Carolienduistermaat
Moni Vronda
Vanaf Vourliotes ben je in een half uurtje klimmen in Moni Vronda, een prachtig klooster dat door de brand van 2000 grotendeels verwoest is. De eerste keer dat wij hier waren was het dan ook alleen een ruïne, maar al snel werd met de wederopbouw begonnen. Vorig jaar was het klooster weer bewoond en kon je het ook bezoeken. Vanaf het klooster kun je teruglopen naar Kokkari, ternminste als je het pad kunt vinden. Het eerste jaar zijn wij hier behoorlijk verdwaald, de weg werd toen alleen aangegeven met hoopjes stenen, die door toeristen werden gebouwd. Inmiddels is de bewegwijzering wel wat verbeterd, maar het pad naar Kokkari is nog steeds niet echt makkelijk te vinden.
Vrolijk stel
Dit vrolijke stel kwam ik tegen toen we het Drepungklooster hebben bezichtigd. Het Drepungklooster is een van de grote drie gelug-kloosteruniversiteiten van Tibet. De andere twee zijn Ganden en Sera. Drepung is het grootste klooster in Tibet en was het grootste klooster van alle religies in de wereld; het werd in 1416 gesticht. Het klooster bevindt zich op Gambo Utse-berg, 5 kilometer van de westelijke voorstad van Lhasa. Voor de invasie van Tibet in 1959 waren er 15.000 monniken in het klooster. Tegenwoordig is het klooster veel kleiner met een paar honderd monniken. Het klooster is doorgezet in Karnata, India op land die door minister-president Jawaharlal Nehru ter beschikking is gesteld aan de Tibetaanse gemeenschap in ballingschap. Dit klooster heeft ongeveer 10.000 monniken. Drepung staat sinds 1982 op de lijst van culturele erfgoederen in de Tibetaanse Autonome Regio.
Stilleven in Niokolo.
In het Park National de Niokolo Koba verbleven we 2 nachten in het Hotel Simenti aan de Gambia-rivier. Vanuit het hotel hebben we een paar tochten gemaakt over de Gambia-rivier en een safari door het Niokolo Koba park. Tijdens onze rit door het park kwamen we langs een paar huisjes, van een dorp was eigenlijk nauwelijks sprake. Het had voor mij wel iets van een stilleven, behalve natuurlijk het meisje dat omkeek om te zien wat daar toch allemaal langskwam.
Ari
In de buurt van Key Afar, het woongebied van de Ari en de Banna, hebben we een bezoek gebracht aan een Ari-familie. Ze woonden op een groot stuk grond en verbouwden er van alles w.o. ook koffie, daarnaast hadden ze veel fruitbomen o.a. banaan en papaya. Oorspronkelijk waren dit veehouders, maar omdat ze vlakbij een grote doorgaande weg woonden, waren ze overgeschakeld op de landbouw. Helaas ging deze familie niet meer traditioneel gekleed, wat misschien ook wel het gevolg was van de plek waar ze woonden. Van de hele familie was deze jongeman de enige die, gezien zijn toch wel bijzondere haardracht, nog enigszins vasthield aan de oude traditie.
Leerlooierij Fes
In Fes hebben we een traditionele leerlooierij bezocht. Er werd verteld dat deze manier van leerbewerking aan het verdwijnen is omdat het heel slecht is voor de gezondheid. Mensen die hierin nu werkzaam zijn, doen dit hooguit 2 jaar. Er wordt o.a. gebruik gemaakt van duivepoep wat enorm stinkt; we kregen een bosje mint mee om onder onze neus te houden. Het zijn vooral de winkeltjes die leer verkopen die hun balkonnetjes beschikbaar stellen om een blik te kunnen werpen op dit proces. De weg terug bleek vervolgens via allerlei winkeltjes te gaan die via trapjes en gangetjes met elkaar verbonden waren.
