Wall ligt in het uiterste zuidwesten van Zuid-Dakota. Het landschap in dit deel van deze prairiestraat is lieflijk en bijna onschuldig te noemen: groene golvende prairieweiden met sappig gras en dus g... Lees meer
Vulture1960
50mm of groothoek?
Je kent het misschien wel, je staat ergens midden in het natuur of voor een mooi groot gebouw. Je pakt je camera maar helaas heb je alleen je 50mm bij je. Het gaat nooit allemaal passen! Dat is mij dus gebeurt bovenaan de skaftafell gletsjer in Ijsland. Daarom is de foto hierboven uit de hand geschoten en is gemaakt van 12 foto's (6 boven en 6 onder). Niet iedereen heeft de ruimte of zelfs zin om altijd een statief bij zich te hebben. Al helemaal niet wanneer je een wandeling van 4 uur tegemoet gaat. Hoewel een statief nodig is voor veel landschap fotografie, is het niet nodig voor het maken van een goede panorama. Toen mij dit een paar jaar geleden duidelijk werd ging er een wereld voor me open! Niet alleen Photoshop en Lightroom, maar er zijn zelfs talloze apps waarbij je eenvoudig panoramas kunt maken. Wanneer je de foto maakt zorg voor voldoende overlapping en voila, je hebt een naadloze panorama. Zo simpel is het! Een panorama maken is niet alleen makkelijk, maar als je dit doet i.p.v. een groothoek te gebruiken krijg je ook nog eens heel ander beeld. Aangezien een hogere brandpuntafstand ervoor zorgt dat de voorgrond en achtergrond meer gecomprimeerd zijn kan dit voor hele interessante resultaten zorgen. Vooral wanneer er weinig voorgrond is om mee te werken.
Parende...weidebeekju
Regelmatig trek ik er op uit met mijn macrolens in de aanslag. Deze zomer was het schitterend weer om op pad te gaan. Niet ver van mij thuis ligt een mooi natuurgebied - het Marum - waar ik graag rondwandel. Hier heb ik deze mooie juffers kunnen vastleggen.
Struinen door Havana
Havana, the place to be. Trek een paar dagen uit voor deze stad en zijn omgeving. Er is veel te zien. Loop door de achteraf wijkjes en ontdek het echte Cubaanse leven dat zich veelal op straat af speelt. Gelukkig zijn de oude oldtimers nog steeds niet uit het straatbeeld verdwenen. Ze worden zelfs nog als taxi's gebruikt en voor stadsrondritten. Ook een leuke tip om te doen. Je ziet dan meteen iets van de omgeving buiten Havana.
Vos in een sneeuwstor
Vorig jaar winter, 10 december 2017. Ik had gehoord dat het ging sneeuwen dus ik ging de duinen in. Ik werd teleurgesteld door een groen landschap en dacht, nee dit wordt niks vandaag. Maar zo rond een uur of 10/11 begon het dan toch licht te sneeuwen. Mijn hoop steeg weer en zo ook mijn looptempo. Op naar de plek waar de vossen zitten! Daar aangekomen stonden er zoals verwacht met sneeuw al enkele tientallen mensen met ongeduld te wachten op een glimp van het oranje/rode dier. En ja! Daar kwam hij aangelopen. Het geklik kwam van alle kanten. Uiteindelijk zaten we allemaal in een rij zodat niemand iemand anders in beeld had en de vos ongestoord zijn gang kon gaan en voor het eerst in zijn leven dat vreemde spul uit de lucht mee kon maken. Het was een heerlijke dag waarop het vanaf die ochtend tot ver in de avond door bleef sneeuwen.
Antarctica, zowel...o
Een reis naar Antarctica is een onvergetelijke ervaring. Je vaart een totaal andere wereld in. Het is ook veel diverser dan je zou denken. Je vindt er vele soorten pinguïns, zeehonden, walvissen, orca's en vogels. Daarnaast zijn de ijslandschappen ongelofelijk indrukwekkend. Het ene moment worstelt de boot zich door het pakijs, waar je regelmatig zeeluipaarden ziet uitrusten na een maaltijd van krill, vis, inktvis, pinguïns, jonge zeehonden of zeeleeuwen en het andere moment vaar je langs de meest uiteenlopende bouwwerken van ijs. Antarctica bezoek je het beste in de zomer (onze winter), aangezien het dan niet vreselijk koud is en de dagen langer zijn. De zon gaat dan nooit echt onder, hetgeen deze foto (genomen rond middernacht) laat zien.
