TicoTica

Costa Rica • Monteverde

Costa Rica • Monteverde

Padvinder

In november 2018 hebben we een rondreis door Costa Rica gemaakt van 19 dagen. Costa Rica is een grote dierentuin maar dan zonder hekken. Langs de weg zijn we een aantal keren abrupt gestopt omdat daar groepjes mensen naar iets stonden te kijken. Dat bleek in die gevallen de luiaard te zijn die rustig van tak tot tak al blaadjes etend zich voortbewoog. Hoewel Costa Rica het land van de luiaard is zijn we hem alleen maar onder weg tijdens de busreis tegen gekomen en niet in de nationale parken. Dus als je iets ziet moet je toch even uitstappen anders mis je het na afloop van je reis. Costa Rica heeft het enige luiaardopvangcentrum ter wereld. De diverse soorten luiaards leven in de boomtoppen van de jungle van Midden- en Zuid-Amerika. Het opvangcentrum redt de guitig uitziende dieren, verzorgt ze en doet onderzoek Een luiaard is lief, maar de dieren zijn erg traag en worden onder meer bedreigd door het verkeer en het verdwijnen van hun leefgebied. In het Sloth Sanctuary in Costa Rica worden gewonde dieren alsook weesdieren opgevangen.

Cuba

Cuba

Jeroenkleiberg

In Cuba zijn nog meer dan voldoende plekken te ontdekken waar je helemaal alleen kunt zijn. Waar je helemaal alleen en in alle rust kunt genieten van het ruizen van de oceaan. Waar je kunt genieten van de ondergaande zon, terwijl de deining van de tropische zee het rif langzaam overspoelt. Helaas is er wel een prijs: zandvliegen

Costa Rica • Centraal Costa Rica (hoogland)

Costa Rica • Centraal Costa Rica (hoogland)

Martinhectors

Gisteren plaatste ik een foto van een glasvlinder die ik genomen had tijdens een zoektocht naar de quetzal. Gelukkig hebben we deze prachtige vogel ook kunnen spotten. Vóór zonsopkomst gingen wij samen met een gids in San Gerardo de Dota op zoek naar deze mooie vogel. Hij is niet altijd gemakkelijk te vinden en het heeft ook even geduurd voor ik hem er goed op kreeg. De quetzal is een vogel uit de orde van de trogons en komt voor in Midden-Amerika. Het is de nationale vogel van Guatemala. Er wordt gezegd dat dit één van de mooiste vogels onder de trogons is. Ze hebben een glanzend groen verenkleed met een rode borst en witte veren onderaan de staart. Bij de mannetjes groeit de staart verder uit als ze gaan paren. Hij wordt dan zo lang dat die niet meer in het nest kan liggen. De vogels komen voor tot op hoogtes van wel 3000 m in de nevelwouden. Ze leven van vruchten zoals de avocado. Die worden volledig ingeslikt met pit en al. Later wordt de pit weer uitgespuwd zodat de quetzal meehelpt aan het planten van avocadobomen. Ze houden ook van insecten, spinnen, boomkikkers en gekko's. Ze houden zich vooral schuil in de hoogste toppen van de bomen van waar ze al bij zonsopgang luid kunnen roepen. Hun nest maken ze in boomholten die door spechten zijn verlaten. Daarin leggen ze 2 tot 4 lichtblauwe eitjes die beide ouders uitbroeden. De jongen worden door beide ouders gevoed met kleine insecten. Na een maand vliegen ze uit. De quetzal maakt deel uit van veel Indiaanse legenden en deze vogel is vooral sterk verbonden met Quetzalcoatl, de god van de wind en de cultuur bij de Azteken, wiens naam gevederde slang betekent. Op het doden van een quetzal stond de doodstraf. Ook bij de Maya’s stond de quetzal hoog in aanzien als symbool voor vrijheid, mede omdat de quetzal in gevangenschap altijd sterft.