Doppie
Gouden Langoer.
De uitdrukking van deze gouden langoer staat voor mij symbool voor de status van dit dier; een bezorgde blik in de toekomst. De gouden langoer iz één van de meest bedreigde apensoorten ter wereld. Kleine populaties komen nog voor in de heuvels van Bhutan, in Tripura en hier in het Kakoijana Reserve Forest in Assam. De lichtgele apen krijgen in het juiste licht een gouden gloed die ze hun naam heeft gegeven. Prachtige beesten waarvan het voortbestaan onder zware druk staat door fragmentatie van hun leefgebied. Diverse organisaties doen hun best om Kakoijana de status van Wildlife sanctuary of National park te bezorgen. Helaas tot dusverre zonder succes. Schattingen van het aantal dieren lopen uiteen van ca. 60 tot een paar honderd. Zorgwekkend is het lage aantal jonge dieren in de populatie. Kakoijana ligt op 160 km rijden van Guwahati, de grootste stad in de regio. Een bezoek is goed te combineren met een trip naar het prachtige Manas National Park. Zelf dit gebied bezoeken ? Info bij: Sanjeev Ray (http://www.facebook.com/sanjeev.ray.39) http://www.mywildindia.com http://www.ourwildindia.net
Kartong Festival.
De artiesten op het Kartong Festival moeten het voor hun inkomsten hebben van giften van het publiek. Deze danser snapt dat heel goed, iedereen met een camera krijgt zijn of haar moment tijdens zijn optreden. Het propje kalebassies of hoe die munt ook al weer heet werd met een grote glimlach in ontvangst genomen. Het Kartong Festival wordt , als het doorgaat, elk jaar gehouden in begin februari in het gelijknamige dorp in het zuiden van The Gambia. Een aantal dagen achtereen treden er culturele groepen op en zijn er workshops. Dat er ook een groep Nederlandse tuttebellen in zelfgenaaide 'traditionele' jurkjes act de présence geeft moet je maar op de koop toenemen. Met de taxi is het ongeveer anderhalf uur vanaf Banjul. Door met een lege maag te komen sponsor je ook nog de diverse eetkraampjes en pop-up restaurants op een naast het festivalterrein. https://www.facebook.com/82509664719/posts/10156019209334720/
Jama Masjid.
Het was nogal druk toen wij bij de Jama Masjid aankwamen; we hebben het dan ook maar gehouden hij een snelle blik naar binnen en een paar foto's van de buitenkant. De Jama Masjid is de belangrijkste moskee van Delhi, volgens diverse bronnen knnen er zo'n 25.000 geloven een plekje vinden. Nou passen er ook gemiddeld 12 Indiërs in een autorickshaw dus of dit aantal de onder- of bovengrens is is maar de vraag. De moskee zelf is prachtig en een cultuurhistorisch juweel maar doe mij maar een wandeling er omheen. Geiten met een trui aan zoeken wat eetbaars tussen het afval. Tientallen shop verkopen elk denkbaar tweedehands autoonderdeel. Aan de ene kant grenst het bouwwerk aan het doolhof wat Oud Delhi heet en aan de andere kant vind je Brits koloniaal Delhi. Niks leuker dan hier een dag rond te slenteren in de gekte.
Gorkha monument bij..
Ze streden op vele fronten voor het Britse Rijk: de Gorkha's of Gurkha's. Deze huurlingen uit het noordelijk deel van Bengalen en aangrenzende gebieden in Nepal zijn bekend om hun enorme moed. Nog altijd dienen er Ghorka's in het Engelse leger. Sinds de onafhankelijkheid van India maken er ook een aantal ghorkaregimenten deel uit van het Indiase leger. In Ghum in de Darjeeling Hills worden ze geëerd middels dit monument. Of het mooi is is een kwestie van smaak maar het beeld staat wel op een schitterende plek met op de achtergrond de Kangchengjunga, de op twee na hoogste berg ter wereld. Ghum of Ghoom ligt op de route naar Darjeeling en is vooral ook bekend om de volledige lus die de Darjeeling Himalayan Railway hier maakt om hoogte te winnen.