De laatste...werkzaam
Luang Prabang is de prachtige oude stad in het nooirden van Laos. Met talrijke tempels en de minnikken die heel vroeg in de ochtend voor hun aalmoezen op pad gaan. De relaxte sfeer die er heerst draagt bij aan een fantastische ervaring op deze reisbestemming. Veeel toeristen komen aan met de 2 daagse slowboat vanuit de grens met Thailand. Een mooi trip waar je rustig door het landschap meandert. Laat in de middag kom je aan en met een beetje geluk kleurt de lucht rood oranje en schijnt zijn laatste licht over de rivier en kleine baai. Deze schipper is bezig met zijn laatste werk, het aanleggen van zijn schip zodat morgen de weg terug weer genomen kan worden. Een laatste duw met de avondzon in de rug.
The Wave
The Wave is een van de vele relatief onbekende pareltjes in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Het gebied is eigenlijk een klein stukje van het gebied dat North Coyote Buttes wordt genoemd dat op zijn beurt weer onderdeel is van het nog grotere Vermillion Cliffs N.M.. Dit N.M. is een ruig en erg ontoegankelijk gebied op de grens van Utah en Arizona en wordt slechts zelden bezocht door toeristen. The Wave is een spectaculair golfvormig zandsteen. Oude zandduinen zijn hier door de eeuwen heen omgezet in hard gesteente en wind en regen hebben het landschap op een spectaculaire wijze geërodeerd tot een rood-oranje golvend landschap, waarbij iedere laag van de rots weer een andere kleur rood-oranje heeft. Naast de kleuren zijn het vooral de lijnen in het zandsteen die de aandacht trekken. Omdat het gebied erg fragiel is en grote aantallen toeristen er voor zouden zorgen dat van the Wave binnen een paar jaar niets meer over is heeft het Amerikaanse Bureau of Land Management (BLM), dat het gebied beheerd, bepaald dat er dagelijks maar twintig mensen het gebied mogen bezoeken. Om iedereen gelijke kansen te geven is een loterij ontwikkeld om permits te verkrijgen. Tien permits worden vier maanden van te voren verloot via een online loterij. Inschrijven voor deze loterij doe je op de site van de BLM. De andere tien permits worden een dag van te voren verloot in het Grand Staircase-Escalante National Monument Visitor Centre in Kanab.
Druk in de weer
Het verkeer in India blijft mij na vele reizen daar nog steeds intrigeren. Wat een drukte en wat een verschillende vervoersmiddelen, karren en vol geladen andere vervoersmiddelen. Er wordt wat afgesleept en gezeuld. Het maakt niet uit wat voor bagage ze moeten vervoeren, het lukt ze op alle manieren om ergens te komen en de lading achter te laten. ware kunstenaars in het verkeer.
Schoonheid
De rijstterrassen van Bali zijn wonderschoon. Zet de auto ergens neer en wandel door dit schitterende deel van Bali. Je komt op die manier ook makkelijker in contact met de mensen die op de rijstvelden werken, wat voornamelijk vrouwen zijn. Ze stralen van oor tot oor wanneer je zegt dat ze op een prachtig plek wonen en gaan graag met je op de foto. Even vergroten aub.
Voel je Indiana Jones
In Soedan voel je je nog echt Indiana Jones! Zoals hier, in de tombe van de Nubische koning en Farao Tantamani. Je rijdt langs de oevers van de Nijl, en parkeert je auto ergens in de stoffige straatjes van een klein dorpje. Dan begint de grote zoektocht naar de sleutelbewaarder. Na een hoop gevraag kloppen we op de deur van een huisje, waar een oude man open doet. Hij is inderdaad de sleutelbewaarder van de tombe van Tantamani! Hij loopt met ons mee naar een veld in de woestijn waar vroeger vele pyramides gestaan moeten hebben. In een heuvel van zand zien we opeens een deur. Als hij hem opent zien we een lange trap de duisternis inlopen. Met onze zaklamp lopen we stap voor stap de diepte in. Eenmaal beneden blijven we met open mond staan: we zijn omringd door de mooiste hiërogliefen! Hier voelen we ons echt Indiana Jones! Er komt hier zelden iemand, dus je bent echt allen. Als je deze tombe wilt bezoeken rij dan naar El-Kurru zo'n 15km onder Karima. Er staan geen bordjes dus het is een beetje zoeken. Maar je krijgt er iets heel moois voor terug!
