Wall ligt in het uiterste zuidwesten van Zuid-Dakota. Het landschap in dit deel van deze prairiestraat is lieflijk en bijna onschuldig te noemen: groene golvende prairieweiden met sappig gras en dus g... Lees meer
Vulture1960
Reine, Nordland
De Lofoten zitten vol met pittoreske dorpjes, waar rode en okergele rorbu (vissershuisjes) het dorpsaanzicht bepalen. Rondom de dorpjes veel kleine fjorden en bergen die direct uit zee grillig oprijzen. Kortom: photographers heaven! Reine is zo'n dorpje, net iets meer dan 300 inwoners en van oudsher levend van de visvangst. Bij een road-trip door de Lofoten en Vesterålen is het echt de moeite waard om door dit soort plekken te struinen, even een koffietje te doen in het plaatselijke cafeetje en te genieten van het landschap om je heen tijdens je autorit of wandeling. Ik ben verkocht na mijn bezoek aan deze eilanden in Noorwegen!
Overnachten bij ...Ch
Tijdens onze camperreis door Chili en Argentinië hebben we, op een paar campings na, altijd vrij gekampeerd. Dat was overal veilig en altijd in een prachtige omgeving. Nooit hoefden we lang te zoeken naar een overnachtingsplaats. Vanuit San Pedro de Atacama wilden we via de Salar de Atacama (een enorme zoutvlakte met een zoutmeer waarin vaak flamingo's foerageren), Laguna Miscanti en Laguna Miniques (op 4300 meter hoog) als einddoel Piedras Rojas bereiken om aldaar een plaatsje te zoeken voor een vrije overnachting met de camper. Dat hadden we eigenlijk al 3 weken zo gedaan in Chili en steeds was dat goed bevallen. Dus waarom zou dat hier bij Piedras Rojas ook niet gaan lukken? Na Laguna Miniques en Miscanti is het nog ruim 40 km tot Piedras Rojas. De asfaltweg slingert zich door een zeer weids landschap dat is begroeid met talloze graspollen. Soms zie je drie afgeplatte vulkaankegels in de verte en een paar bochten verder zijn het er ineens vijf, prachtig afgetekend tegen een magisch blauwe lucht. Verkeer is er zo goed als niet te bekennen. Alles wat we tegenkomen zijn een zwaarbepakte eenzame fietser en een paar kuddes overstekende guanaco's. Bijna alleen op de wereld!! Dan bereiken we Piedras Rojas, een onwaarschijnlijk, buitenaards berglandschap dat surrealistisch aandoet.De fotocamera draait hier heel wat overuurtjes. De bergen worden aan de voet begrensd door een roodachtig gesteente. Maar dan begint tóch de tijd te dringen en moeten we op zoek naar een plaatsje voor de nacht. Op mijn routeplanner (maps.me, een echte aanrader!) verschijnen bij het inzoomen kleine weggetjes met aan het einde een parkeerplaats. Die zoeken we. Maar helaas blijken al deze weggetjes afgesloten te zijn in verband met herstel en kwetsbaarheid van dit gebied. Wat verderop is een parkranger aan het werk. Die vertelt ons dat we hier niet mogen overnachten. De eerstvolgende gelegenheid is 100 km verderop bij de Paso de Sico op de grens met Argentinië. Daar voelen we niets voor. Dan doemt in de verte een groot geel gebouw op. We gaan erop af. Het blijkt een militaire basis te zijn waar militairen gelegerd zijn die ingezet worden bij het wegenonderhoud. Borden met “No pasar” en veel prikkeldraad houden ons tegen. We stoppen voor het hek. Met een vriendelijk “Hola” worden we begroet door een jonge Chileense militair. Op onze vraag of we hier mogen overnachten verwijst hij ons naar een plekje, honderd meter verderop. Maar al snel komt hij terug en dirigeert ons naar een parkeerplaats voor bezoekers vlak voor het gele gebouw. Uit zijn gebrekkige Engels begrijpen we dat we hier mogen overnachten. Tevens mogen we gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Als we zitten te eten komt een militair vragen of we gebruik willen maken van de WIFI. Natuurlijk! Even later komt hij een briefje brengen met de inloggegevens. Super service! Als het bijna donker is, loop ik nog even naar buiten om een blik te werpen op het ons omringende, buitenaardse landschap. Gezien de kou en de hoogte van ruim 4000 meter slapen we redelijk goed die nacht. Na het ontbijt wordt er op de deur geklopt. Wie schetst onze verbazing! Er staan twee militairen buiten met voor ieder van ons een voedselpakket, bestaande uit water, fruit, yoghurt, frisdrank e.d. (zie bijgaande foto).Wij zijn totaal verrast. Dankzij de goede werkende WIFI brengen we het thuisfront op de hoogte van onze ervaringen en maken alles klaar voor vertrek. Met behulp van de Google Translate-app stel ik een tekstje op om onze dankbaarheid tot uitdrukking te brengen. We nemen afscheid van deze gastvrije militairen. We worden nog lang nagezwaaid …...... Chileense gastvrijheid ten top!