Garo traditioneel...w
Spectakel in de arena van het Hornbill Festival: de Garo stam geeft een demonstratie traditioneel worstelen. Omringd door een kring van stamgenoten proberen twee kemphanen elkaar tegen de grond te werken. Tot zover weinig verschil met andere vormen van deze sport. Wat de Garo variant bijzonder maakt is dat de deelnemers elkaar alleen met de beide handen vast mogen houden. Wie de regerend kampioen is zal bij deze foto wel duidelijk zijn lijkt me. De Garo zijn een etnische groep van zo'n miljoen mensen die verspreid over noordoost India, Birma en Bangladesh leven. In Nagaland behoren ze tot de officieel erkende stammen van de staat maar doordat het merendeel van de mensen hier niet woont worden ze als buitenbeentjes beschouwd door de andere Naga's. Zoals zoveel etnische groepen in deze regio strijden de Garo, soms zeer gewelddadig, voor hun recht op zelfbeschikking. Zeer karakteristiek voor de Garo cultuur is de Ripok: de ketting die de ene man draagt. Dit sieraad bestaat uit langwerpige kralen, stukken glas of zilver. Ook naar het Hornbill Festival ? Elk jaar van 1 tot 10 december in het Heritage Village net ten zuiden van Kohima. Wil je het regelen aan een ander overlaten dan is Gibbon Travels van Diganta Gogoi een goede keuze. Info: http://www.ourwildindia.net/diganta.html https://www.facebook.com/gogoi.diganta .
Chowpatty Beach,...Mu
Verrassend leuk: Chowpatty Beach bij zonsondergang. Wij hadden ons op het ergste voorbereid; als je iets leest of hoort over dit strand gaat dat doorgaans over hoe vies het wel niet is. Goed, het water in is geen optie met alle poepbacterieën en andere vuiligheid die er in rondzweeft. Maar lekker van de avondkoelte genieten samen met de lokale bevolking na een dag in de gekmakende drukte van deze Megastad is een genot. Mensen flaneren, halen wat te eten bij de vele voedselstalletjes, sporten wat of geven stiekem hun geliefde een zoentje. Wij hebben onze laatste avond van weer een mooie trip gevierd met een koude Kingfisher. En een tweede.....
Buddyseat
Op weg naar Konarak vanuit Puri wordt onze autorickshaw ingehaald door dit mooie transport. Geen camera bij de hand om vast te leggen. Gelukkig halen wij hen even later weer in en heb ik wel mijn telefoon in de aanslag. Van het gemaakte filmpje is dit een still. Geen super kwaliteit foto maar te leuk om niet te delen.
Strand van Tanji
De recente reportage in Columbus over the Gambia bracht mij weer even terug naar het strand van Tanji. De geur, de drukte, de meeuwen, de dansende vissersboten en nog zoveel meer. Niet te vatten in woorden. En ook niet in een foto alleen. Daarom een still uit mijn Nopro filmpje dat ik daar maakte. Ik ben geen groot liefhebber van video maar voor deze plek maak ik een uitzondering. Je hoort de branding ruisen, de meeuwen krijsen en pikt flarden van een gesprek mee. De boten dansen, mensen zitten, lopen, zwaaien en overal die fladderende vogels die een visje meepikken. Alleen de geur mist, maar of dat zo'n gebrek is...... Kan je ook niet verwachten van een cameraatje van 4 tientjes. De vlek op de voorgrond is een meeuw in volle vaart. Tanji ligt op zo'n 3 kwartier rijden van het toeristische gebied van Banjul/Serekunda. Voor een handvol foepen neem je een taxi er naar toe. Filmpje is te bekijken op : https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1715227948791185&id=100009119895491
Indische Scharrelaar.
Niks bijzonders, je ziet ze overal vliegen in India: de Indische Scharrelaar. Trouwens niet alleen daar, de vogelsoort komt voor in een groot deel van zuidoost Azië. Maar als ie zo mooi zit te poseren zoals dit exemplaar in Kaziranga National Park dan moet daar toch gewoon een plaatje van maken. De uitdaging voor mij blijft nog steeds een goede foto te maken van een scharrelaar in vlucht. Dan zijn de helblauwe vleugels goed zichtbaar. Als dat is gelukt zal ik het uiteraard hier delen.
Kachari vrouw bespeel
Het Hornbill Festival draait om de demonstraties van dansen en traditionele gebruiken van de diverse stammen uit Nagaland. Deze vinden plaats in de centrale arena en zijn zeer de moeite waard. Maar veel leuker en intiemer zijn de tussentijdse bijeenkomsten bij de (nagebouwde) stamwoningen op het terrein. Hier zijn we bij de Morung van de Kachari stam. Het ritme van de dans die ze uitvoeren wordt aangegeven door een aantal trommelaars. De handbewegingen van de danseressen worden aangegeven door het ritme van de khartaal. Kleine cimbaaltjes in een houten frame of, zoals je vaak bij kinderen ziet, één gemaakt van plastic. Er zijn aanwijzingen dat de geschiedenis van dit instrument teruggaat tot de oude Egyptenaren. Het Hornbill Festival vindt elk jaar plaats tijdens de eerste 10 dagen van December. Locatie : Kisama Heritage Village in de buurt van de Nagalandse hoofdstad Kohima. .
