JoshuaX
Vier Characters
Deze vier knapen kwamen we tegen op onze cruise door de Milford Sound. Achteraan is een speels kereltje aan het kopjeduikelen op het droge. De Prima Donna vooraan haalt er duidelijk zijn neus voor op; 'hem ken ik niet hoor, niets met hem te maken'. Wat een air!! De twee anderen zijn duidelijk liever lui dan moe, als je er tien vissen tussen gooit zullen ze nog niet in beweging komen. De lamlendigheid straalt er af. Ik vond het vier echte "characters", daarom verdienen ze alle vier een plekje op de foto :O) Je hebt ook kans onder meer dolfijnen te zien op zo'n cruise, dat geluk hadden we helaas niet. Maar deze jongens vergoedden veel.
Bowen Falls
Een cruise over de Milford Sound klinkt toeristisch, maar je mag het niet missen als je er toch bent. Je passeert in drie uur tijd de 1600 meter hoge Mitre Peak die recht uit het water oprijst. Je komt langs talloze watervallen, die aan alle kanten van de 600 meter hoge wanden komen. Je hebt een zeer goede kans op zeehonden die aan de kant op rotsen liggen, als je geluk hebt is er nog meer zeeleven te bespeuren. Je komt ook nog langs een research center waar je de mogelijkheid hebt af te stappen en het onderwater leven te bekijken. En tenslotte kom je langs Bowen Falls, één van de meest indrukwekkende watervallen in de Sound. Met de boot meegaan is al indrukwekkend, hoe moet het wel niet zijn met de kajak hier rond te dobberen. Vier avonturiers zijn de uitdaging in ieder geval aangegaan. Je kunt de cruise en kajaks ter plekke boeken, allemaal rond het informatiecentrum aan het begin van de Milford Sound.
Ierse Ringforten
In de vroege Middeleeuwen leefden bijna alle Ieren, een half miljoen in getal, in ringforten. Er zijn inmiddels 40.000 ringforten in Ierland geïdentificeerd, maar meestal is er niets meer van over. De plaats Cahersiveen op het schiereiland Iveragh herbergt echter twee stenen ringforten in werkelijk schitterende staat. Ze liggen slechts 300 meter uit elkaar. Je ziet hier het 4e Eeuwse Cahergall ringfort, dat diende als een soort boerenhofstede en tegelijkertijd bescherming moest bieden tegen kou, wind en vijandigheden. De trappetjes lopen stapsgewijs langs de gehele ommuring omhoog. Binnen die 3 meter dikke muren waren kamertjes gebouwd, onder meer voor opslag. Aan de binnenkant stonden kleine hutjes of een grote "korf" van steen zoals je hier ziet. Daar kon een verwarmend vuur worden gebrand. Van origine waren deze korven dicht gestapeld naar boven toe, hier is nog een deel van overeind gebleven. De ringforten waren gebouwd op een verhoging, waardoor je mooie uitzichten op het omringende land hebt. Op de achtergrond zie je Ballycarberry Castle liggen, het ultieme voorbeeld van hoe een kasteelruïne er uit hoort te zien. Wat eigenlijk bijzonder is, is dat ook deze ringforten vrij toegankelijk zijn, ze staan meestal bij een boer op het land. Toen wij hier waren kwam er een meisje met rugzakje rustig binnenlopen, pakte een boek en begon in alle rust te lezen/studeren in de "korf". In het andere ringfort waren ook al drie Ierse kinderen aan het spelen. Wat mooi dat dat nog kan, vond ik.
De Glendalough Vallei
Zicht op het Upper Lake in de verte tijdens een wandeling in de Glendalough vallei, gelegen in de Wicklow Mountains. In deze vallei komen Ierse cultuur en natuur perfect samen. Beneden in het dal liggen de restanten van het klooster dat door St. Kevin in de 6e eeuw is gesticht. De Spinc Trail van 6 km leidt je rond het Upper Lake met geweldige uitzichten, een sprookjesachtig bemost bos, een verlaten klooster en eigenlijk al het andere dat Ierland zo mooi maakt.