Sunsettree
Er valt niet zoveel over deze foto te vertellen hahaha….. Wandeling met de hond, camera mee en goede moed. Gelukkig werkte het weer ook mee :-)
Ga zelf op avontuur i
Op het internet kwamen we prachtige foto’s te- gen van Antelope Canyon. Dit is een zogenaamde slot canyon welke wordt gevormd door flash floods. Dit zorgt ervoor dat water dat na een regenbui met grote kracht door de canyon stroomt en de canyonmuren uitschuurt in organische vormen. Overal waar ik op het internet iets tegen kwam van de Antelope Canyonn en de tours die daar doorheen gegeven worden, werd ik ook gewaarschuwd voor de drukte die dit prachtige fenomeen met zich meebracht. Want, omdat de Antelope Canyon op grond van de Navajo Indianen staat, mag je er alleen met indianen in. Door deze waarschuwing zijn we opzoek gegaan naar een andere manier om de Antelope Canyon te bezoeken. Antelope Canyon grenst aan Lake Powell. Dit is een immens stuwmeer dat is ontstaan door de aanleg van de Glen Canyon Dam. De dam en het groenblauwe meer liggen in het noordwesten van het Navajo-reservaat. De kustlijn van Lake Powell is 3.050 kilometer: langer dan de hele Amerikaanse westkust! 5 mijl van waar de toeristen komen, ontmoet de canyon het hoofdkanaal van Lake Powell. Bij toeval kwamen we het kleine bedrijfje 'Lake Powell Paddleboards' tegen. Zij verhuren paddleboards en geven je in hun zaak ook meteen een minitraining. Je kunt peddelen in het overstroomde einde van Antelope Canyon. De monding van de kloof bereik je door ongeveer 1,5 km te peddelen vanuit de Antelope point launch ramp (vindbaar in Google maps). De vormen van de wanden, de kleuren, het zonlicht dat naar binnenkomt vallen waardoor de zandsteencliff goud oplichten en het beste van alles; we waren er bijna alleen! We hebben echt de tijd genomen en zijn af en toe aangemeerd om even wat te eten, een frisse duik te nemen en natuurlijk te genieten van het uitzicht! Een magische ervaring die je zeker niet mag overslaan wanneer je in de buurt bent van Page. Op de dag dat wij gingen werden er zware windstoten voorspeld. Ons werd aangeraden om zeker voor 15:00 uur terug te zijn omdat we anders heel moeilijk terug zouden kunnen paddelen door de sterke tegenwind. Om 15:15 uur waren we uiteindelijk terug bij de auto. We begrepen het laatste kwartiertje maar al te goed wat ze hier bedoelen met zware windstoten want het leek een alsof we niet meer vooruit kwamen. Maar ook dit was het dubbel en dwars waard!
Avontuurlijk wandelen
Maar weinig mensen bezoeken Thakgil. Een kleine, beschutte camping ten noorden van het druk bezochte Vik. Vanaf de camping zijn een paar fantastische wandelingen te maken door een landschap dat recht uit Lord of the Rings lijkt te komen. De korte wandelingen zijn goed gemarkeerd, maar voor de langere is een GPS nodig om je weg te vinden in het landschap vol kloven en ijs.
Aan het einde van de.
Dwalend door de straatjes van een grote stad en helemaal opgaan in het Marokkaanse leven. Dat is iets wat in Meknes nog makkelijk kan. Vlakbij het mausoleum kun je via wat steegjes in het oude centrum terecht komen en uren rondlopen zonder een toerist tegen te komen. Hier zijn alleen nog vriendelijke behulpzame mensen te vinden en geen namaak gidsen of geprikkelde mensen die een foto nemen als een misdaad beschouwen. De foto past goed bij mijn stemming, na een hele bizarre week waarin de site overspoeld werd met foto's van mensen die op de valreep mee wilden doen aan de lopende wedstrijd reisfotograaf van het jaar, lijkt nu de rust weer te keren. Ik hoop dat de RR's die nu foto's plaatsen ook geïnteresseerd zijn in andermans foto's.
