Lione Kolsteren
De Wall of tears
Isabela is, volkomen ten onrechte overigens, één van de minst bezochte Galapagoseilanden. Mocht je er toch komen, en dat is beslist aan te raden, breng dan ook een bezoek aan de Wall of tears, de Muro de las Lagrimas. Deze bijzondere plek ligt zo’n tien km rijden over een redelijk te berijden pad (kijk uit voor de overstekende reuzenschildpadden!) vanaf het hoofddorp Puerto Villamil, in zuidwestelijke richting. De Wall of tears is een bizarre plek met een bewogen geschiedenis, op het verder ongerepte eiland. Op Isabela was van 1945 tot 1959 een strafkolonie gevestigd. De omstandigheden waaronder de gevangen moesten leven waren mensonterend. Zij leefden hier in volkomen isolatie in dit barre landschap. Omdat de gevangenen niets te doen hadden bedacht de kampcommandant dat zij van de overal aanwezige stenen maar een muur moesten bouwen. Dit was vreselijk zwaar werk en duizenden gevangenen overleefden dit niet. Het kamp is in 1959 gesloten. Het is nu een historische plek. De muur van 6 tot 25 meter hoog, enkele meters breed en 70 meter lang staat in het verder onaangetaste kurkdroge landschap, met hier en daar wat reuzencactussen en de zeer actieve vulkaan Sierra Negra op de achtergrond. De muur is een stille getuige van deze waanzin en van het gelegitimeerde geweld tegen gevangenen. Het moet een zwaar leven geweest zijn. Bewoners beweren af en toe hun geschreeuw nog te horen..... Een plek met een onwezenlijke sfeer in deze prachtige natuur. Een plek om even stil te staan bij het grote leed dat de gevangenen (die niet altijd schuldig waren of gestraft werden voor een licht vergrijp) is aangedaan.
Padaung
Een jonge Padaungvrouw, nabij het Inlemeer. Je zou verwachten dat de jonge meisjes van deze stam niet meer de zware ringen zouden dragen, maar deze blijkbaar dus nog wel.
Vervelen
Wat doe je als monnik, als je niet met de leer van Boeddha, innerlijke reflectie of bidden bezig bent? Dan hang je maar wat rond en ga je je zitten vervelen. Zoals deze twee. Ze hadden er duidelijk even geen zin in.
Doorkijkje
Het lijkt op het eerste gezicht misschien op een schilderijtje dat ergens aan een muur hangt. Maar het is gewoon een doorkijkje vanaf iets achter de doorgang naar een tempel, naar buiten toe. Toevallig een bontje tafereeltje. In Mingun.
Afwegen
Het leuke van rondreizen met een privé-chauffeur is dat je naar believen kunt vragen om van de weg af te wijken en ons authentieke dorpjes te laten zien. In dit dorp kwam nooit een vreemdeling. Dat bleek wel, want men vond het heel bijzonder dat wij hier op bezoek kwamen. Deze dame is iets aan het afwegen, maar ik weet niet wat. Leuk detail is dat er net een koe komt langslopen achter de kraam. Heerlijk landelijke omgeving!
De scenic world van..