Vrolijke marktvrouw
We hebben in Gambia de nodige markten bezocht en ik heb daar ervaren dat de meeste mensen, vooral de vrouwen, niet graag gefotografeerd wilden worden. Ergo, er waren erbij die al pissig werden als ik alleen de koopwaar maar wilde fotograferen. Behalve toen we een marktje bezochten vlak voor de Senegalese grens. Daar zat een groepje vrolijke dames bij elkaar die het helemaal geweldig vonden en hun uiterste best deden om maar zo mooi mogelijk vastgelegd te worden.
Beetje verlegen
Tijdens een bezoek aan een familie in Senegal liep het hele dorp natuurlijk uit. We hadden vooraf inkopen gedaan en van alles bij ons, zoals rijst, suiker, thee enz. Het leukste om te fotograferen zijn dan de kleintjes, die geen flauw idee hebben wat er aan de hand is en gewoon zichzelf zijn. Dit meisje was iets ouder en vond het eigenlijk allemaal wel spannend en leuk, maar was toch ook wel een beetje verlegen.
Jonge zilversmid
Op de lokale markt van Shigatse kwamen we op een gedeelte waar veel zilversmeden zaten. Dit jonge mannetje had zijn eigen werkplek verworven en was zeer geconcentreerd aan het werk. De stad ligt aan de samenloop van de rivieren Yarlung Tsangpo en Nyangchu op een hoogte van 3840 meter. Daarmee is Shigatse de hoogst gelegen stad van Tibet. Het jaargemiddelde van de temperatuur bedraagt 6 °C en er valt jaarlijks gemiddeld 420 mm neerslag. Het is de 2e stad, na Lhasa, in Tibet.
Onderweg
Zo maar een plaatje uit het dagelijks leven in Ethiopië. Zoals altijd, als je onderweg bent, zie je overal mensen lopen of wanneer je stopt, komen ze plotseling overal vandaan. Ik heb me daar heel vaak afgevraagd waar die mensen toch woonden of waar ze naar toe gingen, omdat je vaak in de verre omtrek geen dorp of huizen zag, zoals ook hier in de buurt van Gondar.
Heel veel paddestoele
Tijdens een fietstochtje een dikke week geleden, aan het eind van de middag nog even neergestreken op een terrasje op Bussloo, om in het late zonnetje nog wat te drinken. Aan de rand van het terras was daar een boom omgezaagd en rondom de boomstronk stond het vol met paddestoelen. Nu zou ik inmiddels, door de vele paddestoelen-foto's die hier al geplaatst zijn, moeten weten welk soort dit is, maar helaas!!
Hangbrug Nepal
Direct na het passeren van de grens tussen Tibet en Nepal zie je het landschap veranderen. Van de kale desolate hoogvlaktes in Tibet verandert het landschap al snel en kom je in het groene, vaak terrassenlandschap, van Nepal. Hier en daar zie je dan ook nog van die, niet altijd veilig-ogende, hangbruggen. Voor sommige dorpjes is dit vaak de enige verbinding met de bewoonde wereld heb ik me laten vertellen.
Ambelos gebergte
Een kijkje 's morgens vroeg over het zwembad bij onze accommodatie met op de achtergrond het Ambelos gebergte. Een gebied waar je prachtige wandelingen kunt maken en waar wij ook met de quad regelmatig doorheen rijden. Alhoewel dit uitzicht misschien anders doet vermoeden, zou ik het hotel waar we verbleven niet direkt als luxe willen omschrijven. Maar wat is luxe: een grote kamer, een mooie badkamer, een goed verzorgd ontbijt, een hoge prijs of een schitterend uitzicht; het is maar waar jij de meeste waarde aan hecht.
Stavrinides
Tijdens onze tochtjes per quad over het eiland is het genieten van de vele mooie vergezichten en de witte dorpjes die daar tegen de bergen geplakt lijken te liggen. Zoals gezegd waren wij hier met de quad, maar er zijn twee mogelijkheden om naar Stavrinides te lopen. Voor de eerste wandel je naar Agios Konstandinos. Halverwege het dorp begint een oud pad (kalderimi) naar Ano Agios, vandaar volg je het goed aangegeven pad naar Stavrinides. Voor de andere mogelijkheid klim je naar Manolates en volg vanaf daar het pad naar Stavrinides.
