Marjan
Sigaretje
Deze oude SAN-dame, waarvan het laatste portret helaas verwijderd is, zat hier even lekker een klein sigaretje te draaien. Volgens mij rookte ze een soort stokje dat ze in een buisje had gestoken. Helaas vergeten te vragen wat voor stokje het was:-)) Prachtig volg om te bezoeken en te ontmoeten!
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Noordse Stormvogel
De Noordse stormvogel (Fulmarus glacialis) lijkt op het eerste gezicht op een meeuw, maar het is dus een stormvogel en die zijn niet direct verwant met de meeuwen. Het is een zeevogel uit de orde van buissnaveligen (Procellariiformes). De soort is grijs en wit met een gele snavel, de lengte bedraagt 43-52 cm en de spanwijdte 101-117. Van de Noordse Stormvogel bestaat zowel een donkere als een lichte kleurvariatie, waarvan dit dus de lichte vorm is. Noordse stormvogels broeden op kliffen, ze leggen één ei op de ruwe stenen of in holletje van plantaardig materiaal. Nestelende vogels en jongen kunnen een akelig ruikende maagolie tot twee meter weg spuiten om zo indringers op afstand te houden. Als vogels het op hun veren krijgen, worden die daardoor ernstig beschadigd, wat tot verlies van vliegvermogen en uiteindelijk de dood kan leiden. Foto gemaakt vanaf de kliffen (achtergrond is een inham van het klif) op Helgoland.
In alle vroegte
Nog een foot van dit prachtige en rustieke dorpje ongeveer 40 kilometer vanaf het begin van de kloof bij Tinerhir, Tamtattouchte. In dit dorpje kun je fantastisch lopen door de enorme graanvelden en kun je veel meekrijgen van het dagelijkse leven van de plaatselijke bevolking. Op de foto zie je een vrouw (!) aan het werk op een klein deel van de graanvelden met het dorpje achter de velden en daarachter weer het Atlasgebergte.
Vergane glorie
Ongeveer 40 kilometer vanaf het begin van de kloof bij Tinerhir kom je in het prachtige dorpje Tamtattouchte. In dit dorpje kun je fantastisch lopen door de enorme graanvelden en kun je veel meekrijgen van het dagelijkse leven van de plaatselijke bevolking. Hier zie je één van de kasbahs die je daar aantreft in de vallei. Je ziet wat hangjongeren hun vrije tijd hier doorbrengen.
Kleurtjesvogel
Elke keer als ik door de map van de Bijeneters blader, wil ik weer terug naar afrika. Wat hebben ze daar toch kleurrijke vogels en wat zijn ze daar vaak toch goed te benaderen. Zo ook deze Witkapbijeneter die ik tot op minder dan 5 meter uiteindelijk kon benaderen, lopend!
Op zoek
Deze Torenvalk kon ik uitzonderlijk goed benaderen, waarschijnlijk door de drang naar het zoeken van voedsel. Al biddend stond hij naast de auto te kijken of hij een muisje zag. Door de besneeuwde ondergrond licht hij mooi van onderen op, maar ik moest door de lichte lucht achter hem nog flink overbelichten.
De mooiste
leerlooierij van Fes ligt zoals je hier ziet midden in de stad. Rondom heb je overal terrasjes waar vandaan je de looierij kunt fotograferen. En als je dan klaar bent proberen ze je een kamelenleren tas aan te bieden, maar reken er maar op dat dat allemaal geitenleer is. O ja, en als je geen schotel hebt, kun je ook geen Al Jazeera ontvangen:-))
Tussen de appeltjes
Op enkele plekken in Nederland worden ze momenteel weer gezien, de Pestvogels (Bombycilla garrulus). Dit zijn vogels met het formaat van een lijster en hebben opvallende kleuren. In Nederland komt de vogel zo af en toe 's winters voor. Het is een invasiegast die soms in grote aantallen in Nederland overwintert. Dit jaar lijkt een erg goed jaar te worden, want ze zijn vroeg en soms in groepen van meer dan 200. Tijdens een invasie zijn ze te zien in steden en dorpen, vaak in de omgeving van bessendragende struiken zoals de meidoorn. 's Zomers leven Pestvogels in het noorden van Scandinavië en in Siberië. Daar eten ze insecten en noten, maar in de winter stappen ze dus over op bessen van lijsterbes, meidoorn, sierappels en mispel. Het verhaal gaat dat deze vogel deze naam kreeg omdat ze altijd opdoken als de pest uitbrak in vroegere jaren. Hopelijk zie ik ze aankomend weekend als wij op Texel bivakkeren ook weer.