Noorderlicht
Het Noorderlicht is HOT, en vele mensen reizen af naar het noorden om dit te zien. De Noorse Lofoten eilanden, samen met Tromsø en IJsland behoren tot de plekken waar je dit het beste en makkelijkste kunt zien. Ga niet te ver noordelijk, want de Aurora is een sort band die om de magnetische noordpool zit en ten noorden van die band word de kans weer kleiner om het te zien.
Mooie lichtval
We wandelen in het Reuzengebergte, al kan ik beter zeggen klimmen en klauteren. Er lopen hele mooie paden en zeker in de herfst is het genieten. Jammer genoeg protesteert mijn heup en moeten we verplicht een koffiepauze inlassen. Gelukkig weten we een prachtig restaurant waar we in de wieg gelegd worden. Een hele hulpvaardige man, vertaalt de kaart en raadt mij aan vooral voor de pannenkoeken te gaan. Een groot bord met een reuze pannenkoek gevuld met ijs, slagroom en verse vruchten pept me meteen op. Ha, zo kan ik er weer even tegen. Wil je ook op deze bijzonder locatie eten, de naam is Chata Hvezda, een eeuwenoud houten gebouw met streekgerechten, midden in een prachtig wandelgebied. Het adres is: Chata Hvězda Řetová 18, 561 41 Řetová
IJssculpturen bij...A
Rond het Antarctisch schiereiland kom je af en toe dit soort indrukwekkende ijssculpturen tegen. Niet altijd makkelijk te fotograferen vanaf de boot die regelmatig behoorlijke moeite heeft met ijs, stromingen en wind. Soms vaar je door een heel gebied van ijsbergen en weet je niet waar je kijken moet. Je waant je in andere wereld, een wereld van ijs. Als je van dit soort sprookjesachtige ijslandschappen houdt, is Antarctica echt iets voor jou. De meesten van ons zullen er wel een tijdje voor moeten sparen, denk ik. Het is zeker niet goedkoop, maar een reis hierheen (en dan bij voorkeur via de Falkland eilanden en het fantastische South Georgia) is iets dat je nooit zult vergeten. Beloofd!
Een Havik in het Noor
Het was koud in het bos in Noord Brabant. Er lag sneeuw en dat zorgde voor een mooie achtergrond en het licht was af en toe prachtig tussen de bomen door. Gelukkig werden we redelijk bezig gehouden door diverse roofvogels en vergat je regelmatig de kou. Deze havik ging laten zien hoe mooi hij is. met zijn vleugels en zijn staart laat hij zien dat anderen niet welkom zijn. Het lijkt wel een mantel en zo wordt dit gedrag ook genoemd
Chin vrouw
Een vrouw van de Chin stam in Rakhine. Sinds ongeveer 1980 is het zetten van gezichtstatoeages door de vrouwen van de Chin verboden. Over een tijdje zul je deze 'spinnenwebvrouwen' dus niet meer zien, want ze zijn allen al behoorlijk oud. Wij hadden een gezellige middag bij de dames. Helaas mag je dit gebied vandaag de dag niet meer in. Op mij heeft deze stam veel indruk gemaakt. Ze leefden nog heel authentiek, woonden ver van de bewoonde wereld en konden zich toch prima redden. Veel bezoekers kwamen hier niet, had ik de indruk. De dames en eigenlijk iedereen gedroegen zich heel natuurlijk en waren bijzonder vriendelijk.
De zon daalt neer in.
Puzhehei dat in het oosten van de provincie Yunnan ligt heeft schitterende Karstgebergten. Tijdens de zonsondergang moet je hier dus zijn. De pieken , de ondergaande zon en de prachtige rivieren eromheen, geeft een schitterend totaalplaatje. Je moet wel eerst honderden trappen beklimmen om boven te geraken. Het zijn ook nog eens van die onhandige hoge treden en er lijkt geen eind aan te komen. Met een aantal rustpauzes bereik ik uiteindelijk het eindpunt. De andere zijde geeft zicht op het dorp Puzhehei , prachtig gelegen tussen de pieken van het karstgebergte. In het dorp leven de Yi, Mao en Yao. Je bent echt de enige buitenlander. Maar de vele Chinezen die dit pareltje ook gevonden hebben, hebben hun plekje ook ingenomen met hun supermoderne camera's. Ben je in de buurt, ga dit zeker bezoeken. Zo niet dan is een omweg absoluut de moeite waard. Er wordt geen entree geheven.
