EvanderHel
Dancing Queens
Panama, natuurlijk bekend van het Panama Kanaal maar ook vanwege de indianengemeenschappen die nog steeds leven volgens eeuwenoude tradities. Hier ben ik bij de Emberá indianen, hun dorp ligt aan de oevers van de Rio Chagres. De Emberá heeft zijn oorsprong in het Amazone regenwoud maar is door de eeuwen heen richting het noorden getrokken. Het bouwen van kano’s uit enorme bomen is hun handelsmerk. Na de tocht over het water, dwars door het fantastische regenwoud, worden we welkom geheten door de mannen, vrouwen en kinderen. Ze gaan kleurrijk gekleed, hebben vrolijke bloemen in het haar en gaan voor ons dansen. De dansen worden uitgevoerd in het gemeenschapshuis en de meeste alleen door vrouwen, hoewel er ten minste één dans is waar de mannen bij worden betrokken. Ook deze kleine dames 'moeten' eraan geloven. Het gaat er nog voorzichtig aan toe en ze spieken opzij naar hoe hun ouders het doen. Over een paar jaar gaan zij voorop in de muzikale rij :-)
Blik op de weg
Hier werp ik een blik in de Rua Horta Seca. Het gaat wat lastig want er staat veel blik in de weg. Blik op wielen, dat met de handrem erop klem langs de steile stoep staat geparkeerd. Kun je niet fileparkeren, dan heb je in deze stad niets te zoeken. Morgenochtend vertrekt het blik weer. Om er een leuk ritje mee te maken, naar het werk te gaan of boodschappen mee te doen. Daar heeft de auto die eraan komt rijden niets aan. Zijn koplampen zoeken wanhopig een plekje maar het is volle bak. De straat is ingeblikt en ziet eruit als een hangplek voor motorische sardientjes.
Indianenkids
Een plek die ik nooit zal vergeten is hier bij de Emberá Indianen. Ze wonen midden in een overweldigend mooie natuur en alleen per bootje over de Rio Chagres kun je hier komen. De kinderen ontvangen je met open armen, zijn enthousiast maar dat zal ook wel te maken hebben met het feit dat ik roze en witte spekkies bij me heb :-) Je zult misschien verwachten dat ik de focus op het meisje met de bloemenkrans zou leggen maar mijn aandacht werd eigenlijk meer getrokken naar het linkermeisje. Ze was rustig, bleef ietwat achteraf maar het tongetje tussen haar lippen verraad dat ze best trek heeft in zo'n zoete lekkernij!
Nog lang geen...rokje
Euh... rare titel bij deze foto? Mmm, misschien wel. Of toch ook niet. Want een en ander heeft wel met elkaar te maken. Het is winter en het bewijs daarvan ligt vandaag in de vorm van weer zo'n poedersuikerlaagje op de grond. De enige bloemen die je ziet zijn sneeuwklokjes, logisch. Ik loop in de Biesbosch met een maillot onder m'n spijkerbroek (ik weet het, zo niet sexy maar op zondag mag dat) en het enige dat ik me afvraag is waarom ik hier loop? Het is t***** (piep)jantje koud en de wind is schraal. Nee, ik vraag me nog wat af. Wanneer is het eindelijk rokjesdag?? Iedereen kijkt reikhalzend uit naar deze dag, man of vrouw. De vrouw omdat ze de lente in haar bol krijgt, de blote benen mogen naar buiten hoewel nog niet ieder been daar aan toe is. Maar da's persoonlijk ;-) Wat de man betreft lijkt dit me duidelijk. Maar het is nog niet zover. Geen rokje te zien, laat staan blote benen. De wind is te fris. Het wordt het morgen niet, het wordt het volgende week niet. En da's verdomd jammer.
Zien en gezien worden
Panama Stad is een wereldstad. Ze is een belevenis en zowel historisch als hyper modern. Waar de flats aan de wolken krabbelen en met de oceaan maar ook de jungle aan haar tropische voeten. De hoofdstad telt zo'n 700.000 inwoners, een bonte mix van nationaliteiten uit alle windstreken, waar arm en rijk samenleven op een internationaal kruispunt. Daar is de Amador Causeway. Deze lange, brede boulevard loopt van het puntje van de stad bij de Bridge of the Americas over drie eilandjes voor de kust. Het is de plek om te fietsen, joggen, flaneren, vissen, picknicken of te ontspannen in een van de vele restaurantjes waar ik zojuist met mijn zweterige lijf ben neergestreken op een hagelwit zacht kussen. Een verfrissende cola doet wonderen hier. Ook voor je portemonnee, *shock*. Overduidelijk is dit het deel waar de rijkeren graag vertoeven, om te zien maar vooral gezien te worden. Met of zonder hun kleine dobberbootje ;-)
Ewa!
