JannavEek
Een wintermorgen aan.
In de wintermaanden is het prachtig om over de Waaldijk (bij Tiel) te lopen, bijvoorbeeld wanneer de uiterwaarden onder water staan. Het is geen dag hetzelfde. Mooiste tijd is zonsopkomst; heb je geluk dan tref je het in alle kleuren. Er is zo vroeg in de ochtend al veel vaarverkeer op de brede rivier, en altijd denk ik weer: wow ik wou dat ik daar voer.
Familie uit Cizre
Cizre | Op mijn route door zuidoost Turkije met huurauto geef ik even vóór de stad Cizre een Koerdische man met drie balen meel een lift naar huis, waar ik dan een foto mag maken van de dankbare man en zijn familie. Cizre ligt bijna op een drielandenpunt: de Syrische grens is aan de rand van de stad en de Iraakse grens nauwelijks 40 kilometer oostelijker. Natuurlijk gaat niemand nu naar deze regio, sinds het bestand tussen PKK en Turkse regering in juli 2015 verbroken werd. De stad lijdt zwaar onder hevige gevechten en is aan het veranderen in een spookstad, zo lees ik. Is voor mij bijna niet voor te stellen dat dit aan het gebeuren is in de regio en stad die ik in de maand juni daarvoor nog bezocht en waar het toen volkomen rustig was. Veel in het leven hangt toch af van een (on)gunstige timing.
Skigebied Le Mont Dor
Het wintersportgebied Le Mont Dore in Massif Central bestaat uit (maar) zo'n 50 km pistes. Het is het oudste skistation van Frankrijk en zodoende qua sfeer nostalgisch leuk. Op de toppen van le Puy de Sancy ligt dit jaar in december nauwelijks nog sneeuw. Vrienden van mij zijn in de kerstvakantie uitgeweken naar het Franse Alpengebied. Momenteel ligt er al 15 cm maar beter nog is om te wachten tot in februari.
Maison Provencale de.
Ik heb dit als een luxe vakantie ervaren: een charmante Provençaalse villa met zwembad op loopafstand van het pittoreske dorp Fayence. Het is een fijne uitvalsbasis om de middeleeuwse Provençaalse dorpjes te bezoeken en binnen een uur in alle grote badplaatsen aan de Cote d'Azur te zijn. De dag van foto was de geschikte dag voor een bezoek aan parfumstad Grasse en zo geschiede (foto met iPhone)
Oase
Ons verblijf in Varanasi verliep anders dan gepland. We hadden geboekt in een Guest House direct aan de Ganges rivier omdat we in het hart van de stad wilden zijn, met rooftop restaurant met Ganges view. Maar omdat mijn reisgenoot ziek werd op reis erheen en bij aankomst beroerd genoeg was om even nergens meer heen te willen, weken we uit naar een hotel op 6 km van de Ganges. Wat precies was wat we nodig hadden. En voor de prijs hoef je het niet te laten. Hotel Surya is gebouwd in 1818 en werd vroeger gebruikt als paleis van een oude Nepalese koning. Het gebouw omringt een groot grasveld met tuin, en er zijn een buitenzwembad, uitgebreide spa, ontspannende lichaamsmassages, manicuren, gezichtsbehandelingen etc. Vanaf ons balkon kijken we uit (foto op een mistige dag) op het restaurant, dat een uitgebreide kaart internationale gerechten biedt met de mogelijkheid om buiten te dineren. Het Mangi Ferra café voor verse vruchtensappen vind je onder een mangoboom en cocktails en bier zijn verkrijgbaar in de bar. Het hotel was onze veilige oase. De eerste dag wilden we niet eens meer de poort uitgaan voor naar de drukke straten van de stad.... Na drie dagen voelden we ons als herboren en klaar voor India meer.