Luxe resort in Akaba
Na onze rondreis door Jordanië zijn we nog een aantal dagen in Akaba gebleven. Natuurlijk is het leuk om op de stranden in Akaba rond te struinen tussen de locals, maar om zelf lekker te relaxen kun je je ook naar een resort laten brengen even buiten Akaba. Je moet hier entree betalen en het eten en drinken is er niet goedkoop, maar het is er schoon, heel erg rustig, er zijn lekkere ligbedden met parasols en een stuk privéstrand. Je kunt er dus kiezen voor een duik in het zwembad of in de Rode Zee.
Aankomst boven een...
Vaak als we in Nederland landen moet het vliegtuig door een dik wolkendek heen en zit je vervolgens al zo laag dat een mooie foto er niet in zit. Dit jaar hadden we geluk, het was weliswaar niet onbewolkt en zeker niet zonnig, maar het zicht was goed. Dan blijkt dat de aankomst hier over hele mooie landschappen gaat, zeker over die voor Nederland zo bekende lapjesdekens.
Altijd weer die...kap
Iedereen die wel eens heeft rondgereisd in Griekenland zal zich, net als ik, regelmatig verwonderen over al die kapelletjes die steeds weer in het landschap opduiken. Gisteren heb ik een foto geplaatst van Tsopela beach en geschreven over de weg daar naar toe. Toen we al een mooi eindje op weg waren over dat weggetje door the middle of nowhere, kwamen we bij dit kapelletje. De enige levende wezens die we daar gezien hebben waren een paar zéér aanhalige katten.
Tsopela beach
Onderweg langs de zuidkust van het eiland Samos waren we op zoek naar een lunchplek. Op de kaart zagen we een weggetje aangegeven naar Tsopela beach waarbij ook een parasolletje was ingetekend, dus volgens ons konden we daar wel lunchen. Bij de afslag stond inderdaad een bordje met de naam van een taverne, dus wij vol goede moed naar beneden (we zaten op een hoogte van zo'n 800 m). Het was zo'n zand-kiezel-kuilen-keienweggetje, dat alleen berijdbaar is met een 4-wheel-drive of met een quad en halverwege vroeg ik me af hoeveel mensen deze moeite zouden nemen alleen om bij een strandje te komen, en of daar überhaupt wel een taverne zou zijn. Toen we eindelijk beneden aankwamen hebben we onze ogen uitgekeken, het strandje bleek een waar paradijsje, waar behalve wij, verder niemand was. De taverne was uiteraard gesloten, maar geen haar op het hoofd van een Griek die bedenkt om even "closed" op het bordje boven te zetten.
Kokkari
Kokkari ligt aan de noordkust van Samos op een afstand van 9,5 kilometer ten noordwesten van de hoofdstad Vathý. Het schilderachtige vissershaventje, diende in het verleden als haven voor het hoger gelegen dorpje Mytilíni. De geschiedenis van Kokkari gaat terug naar het begin van de 19e eeuw. De oude dorpskern werd gesticht op de lage westelijke kaap, die door een landtong verbonden is met een klein rotseilandje. Het nieuwe Kokkari is één van de belangrijkste vakantieoorden en al jaren onze uitvalsbasis als wij op Samos zijn. Waar de lokale bevolking in het verleden vooral leefde van de visvangst en landbouw, houden de huidige bewoners zich vooral bezig met het toerisme. En dat is niet zo verwonderlijk! Kokkari behoort tot het zeer waterrijke en uiterst groene gebied rondom het Ámbelosgebergte. Twee hoge bergtoppen steken achter de kust boven het landschap uit: de Profítis Ilias met 1153m hoogte en de 1039m hoge Lázaros.
Zit me niet uit te...