Pobitora Wildlife...S
Begin vorige eeuw was de Indische neushoorn bijna uitgestorven, dankzij grote inspanningen om deze diersoort te behouden leven er nu weer zo'n 3000 in noordoost India en Nepal. Op Internet worden meestal de nationale parken Chitwan (Nepal) en Kaziranga (India) genoemd als de beste plekken om deze dieren te zien. Fantastisch mooie gebieden inderdaad die naast de neushoorns nog veel meer wildlife herbergen. Zet mij vier weken in Kazi en ik zal me geen seconde vervelen. Maar de allerbeste plek om de neushoorn in groten getale te zien is Pobitora Wildlife Sanctuary. Van oudsher werd dit gebied niet gebruikt door de lokale boeren omdat het te moerassig is. Alleen in het droge seizoen grazen zij hier hun vee. In de jaren 60 van de vorige eeuw doken hier opeens een aantal neushoorns op. Waarschijnlijk kwamen deze dieren uit verder gelegen reservaten als Orang of Laokhowa. De plaatselijke bevolking liet ze met rust en inmiddels grazen er bijna 100 exemplaren zij aan zij met de koeien en geiten. Pobitora meet maar een bescheiden 16 vierkante kilometer maar het barst van het leven. De natte stukken trekken grote aantallen (water)vogels , er leven jakhalzen en civetkatten en ook het zwaar bedreigde schubdier is hier gespot. Er zijn diverse accommodaties te vinden rondom Pobitora maar de allerbeste is Maibong Eco Resort. Dit kleine complex wordt gerund door de broers Nripen en Homen Nath. Zij hebben Pobitora op de kaart gezet als toeristische bestemming. Zij hebben hun dorpsgenoten geleerd dat natuurbescherming geld in het laatje kan brengen. De mannen en hun team zijn voortdurend bezig met projecten om het leven van zowel de dieren als de mensen in het gebied te verbeteren. Pobitora ligt op minder dan een uur rijden van Guwahati, de toegangspoort tot noordoost India. Een ideale plek om bij te komen van je lange vlucht of als laatste stop op weg naar huis. Vanaf hier zit je met 3 uur in Kaziranga of Manas of één van die andere prachtige bestemmingen in de regio. Enneuh......, altijd belangrijk in de wereld van Doppie: de kok van Maibong weet van elke maaltijd weer een feestje te maken. Info: https://www.ourwildindia.nl/pobitora-wls.shtml https://www.facebook.com/nipen.nath.50 https://www.facebook.com/ashokdipa http://www.maibongecoresort.com/index.html .
Sunset Point Neil...I
Ik ben dol op Sunset Points. Niet om naar die ondergaande zon te kijken natuurlijk. Doodsaai, hooguit leuk met goed gezelschap en een paar koude potten bier. Of wijn natuurlijk. En bitterballen, tapas, borrelnoten.. Ik dwaal af. Het mooiste van die Sunset Points is niet die zon, het is wat de zon doet met zijn omgeving. Op Santorini kijkt iedereen de verkeerde kant op, ze missen allemaal het prachtige licht op Oia met zijn karakteristieke molens. Sydney, San Fransisco, Ubirr in Kakadu N.P. en weet ik waar nog meer, overal heb ik met verbazing gekeken naar mensen die persé daar moesten kijken naar een oranje bal die verdwijnt. Hier op Neil Island begint het feest elke dag zo'n 3 kwartier voor zonsondergang. Al het gemotoriseerde transport van het eiland (4 minibusjes en 8 autorickshaws) wordt ingezet om Indiase toeristen naar het Sunset Point te vervoeren. Het strand wat wij die dag weer helemaal voor onszelf alleen hebben gehad stroomt vol. Geamuseerd kijken wij toe hoe mensen neerploffen in het zand om even later krabbend en schreeuwend weer op te springen: op de Andaman eilanden moet je altijd de windkant kiezen om geen last te hebben van zandvlooien. Deze drie dames tekenden mooi af tegen de ondergaande zon. Ik zie ze denken: "Is dit nou zoveel mooier dan thuis ?" Neil Island is bereikbaar per ferry vanaf Port Blair, de hoofdstad van de Andamans. Het leven is hier gemoedelijk, de stranden zijn mooi en rustig en het eiland wordt gelukkig niet overspoeld door duizenden backpackers zoals het nabij gelegen Havelock. Neil wordt vooral bezocht door Indiërs en dat vinden wij toch het leukst: de lokale gebruiken bekijken ?
