alles aan deed om ons los te krijgen heb ik, met een grijns op mijn gezicht, nog wat extra foto's kunnen maken. Deze koe trok het zich allemaal niet aan. Ze graasde rustig verder.
Clarissenklooster:...
De clarissen kwamen het laatste jaar van de negentiende eeuw naar Hasselt. Pater Valentinus Paquay - het Heilig Paterke van Hasselt - pleitte ervoor dat de clarissen zeker naar Limburg zouden komen. Dankzij een geldschieter uit Hoei konden de zusters een bouwgrond langs de Guffenslaan aankopen om er een nieuw klooster op te trekken. Op 22 mei 1901 werd het ingewijd en op 17 mei 1902 consacreerde de Luikse bisschop mgr. Rutten de kerk. De clarissen leefden in hun monasterium in rust en afzondering. Enkel in 1940 moesten ze, omwille van de Duitse invasie, enkele dagen het klooster verlaten. Ze waren vooral bekend omdat ze door hun gebeden zorgden voor mooi weer, in ruil voor levensmiddelen. Er zijn ontelbare 'eieren naar de clarissen' gebracht! Voor de carnavalisten was het een jaarlijkse traditie, die uitgroeide tot een apart onderdeel van het carnaval in de stad. Dit kleine huisje in hun tuin trok mijn aandacht. Het staat net tegen de buitenmuur van het klooster. Zou dit een verborgen doorgang naar het leven buiten de muren kunnen geweest zijn? Het klooster is nog tijdelijk te bekijken, want binnenkort wordt het omgebouwd tot serviceflats.ÂÂÂ
Larochette
De ruïnes van het kasteel "Fels" getuigen van een geweldige burcht die haar oorsprong in de 11. eeuw vindt. Binnen in het "Criechinger huis" van het kasteel is een diepe waterput van 2 meter doorsnede in de rotsen gegraven. In een sage wordt verteld dat de Heringer (bewoners van een ander kasteel in de omgeving) op een nacht het kasteel "Fels" bestormden, waarop de burchtvrouw haar baby nam en in haar nood om een vluchtweg te vinden in de put sprong. Zelfs de onverschillige Heringer bewonderden zoveel heldenmoed en zochten vlug naar iemand die ze van deze schanddaad konden beschuldigen. Ze grepen de burchtvoogd, die hun door zijn verraad de mogelijkheid gegeven had om de burcht te bestormen, en wierpen hem ook in de diepe donkere put. De geest van de voogd veranderde zich in een draak, die sinds dat moment het goud dat de voogt ontvangen had voor zijn verraad in de put bewaakt. Elk jaar, om middernacht op goede vrijdag, zo vertelt de sage verder, komt de draak uit de put en voert op het binnenhof van de burcht een helse reidans aan, die de Heringer dan samen met hem dansen.
Wandelaar
Miischien niet echt een seizoensgebonden verhaal, maar ja dit hoort nu eenmaal bij deze foto. Een wit sneeuwtapijt bedekte het landschap. Wandelaars lieten voetsporen na op het witte wandelpad. Schaatsers op de vijver krasten sierlijke tekeningen in het ijs. Sleeën trokken oneindig evenwijdige lijnen door de donzige sneeuw. Kinderen en volwassenen graspten de dons bijeen en maakten er dikke pluizige ballen mee. Deze suisden door de lucht en ploften her en der neer. Sommige verdwenen in het sneeuwtapijt, andere bereikten hun doel. Hoofden en andere lichaamsdelen veranderden van kleurrijk naar spierwit. Deze wandelaar bekeek alles van op een afstand, maar bekeek mij toch alsof ik er toch iets mee te maken had. Maar goed dat ik mijn camera met 2 handjes vasthield.
Kleurrijk glasraam
Echternach (Luxemburgs: Iechternach) is de oudste stad in Luxemburg, gelegen aan de Sûre of Sauer aan de oostgrens van het groothertogdom. De abdij in de stad werd in 698 gesticht door Willibrord. In Echternach is ook de abdij van Echternach te vinden met daarin het graf van de heilige Willibrord. De Engelse monnik Willibrord kwam naar Echternach vanuit Nederland en België en bouwde in het stadje onder bescherming van Plectrudis, de eerste vrouw van Pepijn van Herstal, en haar moeder Irmina van Oeren de grote abdij van Echternach. In het klooster zijn nu een school en kantoren te vinden. Sinds de Middeleeuwen vindt op dinsdag na Pinksteren jaarlijks de Processie van Echternach plaats ter ere van Willibrord. De deelnemers van deze processie van Echternach, ook wel de springprocessie genoemd, zijn aan elkaar vastgemaakt met witte zakdoeken en springen in de maat van de processiemars naar voren, afwisselend op hun linker- en rechtervoet. Dit is in 1947 zo ingesteld omdat het toenmalige ritme (drie stappen naar voren en twee terug) voor chaos zorgde. De heilige Willibrord gold als een genezer van de Saint-Guy-kwaal: epilepsie.