Tijdens onze Ethiopië-reis hadden we één overnachting in een tent in het Mago National Park. In 1974 is dit park opgericht om zoogdieren, waaronder de olifant en de giraf, te beschermen tegen de intensieve jacht door de inheemse volkeren. Ondanks het verbod jagen de bewoners nog dagelijks in en rondom het park. Een van de redenen is dat de oogsten vaak onvoldoende zijn om de volledige gemeenschap te kunnen voeden en door de jacht kan het menu worden aangevuld. Olifanten worden gedood om hun huid en van de slagtanden worden voorwerpen gemaakt. De dieren in het park zijn daardoor erg schuw en laten zich nauwelijks zien. Dus niet echt veel dieren gezien, wel veel bekijks bij het opzetten van onze tent; dit verliep niet echt vlotjes omdat, zoals later bleek, de tentstokken niet kompleet waren. Gelukkig genoeg bomen om onze tent met touwen aan vast te zetten.
Odeon
Jerash (in de oudheid bekend als Gerasa) is een stad in het noorden van Jordanië gelegen 45 km ten noorden van de hoofdstad Amman, aan de rivier de Jabbok. Gerasa wordt beschouwd als één van de belangrijkste Grieks-Romeinse-Byzantijnse steden in het Midden-Oosten. Het is thans een uitgebreide archeologische site. Op de foto het noordelijk theater (een odeon). Een Odeion was in de Oudheid een gebouw dat voor zang- en muziekvoorstellingen en -wedstrijden alsook voor voordrachten werd gebruikt. Gewoonlijk was het halfrond en verschilde het van theaters door haar overdekking.
Bye bye
Een leuke tijd om Helgoland en Dünne te bezoeken is in december/januari, het seizoen dat de jonge zeehondjes worden geboren. Je hoeft niet echt naar ze op zoek, gewoon een wandeling langs het strand volstaat. De bedoeling is dat je de nodige afstand in acht neemt, maar die regels gelden natuurlijk niet voor de zeehondjes zelf; sommige zijn zo nieuwsgierig dat ze naar je toe komen schuifelen. Deze lijkt te zeggen, "je hebt nu een hele serie van mij, dus bye bye".
Mursi
De Mursi is ook voor de Omovallei-begrippen een primitieve stam, omdat ze in hun gedrag nogal afwijken. Voorheen kenden de Mursi geen geldeconomie, bezit werd gedeeld en verder was er ruilhandel. Met de komst van de toeristen die wilden betalen voor het maken van foto's veranderde dit. Ik zag onlangs een onderschrift bij een foto van iemand die daar rustig rond had kunnen lopen en foto's maken. Dat was bij ons absoluut niet het geval. Ik kan het die mensen niet kwalijk nemen, als poseren voor een foto meer oplevert dan je normale dagelijkse bezigheden, lijkt me de keuze niet zo moeilijk. Voor ons toeristen wordt het er niet leuker op; wij willen die stammen zien in hun dagelijkse bezigheden.
Guitige smeerpoets
Onderweg van Kotu naar Tendaba hebben we een aantal veemarkten bezocht. Net als in heel Gambia waren ook hier weer de veel kinderen, waaronder een groepje jongens die onze aanwezigheid geweldig interessant vonden. Natuurlijk wilde ik ook van hen foto's maken; in het begin waren ze nog wat afwachtend, maar toen ze zichzelf terug bleken te kunnen zien, kwamen ze pas goed los. Ze gingen zo vlak voor mn lens staan dat fotograferen bijna onmogelijk was, maar ja, hoe dichterbij ze stonden, hoe sneller ze het resultaat konden zien.
Vosje AWD
Na een dag rondgestruind te hebben in de AWD zonder een vos te zien, 's avonds terug in de camper toch nog maar een paar blogs gelezen van andere RR-ers. Met deze nieuwe kennis (niet zachtjes doen en een beetje knisperen) de volgende dag opnieuw, nu vanaf het fietspad in de buurt van Zandvoort, de AWD in. Al snel zag ik een aantal fotografen staan en jawel daar waren ook de vosjes. Alles wat er op deze site over geschreven is klopt, ze zijn niet schuw, gewend aan mensen, worden waarschijnlijk gevoerd, maar toch blijft het mooi om ze van zo dichtbij te kunnen zien.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