Geweldige game drives
Tijdens een game drive in de Masai Mara in Kenia werden we getrakteerd op een David Attenborough moment. Onze chauffeur en tevens gids spotte een jachtluipaard en manoeuvreerde de jeep voorzichtig dichterbij. Toen ze een jong van een Thomsongazelle zag, sloop ze behoedzaam dichterbij en zette even later haar fameuze sprint in. Mijn vriendin en ik waren de enige toeristen in de jeep en konden zo het tafereel goed gadeslaan. Al gauw had het jachtluipaard het jong te pakken en bracht het naar haar eigen jong, dat er vervolgens wat onwennig mee begon te stoeien. De moeder van de gazelle was haar jong kwijt en liep onrustig richting het jachtluipaard. Deze zette wederom een sprint in, waarbij ook moeder gazelle kansloos was......even later hadden de twee jachtluipaarden een feestmaal. Het was heel bijzonder deze dubbele kill te mogen zien.
Flamingo in een...spi
Tijdens het plaatsen van mijn laatste blog ging ik nog eens door mijn foto's van de Salar de Uyuni. Prachtige uitgestrekte bizarre en extreme landschappen is wat deze omgeving kenmerkt. De zoutvlakte zelf is onbeschrijfelijk mooi, een sneeuwwit landschap met bijzondere natuurlijke uitstulpingen. Echter is dee weg er naartoe of vandaan vaak net zo mooi. Het beeld is genomen op de heenweg bij een van de vele meertjes die je tegenkomt. Een klein koud briesje zorgde helaas dat het geen superstrakke spiegel werd. Koude die de flamingo's niet echt lijkt te deren. En ik altijd maar gedacht dat ze alleen in wamre oorden voorkwamen. Ondanks dat het de grootste toeristen trekpleister is van Bolivia voel je je vaak erg alleen omdat het zo uitgestrekt is.
Lekker visje
Aan de oostkust in het leuke surfers plaatsje Yamba liep de rakker rond op het strand. Hij liet zich graag voederen omdat hij te lui was om zelf te 'vissen'.
Let the sun shine
Het is een druilerige dag vandaag, naar ik heb begrepen ligt er over heel Nederland een grijze sluier. Ik kan me goed voorstellen dat veel mensen alweer verlangen naar het voorjaar en de zomer, terwijl er dan natuurlijk ook een kans op minder mooi weer bestaat (zijn we na afgelopen jaar bijna vergeten). De Vakantiebeurs is ook weer van start gegaan (10 t/m 13 januari in de Jaarbeurs in Utrecht, Columbus is er ook te vinden), daar zullen velen wegdromen bij de meest aantrekkelijke bestemmingen. Gelukkig hoef je niet altijd (ver) weg te gaan om te genieten, dat kan ook gewoon van b.v. de “bloemetjes en de beestjes” in ons eigen kleine kikkerlandje.
Wentelen van onderaf
In 1932 werd deze wenteltrap geplaatst in het Vaticaans museum. De trap is ontworpen door Guiseppe Momo. Meestal worden er foto's van bovenaf genomen, om het spiraalvormige effect te benadrukken. Toen ik eenmaal beneden was en omhoog keek, vond ik de trap van onderaf gezien zeker niet minder mooi met het mooie glazen dak aan het einde.
Ballonvaart
Een ballonvaart boven de oude ruïne's van Bagan was voor mij een hele uitdaging. Ik heb n.l hoogtevrees. Maar gelukkig viel het 100% mee. Een ervaring om nooit te vergeten. Opstijgen voor de zon opkwam. Geweldig. Slechts 2 ballonnen gingen de lucht in.