Het Guinness meer
Ik heb wel wat meren voorbij zien komen in Ierland, maar Lough Tay was toch de mooiste van allemaal. Het diepblauwe water is betoverend en het decor waarin het ligt mag er ook wezen. Dit meer staat ook wel bekend als Guiness Lake omdat het op het Guiness Estate ligt, in eigendom van de beroemde bierfamilie. De kleur komt niet helemaal overeen met dat van een Guinness biertje, maar dat is misschien maar beter ook. Je vindt dit prachtige meer in de Wicklow Mountains, minder dan een uur rijden van Dublin. Ook al ben je een lang weekend in Dublin, dit zou ik zeker meenemen als je afwisseling van stad met natuur wilt.
Rotsmassa!
Ja, de Grotta di Nettuno zijn erg mooi, ze staan en hangen vol stalagmieten en stalagtieten. Er is natuurlijk ook een prachtig "orgel" dat tegen een rotsmuur lijkt geplakt. Maar er zijn twee dingen die deze grotten specialer maken dan andere grotten die ik heb gezien, zoals op Lanzarote, Gibraltar en Zuid-Afrika. Ten eerste liggen deze grotten direct aan de zee en het zeewater loopt hier bij vloed naar binnen. Hierdoor is een binnenmeertje ontstaan en dit geeft erg mooie spiegeleffecten in de grot. Je ziet al die naalden dubbel! Maar absoluut veel mooier nog dan de grotten zelf is het pad er naar toe. Dit pad start op de top van de Capo Caccia, een knoert van een rotsklif. Op prachtige wijze zijn 654 traptreden in de rotswand uitgehakt, die je vele meters doen afdalen naar de grotten. Als je omkijkt zie je de enorme rotsmassa achter je. Kijk goed, want iemand in een lichtblauwe trui staat het uitzicht te bewonderen in de verte. Het overgrote deel van de toeristen bezoekt de grotten via een boottochtje. Op de trappen is het daarom verrassend rustig. Neem deze route dan ook, in ongeveer 20 minuten ben je beneden, en ja, je moet ook weer terug omhoog. Maar dat is zeker geen straf in dit rotsspektakel.
Trappen naar de Atol
In het zuidoosten van het eiland Sao Miguel ligt hoog boven het kustdorp Vila Franca do Campo een juweel van een bedevaartskerkje, het Nossa Senhore da Paz. Via een zeer smal kronkelig weggetje kun je het met de auto bereiken. Vanaf de trappen, die aan Bom Jesus in Braga doen denken, heb je prachtig uitzicht over de kust, oceaan en het eiland Ilhéu de Vila dat voor de kust van Vila Franca do Campo ligt. Het eiland wat je ziet liggen kun je van juni t/m september ook per boot invaren. De binnenzijde is open, het is gevormd als een atol. Je vindt er prachtig blauw water met er omheen stranden. Aan de buitenkant is een hoge, smalle rotstoren ontstaan door wind en erosie. Hier worden regelmatig duikkampioenschappen gehouden vanaf de top die 25 meter boven het water ligt. Gewoon een prachtige plek waar ook nog eens een micro klimaat heerst, waardoor mooi weer bijna een garantie is.
