JoshuaX
Panagia Agitria
Op elke berg, in elke kloof, langs elke kuststrook, overal vindt je kapellen op de Peloponnesos. Als je op de zuidelijke punt naar de braadpanvormige Cap Tigani wandelt, vergeet dan niet op de terugweg een zijpad te nemen naar de kapel Panagia Agitria. Het staat met een bordje aangegeven ongeveer 200 meter na de start van de wandeling richting de kaap. Deze kapel is werkelijk tegen de rotswand aangeplakt. Via het smalle paadje langs de rotsen loop je er naar toe. De kapel is altijd open, dag en nacht, en altijd branden er lichtjes. Een heel toffe plek om op het trappetje wat je door de deur leidt te gaan zitten en uit te kijken op de prachtige kliffen van de Mani. De Panagia Agitria is zo miniscuul vergeleken bij de enorme kliffen dat je de foto zult moeten vergroten om de witte kapel in de linker rotswand te kunnen zien.
Profitis Ilias
STEIL!!!! Dat is de beklimming van de Profitis Ilias in het Taigetosgebergte. Vanuit de plaats Areopoli loop je bijna loodrecht omhoog via tientallen en dan nog eens tientallen switchbacks. De uitzichten op strakblauwe baaien en andere pieken van het Taigetosgebergte zijn prachtig. Je zit zover boven de omgeving verheven dat je je af en toe een adelaar voelt. Voor sportievelingen die van een uitdaging, het 'alleen op de wereldgevoel' en van vergezichten houden.
De Tafelbergheide
De herfstkleuren zetten erg lang door dit jaar, maar deze foto heb ik in augustus gemaakt toen de paarse heidepracht op haar hoogtepunt was. Vroeg op pad richting de Tafelbergheide om de zon op te zien komen. Ik wilde eens wat anders dan een overzichtsfoto en zocht een groepje mooi gevormde bomen op aan de rand van de heide, in de hoop dat de zon zich er mooi achter zou nestelen. Tot mijn geluk gebeurde precies dat en leek er op een gegeven moment wel een pot met goud achter het groepje bomen te staan schitteren. De Tafelbergheide is onderdeel van het Goois Natuurreservaat, een gebied met afwisselend heide, bossen en water, een prachtig gebied om te wandelen of fietsen.
Kardamyli
Kardamyli is de mooiste plaats die ik ben tegengekomen op de Peloponnesos. Het ligt aan de westkust van de Mani en voldoet aan dat Griekse beeld van cipressen, baaien, een strand en bergen op de achtergrond. Het heeft ook een Oude Stad, dat heel mooi hoger gelegen ligt. Prima uitvalsbasis om het Taigetos gebergte te verkennen en dat afwisselen met relaxen aan een baai als deze.
Peloponnesos...wandel
Uitzicht vanaf de bergtop Agiolias op de baai van Nafplio in de verte, de zon schijnt haar laatste stralen door het onweersfront wat onze kant opkomt. Links een verlaten kapel die, helaas voor ons, afgesloten was. Wandelen kun je geweldig goed op de Peloponnesos, maar de wandelingen vinden is geweldig moeilijk. Wat dat betreft staat het nog echt in de kinderschoenen, maar dat maakt de ervaring wel avontuurlijk en uniek. Een wandelgids is echt een 'must' om hier uit de voeten te kunnen. Ik heb er maar één gevonden, de Rother wandelgids, maar dan wel alleen in het Duits beschikbaar ( via De Zwerver op internet). De gids beschrijft niet alleen 45 wandelingen in detail, maar geeft ook perfect aan hoe er te komen. Als je dan ergens op een zandweg bij een kapelletje parkeert en daar een verlaten weggetje inloopt, staat er ineens een bordje met een wandelaar en een pijltje erop. Ook daarna is het zaak altijd het boekje te volgen, want ook de rode markeringen kloppen niet altijd. Andere wandelaars kom je nog weinig tegen, ik heb de wandelgids dan ook als onmisbaar ervaren.