Kuiflangoer bij...Mat
Een lange staart, een mooie bos met haar en een blik in zijn ogen waarvan je je afvraagt wat ie ziet; deze kuiflangoer heeft het allemaal. De kuiflangoer is een van de fraaiste vertegenwoordigers van de familie der slankapen. Helaas neemt hun aantal snel af, met name door het verdwijnen van habitat. In Manas N.P. komen deze dieren nog in redelijk grote hoeveelheden voor. Het aardige van deze foto is dat ie genomen is vanaf ons balkon. Dankzij de goede contacten van onze vriend Pralay Lahiry konden wij twee nachten doorbrengen in de Inspection Bungalow van het Forest Department in Mathanguri. In bijna alle natuurreservaten vind je deze bungalows bedoeld voor het hogere personeel van de beheersorganisatie. Als er plek is kun je hier ook als gast verblijven maar dat is niet altijd makkelijk te regelen. Ook wij leken buiten de boot te gaan vallen maar nadat er wat telefoontjes waren gepleegd bleek er veel mogelijk te zijn voor de speciale gasten uit Nederland. Mathanguri Bungalow staat op een fabelachtig mooie plek midden in het bos langs de Manas River. Vanaf hier wandel je zo Bhutan in waar het indiase Manas overgaat in het grote Royal Manas aan de andere kant van de grens. Wie geluk heeft ziet hier olifanten tijdens hun ochtendbad in de rivier. Minder spectaculair maar niet minder mooi is de Roodbroekdwergvalk die hier vaak te zien is. Het mooist aan het overnachten in een Inspection Bungalow is de totale stilte in de avond en nacht. Zittend op je balkon is het enige licht afkomstig van de sterrenhemel. Vanuit de jungle klinken de nachtelijke geluiden van het wildlife: een brul, een alarmroep. Het kan zomaar zijn dat een tijger 50 meter verder zijn dorst staat te lessen bij de rivier. Een aanrader voor iedereen die graag de rust èn de spanning van de wilde natuur opzoekt. Manas ligt op 3 uur rijden ten noorden van Guwahati wat de toegangspoort is tot noordoost India. Als Mathanguri niet beschikbaar is is een goede optie om te verblijven Florican Cottages. Dit kleine resort wordt gerund door de lokale Manas Welfare Organisation. Info: https://www.facebook.com/pralay.lahiry.5 http://www.floricancottage.com http://www.ourwildindia.net/pralay.html
Visser in Maguri Beel
Het ziet er zo mooi uit, de visser in het blauw en groen. Maar eigenlijk zou dat groen er niet moeten zijn. En die visser ook niet. Zoals op veel plekken in Azië is de waterhyacinth een plaag die meren en stromen verstopt. Maguri Beel waar deze foto is gemaakt is een deel van het grote en woeste Dibru-Saikhowa National Park in het uiterste noordoosten van India. Dit meer is een belangrijke overwinterplaats voor vele soorten trekvogels. Door het dichtgroeien en door overbevissing dreigt er te weinig voedsel voor deze grote zwermen vogels over te blijven. Lokale activisten als Sanjay Das proberen dit tij te keren. Boottochten op het meer leveren een alternatieve bron van inkomsten. In volkomen stilte glijd je over het water voortbewogen met behulp van een duwstok. Hierdoor kan het wildlife tot op korte afstand benaderd worden. De vogels natuurlijk maar ook de machtige wilde waterbuffels die tot hun middel in het water staan te grazen. Overnachten kan ook bij Sanjay op zijn Nakshatra Houseboat. Dibrugarh is de lokale hub en ligt op een klein uur rijden. http://www.ourwildindia.net/sanjay.html https://www.facebook.com/sanjay.das.9237
Zeliangrong op het...
De Zeliangrong maken zich op voor hun dansvoorstelling op het Hornbill Festival. De leider van de groep kijkt nog even kritisch of alle leden netjes klaar staan. Tussen de toch al kleurrijke andere aanwezige stammen valt deze groep op door de uitbundig gedecoreerde hoedjes en kostuums. Eigenlijk gaat het hier niet om één stam maar om de samenvoeging van drie nauw gerelateerde etnische groepen: de Zeme, de Liangmai en de Rongmei. Nagaland is nog steeds het toneel van onderlinge stammenstrijden. Door zich als één te presenteren hopen de Zeliangrong sterker te staan in deze, soms zeer bloedige, twisten. Het was weer een innerlijke strijd om de uitsnede te bepalen. Kleiner gekaderd komt de nadruk meer te liggen op het portret. Hier heb ik gekozen voor de man in zijn context. Inclusief de veer op zijn hoofd die ik er vaak tot mijn spijt afknip.