De kliffen van Ta'Cen
Gozo is een zeer klein eiland van 7 bij 10 km, maar er is toch heel veel te zien. Bij het plaatsje Sannat in het zuiden vindt je de kliffen van Ta'Cenc. Ze zijn groots, zowel in hoogte (150 meter) als lengte, je kunt de enormiteit afzien aan het oude fort wat er op staat. Deze kliffen moeten de broedplaats zijn geweest van de beroemde Maltezer Falcon die nu helaas niet meer voorkomt op Gozo of Malta. Ook gaat het verhaal dat de locals zich vroeger met touwen langs de kliffen lieten afzakken om te gaan vissen. Verder vindt je hier een dolmen uit de steentijd en je kunt nog door naar het kleine kustplaatsje Mgarr ix-Xini, wat alleen vanwege deze prachtige naam al de moeite is. De weg naar de kliffen is nergens aangegeven, Rijdt vanuit Sannat richting Mgarr ix-Xini en stop gewoon halverwege langs de smalle weg, er staan geen bordjes met "Ta'Cenc kliffen" er op. Loop vanaf dit weggetje richting de kliffen, het is gewoon even zoeken totdat je ineens op de rand staat na ongeveer een half uur. Er was hier werkelijk geen toerist te bekennen, dus geen enkel signaal dat je ergens gearriveerd bent. Wel goed voor je uit blijven kijken dus :O)
Veelzijdig
De twee vorige foto's van IJsland die ik plaatste hebben de titel 'Groots' en 'Kleurrijk'. De laatste foto van dit IJslandse drieluikje heb ik 'Veelzijdig' genoemd, omdat dit land je een enorme variatie aan landschappen voorschotelt. In dit geval weer een oranje en groen landschap met vulkanen, een helblauw meertje en daartussen een boerderij. Zo lijkt elk stukje in het zuiden van IJsland haar eigen karakter te hebben. Binnen een straal van 400 kilometer van Reykjavik tref je geisers, zwavelpoelen, vulkanen, gekleurde royalietbergen, warm water bronnen, enorme gletsjers, lavastranden, rivierdelta's, schitterende watervallen, het gaat maar door, het houdt niet op. Neem voldoende Gigabite mee voor je fototoestel en trek je wandelschoenen aan! Reykjavik tenslotte is een erg gezellige stad met verschillende bezienswaardigheden en de mogelijkheid voor Whale Watching. Dit is de verpletterende indruk die het Zuiden van IJsland op mij nagelaten heeft vorig jaar zomer; groots, kleurrijk en veelzijdig. Het grootse had ik verwacht, het kleurrijke en veelzijdige waren onverwacht, maar zeer welkom. Dit betoverende land ligt op slechts drie uurtjes vliegen, het ligt klaar om ontdekt te worden mocht je dat niet al gedaan hebben.
Kleurrijk
In de zomer is IJsland een heel kleurrijk land. Niet alleen het zwart van de lava en het wit van het ijs overheersen dan, maar alle kleuren van de regenboog. Toch anders dan vooraf veel mensen verwachten. Hier Víkurkirkja dat boven de kustplaats Vik in een zeer kleurrijk landschap ligt. Bij Vik liggen de kliffen van Dyrhólaey vanwaar je alle kanten ver weg kunt kijken over zwarte, oneindig lange stranden. Tegen de kliffen hebben papegaaiduikers hun nest, ze vliegen af en aan met visjes om hun jongen te voeren. Beneden op het lavastrand kun je prachtig gevormde vulkanische basaltblokken bewonderen én beklimmen. Vik is dan ook een mooie stop op je weg door het zuiden van IJsland.
Groots
Via Ringweg 1 rijdt je IJsland rond langs prachtige bezienswaardigheden, maar het nemen van een dwarsweg het binnenland in kan je veel moois opleveren. Zo'n weg is de F261 in het zuiden van IJsland. Deze weg start in de plaats Hvolsvollur en brengt je via groene valleiwanden, waar een serie watervallen naar beneden storten, naar de rivierdelta van de Krossa. Onderweg kom je ook nog een typisch IJslands kerkje tegen, gelegen boven op de valleiwand. Wat een geweldig ver uitzicht heb je vanaf deze plek. Deze weg voert je echt door één van die typisch grootse IJslandse landschappen waar je je klein van gaat voelen. De foto laat zien hoe het water in de rivierdelta zijn weg vindt door de gestolde lavavelden richting de kust, met in de verte een boerderij. Een prachtige route, de F261, het deel tot voorbij de kerk en de watervallen is verhard, daarna wordt het onverhard en is een 4WD raadzaam.