La Dordogne*
De rivier Dordogne komt hier het charmante kuuroordstadje La Bourboule binnenstromen direct na haar oorsprong. Zij ontspringt namelijk in Mont Dore uit de Dor en de Dogne op de noordflank van de Puy de Sancy, met 1885 meter de hoogste top van het Centraal Massief. Kronkelend baant de rivier zich dan westwaarts een weg door de Auvergne, om over departementsgrenzen verder te gaan, door Perigord, langs Bergerac door het departement dat haar naam draagt -Dordogne- om uiteindelijk ten noorden van Bordeaux samen te vloeien met de Garonne, en uit te monden in de Atlantische Oceaan. Het hele stroomgebied is door de UNESCO geclassificeerd als een biosfeerreservaat. La Bourboule is een ontzettend leuk stadje met een Belle Epoque-sfeer. Je vindt er leuke winkels, een treinstation, restaurants, terrassen, gebouwen met de glans van de glorie van eerdere tijden. Met het kijken naar de foto's krijg ik heimwee. Het stadje is natuurlijk ook bekend om zijn thermen en wintersport. Het 6 km verder gelegen le Mont Dore, skigebied van le Puy de Sancy, is het oudste skistation van Frankrijk.
Zwarte Madonna van...
We gaan bijna bij ieder (Romaans) kerkje dat we tegenkomen naar binnen om te bekijken en een kaarsje te branden. Het 12e eeuwse kerkje in Chastreix is wel een van de fraaiste interieurs en tevens bekend voor het beroemde beeld van de zwarte Madonna van Chastreix (de Auvergne staat bekend om de zwarte madonna's). We vinden binnen het beeld tot onze verbazing wat verdwaald los, op een krukje, staan. Heel anders dan verwacht. Het beeld kan zo opgepakt worden en de kerk mee uitgenomen worden. Er is verder niemand. Buiten ook niet. In de omringende huizen achter de gordijnen hopelijk wel! Later vinden we de informatie dat het beeld reeds een keer meegenomen is, in 1982, en dat dit een kopie van het origineel is. Maar een apart beeldje blijft het.
Frankrijk • Dordogne, Limousin en Lot
Frankrijk • Dordogne, Limousin en Lot
Prehistorische...rots
Les Eyzies | Het is er druk met toeristen die net als wij geboeid zijn door de 50 tot 80 meter hoge rotswand met grotten die al in de prehistorie werden bewoond - na de vondst van cro magnonskeletten in 1868 was het met de rust in het stadje gedaan. En het blijft een bezoek waard! We rijden een rondje dal van Vézère: van Thenon naar Montignac afzakken langs de Vézère naar Les Eyzies, en via Le Bugue weer terug.
Frankrijk • Dordogne, Limousin en Lot
Frankrijk • Dordogne, Limousin en Lot
Magisch Rocamadour
Rocamadour, een plek in Frankrijk die je Once in a Life Time gezien moet hebben. En als je daar dan toch bent dan is een wandeling in de omgeving een absolute aanrader. Het was op een mooie zomerdag, we stopten eerst bij het gehucht L’Hospitalet van waar je dit uitzicht hebt op de canyon van de Alzou, de vallei van l’Ouysse, en op Rocamadour. Het stadje ligt daar fantastisch mooi. In de 12de eeuw kwamen pelgrims uit heel Europa hier bidden, het dorp bezit immers de relieken van Saint-Amadour en het sanctuarium van de Zwarte Maagd. De Saint-Sauveurkerk en de crypte van Saint-Amadour zijn door Unesco opgenomen als Werelderfgoed vanwege hun belangrijk aandeel in de bedevaarten naar Santiago de Compostela. Het hedendaagse Rocamadour is een van de meest drukbezochte plaatsen in de Dordogne
De Tempelberg
Neem in de Oude Stad op z'n tijd een uitkijkpunt voor een overzicht. In de stegen en straatjes verdwaal je snel, letterlijk en figuurlijk, wat is wat, wie is wie. De stad was altijd een kruispunt van religies en menig heiligdom vond er zijn plaats. De Tempelberg is een heuvel in het oostelijke deel van Jeruzalem waar de islamitische Rotskoepel centraal staat, een prachtig bouwwerk gebouwd in 690 op de rots waar de profeet Mohammed zijn reis naar de hemel zou zijn begonnen. Het is een gedenkplaats, geen moskee, en alleen voor moslims toegankelijk. Het Israëlische leger controleert de toegang. Toeristen worden beperkt toegelaten. Deze Rotskoepel is gebouwd op de ruïnes van de Eerste en daarna de Tweede Joodse Tempel - voor joden de belangrijkste religieuze bouwsels ter wereld omdat Gods geest geacht werd daar aanwezig te zijn. Bij de verwoesting van de tweede tempel door de Romeinen in 70 na Chr. begon de Joodse diaspora, en werd de westelijke muur (waarop ik hier uitkijk) als enig overblijfsel de heiligste gebedsplek van het jodendom, de Klaagmuur. Zo van een afstand overzie en begrijp ik het religieus-historisch kruitvat beter. Maar ik zie ook wat een enorme uitdaging het voor de 'stad van de vrede’ is om haar naam te gaan bewaarheden.