Indische Neushoorn in
De beste plek om Indische neushoorns te spotten: Pobitora WLS. Pobitora is een echt wonder van natuurbehoud, hier werken parkwachters, dorpelingen en lokale ondernemers in toerisme samen aan het in stand houden van dit unieke gebied. De kern van het reservaat is een moerassig gebied wat van oudsher niet geschikt was voor agrarisch gebruik. In de jaren 60 van de vorige eeuw doken hier opeens een aantal Indische neushoorns op die vermoedelijk uit verderop gelegen reservaten als Laokhowa en Orang afkomstig waren. Nog altijd grazen de nazaten van deze dieren zij aan zij met het vee van de lokale boeren. Pobitora Wildlife Sanctuary meet maar een bescheiden 16 vierkante kilometer. Met een populatie van tegen de 100 neushoorns levert dat de hoogste dichtheid van deze diersoort in heel Noord India op. Het reservaat is dan ook leverancier van neushoorns aan gebieden waar de soort verdwenen was. Met wisselend succes zijn exemplaren vanuit Pobitora overgebracht naar bijvoorbeeld Manas N.P. en Laokhowa-Burachapori W.L.S. Het gebied bestaat uit grasland, een stuk bijzonder fraai bos en een aantal Beels (meren). Dankzij dit water is het, vooral in de winter, smullen voor vogelaars: duizenden eenden en andere watervogels overwinteren hier. Opvallende verschijning zijn de Javaanse en, sporadisch aanwezige, zeldzame Indische Maraboes. Grote ooievaars die nauwgezet de wetlands afspeuren op zoek naar vissen en kikkers. Verschillende soorten Kingfishers en roofvogels laten zich hier vaak zien net als jakhalzen en een kleine kudde nogal agressieve waterbuffels. Deze buffels, een kruising van wilde en gedomesticeerde dieren, zijn uiterst gevaarlijk en maken geregeld, soms zelfs dodelijke, slachtoffers. Pobitora ligt op een klein uur rijden van Guwahati, de belangrijkste stad van Assam. De beste kok van de regio werkt bij Maibong Eco Resort, de plek om een paar fijne dagen te verblijven. Info: https://www.facebook.com/nipen.nath.50 https://www.ourwildindia.nl/pobitora-wls.shtml
Weven op Majuli.
Majuli is het grootste bewoonde riviereiland ter wereld. De Brahmaputra aan de zuidkant en een tweetal vertakkende stromen in het noorden vormen de grenzen van dit bijzondere gebied in het Noordoosten van India. Majuli is het centrum van het Neo-Vaishnavinisme, een hindoeïstische stroming die propageert dat mannen zich voor korte of langere tijd wijden aan het eenvoudige leven in een klooster. Deze Satra's zijn zeer de moeite waard om te bezoeken. Een aantal leggen zich toe op dans en toneel alsook het vervaardigen van kunstartikelen die hierbij gebruikt worden zoals maskers en kostuums. Onderweg van de ene satra naar de andere zagen wij deze vrouw bezig met een traditioneel weefwerk. Lange sjaals worden gemaakt door strengen van de juiste kleur op te spannen tussen twee paaltjes die een meter of tien uit elkaar staan. Gecontreerd is deze dame hier bezig om de juiste draden bij elkaar te zoeken voor de volgende haal. Prachtig om haar bezig te zien. Majuli is bereikbaar over de weg op de noordoever van de Brahmaputra via North Lakhmipur. Maar veel leuker is de reis via het zuiden: vanaf de kant van Jorhat steken meerdere keren per dag ferries de machtige Brahmaputra over. Op de eenvoudige houten schepen staan maximaal 3 auto's op centimers afstand naast elkaar. Vrouwen zitten onder in de kajuit terwijl op het dak de mannen en stoere jongens de opgestelde motoren en brommers in de gaten houden. Het vertrekpunt op de zuidoever bevindt zich vlakbij Molai Forest, zie hiervoor mijn foto van Jadav Payeng elders op deze site. Op Majuli bevinden zich een aantal eenvoudige accommodaties. Het door de deelstaat gerunde tourist resort is redelijk goed en ligt vrij centraal ten opzichte van de belangrijkste satra's.