Groot-Brittannië • Noord Ierland
Groot-Brittannië • Noord Ierland
De drinkende olifant
Deze rots in de zee is genaamd 'de olifantenslurf', en deed mij inderdaad sterk denken aan een enigszins abstracte olifant die rustig staat te drinken. Je vindt deze, en nog veel meer bijzondere rotsformaties die in de zee staan, op een kwartier wandelen vanaf Ballintoy Harbor. Je kunt ook vanaf de andere kant komen die je op de achtergrond ziet, het havengehucht Portbradden dat beneden tegen de kliffen aan is gebouwd. Vanaf daar loop je over het 1,5 km lange strand van Whitepark Bay, onderlangs de kliffen, richting de olifant en zijn vele geologische buren, zoals het kleine natuurlijke bruggetje wat wonder boven wonder overeind is gebleven in de af en toe beukende golven. Een prachtig stuk Noord-Ierland, gelegen tussen de toeristenmagneten Giant's Causeway en Carrik-a-rede Ropebridge. Daardoor is het hier juist heel rustig, zeker ook omdat het niet direct bereikbaar is met de auto. Het maakt tevens deel uit van de Causeway Coastal walk welke 50 km de noordkust volgt. Een schitterende lange wandelroute waar je ook kleine stukjes van kunt wandelen zoals dit deel.
Plek van bezinning
In het zuidoosten van het eiland Sao Miguel ligt hoog boven het kustdorp Vila Franca do Campo een juweel van een bedevaartskerkje, het Nossa Senhore da Paz. Vanaf de trappen, die aan Bom Jesus in Braga doen denken, heb je prachtig uitzicht over de kust, oceaan en het eiland Ilhéu de Vila. Links en rechts duizenden Hortensia's die mooi contrasteren met het wit. Niet veel toeristen weten dit te vinden, het was er lekker rustig, een heerlijke plek van bezinning met fabuleuze uitzichten als toetje.
Natuurlijke...warmteb
Een klein uurtje rijden ten Oosten van Reykjavik ligt Hveragerdi. Rondom dit plaatsje komt overal de warme stoom uit de bergen. Een wandeling van drie kwartier brengt je naar een dal waar een heerlijk warme beek van 40 graden doorheen loopt. Links en rechts komt de stoom uit de bergwanden, in het midden uit de beek als je goed kijkt. Hier kun je je heerlijk onderdompelen in het warme water uit de vrije natuur. Op een centrale plek zijn er enkele houten boardwalks langs gebouwd, maar je kunt je overal laven aan het warme water. De beek zelf stinkt totaal niet, sommige stoomgaten onderweg wel (naar rotte eieren). Een heel mooi alternatief voor de warme bronnen van Landmannalaugar, en veel eenvoudiger te bereiken. Ook een heerlijk rustige en veel meer natuurlijk aanvoelende trip dan de drukke en toeristische Blue Lagoon. De wandeltocht zelf is ook prachtig, veel groen, rood, watervallen en vooral overal stoom uit de grond en bergen. Rijdt door het dorp heen en parkeer bij het riviertje waar een bruggetje overheen ligt, daar begint de wandeling naar de warme bronnen.
Groot-Brittannië • Noord Ierland
Groot-Brittannië • Noord Ierland
Hedges Horror
Bregagh road in Noord Ierland kent niemand, The Dark Hedges wél. Dankzij de TV serie Game of Thrones is dit landweggetje van 500 meter lengte een eersteklas bezienswaardigheid geworden. In werkelijkheid zijn de waanzinnig mooi gevormde bomen in de 18e eeuw geplant door de familie Stuart, het was de oprijlaan naar hun Mansion. Hiermee wilden ze dat hun bezoekers onder de indruk kwamen, en dat zal zeker gelukt zijn. De potentie van deze boomlaan is immens, een sprookje.....................als je op het juiste moment komt tenminste. Ik had op deze site al wat foto's er van gezien, dus de verwachtingen waren hoog. De parkeerplaats voor de Hedges is ongeveer 150 meter verderop, als we parkeren staat er één andere auto. Gaaf, denk ik! Als we de hoek omslaan van Bregagh Road zie ik het volgende. Er staan wel tien auto's aan de zijkant geparkeerd, er is een busje midden op de weg toeristen aan het lossen. Ik schat dat er zeker 200 mensen over de weg lopen, alle kanten op, zelfs in de bomen klimmen. Dit is zo'n sprookje dat in een horror show is veranderd. Jammer, niets meer aan te doen. In het hoogseizoen zal het je niet eens veel helpen als je vroeg in de ochtend of laat in de avond komt denk ik. Helaas hadden wij in ieder geval een verkeerde tijdskeuze gemaakt, mede ingegeven door ons reisschema (het lag op de weg naar.....). Dit als tip én waarschuwing in ieder geval. Op een gegeven moment kon ik toch deze foto nog schieten die nog iets idyllisch had, een gezin met kind op weg naar oma door The Dark Hedges.......of zoiets :o). Toch bezoeken? Ja, het is en blijft een 'must see', een unieke plek, maar ben je bewust van de mogelijke drukte, en kies het moment daarom met zorg.