Dans om dominantie
In 1887 draafden de laatste wilde Tarpanpaarden rond in ons land. In 1983 werd hun nauwste verwant, het Konikpaard uitgezet in de Oostvaardersplassen, als onderdeel van dit 'rewilding' project. Deze twee Konikpaarden zijn verwikkeld in een spijkerharde dans om dominantie, als gladiatoren in een groene arena. Als hun hoeven op elkaars borst neerdalen, klinkt het als snelle donderslagen in het verder stille Oostvaardersveld. Ze hadden zich zojuist losgemaakt uit een groep van zo'n 40 Konikspaarden, waar een merrie aan het bevallen was van een veulen. Deze speciale gebeurtenis bracht aardig wat reuring teweeg. Er waren meerdere confrontaties, maar allemaal in het midden van de groep. Totdat ik deze twee om elkaar heen zag draaien. Eén kans, één foto. Als je de Oostvaardersplassen voor de eerste keer bezoekt, is het Lange Wandelpad van 7 km ideaal om een rondgang te maken. Je komt onder meer langs een uitkijkpunt op de 'Europese savanne', waar je kuddes runderen en herten kunt zien (neem een verrekijker mee). Zeer goede kans dat je ook de Konikpaarden tegenkomt op deze route, hij start vanaf het bezoekerscentrum.
Byzantijns Mystras
Enkele kilometers van Spartí (Sparta) ligt Mystras, een verlaten antieke Byzantijnse stad, in drie etappes schuin tegen een berg opgebouwd. Het heeft een benedenstad, een bovenstad en tenslotte een citadel op de bovenrand, waarachter zich een diepe gapende kloof bevindt. Het heeft prachtige Byzantijnse kerkjes, een mini-kathedraal, een klooster, ruïnes van huizen en de citadel. De ligging is fenomenaal, de wandeling van beneden naar boven langs al dit erfgoed ook. Mystras bleek echter niet helemaal verlaten. In het klooster in de bovenstad wonen nog steeds nonnen. Onder de kapel van het klooster, waarin je werkelijk schitterende fresco's aantreft, liggen aan een intiem straatje de aaneengeschakelde kamers van de nonnen. Deze non, die voor de deur van haar kamer staat en haar de weglopende kat nawenkt, nodigde ons met één vriendelijk handgebaar uit om even binnen te kijken. De kamer was Spartaans ingericht waarbij het vloerkleed vooral opviel, maar het uitzicht uit haar raam de vallei in was werkelijk fantastisch.
Cap Tigani
De regio Mani is de middelste landtong die aan de zuidzijde van de Peloponnesos uitsteekt in de Middellandse zee. Het noordelijke deel is groen met bergen tot 2400 meter, het zuidelijke deel is kaal en ruig. In dit zuidelijke deel kun je Cap Tigani verkennen. Tigani betekent 'braadpan' en de vorm van de kaap doet daar wel enig recht aan. Aan het uiteinde van de kaap vindt je op een verhoging de ruïnes van een fort, waar je via de steel van de braadpan naar toe kunt wandelen en heerlijk rond kunt dwalen. Als je met zonnig weer gaat licht de kaap door het witte gesteente helemaal op in de blauwe zee, een heel mooi gezicht.
Regenboog boven Mycen
Als we de berg Agiolias aan het afdalen zijn, zien we de donderwolken al aan komen. Net op tijd zijn we beneden bij de auto om het front dat overtrekt te ontwijken. We worden zelfs getrakteerd op een mooie regenboog als omlijsting van het dorp Mycene. Links erachter de Agioalias, waar de opgravingen van antiek Mycene net voor liggen. Oktober is een prima reistijd voor de Peloponnesos. Het aantal toeristen is beperkt in deze periode en het landschap is al groen van de regen die af en toe valt. Je kunt genieten van herfstkleuren, en de temperatuur ligt tussen de 20 en 25 graden (tenminste de tweede helft van oktober) ipv rond 35 of 40 in de zomer. Perfect om lekker actief te zijn, zowel om antieke steden te bekijken als te wandelen in de bergen of langs de kust. Om op een ligbedje aan het strand te liggen kun je beter wat vroeger komen :O)
Op de top van de...Ag
De Peloponnesos is nog een onontgonnen wandelparadijs. Het mooie is dat je verschillende wandelingen meteen kunt combineren met bekende antieke steden en opgravingen zoals Korinthe, Mystras en Mycene. De berg Agiolias flankeert Antiek Mycene, waar op een prachtige heuvel de overblijfselen van het paleiscomplex van koning Agamemnon liggen. Hij voerde de Grieken aan in de lange belegering van Troje, geholpen door zijn beste strijder Achilles. De wandeling voert je door een idyllisch dal met citroenplantages en cypressen achterlangs de heuvel, een kant die vrijwel niemand ziet van Mycene, maar wel verreweg de mooiste kant. Je kijkt van boven op het paleis. Vanaf daar beklim je de Agiolias naar de top op 800 meter. Het laatste deel is rotsachtig (karstgesteente) en kent enkele lastige passages, maar wel goed te doen. We zijn op de route precies nul wandelaars tegen gekomen, alleen twee geitenhoeders met hun geitjes en schapen. Aangekomen op de top ligt een deel van de Peloponnesos aan je voeten en vindt je als bonus een prachtig verlaten kappelletje waar nog een metalen tafel, bed en stoel instaan. Het uitzicht alle kanten op is geweldig en elke inspanning meer dan waard.