Bootsafari op de...Br
Pobitora Wildlife Sanctuary is de beste plek op deze aardbol om de bedreigde Indische Neushoorn te zien. Hoor ik u nu zeggen 'Nee malle doppie, dat is Kaziranga N.P. !' Dan bent u verkeerd voorgelicht, Kaziranga is fantastisch. Kaziranga kunnen wij wekenlang naartoe gaan en ons geen seconde vervelen. Kaziranga is een orgie van olifanten, tijgers, kkv-tjes, neushoorns en neushoornvogels en roofvogels en wat voor vogels al nog meer. Maar na al dat geweld ga je naar Pobitora WLS. Een klein reservaat met de allerhoogste dichtheid aan Indische neushoorns in de wereld. En nog een berg andere beesten ook. Maar Pobitora is vooral zo leuk door een groep leuke enthousiaste mensen die het verdienen van hun boterham combineren met het beschermen van dit unieke natuurgebied. Nripen en Homen Nath die hun Maibong Ecoresort runnen, ons thuis-ver-van-huis. En Hari Malik, fotograaf en gids en journalist die jou als bezoeker inzet op het lokale nieuws om te benadrukken hoe bijzonder zijn geboortegrond wel niet is. Zijn vriend Ashok Kr Das, hoofdparkwachter en prijswinnend fotograaf, die je zomaar aan kan bieden om een safari/inspectietocht te doen in het donker. En de leukste van allemaal: Binod Deka. Binod doet iets onduidelijks bij de plaatselijke overheid, heeft een kleine mosterdolie fabriek en hij organiseert boottochten op de Brahmaputra. In het juiste seizoen kun je hier de zwaar bedreigde Gangesdolfijn spotten. Een zeer lastig te fotograferen beest, om de pak m beet 3 minuten laten ze zich een paar seconden zien. Als je je dan omdraait, wachtend op de volgende bovenkomst van het dier, is dit het fraaie plaatje. Moet je natuurlijk wel even de mazzel hebben dat een lokale visser daar z'n middagpauze op de rotsen houdt. Pobitora ligt op 35 km van Guwahati, ideaal als begin en/of eindpunt van je reis door Assam. Info : https://www.facebook.com/binod.deka.7 http://www.ourwildindia.net/binod.html http://www.maibongecoresort.com/index.html http://www.ourwildindia.net/hotel-pobitora.html
Chang Naga
Het Hornbill Festival is een orgie van kleur. En soms is kleur het mooist in zwart/wit. Dit lid van de Chang stam stond zeer mooi afgetekend tegen de heuvels die het landschap van Nagaland vormen. Prominent zichtbaar de naamgever van het festival: de veer uit de staart van een neushoornvogel. Vroeger was dit een teken van je vaardigheid als jager, net als de slagtanden van zwijnen die het hoofddeksel sieren. Tegenwoordig wordt er voor de outfits steeds meer gebruik gemaakt van namaak. Veel diersoorten waar de Naga's vroeger op jaagden staan op de lijst van bedreigde dieren. Zo is op deze foto duidelijk te zien dat voor de ketting van 'tijgertanden' geen dier gedood is. Hoewel ik doorgaans de voorkeur geef aan authentiek, juich ik het in dit geval toe dat je besodemieterd wordt. Het maakt het wel des te specialer als je nog een (vaak hoogbejaard) stamlid ontmoet die een origineel kostuum draagt. Ook naar het Hornbill ? Elk jaar van 1 tot 10 December in Kohima, Nagaland. Voor nog meer tribale cultuur combineer je je bezoek met het Sangai Festival in Manipur, de week ervoor.. Het Hornbill Festival staat al aardig op de toeristische kaart, Manipur ten zuiden van Nagaland is nog steeds een bestemming om te ontdekken. http://www.ourwildindia.net
Landschap Brahmaputra
De Brahmaputra fascineert me, intrigeert me, imponeert, frustreert. In geen artikel, verhaal of verslag over deze rivier ontbreekt het woord machtig. De mighty Brahmaputra, de machtige Brahmaputra en soms doet iemand meer moeite: de majestueuze Brahmaputra. De rivier overweldigt, ik heb er de afgelopen jaren bijna 10 weken op en over en naast gereisd, geslapen, gevaren, gewandeld. En ja, ook gevreeën, genoten en gewoon leker gezeten. Ik probeer de rivier vast te leggen, op beeld over te brengen wat ik zie, wat ik beleef, wat ik voel, wat deze stroom betekent. Ik probeer. Probeer. Probeer. Vanuit de lucht, mooie plaatjes, kleurijke zandbanken, bruintinten met streepjes groen. Ik probeer, groothoek vanaf de grond, uitlopers van de Himalaya op de achtergrond. Ik probeer maar de essentie, wat is deze rivier, wat maakt en breekt en betekent hij. Dat wil ik vangen. Onze laatste dag, van onze laatste trip. We spelen, we dollen, rollen met camera's op de grond. Wij, Carina en ik en Pralay en Nripen. Vier vrienden, uitgelaten pubers van 50 en net iets jonger. Het fijne zand van de zandbank tussen onze tenen, in ons haar. In de verte naderen twee stipjes. Tergend langzaam naderen ze. Een kwartier verstrijkt en nog één en nog een stukje van het derde. Een half uur later varen wij ze voorbij. Onverstoorbaar lopend. Twee vrouwen met het zand tussen hun tenen, in hun haar, in hun genen. Kilometers lang trekken zij hun bootje voort met de vangst van de dag. En wat brandhout. En dat elke dag. Dat is wat deze foto voor mij is. Het eindeloze grote lege landschap van zand en water, van licht en mist en een hoge hemel en wind en die taaie mensen die daar hun schamele kostje bij elkaar scharrelen. Het landschap van die machtige, ongrijpbare Brahmaputra. Twee mensen en een streep zand en een overweldigende leegte.