De Blue Mountains is een bekend gebied en dus niet bepaald ‘buiten de gebaande paden’. Hoewel… De grote aantrekkingskracht van dit uitgestrekte gebied (bijna 2 x Nederland) ligt in de vele wandelmogelijkheden. Vanaf Echo Point, nabij Katoomba, loop je naar The Giant Stairway, die toegang geeft tot wandelroutes door de vallei. Als je de soms zeer zware wandelingen aan kunt, wordt je beloond met subtropisch regenwoud en fraaie watervallen. Voor veel inwoners van Sydney zijn de Blue Mountains een populaire vakantiebestemming. Een gebied om bij te komen, om peace of mind te vinden. Voor veel dagjesmensen is Katoomba, de hoofdplaats van de Blue Mountains, dat op 1000 meter hoogte ligt en 103 kilometer van downtown Sydney, een geliefde dagtrip. Toegegeven, het is nogal toeristisch, maar voor één keer schaam ik me niet voor een populaire tip, want dit staat nog niet bij het inmiddels ‘wikipedia-achtige’ arsenaal aan wereldwijde tips hier op RR. Scenic World. Het lijkt een hoog pretparkgehalte te hebben, en dus minder aantrekkelijk als je ‘echte onbedorven natuur’ zoekt, maar het is gewoon echt de moeite waard! [url="http://www.bluemts.com.au/business/default.asp?ID=1012" target="_blank"]Ervaar wat de locals leuk vinden, zou ik zeggen.[/url]De scenic railway daalt 415 meter bijna loodrecht, zo lijkt het, gedeeltelijk door een tunnel, en langs de rotswanden. Oorspronkelijk werd deze schacht gebruikt om kolen te vervoeren vanuit de mijnen hier. Dit heet de steilste spoorlijn ter wereld te zijn. 52 graden. Dat lijkt niet veel, maar ik verzeker je dat het behoorlijk steil is. Met een behoorlijk vaartje suis je naar beneden. Beneden aangekomen, wandel je over 3 km platform door het regenwoud (een beetje nep dus), maar als je snel doorwandelt kom je bij de Scenic Cableway. Ook deze is spectaculair. Over een afstand van ruim 700 meter zweef je, 270 meter hoog, boven ravijnen en watervallen. De cableway heeft een glazen vloer. Je hebt dus aan alle kanten een adembenemend mooi zicht op het natuurschoon: de Three Sisters, de Katoomba Falls, Mount Solitary en de Jamison Vallei. Het riep bij mij een beetje het Efteling-gevoel op. Zodra je de attractie verlaat, heb je de neiging om snel terug te rennen om weer aan te schuiven in de rij. Gewoon ongecompliceerd, leuk en ook wel “breathtaking’. Je bereikt Katoomba [url="http://www.city-sightseeing.com/index.phtml?command=ml&id=54" target="_blank"]per trein vanuit Sydney [/url](Central Station). Deze gaat gemiddeld 2 keer per uur en doet er twee uur over.
Another day in the ol
“Zo, ik heb het mooi voor elkaar. Binnen eten met die oudjes doe ik niet meer. Niet meer sinds die vervelende vent van een Nyaung iets zei over mijn smakken. Potjes en bordjes klaar, de bank netjes afgeplakt met karton. Want morsen op haar nieuwe bank, dat wil de directrice niet hebben. Zo, even kijken of niemand mij ziet. OK, alles in orde. Nu nog gauw even ongezien het zout pakken, dat ik niet mag van de dokter maar dat ik mooi meegesmokkeld heb naar buiten. Ach, het leven is hier zo slecht nog niet”
In het bejaardenhuis
In Mingun, nabij Mandalay, staat één van de weinige bejaardenhuizen van Birma. Een particulier initiatief. Deze bejaarde man heeft het goed voor elkaar. Hij heeft een bed, een tafeltje, een stoel, wat spulletjes, en hij krijgt te eten en medische verzorging. Dat lijkt niet veel, maar veel van zijn leeftijdgenoten hebben dit niet en moeten het maar uitzoeken. Hij kijkt de twee bezoekers wat verbaasd aan, maar eigenlijk vind hij het ook wel best.
Peuters
Deze twee peuters (een tweeling mogelijk, maar in ieder geval familie lijkt me!) zag er de lol niet van in, van het op de foto gaan voor zo'n vreemde mevrouw. Maar ja, die mevrouw kon er niet zo maar aan voorbijgaan natuurlijk. In het prachtige dorpje Indein nabij het Inlemeer.
Uitgeteld
In één van de kashbahdorpen in de zuidelijke Atlas trof ik in een achterafstraatje deze ezel en bazin. De laatste was blijkbaar volkomen uitgeteld. Zij houdt de ezel nog wel vast aan het touw, maar voor de rest ziet ze het even niet meer zitten.
Charming lady
Deze dame weet hoe ze met de camera moet flirten. Ze kijkt "charmant" en dan te bedenken dat ze ook nog een hele zware mand op haar rug heeft die ze met haar voorhoofd (de touwen) draagt. Op de markt in het bergstadje Kalaw.
Tattoed lady with...s
Een 'coole' oudere dame, zou je op het eerste gezicht denken. Deze dame van de Chinstam, met spinnenweb tatoeages in haar gezicht, draagt echter deze zonnebril niet voor de show, maar waarschijnlijk omdat zij staar heeft.