Skogafoss Plus
Klim de bijna 400 traptreden naar de bovenkant van de 60 meter hoge Skogafoss, geniet van het uitzicht, maar stop daar vooral niet. Je kunt daar nog doorlopen en dan begint een werkelijk prachtig groen glooiend landschap met kloven en kleinere watervallen. Een beetje een "IJsland ontmoet Nieuw Zeeland" gevoel kreeg ik hier. Zeker doordat de zon de glooiende groene heuvels mooi bescheen leek het op een plek waar je zomaar Hobbits zou kunnen aantreffen. Op de foto zie je enkele wandelaars die nog een steenmannetje op het eilandje willen bijzetten, op de achtergrond zie je het opstuivende water van de Skogafoss. Het pad is eenvoudig en leidt je van de ene stroomversnelling naar de andere. Het is aan jezelf hoever je dit pad afloopt. Als je de Skogafoss bezoekt, sla dit dan vooral niet over zoals de overgrote meerderheid dat wel doet. Ik vond het sprookjesachtig mooi en vooral zeer verrassend.
Op de top van de...St
De Steinplatte is een gigantisch schuin omhoog lopend stenen plateau in de Kitzbüheler Alpen, met de top op 2500 meter hoogte. Ik sta hier op het hoogste punt en kijk met de wandelaarster voor me mee de verte in, naar de bergketen "der Wilder Kaiser", en een ander hoog punt op de Steinplatte waar een groot kruis is geplaatst waar je meer wandelaars omheen ziet scharrelen. De Kitzbüheler Alpen liggen in Tirol en zijn zeer toegankelijk door het uitgebreide gondelsysteem. Er zijn er 31 in dit gebied en die brengen je al naar een behoorlijke hoogte. Op de Steinplatte moet je daarna nog ongeveer drie kwartier door naar dit letterlijke en figuurlijke hoogtepunt. Maar vanaf het eindpunt van de gondel zijn de uitzichten ook al prachtig, er is daar ook een gedeeltelijk doorzichtig platform dat 70 meter boven een afgrond zweeft, voor de liefhebbers. Tip: als je veel van de gondels gebruik wilt maken is er de mogelijkheid een "Sommer Card" aan te schaffen, waardoor je voordelig toegang hebt tot alle gondels in dit gebied met één kaart, zie ook www.kitzbueheler-alpen.com/nl/zomer/wandelen/gondelbanen-sommer-card.html
Whale watching met...
Een unieke dag, de oceaan rondom Sao Miguel, het grootste eiland van de Azoren, zo plat als een dubbeltje. Met de zon en wolken gaf het een soms bijna een abstract, hallucinerend beeld op de zachte deining van het water, veroorzaakt door de zodiac. Je lijkt oneindig ver te kunnen wegkijken (als je goed kijkt zie je in het midden een buureiland liggen aan den einder), alles lijkt blauw, een andere zodiac komt langsvaren. Als er nog een dolfijntje voor hen uit was gaan springen, was het helemaal compleet geweest, maar die zaten allemaal rond onze zodiac :O) Dit zijn dé dagen om te gaan whale watchen met Terra Azul, een Eco Whale Watching bedrijfje aan de Marina van het dorp Vila Franca do Campo. Je kunt er trouwens ook zwemmen met dolfijnen, maar wij hebben ons beperkt tot kijken, en gekéken hebben we! Met de oceaan als een spiegel kwam zo'n twintig walvissen bovendrijven, meerdere groepen dolfijnen kwamen dicht bij de zodiac langs, evenals een mooie oranjegekleurde zeeschildpad. Een topervaring, zeker omdat we een kwartiertje buiten de haven al de eerste groep dolfijnen tegenkwamen. Al met al een (h)eerlijk, toegankelijk bedrijfje, dit Terra Azul, en bijkomend voordeel is dat ze dicht op de favoriete plek van de walvissen zitten in dit gebied. De Whale Watching bedrijven in de hoofdstad Ponta Delgada varen uiteindelijk ook meestal naar dit gebied, dus dan ben je veel meer tijd kwijt aan varen. Een aanrader op Sao Miguel!