Drie wereldreligies
Nergens zijn de drie wereldgodsdiensten zo dicht bij elkaar als in Jeruzalem. Dat maakt het voor mij (sinds 'n eerste bezoek in 1980) een blijvend mateloos boeiende stad. Want ongeacht of je zelf gelovig -wel of niet religieus- bent, is religie altijd overal om je heen. Het speelt een belangrijke rol in het leven van vele mensen, is overal cultureel verweven, en het bepaalt gebeurtenissen in de wereld. Daar wil ik graag alles van begrijpen. Op foto een afgezant van het Grieks-orthodox patriarchaat in het christelijk kwartier van de Oude Stad.
Rapti rivier
Het is een mooie vroege ochtend aan de Rapti rivier. De mist die over het water hing is grotendeels door de zon verdreven. Nog wat flarden nevels. Langs de oevers waar de boten als uitgeholde boomstammen liggen te wachten is het nu nog stil, maar straks komen de bootsmannen om de bezoekers van Chitwan Park naar de overkant te varen.
In de wolken
De mooiste vergezichten vanaf de bergkam over de groene valleien geniet je op de weg van Kathmandu naar bergdorp Nagarkot. Het is een prachtig rit. In de ochtenduren kan het zomaar zijn dat je lang in de wolken blijft rijden, zoals wij deden, tot op de hoogte waar de zon je bereiken kan. En dan eenmaal boven ga je de majestueuze bergtoppen van de Himalaya zien.
De westelijke muur
De westelijke muur van de Tempelberg is het laatste zichtbare restant van de oude Joodse tempels op de berg en de meest heilige plek waar Joden tot hun God kunnen bidden. Zij spreken niet van de Klaagmuur, zij noemen het "Kotel", gewoon de Muur. Dagelijks wordt hier door velen gebeden en uit de Torah gelezen. Lopend tussen de biddende en zingende Joden valt je de intensiteit van deze gelovigen op.
Ontdek de wereld van.
Het Museum voor Beeld en Geluid in het Mediapark in Hilversum is een kleurrijke blikvanger aan de buitenkant, en binnen is het er niet minder spectaculair. Een rondleiding behoort tot de mogelijkheden, met uitleg over de architectuur van het gebouw, de nationale televisie-en audioarchieven, de iconen Wall of Fame, en het interactieve gedeelte omtrent de media. Als particulier is het mogelijk om 1 uur gratis beeldmateriaal uit gedigitaliseerde archieven te bekijken. Leuk voor op een regendag! http://www.beeldengeluid.nl/beeld-en-geluid-ontdekken-rondleiding-en-experience-bezoek
Zwart als roet
Wie zijn deze mannen die ik tegenkom in de straten van het historisch centrum van Poznan (op de achtergrond het historische Raadhuis) - toeristentrekker? zeventiende eeuw? Nee hoor, het blijken gewoon schoorsteenvegers te zijn. Vroeger waren schoorsteenvegers ‘deftige mannen’ die bij chique lui gingen werken. Alleen heel dure huizen hadden een schoorsteen. En als je bij deftige mensen ging werken moest je er ook deftig uitzien. Een zwart pak aan en een hoge hoed op. Ook al was je voor de rest ‘zo zwart als roet’. Overigens droeg alleen de meester schoorsteenveger een zwarte hoed. Zijn leerling had gewoon een pet op.