Marokko • Zuid Sahara en oases
Marokko • Zuid Sahara en oases
Terug naar de bewoond
Deze nomade en zijn kamelen brengen de toeristen weer naar de bewoonde wereld, nadat ze de nacht in de woestijn hebben doorgebracht. Is een mooi plekkie die Erg Chebbi, maar kan niet tegen de Sossusvlei op!
Minder mooi?
Tijdens ons midweekje Limburg kwamen we een stel Mandarijneenden tegen. Iedereen kent daarvan vaak wel het prachtig gekleurde mannetje, maar het vrouwtje is vaker een stuk minder bekend. Nou dit is dus een vrouwtje. In de dierenwereld is het mannetje vaak mooier dan het vrouwtje. Behalve bij de mensen dan (?).
Moslimaatje
In het plaatsje Baddou in het Atlasgebergte kwamen we tijdens een wandeling door het dorpje dit meisje tegen. Van een afstand bleef ze even staan en glimlachte lief toen we een foto van haar maakten.
Spelen met weinig
Spelen met wat je omhande hebt. Ja, dat kunnen ze maar al te goed in Marokko. Geen nintendo DS, Playstation of wat voor spelcomputer dan ook. Een beetje water, een kapotte fles en een jerrycan. Mooi toch! Deze dametjes waren in de kasbah Ait Benhaddou aan het spelen.
Uit het water
Zo vaak zie je een Nijlpaard niet buiten het water en al helemaal niet met een jong. Hier ging moeder en kind 's morgens vroeg toch nog even het land op om te grazen. Dit moment kwamen we tegen in Pilanesberg NP.
Chagrijnig
Deze Buizerd zat een partijtje te chagrijnen toen alles bedekt was door een laag sneeuw twee maanden geleden. Hij had het koud en al het mogelijke voedsel was onder een dik pak sneeuw. Hier laat hij zelfs de veren hangen zodat het een beetje isoleert.
Plotseling
zien we op de vlakte onder één van de bomen iets bewegen. Snel erheen en daar liggen drie leeuwen waaronder dit jonge mannetje lekker te relaxen. Vrijwel geen beweging te bekennen maar na een tijdje wachten komt hij toch een beetje overeind om enkele seconden later weer te gaan liggen.
Purperkuiftoerako
De gekleurde variant van de Grijze Toerako (Go-away-bird) is deze prachtige en zeldzame toerako, de Purperkuiftoerako (Tauraco porphyreolophus). Hij heeft schitterende felle kleuren die je in Nederland vrijwel niet ziet bij vogels (IJsvogel uitgezonderd). De soort staat op de rode lijst van beschermde vogelsoorten. Hij komt vooral voor in dichte bossen, maar soms zie je hem in wat meer open gebied. Deze maakte ik in Kwazoeloe-Natal vlakbij St. Lucia. Het duurde bijna twee uur voordat ik hem er mooi vrij op had staan. Hij vloog hier namelijk naar een andere boom. Ik had wat meer moeten overbelichten zodat ik wat meer detail onder zijn vleugels zou krijgen, maar ik ben tevreden met het resultaat en al helemaal dat ik uberhaupt een foto heb van deze soort.
Entree
Je zou verwachten dat je ze aan zou horen/voelen komen, maar niets is minder waar. opeens doemen ze op uit de bosjes, ze drinken en badderen wat en weg zijn ze weer. Als je olifanten wilt zien, dan is dit zeker één van de plekken waar je echt heen moet gaan.
Effe drinken
Deze Maskerbuulbuul gebruikte het lekkende kraantje op de camping in Opuwo als drinkplaats. Je moet wat in een droog land als Namibie.
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Zeekoet
Af en toe kwamen de Zeekoeten wat hoger zitten. Deze wilde net voor het donker worden nog wel even op het randje van de klif poseren. De Zeekoet (Uria aalge) is een vogel uit de familie van de alken (Alcidae). Ze zijn tussen de 38 - 46 centimeter groot met een spanwijdte van zo'n 61 - 73 cm. Hij broedt in grote kolonies op smalle kale richels van steile kliffen zoals je deze vindt op Helgoland. Hij legt één ei op de kale rots en deze heeft de vorm van een peer waardoor het niet wegrolt maar in een kringetje ronddraait. De oudervogels herkennen hun ei aan de tekening, en hun jong aan het geluid. Drie weken nadat het jong uit het ei komt, nog voor het kan vliegen, springt het onder begeleiding van de vader van de rotsen in zee. Met duizenden zaten deze vogels op de kliffen van Helgoland. Helaas zaten velen buiten bereik van de camera, maar af en toe zat er eentje wat hoger.