Parque natural montes
Andalusië is een zeer gevarieerde streek. Cultuursteden, de bergen van de Sierra Nevada, de woestijn in het zuidoosten waar heuse spaghetti westerns zich hebben afgespeeld. De stranden van de bekende badplaatsen, de 'witte dorpjes', de brug van Ronda, je hoeft je hier nooit te vervelen. Een minder belicht gedeelte is het Parque Natural Montes de Málaga, logischerwijs gelegen in de buurt van de plaats met dezelfde naam. Een mooi wandelgebied waar de Malagezen zelf graag vertoeven met veel bossen, watervallen en een landschap met bergen tot 1000 meter hoogte. Vijf wandelingen zijn uitgezet in dit park, laat jezelf eens verrassen en kies er één uit om van dit park te genieten. Ons vakantiehuisje boven in de bergen had fantastisch uitzicht op de rand van het park, een geweldige ligging. Dit huisje wat we huurden was typisch voor deze streek, maar kon om één of andere reden niet op slot. Toen op een dag laat in de avond autolichten in het pikkedonker het huisje naderden, al slingerend over het bergweggetje, vroegen we ons toch even af wie dat dan wel niet was. Het bleek (gelukkig) de eigenaar die even kwam kijken hoe het met ons ging om 23.00 uur 's avonds........
Key to England
Dover Castle is een kasteel uit de 11e eeuw van superlatieven. Het is het grootste kasteel van Engeland. Het werd de Key to England genoemd omdat het op zo'n strategisch punt ligt. Voordat het kasteel hier gebouwd werd, was hier een Romeinse nederzetting. Op het terrein vindt je nog de oudste Romeinse vuurtoren van Engeland uit de 4e eeuw, nog zo'n superlatief. Het kasteel zelf was nauwelijks goed in beeld te brengen vanwege de enorme omvang. Maar toen we het voetpad naar de White Cliffs of Dover namen zagen we Dover castle zoals je het graag wilt zien, over de hele lengte, de Donjon er bovenuit stekend, de vlag in top, die typisch rode schoorstenen. Zo moet het er voor de mensen 1000 jaar geleden uit hebben gezien. Het is zeker de moeite het kasteel van binnen te bekijken, als je recht voor de Donjon staat heb je het gevoel dat je een mier bent die voor de voeten van een reus staat. Zie Dover vooral niet alleen als aankomst- of vertrekpunt voor de boot, het kasteel en de White Cliffs zijn indrukwekkend genoeg om hier even langer te blijven.
De ruïne van Dunamase
Dit zijn de plekjes waar je wegdroomt van mythisch Ierland. De Rock of Dunamase met erop de ruïne van Dunamase, waarvan nog verschillende muren overeind staan, een plek om te ontdekken en beleven. Zoals zo vaak in Ierland vrije toegang. Alleen een Iers stelletje, op vakantie in eigen land, is op hetzelfde idee gekomen en leeft zich uit bij de ruïne met heroïsche foto's. Vroeger overzag de landheer vanuit het kasteel het Ierse landschap. Geweldig veel sfeer en de ultieme plek voor een picknick. Als je van Dublin naar de toeristische Rock of Cashel rijdt, verlaat de snelweg dan bij Portlaoise (de Rock staat aangegeven) en ga richting Stradbally. Dan kom je na ongeveer 7 kilometer de Rock tegen nadat je een prachtig omhegd weggetje bent doorgereden, waarbij je maar hoopt geen tegenligger te ontmoeten. Maar daar heb je hier gelukkig niet veel kans op.......een heerlijk rustig en sfeervol alternatief als je het toerisme bij de Rock of Cashel wilt ontwijken. Toen we daar later op de dag aankwamen, dacht ik al met weemoed terug aan de Rock of Dunamase.