Guinevère
Theater op de Markt, een 4-daags straatfestival te Hasselt, was alweer een streling voor al onze zintuigen. Geweldig hoe deze artiesten zo kunnen opgaan in hun verhaal. Het verbaast me steeds weer. Theater Froe Froe (BE) bracht het verhaal van Kammelot (zie schrijfwijze ;-)). Het klassieke verhaal van koning Arthur en ridder Lancelot, die strijden om de hand van Guinevère, krijgt een totale wending. Ging het verhaal wel écht zo? Waren die ridders wel zo stoer? Was Guinevère wel zo eenzaam?... Hilariteit verzekerd! Op deze foto staat Guinevère in haar 'kasteel' te dromen over haar ridder op het witte paard. Het begijnhof van Hasselt fungeerde als perfect decor. De laatste zonnestralen schenen net op haar gezicht en leverde dit warme plaatje op.
Binnenplein
Het kasteel van Clervaux, daterend uit de 12de eeuw en de 17de eeuw, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog voor de laatste maal verwoest. Nu is het volledig hersteld en ingericht als tentoonstellingsruimte voor de Slag der Ardennen in Clervaux. In datzelfde kasteel vind je ook een expositie van maquettes van alle kastelen van het Groothertogdom en de permanente fototentoonstelling The Family of Man, van Edward Steichen. Deze tentoonstelling is reeds in 1955 geopend in het Museum of Modern Art in New York. Sinds 2003 staat het op de "Memory of the world" lijst van UNESCO. Persoonlijk hou ik niet echt van deze bouwstijl, maar deze verlaten binnenplaats met nat geregende kasseien en leien dakpannen vond ik wel iets hebben.
Blauw
Meerdere keren per jaar wandelen we door het openluchtmuseum van Bokrijk. Genietend van al die vergane historie, maar hier vereeuwigd voor het nageslacht. Mooi om te bezoeken, maar eerlijk gezegd NIET in de zomer. Veel te veel dagjesmensen 'verstoren' de ingetogen rust waarnaar wij op zoek gaan buiten het hoogseizoen. Dan maar de 'ongebaande' paden van het museum inslaan. Daar staan misschien wel geen oude boerderijen en huizen, maar wel deze prachtige felblauwe bloemen. Toch nog even genieten!
Theater op de Markt!
Het slotspektakel van Theater op de Markt op donderdag 5 augustus 2010. Licht, muziek, zang, vuurwerk, acrobatie en een imposant decor sloten de avond af. Tot 8 augustus kan je in Hasselt nog genieten van diverse groepen uit binnen- en buitenland. (zie mijn tip)
Verser kan niet!
Slenterend in de soeks van Aswan worden onze neusgaten aangetrokken door diverse aroma's. We worden geparfumeerd door de zwoele geur van kruiden, stof, kippen, geiten en andere ingrediënten die we niet dadelijk kunnen plaatsen. Plots houden we halt bij een klein deurtje in een vervallen gevel. Een warme overheerlijke geur overstijgt al het voorgaande. Nieuwsgierig gluren we binnen en 3 verbaasde gezichten staren ons aan. Hun verbaasdheid maakt al snel plaats voor een glimlach en we worden uitgenodigd om even binnen te stappen. In onze handen belanden versgebakken broodjes die wij natuurlijk ook met een glimlach aanvaarden. Verser kan niet!
Trappenhal
In het kasteel van Oud-Rekem (zie mijn tip) loopt op dit moment een tentoonstelling van hedendaagse kunstenaars. Je moet hier natuurlijk voor zijn, maar het kasteel op zich is ook de moeite waard. De buitenkant is volledig gerenoveerd, maar de binnenkant is volledig onderkomen. Van contrasten gesproken. Nu, dat levert natuurlijk wel leuke fotoplaatjes op.