Marionettentheater
Het marionettentheater was ooit de belangrijkste kunstvorm in Myanmar. Voorstellingen kun je vandaag de dag nog zien in Mandalay en Bagan. In hun traditionele vorm werden ze 's nachts opgevoerd en duurden dan de hele nacht. De bedoeling van dit theather is om de Boeddhistische ethiek door te geven aan het publiek. Tweemaal handenarbeid. Allereerst de kunstig gemaakte pop met de vele touwtjes. En op de tweede plaats natuurlijk het spel zelf, waarbij zeer vaardig handenwerk nodig is om de poppen goed te laten bewegen.
Fietsen over het...st
Ngapali aan de golf van Bengalen. Een onwaarschijnlijk fraai paradijselijk strand, ongerept nog Bijna geen toerist te zien hier, wel veel locals. Zoals deze fietsende meisjes.
Golf van bengalen
Toegegeven, deze foto had overal gemaakt kunnen zijn. Het is een gevalletje de 'zon in de zee zien zakken' aan de Golf van Bengalen. Maar wel een mooi gevalletje, vind ik zelf.....
De onderkant
Detailopname van de beroemde Ubein brug en nu eens van onderen. Voor zover het nog niet te zien was, is het nu zeker: deze brug, in 1849 gebouwd, is helemaal van hout. Ook de ruim 1000 palen. Ze baden hier in het avondrode licht. Opmerkelijk dat deze palen, in dit tropische vochtige klimaat, na 150 jaar in nog zo'n goede conditie zijn (maar ja, het is teakhout), hoewel: de tweede paal links begint al wat gebreken te vertonen....
Van alles en nog wat.
Liggend op je strandbedje aan de Golf van Bengalen zie je van alles langs komen, de hele dag door. Er wordt wat afgesjouwd. Geen idee wat de lading van deze heren was....
Op een bankje
Deze twee monniken zitten in het avondzonnetje op een bankje aan het begin van de 1200 meter lange Ubein-brug. Lekker relaxed zo te zien. Het krassen in bankjes is echt universeel blijkbaar, zelfs in een land als Myanmar dus!
Friendly smile
Bij de Shwedagonpagode heb ik een tijdje zitten kletsen met enkele monniken. Daarna wilden ze graag op de foto. Vriendelijke, zachtaardige mensen, en dat is wel een beetje te zien aan de glimlach van deze monnik, waar hij geen enkele moeite voor hoefde te doen.
Idyllisch
Het Inlemeer is terecht een trekpleister. Maar ook de nabije omgeving, iets ten zuiden van het meer, is de moeite waard. Overal idyllische plekjes, zoals hier op de foto. Do I need to say more?
Op de thee
In een dorp aan het Inlemeer drinken we thee bij een familie thuis. De ontvangst was erg hartelijk. Zoals overal in Birma ook hier weer vriendelijke, innemende bescheiden mensen, en dat geldt ook voor haar lach.
Druk verkeer
Tja, die Ubein brug. Je blijft er foto's maken. Er is druk verkeer op deze brug, die nauwelijks twee meter breed is en ongeveer zes meter hoog. De mensen op de brug lijken bijna silhouetten, maar er is nog net iets van kleur te zien vooral bij de twee dames.
Water-land
De dorpen op en bij het Inle Lake zijn op en over het water gebouwd. Het vervoer vindt dan ook uitsluitend per boot plaats. Ondanks dat Inle een toerische bestemming is, is de sfeer hier nog uitermate authentiek, en eigenlijk niet door het toerisme aangetast.
Paardenkracht
Tijdens een demonstratie van de paardenreddingboot op Ameland trekken stoere paarden de reddingboot met donderend geweld over het strand en door de branding in zee. In vroegere tijden was dit de manier om drenkelingen te redden en schepen in nood hulp te bieden. Deze zomer zullen er nog acht demonstraties volgen. Kijk op www.vvvameland.nl voor de data. Deze foto is voor mij een mooi voorbeeld van het combineren van menselijke en dierlijke energie om samen een doel te bereiken (de term paardenkracht is er niet voor niets!). En de kracht van de zee is natuurlijk de allergrootste kracht.....
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