Puddingsaus
Het is een voorrecht om Landmannalaugar te ervaren. Zelfs hartje zomer kan er nog veel sneeuw liggen, deze foto is genomen op 19 juli. De sneeuw gaf dit fantastische landschap van Royalietbergen nog een extra dimensie, eentje die lijkt op zo'n pudding waar de saus van de top naar beneden loopt over je bord. Hoe bereik je het? via de F208 uit het noorden heb je geen rivierdoorsteken, het is de snelste manier door de lavavelden. De 30 km door het lavaveld vergt ongeveer drie kwartier. Wat heb je nodig? Je hebt minimaal een 4-wiel aangedreven auto nodig. Tegen ongeveer 70% van de reguliere verhuurprijzen kun je een middelgrote SUV of 4WD auto huren via een B&B dicht bij het Keflavik vliegveld. Kijk op "http://www.acecarrental.is", echt een aanrader wat mij betreft. Wanneer is het toegankelijk? Landmannalaugar is slechts twee maanden per jaar (juli en augustus) bereikbaar, in een warm jaar misschien drie. De website "http://www.road.is/travel-info/road-conditions-and-weather" geeft visueel via een landkaart perfect aan welke wegen open of gesloten zijn, erg handig voor de F-wegen.
Meer van Guadelest
Als je bij een stedenstrip naar Valencia ook wat van de omgeving wilt zien in dit deel van Spanje, is een dagtrip naar het zuiden een heel goede optie. Hier vindt je onder meer het bergdorpje Guadelest dat op een rots ligt. Vanaf het dorp heb je prachtig uitzicht op het meer dat onderaan de rots ligt, omgeven door bergen. In het dorp zelf zijn verschillende musea te vinden en een 12e eeuws kasteel. Als je hiervandaan de bergen uitrijdt zie je in de verte een fantastisch lang strand, geflankeerd door prachtige rotsen liggen. Op dat strand staan echter tientallen gigantisch hoge flats, een brede en hoge skyline die je eerder in de Verenigde Staten verwacht. Dit is Benidorm, een ongelooflijk contrast met het 200 zielen tellende Guadelest. Je moet het gezien hebben om het te geloven.
Indian Summer in...Qu
Wat fall foliage heet in New England, is de Indian Summer in Québec, de grootste provincie van Canada. Deze provincie krijgt weinig aandacht, dus hoe is het daar eigenlijk? Even wat achtergrond. De mensen spreken voornamelijk Frans, maar kunnen allemaal wel een woordje Engels, sommigen goed, de meesten niet :O) Vooral in Québec city willen ze hun Franse achtergrond koesteren en behouden. Daarom gooien bijvoorbeeld alle radiostations voor minimaal de helft van de zendtijd verplicht Franstalige muziek de ether in. Hun favoriete fastfood is zelfs apart, het heet Poutine, friet met jus overgoten, met stukjes geitenkaas en vaak ook stukjes rookworst. Eerlijk.......gewoon heerlijk! De belangrijkste steden, Montreal en Québec City, zijn zeer relaxed met beiden een prachtige oude stad. Als je vanuit Montreal in de avond de 2,5 uur naar Québec City rijdt ga je door eindeloze glooiende bossen. En dan zie je ineens een enorme lichtbundel opstijgen, alsof er een UFO geland is. Daar ligt het dan, de City, geweldig om te zien midden in de eindeloze bossen. Ten noorden van Québec City ligt het schiereiland Gaspésie waar je onder meer grote kolonies Jan van Genten vindt tussen de prachtige Nationale Parken die er liggen. Ook kun je bij Tadoussac uitstekend walvissen gaan kijken, het staat er om bekend, ook de witte beluga komt er voor. Het klimaat tenslotte is niet bepaald gematigd. Het is er ijskoud in de winter, min 30 graden is vrij normaal. Pakken met sneeuw, het wintercarnaval met ijssculpturen heeft internationale bekendheid. Veel mensen hebben een contract om elke dag hun oprit met een kleine shovel te laten schoonvegen. In de zomer is het er verrassend warm, vaak komt het kwik wekenlang niet onder de 30 graden. Een prachtige periode om dit deel van Canada eens te bezoeken is oktober (vooral de tweede en derde week), wanneer de Indian Summer zijn piek kent en het weer vrij stabiel is. Ik heb niet eens verzadiging gebruikt voor de foto, dus dit is wel wat je kunt verwachten.
Vormen in Valencia
Vanaf de torentop van de Kathedraal van Valencia heb je prachtig uitzicht op de stad, speciaal de verschillende pleinen die zich in de binnenstad bevinden. Zo van boven is het fascinerend om de stad in beweging te zien, zoals de mensen die kriskras over het plein lopen. Maar ook de verschillende vormen die je op en rondom zo'n plein ziet vallen pas vanaf een hoog uitzichtpunt echt op. De ronde fontein en kerktoren rechts, de rechthoekige en vierkante vorm van het plein zelf, de basis van de kerk en zelfs van het terrasje links. De stadsplanning en activiteit vind ik leuk te zien vanaf een centraal hoog punt, het is anders dan dat je beneden rondloopt en je weg probeert te vinden.