'de arme dood'
'De arme dood' is een boekje door A.Schuring over Begraafplaats Veenhuizen, een rijksmonument boordevol boeiende informatie over deze voormalige kolonie. Schoolmeesters, zaalopzieners, predikanten, directeuren, wasbazen, hoveniers, apothekers, wagenmakers, kortom iedereen die in Veenhuizen werkte voor de Maatschappij van Weldadigheid was ambtenaar en kreeg hier een goed graf. Op een ander veld werden de kolonisten, bedelaars en wezen begraven. Je zou bijna denken dat de gevangenschap werd doorgevoerd in de manier van grafverwerking ...maar dat is niet zo hoor, deze ijzeren hekwerken waren in de mode tussen 1860 en 1920. Een bijzonder element zijn de (19e eeuwse) graftrommels. Deze waren bedoeld om de grafkransen die net als de trommels gemaakt zijn van blik of zink, beter te bewaren, afgedekt met glas. De bladeren en bloemen zijn soms ook wel van porselein. Er is nu een project gaande ter restauratie van de oude graftrommels. Links op de foto is nog net zo'n vervangende trommel te zien. Beetje jammer vind ik wel dat ze nu wit zijn; de donkere zinken kleur stond beter.
Zoete kersen
De aardige mensen in Diyarbakir ~ ~ deze man verkoopt kersen. Ik at véél kersen in Oost-Turkije. Ze zijn groot, zoet, volrood gerijpt door gunstige bodem-en klimaatcondities aan de Tigris, in het Noordelijke plateau van Mesopotamië. Niet altijd was er gelegenheid om ze eerst te wassen dus dan at ik ze zo. Sinds ik lang geleden op een van mijn eerste reizen in de Nijl zwom omdat we vier dagen op een felucca bivakkeerden en zeilden en het niet anders kon, denk ik graag mindfull een goede immuniteit te hebben. En dat ik gezond ben en blijf. So far so good - touch wood.
Moskee interieur
Akko | Man in de El Jezzar Moskee leest in de koran. Het interieur is verfraaid met blauwe en bruine wandschilderingen, en Perzische tapijten van muur tot muur. Rondom de bidruimte zijn kleine kamers die bestemd waren voor islamitische theologiestudenten en pelgrims.
Koningspage
Altijd leuk om een nieuwe vlinder te spotten en op de foto te krijgen. In Frankrijk zag ik deze koningspage. Hij is verwant aan de koninginnenpage maar de rups leeft van andere voedselplanten. De vlinder heeft een meer zebra-achtige vleugeltekening en langere vleugelslippen. Als warmteminnend soort komt hij in zuid-Europa voor en in Nederland sporadisch.
Chillende klipdassen
Klipdassen komen veel voor in het Midden-Oosten. Ze zien er uit als een soort grote marmotten maar zijn toch echt het nauwst verwant aan olifanten en zeekoeien. De klipdassen in het natuurreservaat Ein Gedi zijn minder schuw dan die op andere plaatsen in Israël waar ik ze zag, ze gaan er niet direct vandoor als ze mensen zien. Ze leven in groepen, houden van planten, insecten, vruchten, zon, rotsen, en chillen.
Ingang El Jezzar...Mo
Akko | Bij de ingang van El Jezzar Moskee staat een rijk geornamenteerde waterbron. Hier vind je de toegang tot de groene schaduwrijke tuin en moskee. Het is een overblijfsel uit de Turkse tijd is, boven de ruïnes van een Kruisvaardersbasiliek gebouwd. Het wordt gezegd de grootste en mooiste moskee in Israël te zijn.
Gülistan of: de...kin
Diyarbakir | In de straatjes van de oude stad valt je het grote aantal kinderen op die daar spelen en uit alle hoeken en gaten tevoorschijn komen als je aan komt lopen. Waarom zitten zij niet op school, vraag je je af. Dit meisje dat op de veilige vensterbank van haar huis zit doet me denken aan het tienjarige Koerdische meisje Gülistan, uit de film. Min Dît - The Children of Diyarbakir - is een mooie, maar geen prettige speelfilm uit 2009 door filmmaker Miraz Bezar. Het gaat over kinderen die het gelag betalen van de politieke strijd in Turks Koerdistan eind jaren ’90. De film kreeg diverse prijzen. zie: http://www.moviesthatmatter.nl/festival/programma/film/423
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