Lower Kananaskis Lake
Het Peter Lougheed Provincial Park is onderdeel van een groter natuurgebied genaamd Kananaskis Country, bestaande uit 5 Provincial Parks waarvan Peter Lougheed de parel is. Het ligt een uur rijden ten zuiden van het overbekende Banff en het is de plek waar de Canadezen zelf naar toe gaan in de weekends om te wandelen, kamperen en vissen. Toeristen kom je hier bijna niet tegen, die houden zich allemaal op in de bekende nationale parken zoals Banff en Jasper. Maar de schoonheid van Peter Lougheed doet absoluut niet onder voor deze bekende parken, alleen hoef je dit met maar heel weinig mensen te delen. Er zijn prachtige wandelingen te maken, vooral rondom de Upper en Lower Kananaskis Lakes, de laatste zie je hier in de ochtend. De uitzichten zijn fantastisch, vooral in de ochtend omdat het dan bijna altijd windstil is. De reflectie van de bergen in de meren is overweldigend, en om elke hoek weer anders. Nog onontdekt, onaangetast en wild. Ontdek dit park met eigen ogen, op de weg er naar toe heb je in de vroege ochtend een zeer grote kans op wildlife, grizzly, groepen bighorn sheep en natuurlijk Waipiti herten. Ikzelf had hier een echte 'bear encounter' met een Grizzly, een spannend moment dat gelukkig goed afliep.
De daken van Porto
Porto en Lissabon zijn te vergelijken met Rotterdam en Amsterdam heb ik eens gelezen, een arbeidersstad met wat ruwe randjes tegenover de meer elitaire hoofdstad. Hoewel ik nooit in Lissabon ben geweest, kan ik me dit wel voorstellen. In Porto is er activiteit aan de kades rondom de rivier de Douro, er zijn sjofele marktkramen, de straatjes zijn eerder ruw dan lieflijk. Er zijn bezienswaardigheden zoals de Ponte Luís, op de foto te zien, ontworpen door dhr. Eiffel. En er zijn natuurlijk de Porthuizen zoals Sandeman die je moet zien én proeven. Veel te doen ín Porto, maar ook in de nabije omgeving. Guimaraes en Braga zijn prachtige steden met Unesco "certificatie". Noord Portugal is een streek om eens naar te kijken voor een mooie vakantieweek in het voor- of najaar.