Oud-Rekem gezelligste
Vandaag bezochten we enkele dorpjes langs de Maas. Daarbij belandden we in Oud-Rekem, dat werd uitgeroepen tot gezelligste dorp van Vlaanderen. Diverse oude huizen behielden hun authentieke functie. In het oude posthuis krijg je drank en taart aan 1 €. Een leuk weetje in deze crisistijd! Het kasteel d’Aspremont-Lynden werd in 1597 gebouwd door graaf Herman van Lynden op de ruïnes van een middeleeuwse burcht, met fundamenten en restanten uit zowel de 10de, als de 12de en het midden van de 14de eeuw, een indrukwekkende waterburcht in Maaslandse renaissancestijl. Het monumentale gebouwencomplex vormde het centrum van het grafelijke mini-vorstendom tot aan de Franse revolutie. Dit kasteel werd later gebruikt als psychiatrische instelling waardoor alle houtwerk (spanten...) vervangen werden door metalen constructies. Het kasteel is in privéhanden en is alleen tijdens de zomer toegankelijk voor het grote publiek omdat diverse kunstenaars er hun werk tentoonstellen. (4€ inkom)
Oud-Rekem gezelligste
Vandaag bezochten we enkele dorpjes langs de Maas. Daarbij belandden we in Oud-Rekem, dat werd uitgeroepen tot gezelligste dorp van Vlaanderen. Diverse oude huizen behielden hun authentieke functie. In het oude posthuis krijg je drank en taart aan 1 €. Een leuk weetje in deze crisistijd! Het kasteel d’Aspremont-Lynden werd in 1597 gebouwd door graaf Herman van Lynden op de ruïnes van een middeleeuwse burcht, met fundamenten en restanten uit zowel de 10de, als de 12de en het midden van de 14de eeuw, een indrukwekkende waterburcht in Maaslandse renaissancestijl. Het monumentale gebouwencomplex vormde het centrum van het grafelijke mini-vorstendom tot aan de Franse revolutie. Dit kasteel werd later gebruikt als psychiatrische instelling waardoor alle houtwerk (spanten...) vervangen werden door metalen constructies. Deze foto is gemaakt op de zolderverdieping van het kasteel. Tip: het kasteel is in privéhanden en is alleen tijdens de zomer toegankelijk voor het grote publiek omdat diverse kunstenaars er hun werk tentoonstellen. (4€ inkom)
Hotel Nacional de Cub
Hotel Nacional is een klassiek hotel dat staat op het puntje van de Punta Brava, eens een beruchte piratenbastion in Havana, Cuba. Het hotel opende zijn deuren op 30 december in 1930. Vandaag is het hotel het vlaggenschip van de staatshotelketen Gran Caribe. In de negentiende eeuw stond op deze plaats de batterij van Santa Clara. Het Ordo?ez kanon, het grootste van de batterij, ligt nog steeds in de tuin van het hotel. Het hotel werd gebouwd door twee Amerikaanse aannemers McKim, Mead & White and Purdy Henderson Co. Het hotel heeft een Spaans-Moorse touch en is gebouwd met duidelijke Art Deco invloeden. Dit heeft duidelijk invloed gehad op wie het hotel ooit heeft gefrequenteerd: beroemdheden als Johny Weissmuller, Buster Keaton, Tyrone Power, Errol Flyn, Marlon Brando en de beroemde Ernest Hemingway, die in Havana woonde en een door hemzelf gevangen vis aan de Sirena bar in het hotel schonk. De gastenlijst omvat ook de Italiaanse gangsters Santos Traficante, Meyer Lansky, Lucky Luciano and Frank Costello. De reputatie van het hotel werd wellicht meer gediend door klanten als Winston Churchill en Alexander Flemming. Hotel Nacional is één van de weinige vijfsterrenhotels in Havana. Even ter informatie: wij hebben hier niet gelogeerd ;-)
Kasteel van Helmond
Met de bouw van de huidige burcht werd omstreeks 1325 begonnen. Deze diende ter vervanging van een ouder kasteel (bekend als het 't Oude Huys), dat zich enkele honderden meters ten westen van het huidige kasteel vandaan stond, en waarvan in 1981, bij opgravingen, fundamenten van een stenen donjon en voorwerpen aan het licht zijn gekomen. Het huidige kasteel werd uitgevoerd als een vierkante waterburcht met een toren op elk hoekpunt en geen centrale woontoren of donjon. Deze vierkante kastelen bleken een stuk beter te kunnen worden verdedigd dan oudere ronde kastelen. Het grondplan van het kasteel meet ongeveer 35 X 35 meter. de middenlijn van de hoektorens is ongeveer 8 meter. De ingang is aan de noordzijde via een poortgebouw wat bijna een geheel is met de naastgelegen bebouwing. Het kasteel was vroeger voorzien van een dubbele ring van grachten, enkel de gracht om het gebouw zelf is nog over. Het kasteel omvatte ook enkele voorgebouwen. (met dank aan Wikipedia)
Cuba Libre
Havana, een mooie, kleurrijke, vrolijke, muzikale, zwoele stad. Nippend aan een Mojito genieten we van de sfeer. Mijn voeten kunnen gewoonweg niet stil blijven staan wanneer deze straatartiesten de dag opvrolijken met hun elegante danspasjes hoog boven het volk uit. De muziek zweept je op en daar ga je dan. Op en top Havana!
Stipje hier - Stipje.