Khiamniungan in...tra
Noordoost India kent een rijke geschiedenis en eeuwenoude stammencultuur. Prachtige voorbeelden hiervan zijn te zien op het Hornbill Festival dat elk jaar gehouden wordt in Nagaland. In de eerste tien dagen van December laten tientallen culturele groepen de rijke tradities zien van hun bevolkingsgroep. Als je een bezoek aan Nagaland in kan plannen in een rondreis door India dan zou ik dat zeker doen. Hier twee leden van de Khiamniungan, de oudere man in een origineel kostuum met echte tijgertanden, berenvel en neushoornvogelveren. De jongere draagt een versie waarvoor geen zeldzame diersoorten gedood hoeven worden. Traditie met oog voor de toekomst. Terwijl ik een paar woorden wissel met de 2 schuift er een man bij ons aan die behoorlijk engels spreekt. Hij blijkt kostuummaker te zijn en weet elk detail in de outfit te benoemen. Betekenis en oorsprong en de materialen waar het van gemaakt wordt. Gefascineerd heb ik ruim een uur met hem gepraat. Ik zal niet op alle details ingaan maar één ding vond ik zeer bijzonder: de witte franjeslierten op het hoofddeksel. Tegenwoordig wordt dat van een soort papier gemaakt, dat zal niet als een verrassing komen. Traditioneel echter zijn dit hele dunne slierten die van de slagtanden van wilde zwijnen af worden geschaafd. Het Hornbill Festival wordt gehouden in het Kisama Heritage Village een uurtje rijden van Kohima, de hoofdstad van Nagaland. Op een berghelling zijn van de belangrijkste stammen kopieën van hun traditionele gemeenschapshuizen gebouwd. Tussen de shows in de centrale arena door houden de groepen zich hier op. Een mooi moment om met hen in contact te komen. Echte belangstelling, dus niet alleen een praatje voor een foto, wordt zeer gewaardeerd. Nagaland staat nog niet zo heel lang op de toeristische kaart, een rondreis door dit gebied voelt nog echt als een ontdekkingsreis. Het kan soms behelpen zijn voor wat betreft accommodatie. Houd ook rekening met soms lange reistijden. Met name de smalle wegen in het op meerdere heuvels gebouwde Kohima zijn niet berekend op de huidige verkeersdruk. Kohima heeft geen vliegveld of station daarvoor moet je in Dimapur zijn, 4 uur rijden verder in het dal net over de grens met Assam.
Spitsuur in...Dibru-S
Ver weg van alles, in het oostelijkste puntje van Noordoost India, ligt Dibru-Saikhowa N.P. De kracht van het water heeft dit gebied gevormd. Hier verlaat de machtige Brahmaputra het noordelijk deel van zijn stroomgebied in de Himalya om samen met de Lohit en Dibru zijn weg te vervolgen door het brede dal ten zuiden van de bergketen. Dibru-Saikhowa is een ruig gebied, onontdekt en onontwikkeld, een hotspot voor biodiversiteit. Honderden vogel- en reptielensoorten zijn hier te vinden. En groot wild: als wij kort ons bootje verlaten waarmee we het gebied verkennen stuiten we al snel op (erg verse) drollen van wilde buffels en olifanten. Met verhoogde hartslag lopen we behoedzaam door het hoge olifantengras; hopend om de beesten die we zo graag willen zien niet tegen het lijf te lopen. Het blijft, gelukkig, bij vogels: kingfishers, gieren, eenden en een groot aantal streepkopganzen. Deze ganzen vliegen over de Himalaya heen om hier te overwinteren. Vanuit ons veilige bootje zien we in de naburige Maguri Beel wél een kudde waterbuffels met hun machtige hoorns en minstens zo grote attitude. Zoals zoveel natuurgebieden in India kent Dibru-Saikhowa grote bedreigingen: illegale houtkap, stroperij, grazend vee en een toenemende bevolkingsdruk. Lokale activisten als Sanjay Das en Niranta Gohain proberen het tij te keren en dit unieke gebied voor de toekomst te behouden. Naast diverse andere activiteiten proberen zij dit te bereiken door het promoten van toerisme. Sanjay is werkzaam als gids en is eigenaar van Nakshatra Houseboat. Deze boot , die doorgaans aan de wilde (=rustige) kant van de rivier ligt beschikt over 6 eenvoudige hutten. In de avond geniet je bij het kampvuur op de verlaten zandbank van de 'drukte' op de Lohit. Met kleine bootjes snellen de dorpelingen zich naar huis met hun boodschappen, de vangst van de dag of een lading brandhout die ze op de oevers verzameld hebben. Dibru-Saikhowa National Park ligt 10 kilometer van Tinsukia wat per trein bereikbaar is en 50 kilometer van Dibrugarh wat bereikbaar is per vliegtuig vanuit Kolkata en Guwahati. Info: Sanjay Das https://www.facebook.com/sanjay.das.9237 Niranta Gohain https://www.facebook.com/niranta.goniah https://www.ourwildindia.nl/dibru-saikhowa.shtml http://www.mywildindia.com