Upper Lough Bray
Dit ziet er uit als een vredig landschap, dankzij de maand augustus met mooie paarse heidetinten. Slechts 3 kilometer lang is de wandeling langs Upper en Lower Lough Bray, twee fantastische diepblauwe meren met een verborgen ligging tussen de heuvels van de Wicklow Mountains (op het stukje meer na wat je ziet). Maar windvlagen met stormkracht maakten deze wandeling een hels maar avontuurlijk karwei. De start van de wandeling is moeilijk te vinden, ik heb de parkeerplaats op de kaart gemarkeerd, een onverhard stukje waar een viertal auto's op passen. Van daaruit heb ik deze foto genomen, waar je Upper Lough Bray voor een klein deel ziet liggen. Er is geen bordje, geen start, je kunt je gewoon naar beneden laten glijden over een smal paadje tussen het groen. Je ziet het pad richting het diepblauwe meer lopen, waarna je over de paarse heuvel naar rechts loopt richting Lower Lough Bray. Op deze heuvelgraat moest ik de hand van ons zoontje de hele tijd vasthouden, hij waaide er anders zo van af. Nog niet eerder zo'n windstoten meegemaakt. We waren wel de enigen die het er op waagden, en dus hadden we het pad en de meren voor ons alleen. Een avontuurlijke wandeling waarbij je een beetje je eigen weg moet vinden. Je kunt ook bovenlangs lopen, maar dat pad hebben we niet gevonden.
Monasterboice
Een stukje ten noorden van de overbekende en toeristische grafheuvels van New Grange ligt midden in de Ierse weilanden een voormalig klooster, Monasterboice, gesticht in de 5e eeuw . Wat een geweldige rust en sfeer tref je hier, hoge bomen rondom het kleine kloosterrein, een klein landweggetje ervoor, bijna niemand te bekennen. Hier vindt je behalve de overblijfselen van het klooster, drie geweldig mooi bewaarde Keltische Kruizen. Ze worden het North, West en South Cross genoemd en dateren uit de tiende eeuw. De ene is met 7 meter het hoogste Keltische kruis van Ierland. Op de foto is de best bewaarde, mooist bewerkte van Ierland te zien, vol met beeltenissen uit het oude en nieuwe Testament, 5,5 meter hoog. Perfect bewaard, en vrij benaderbaar. Ook staan er overblijfselen van twee kerkjes zoals te zien is. Op de achtergrond zie je de 33 meter hoge Round Tower uit de negende eeuw, waar de monniken en nonnen (jawel, gemengd) zich in konden verschuilen bij gevaar. De deur zit dan ook een aantal meters boven de grond. Een Round Tower had een drietal verdiepingen waar ze met trappetjes omhoog klommen. Vikingen hadden hier wel een trucje voor door ze gewoon uit te roken. Klein maar vol mystiek, vol historie, rustig en vrij toegankelijk. Neem de afslag ná New Grange en laat je meevoeren in de geschiedenis van deze plek.
Inktblauw Horseshoe..
De naam verklapt het al, Horseshoe Lake is een hoefijzervormig meer langs de Icefields Parkway, ongeveer 30 km ten zuiden van Jasper. Dit is geen populaire toeristenstop, het is relatief onbekend. Vanaf de parkeerplaats bereik je dit meer via een korte wandeling van tien minuten. Behalve de vorm zijn de diep inktblauwe kleur van het meer en de zeer fraai gevormde gelaagde kliffen rondom speciaal. Er loopt ook een schiereilandje het meer in, mooi om te verkennen, er komt een klein beetje klauterwerk bij kijken. Vanaf dat punt kijk je het hele hoefijzer rond, aangezien het in het midden ligt. Zo zie je ook heel mooi de aparte reflecties die de rotsen in het water geven. Twee wandelaars zitten bovenop de klif te genieten van het uitzicht, zoals ik dat van beneden af deed. In ongeveer een half uur kun je ook rondom het meer lopen. Kom lekker vroeg in de ochtend, dan heb je de meeste kans op mooie reflecties, heb je de plek bijna voor jezelf en heb je goede kans op een mooi nevelachtig sfeertje.
Grieks theater met...
Van de oude stad Segesta in het noordwesten van Sicilië staan nog maar twee dingen overeind, maar wel twee heel bijzondere dingen. De tempel van Segesta is prachtig intact en ligt midden in het landschap, helemaal vrijstaand. Dit is één van de best bewaarde exemplaren buiten Griekenland. Als je van hieruit 20 minuten verder loopt, met een klein stukje klimmen, kom je uit bij het Grieks theater van Segesta, waar in vervlogen tijden grootse toneelstukken werden opgevoerd (stel ik me zo voor). De tribunes zijn niet groot, maar vooral de ligging is spectaculair. Het ligt boven op een hoog plateau met de kijkrichting op het Siciliaanse landschap. Wat een gezicht moet dat vroeger zijn geweest, een theaterstuk bekijken tegen deze achtergrond. De ligging buiten de toeristische zones garandeert bijna dat je deze twee prachtige overblijfselen van deze verloren stad met weinig anderen hoeft te delen.