Stomend strand op...D
Een vaste stop op de terugweg van Antarctica is voor de meeste reizen Deception Island. Het is een van de meest veilige natuurlijke havens van Antarctica. Ontstaan door het instorten van de actieve vulkaan na een uitbarsting. De hoge wanden van de ring staan nog overeind met een inkeping zodat schepen tot het binnenste kunnen varen, veilig van de woeste Antarctische zee. In vroegere jaren bevond zich naast een onderzoekscentrum ook een walvis verwerkingsstation. Natuurlijk niet meer in gebruik maar de grote bruine stalen constructies vormen nu aparte vormen op de gitzwarte vulkanische stranden. Een sterk contrast tussen natuurlijk en de invloed van de mens. Her en der vindt je walvisbotten en overblijfselen. Er staan ook nog enkele houten gebouwen die als onderzoekscentra dien(d)en. Er zijn enkele paden naar de top van de rand toe waar je wordt getrakteerd op een stevige ijzige wind en prachtige vergezichten. Nog een laatste keer genieten van deze prachtige winterwereld. Maar een echte beleving is toch om een duik in het water te nemen. Over het strand hangt een eeuwige warme mist doordat de grond nog steeds wordt opgewarmd door de vulkaan eronder. Het water is relatief aangenaam tenzij je iets te ver zwemt (lees een meter of 10 van het strand) en de ijzige kou je tegemoet komt. Een heel bijzondere plek om een dip te wagen. Op het strand wordt je begroet door enkele pinguins die het aandachtig gadeslaan. Geopend komt het beeld veel beter over
Doorkijkje in...Essao
Na de foto van deze week van de haven Essaouira wil ik jullie toch ook een straatje laten zien van deze aantrekkelijke stad. Je vindt er leuke kleine straatjes, er is iedere dag een markt met lokale producten en je hebt er een wijk met vaklieden. Daar maken ze prachtige dingen van hout en dat tegen hele schappelijke prijzen. En wat ook een enorm voordeel is de prijs staat erbij, dus geen urenlange onderhandelingen. De prijzen liggen vaak 60% lager dan elders. Mannen die mutsjes breien en mannen die ijzer bewerken, het is er allemaal. Ik vind de foto leuk omdat je in de spiegel de mensen op een andere manier kan zien, maar dan moet je de foto even openen.
De kop is eraf
Mijn ‘ontdekking’ van 2018 was de vogelhut. Al veel foto’s van andere RR's gezien, maar tot voor kort zelf nooit geweest en ik moet zeggen, het is ècht heel leuk om vogels (en eekhoorns) van dichtbij te observeren en fotograferen. En dan heb ik het nog niet eens over de rust. Van een dagje vogelhut word je compleet Zen. Deze buizerd, die wat later in de middag kwam aanvliegen, was de kers op de taart. Hij had een duif gevangen en ging deze uitgebreid voor onze neus plukken en verorberen. Een soort late lunch, gruwelijk en fascinerend tegelijk. Als als klap op de vuurpijl verscheen er ook nog een tweede buizerd en volgde er een gevecht om de duif, waarbij het hard tegen hard ging. Toen de eerste zijn verlies moest nemen, ging de tweede ongestoord verder met het eten van de restjes. De winner takes it all.
Het hof van geliefden
Het CityPalace in Jaipur is een must om te gaan bekijken je kijkt je ogen uit naar al het moois wat hier te zien is! Hier zit man met vrouw voor een prachtige inham met prachtige deuren. Pritam Chowk "hof van geliefden" bezit vier fraai beschilderde deuren die de seizoenen voorstellen en hier zie je er één van.Neem ook een kijkje in het Museum dat is zeer de moeite waard.
Nog maar net terug uit Noorwegen, een zomer de tijd om geld te verdienen en tassen in te pakken voor het volgende avontuur. Een avontuur dat 10 maanden had moeten duren. Hoe komt het dan dat ik na 2 m... Lees meer
Daar gaan we. Nepalese gebreide sokken aan, Jack Johnson door de luidsprekers en een warme gloed kringelt boven mijn kop verse muntthee. Buiten tikt de regen tegen het raam. Zou ik het gevoel wee... Lees meer
We stappen langzaam uit de bus, twijfelend of we wel op de goede plek zijn aangekomen. Het is voornamelijk kaal en verlaten. Niet echt de omgeving die ik verwacht na het lezen van de passage '…the per... Lees meer
Een nep baby zeehondje als aas in het water. Een schim cirkelt onder water en we hopen dat het is waar we op wachten. Het moet groot en wit zijn. De verwezenlijking van onze angst en de voeding van... Lees meer
Waarom in godsnaam naar Iran?! Om maar meteen de grootste misverstanden uit de wereld te helpen: Iraniërs zijn geen enge, fanatieke bebaarde moslims die alleen maar 'Dood aan Amerika' schreeuwen en ee... Lees meer
Er ligt een blanco boek voor me. En hoewel ik een boekenwurm ben, durf ik het niet goed aan te raken. Maagdelijk witte bladzijden kijken me dreigend aan. Ik gluur door een troebel gordijn van natte wi... Lees meer