De Duivelsrots
In het noorden van Bretagne ligt een wel heel bijzonder stukje kust, de Côte de Granit Rosé, te vinden bij het plaatsje Ploumanac'h. Hier zijn grote lavabrokken in allerlei verschillende vormen aan de kust geworpen. Deze nemen gedurende de dag verschillende kleuren aan, van roze naar oranje. Via het douanierspad loop je anderhalf uur tussen de lavarotsen door. Dit zandpad is in de tijd van Napoleon aangelegd om zijn boodschappers snelle doortocht te geven. Op de foto zie je de rotsformatie die 'chateau du diable' wordt genoemd, hoewel ik het er eerder paradijselijk dan duivels uit vind zien.
Giara di Gesturi
Ken je de film The Blair Witch Project? Daarin blijven drie jongeren maar rondjes lopen door een spooky bos waar ze niet meer uit komen. In de nacht worden ze opgejaagd door de legende van de Blair Witch. De Giara di Gesturi is een tafelbergvlakte waar je kunt voorstellen dat deze film zich afspeelt. Dit is wild Sardinië met een hoofdletter W. De sfeer is intimiderend, zeker bij somber weer met wind die door de kurkeiken en andere, soms 90 graden gekromde, bomen waait. Er staan een aantal Nuraghen zoals je op de foto er eentje ziet, bouwwerken uit de bronstijd, 1500 v. Chr., half overwoekerd door mos, planten, en boomwortels. Toen woonden hier mensen. Wát een sfeer hangt hier. Giara di Gesturi steekt 500 meter boven het omliggende landschap uit, 12 bij 4 km groot. Er lopen naar schatting 500 wilde paarden rond, vermoedelijk door de oude Grieken meegenomen naar Sardinië. De paarden bevinden zich primair in de buurt van twee meren die op de tafelberg liggen, maar wij kwamen ook al paarden al galopperend onderweg op het pad tegen. Dat dit gebied wild is bleek toen we een geraamte van een paard zagen liggen, verspreidt langs het moerassige meer. Geschiedenis en wilde natuur liggen op de Giara di Gesturi voor het oprapen! Je kunt met de auto de tafelberg oprijden via een kronkelend weggetje, daar is een kleine onverharde parkeerplaats vanwaar je kunt gaan wandelen.
On Top of the World
Gletsjerwandelen is een geweldige ervaring. Je voelt je af en toe alsof je 'on top of the world' staat boven zo'n grote spleet in het gletsjerijs. Eentje die tot in het oneindige in de verte door lijkt te lopen. En al lijkt dit misschien niet ongevaarlijk, de Icelandic Mountain Guides letten echt wel op dat er niets gebeurt. We hangen boven een draaikolk in een ijsgat, we liggen plat op het ijs gletsjerwater te drinken, we wandelen langs diepe ijsspleten zoals deze en we hakken met onze pikhouweel totdat we het prachtige blauwe ijs zien onder de bovenlaag. Je bent erna een ervaring rijker! De Icelandic Mountain Guides zitten met een 'stand' tegenover de informatiebalie bij de ingang van Skaftafell NP. Met de Blue Ice Experience loop je een kleine 2 uur op het ijs van de Svinafellsjökull nadat je er met een busje naar toe bent gebracht (10 minuten). Je kunt ook veel langere tochten maken van 5 uur bijvoorbeeld.
Op weg door de Gap
Een vader met zoon op weg door de Gap of Dunloe. Ruig en lieflijk tegelijk, de ruige bergen en het lieflijke meertje met eiland. De bewolkte lucht waar toch de zon doorheen piept waardoor het eilandje felgroen oplicht. De vele tinten groen en links het paars van de Purple Mountain. De slingerende smalle weg die je door het landschap leidt. Ja, een wandeling door de Gap laat je veel zien van wat Ierland herbergt. Of vader en zoontje hier wonen en op weg zijn naar één van de weinige huizen in het dal, of dat het toeristen zijn weet ik niet. Maar ik vond dat het leek alsof ze hier thuis hoorden. De Gap of Dunloe ligt naast het Killarney National Park op het schiereiland Iveragh.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