The Forest Man of...I
Een zeer bijzonder moment tijdens onze laatste rondreis in India: een ontmoeting met Jadav Payeng, the Forest Man of India. Ruim 30 jaar geleden startte deze eenvoudige boer uit Assam met het planten van bomen op een zandeiland in de rivier de Brahmaputra. In de loop der jaren is dit uitgegroeid tot een bos dat groter is dan Central Park. Hij deed dit omdat hij om zich heen zag dat bos en landbouwgrond verdween door erosie. Vooral tijdens de jaarlijkse moesson als de rivier tot monsterachtige proporties groeit verdwijnt er veel land. Iets wat in grote mate wordt verergerd doordat de lokale bevolking afhankelijk is van houtkap voor verwarming en om te koken. Het succes van zijn werk bracht nieuwe problemen. Het bos, inmiddels omgedoopt tot Molai Forest, trekt wildlife aan. Olifanten, neushoorns en tijgers hebben zich er gevestigd. Fantastisch voor de natuur, maar de plaatselijke boeren kregen te maken met verlies van vee en oogst. Jadav werd bedreigd maar hij hield stand. Overtuigde de mensen ervan dat de voordelen van zijn werk opwogen tegen de nadelen. Ook heeft hij zijn bos moeten verdedigen tegen agressieve houtkapbedrijven die zo'n probleem zijn in het natuurbehoud in India. Jarenlang deed hij zijn werk in volstrekte anonimiteit totdat hij werd ontdekt door een lokale journalist die een korte film over hem maakte. Sindsdien Jadav wereldwijd erkenning gekregen voor zijn werk. Zo heeft hij gesproken op de klimaattop in Parijs en is hij onderscheiden door de president van India en de regering van Taiwan. Vol vuur vertelde hij ons over zijn missie, in het bos en bij hem thuis waar zijn vrouw een heerlijke lunch voor ons klaarmaakte. Met een lokale borrel erbij spraken we over klimaatverandering, natuurbehoud maar ook over het verbeteren van de leefomstandigheden van de lokale gemeenschap. Molai Forest ligt op een uur rijden van Jorhat, de belangrijkste stad van de regio.Vraag een taxichauffeur om naar de Shanti Ashram tempel op de oever van de Brahmaputra te rijden. Vanaf daar ligt de woning van Jadav nog zo'n 3 kilometer naar het westen. Om in Molai Forest te komen ga je vanaf Jadav's huis een kilometer verder waar een bootje je voor 5 roepie overzet naar het eiland. Tussen de bamboehutten van de boeren wandel je in een goed halfuur naar het bos. Doorgaans is Jadav wel ergens te vinden gedurende de ochtend. D'r is altijd wel iemand die je kan helpen. Jorhat ligt op 5 uur rijden van Guwahati, de toegangspoort tot Assam. De stad ligt zeer centraal tussen Majuli in het noorden met zijn bijzondere satra's, de oude Ahom hoofdstad Sivasagar in het oosten, het mooie Hoollongapar Gibbon Wildlife Sanctuary in het zuiden en het onovertroffen Kaziranga N.P. in het westen. Jorhat heeft een aantal redelijk fatsoenlijke hotels maar ons bezoek aan de regio werd onvergetelijk door het verblijf in Nandan's Jorhat Guesthouse. De oude gastheer bracht ons met alle plezier met zijn chauffeur overal naartoe en fungeerde als tolk en bron van informatie. Op YouTube zijn diverse filmpjes over the Forest Man te vinden. Eén van de betere is: https://video.nationalgeographic.com/video/short-film-showcase/india-man-plants-forest-bigger-than-central-park-to-save-his-island
Kuiflangoer met baby.
We hebben al een hele tijd stilgestaan bij een troep kuiflangoeren in Manas National Park. De beweeglijke apen geven een mooie show waarbij een aantal dieren perfect in het mooie licht zitten zodat we de schittering in hun ogen vast kunnen leggen. Deze twee dieren zitten net wat verder van ons vandaan op een tak te vlooien. Helaas minder mooi in het licht en met een lastige achtergrond. Just for the record schiet ik wat plaatjes van dit stel. Pas bij thuiskomst zie ik wat ik tijdens de safari had gemist: Het zijn er geen twee maar drie ! Het kleinste lid van de familie krijgt borstvoeding van moeder. Te leuk om niet te delen ondanks de mindere technische kwaliteit. Manas N.P. ligt drie uur rijden noordelijk van Guwahati, de belangrijkste stad van Assam. Het door een lokale NGO gerunde Florican Cottages is een bijzonder plezierige plek om te verblijven. Meer info: http://www.floricancottage.com http://www.ourwildia.net http://www.mywildindia.com
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