Mijn pogingen om kleine beestjes te fotograferen is tot nu toe nooit een succes geweest. Vooral als ik ze vergeleek met die prachtexemplaren op deze site. Vandaag heb ik, tijdens een wandeling met mijn hond Sumu door het Haspengouwse landschap, een nieuwe poging ondernomen. Hij vond het raar dat ik aan elk struikje bleef staan om te kijken of er iets in of op zat. Normaal gezien is dat zijn bezigheid, maar dan wel pootjes optillen. Het dier is na een tijdje gewoonweg uit pure verveling naast me komen zitten. Arm beest! Mijn lieveheersbeestje is de eerste die ik persoonlijk wel geslaagd vind voor een beginner, maar alle tips blijven natuurlijk welkom. PS: ik heb het daarna wel goed gemaakt met mijn hond hoor ;-)
Architectuur door een
De Sint-Pauluskathedraal in Luik is de hoofdkerk van het bisdom Luik. De kerk werd in de tiende eeuw door bisschop Heraclius gesticht op een eiland dat omsloten werd door twee armen van de Maas. Zij was tot aan de Franse Revolutie één van de zeven kapittelkerken in de stad. Bij het Concordaat van 1801 werd de Sint-Paul verheven tot de nieuwe kathedraal van het bisdom, aangezien de aloude Sint-Lambertuskathedraal vanaf 1794 was afgebroken tijdens de Luikse Opstand. Het huidige kerkgebouw in gotische stijl ontstond van de dertiende tot de vijftiende eeuw. Het koor, het transept, het middenschip en de zijbeuken dateren uit de dertiende eeuw en tonen de kenmerken van de vroege gotiek. De veelhoekige apsis uit de veertiende eeuw is gebouwd in hooggotische stijl. Laatgotisch zijn de lichtbeuken van het transept en van het schip, de zijkapellen en de toren. Ook de kruisgang is laatgotisch en dateert uit de vijftiende en zestiende eeuw. De kerk werd sterk gerestaureerd na de verheffing tot kathedraal in de negentiende eeuw. De met pinakels overladen borstwering van de noordgevel dateert uit die tijd, evenals de verdieping met de spitsbogen en de spits van de klokkentoren. (met dank aan Wikipedia)
RIJKSBURCHT COCHEM
Omstreeks het jaar 1000, werd onder het bewind van paltsgraaf Ezzo, deze burcht gebouwd. Schriftelijk vermeld werd de burcht voor de eerste keer in 1051, toen Richeza, zijn oudste dochter de burcht aan haar neef, Paltsgraaf Heinrich I, schonk. Ook nadat de Ezzonen hun rang als paltsgrafen verloren, bleef Cochem met het paltsgraafschap verbonden. Een strijd om het paltsgraafambt beëindigde koning Konrad III in het jaar 1151, toen hij de burcht bezette en als rijksleen definitief in bezit nam. Daardoor werd, tijdens de heerschappij van de Stauferdynastie in Duitsland, de burcht Cochem een Rijksburcht. Toen tijdens de oorlog om de erfopvolging in de Palts, troepen van koning Louis XIV, de zonnekoning, tot in de Rijn- en Moezelstreek doordrongen, was in 1689 de burcht Cochem bezet. Nadat in maart de stad Cochem veroverd werd, werd de burcht op 19 mei 1689 in brand gestoken, ondermijnd en tot ontploffing gebracht. In dat jaar werd bijna de ganse stad Cochem verwoest. De burcht bleef lange tijd een ruïne, tot in 1868 de Berlijnse koopman en latere geheime handelsraad Louis Ravené het grondstuk voor 300 Goldmark kocht en de burcht weer liet opbouwen.
Cochem
Een paar dagen er tussenuit in Cochem. Een prachtig landschap met bergflanken waar oneindige rijen druivenstokken hun best doen om de lekkere Rieslingwijnen voort te brengen. Nauwe en kronkelige steegjes, gerestaureerde vakwerkhuizen met de typisch leien daken, het historische marktplein, de stadspoorten, kerken en stadsmuren accentueren dit beeld. Oude burchten, kastelen, natuur, waterpret, noem het maar en je vindt het hier. (Eten zet ik tussen haakjes, want ik ben niet zo voor de Duitse keuken)
Loeki loeki
Hier zitten we dan, in de taxi van Mohammed voor een lange rit in konvooi richting Aswan. Best wel spannend met die bewapende mannen voor en achter je. Je waant je bijna in een actiefilm. Mohammed sust onze opwinding. NO PROBLEM! It's OK! Het landschap raast aan een hels tempo voorbij, maar er zijn toch momenten dat we even kunnen genieten van al dat moois. Eens in Aswan aangekomen nemen we afscheid van onze 'action hero' die zijn terugrit naar Luxor aanvangt. Die spanning valt van onze schouders en om even op adem te komen slenteren we door de prachtige soeks van Aswan. Kleurrijke winkeltjes lachen je tegenmoet. Bleef het daar maar bij, want in elke deuropening verschenen verkopers met de slogan: Come madam, LOEKI LOEKI in my shop.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