Verdwalen in Mumbai
Naast Dehli en Agra is Mumbai het voormalige Bombay wel een van de bekendste en inmmense steden van India. Er zijn een aantal highlights die de meeste toeristen aandoen zoals; the Gateway of India aan de haven, het prachtige Centraal Station gebouwd door de Britten. Maar ook de grote hotels met geschiedenis (niet altijd even fraai). En een rondje Bollywood mag zeker niet ontbreken. Maar wil je ook een andere kant van Mumbai zien en weinig toeristen tegenkomen. Pak dan een tuktuk en laat je ergens afzetten en ga wandelen. De meest bijzondere straatjes en ontmoetingen liggen om elke hoek. Het is ook de plek waar je de oprechte Indier tegenkomt. In deze straat zagen we dit gebouw. Een tetrispuzzel aan golfplaten die als muur fungeren. De donkere ruimte waarachter het onbekende schuilging en nog gaat want binnen konden we niet komen. De loopbrug tussen twee gebouwen in bestemming onbekend behalve voor deze poserende man. Zich afvragend wat twee toeristen daar te zoeken hadden en uberhaupt een foto van wilden. Hij maakt de foto voor mij af en hoewel hij er staat verdwijnt hij ook in het geheel. Een korte glimlach was al wat we kregen als besluit.
De Palouse
Voor iedereen die in de V.S. eens iets anders wil dan de standaard highlights is de Palouse een aanrader. Gelegen in het zuidoosten van de staat Washington en dus buiten de gemiddelde toeristische routes. Een agrarisch landschap van rollende heuvels vol met gewassen. alleen al er doorheen rijden is prachtig maar vanaf de top van de Steptoe Butte heb je een prachtig uitzicht over de omgeving
Sunset Point Neil...I
Ik ben dol op Sunset Points. Niet om naar die ondergaande zon te kijken natuurlijk. Doodsaai, hooguit leuk met goed gezelschap en een paar koude potten bier. Of wijn natuurlijk. En bitterballen, tapas, borrelnoten.. Ik dwaal af. Het mooiste van die Sunset Points is niet die zon, het is wat de zon doet met zijn omgeving. Op Santorini kijkt iedereen de verkeerde kant op, ze missen allemaal het prachtige licht op Oia met zijn karakteristieke molens. Sydney, San Fransisco, Ubirr in Kakadu N.P. en weet ik waar nog meer, overal heb ik met verbazing gekeken naar mensen die persé daar moesten kijken naar een oranje bal die verdwijnt. Hier op Neil Island begint het feest elke dag zo'n 3 kwartier voor zonsondergang. Al het gemotoriseerde transport van het eiland (4 minibusjes en 8 autorickshaws) wordt ingezet om Indiase toeristen naar het Sunset Point te vervoeren. Het strand wat wij die dag weer helemaal voor onszelf alleen hebben gehad stroomt vol. Geamuseerd kijken wij toe hoe mensen neerploffen in het zand om even later krabbend en schreeuwend weer op te springen: op de Andaman eilanden moet je altijd de windkant kiezen om geen last te hebben van zandvlooien. Deze drie dames tekenden mooi af tegen de ondergaande zon. Ik zie ze denken: "Is dit nou zoveel mooier dan thuis ?" Neil Island is bereikbaar per ferry vanaf Port Blair, de hoofdstad van de Andamans. Het leven is hier gemoedelijk, de stranden zijn mooi en rustig en het eiland wordt gelukkig niet overspoeld door duizenden backpackers zoals het nabij gelegen Havelock. Neil wordt vooral bezocht door Indiërs en dat vinden wij toch het leukst: de lokale gebruiken bekijken ?
Nog maar net terug uit Noorwegen, een zomer de tijd om geld te verdienen en tassen in te pakken voor het volgende avontuur. Een avontuur dat 10 maanden had moeten duren. Hoe komt het dan dat ik na 2 m... Lees meer
Daar gaan we. Nepalese gebreide sokken aan, Jack Johnson door de luidsprekers en een warme gloed kringelt boven mijn kop verse muntthee. Buiten tikt de regen tegen het raam. Zou ik het gevoel wee... Lees meer
We stappen langzaam uit de bus, twijfelend of we wel op de goede plek zijn aangekomen. Het is voornamelijk kaal en verlaten. Niet echt de omgeving die ik verwacht na het lezen van de passage '…the per... Lees meer
Een nep baby zeehondje als aas in het water. Een schim cirkelt onder water en we hopen dat het is waar we op wachten. Het moet groot en wit zijn. De verwezenlijking van onze angst en de voeding van... Lees meer
Waarom in godsnaam naar Iran?! Om maar meteen de grootste misverstanden uit de wereld te helpen: Iraniërs zijn geen enge, fanatieke bebaarde moslims die alleen maar 'Dood aan Amerika' schreeuwen en ee... Lees meer
Er ligt een blanco boek voor me. En hoewel ik een boekenwurm ben, durf ik het niet goed aan te raken. Maagdelijk witte bladzijden kijken me dreigend aan. Ik gluur door een troebel gordijn van natte wi... Lees meer