Umbrisch landschap...
Een paar dagen geleden plaatste ik een foto van het landschap rond Todi. Zoveel van dit soort stadjes in Umbrië liggen op een berg of rots gebouwd, waardoor je prachtig zicht krijgt op het omringende landschap. Ook zo in Assisi, de stad van de Heilige Fransiscus. De meeste mensen bezoeken enkel de pleinen en basiliek van San Fransesco, maar het is een aanrader om de klim naar het oude fort op de Rocca Maggiore te maken. Vanaf de kantelen van het fort zie je Assisi en de basiliek aan je voeten liggen, maar zie je ook hoe de huizen in het landschap liggen, hoe de weggetjes lopen, hoe mooi de bomen deze weggetjes begeleiden en alles wat je nog meer wilt ontdekken. Als je de foto vergroot kun je in alle rust rondkijken.
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
De ronde van Reykjane
Het schiereiland Reykjanes is zo'n plek die té dicht bij het vliegveld en Reykjavik ligt. Dan kan het al niet veel zijn denken blijkbaar veel toeristen. Ze gaan onmiddellijk vanaf het vliegveld de ringweg 1 op, of bezoeken hooguit de Blue Lagoon op hun weg er naar toe. Terwijl hier zóveel te ontdekken valt. Een rondrit over Reykjanes met verschillende stops en wandelingen zal je versteld doen staan. Pak weg 42 en rijdt naar het 99 meter diepe Kleifarvatn, dat je op de foto in de verte ziet liggen. Wat een plek vol mystiek door de legende van het watermonster dat hier gespot werd! Slechts 3 kilometer verderop ligt het zwavelveld Séltun dat je beneden op de foto ziet liggen. Hier kun je vanaf de aangelegde boardwalk langs de zwavelpoelen zo de bergen opwandelen, gewoon je eigen weg vinden tussen de zwavelpoelen en dampen. Uitzichten die je doen afvragen waarom hier zo weinig mensen komen. Wat een vrijheid krijg je hier! Dan verder door naar het Zuiden door immense lavavelden en gedoofde vulkanen waar de weg zich doorheen slingert. Op veel plekken kun je stoppen en je eigen ontdekkingen doen. Dan naar het Westen de weg 425 volgen naar Grindavik. Het landschap is ook hier weer fantastisch, vulkanen langs de kust! Ja, ik ben heel enthousiast over Reykjanes, zeker met het spel van wolken en zon is het hier een explosie van kleuren en van ontdekkingen. Ook voor ons was het een verrassing. Doen!
Umbrisch landschap...
Toscane is prachtig en lieflijk, een lappendeken gespreid over heuvels met erin magnifieke steden en dorpen. Maar het wat ruwere broertje Umbrië is een stuk rustiger en vormt een uitstekende afwisseling als je al vaker in Toscane geweest bent. Zoals Toscane heeft het een wat grotere stad, Perugia, wat zo in de hoogte is opgebouwd dat je via een scala aan roltrappen naar het centrum op de top kunt. Daarnaast heeft het onder meer Assisi, Spoleto, Orvieto. En het heeft Todi, hoog boven het Umbrisch landschap ligt dit dorp ongenaakbaar op de rotsen. In het centrum vindt je kerken en prachtige oude gebouwen, vooral rondom de Piazza del Popolo. Van daaruit kun je slenteren door de smalle straatjes. Aan de buitenkant van het dorp heb je, aan alle kanten, prachtig uitzicht op de vlakte rondom. Umbrië is een heel mooi en rustig alternatief voor Toscane, ontdek het maar eens.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