Straattaal is van de wereld. Van de steden en van de jongeren. Straattaal is ingewikkeld. Straattaal is actueel, dynamisch, een interessant fenomeen en een kickûh product van de multi-etnische samenleving. Het is een levende taal en ze drukken zich uit in hun geheime code. De woordenschat verandert snel, zo onderscheiden ze zich van de massa, van de ‘gewone burger’. Onnavolgbaarheid voor buitenstaanders is dan het belangrijkste motief. Deze kids in Lissabon, waarvan vooral de linker hip gekleed ging, praten voor alle veiligheid ook nog via het 'talk behind the hand' principe, vooral niet te verwarren met 'talk to the hand' ;-) 'Zomaar zet je plangas?' 'Wat space je nou?' 'Kijk man, zij is spang!' 'Boem lauw!' 'Trippel boem man!' 'Okay, wat zegt die klok?' 'Vette shit, ik ga loesoe.' 'Ik ga je zien man, laterzzz.' Dusss... snapt u het nog? Wel gruwelijk flex toch?
Zomer in Granada
Zomer in Granada, september 2012. De regen komt met bakken uit de troosteloos grijze hemel, waar dikke zware wolken van geen ophouden weten. De terrassen zijn verlaten, mensen lopen verscholen onder de paraplu. Ik zit hier even op een pleintje waar nog een stoel is drooggebleven onder de parasol. Spijkerbroek aan, laarzen, t-shirt en voor de zekerheid nog maar een t-shirt, trui en vest. Hoezo zomer? Ik warm mijn handen aan een kop dampende thee als dit meisje aan de overkant van het plein naar buiten schiet. Daar woont ze met haar zusje en haar moeder heeft een winkel met souvenirdingetjes. Haar oma heeft aan de overzijde een bar en hoewel deze gesloten is voor het publiek holt ze continue heen en weer waarbij ze steeds even naar mij kijkt. Ik laat mijn camera zien en vraag of het goed is dat ik een foto van haar maak. Ze vind het geweldig en als een mooie jongedame gaat ze lekker poseren. Blote voeten, blote armen, geen kippenvel van de kou. Ze brengt de zomer weer bij me terug.
Tegeltjes, tegeltjes.
Plaza de España in Sevilla is een bekend plein, gebouwd in een halve cirkel. Het plein werd in 1929 speciaal aangelegd voor de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling. Dit was een prestigieuze wereldtentoonstelling, waarvoor diverse landen de mooiste paviljoenen lieten bouwen. Op het plein vind je tegeltjes waarop in totaal 52 fresco's zijn geschilderd. Op de fresco's worden diverse scenes uit de geschiedenis van de Spaanse provincies uitgebeeld. Hier sta ik bij Badajoz. Badajoz is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en de grootste stad van de Spaanse regio Extremadura. Badajoz is ook wel bekend van het Verdrag van Badajoz dat in 1801 gesloten werd tussen Spanje en Portugal en het einde betekende van de Sinaasappeloorlog tussen beide landen. De Spanjaarden waren sterker en claimden de overwinning waarna de Spaanse militaire bevelhebber 2 sinaasappels plukte en die opstuurde aan zijn koningin met het bericht niet veel later in Lissabon aan te komen. Daar komt de opmerkelijke naam Sinaasappeloorlog vandaan. Misschien leuk om te weten :-)
Eigenwijs
Ik ben hier bij de Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre, oftewel de wereldberoemde Spaanse rijschool in Jerez de la Frontera. Hier zie je paardenshows van een uitzonderlijk niveau. Iedere dinsdag of donderdag is er een optreden van de 'dansende paarden' maar daar mag je geen foto's van maken. Als ze buiten aan het trainen zijn mag dat wel en het is bijzonder leuk om te zien hoe moeilijk dat nog is. De paarden zijn temperamentvol en hebben een duidelijk eigen willetje. Daar kwam deze knul ook achter toen het niet helemaal liep zoals hij wilde. Een trots en edel dier dat er effe geen zin in had. Moet kunnen, zo af en toe ;-)
Leeg!
Plaza de España (het Spaanse plein) bestaat uit een ovaalvormig plein van zo'n 200 meter doorsnee, met een spectaculaire fontein in het midden en een magnifiek gebouw met indrukwekkende torens aan beide flanken. Dit was het centrale gebouw van de Ibero-Amerikaanse expositie van 1929 waarin Spanje op symbolische wijze vrede sloot met haar vroegere kolonies van het Amerikaanse continent. Hier sta ik in de gang van het gebouw, met een indrukwekkend bewerkt plafond boven mijn hoofd. Het is hier waar jaren geleden Anakin Skywalker (Hayden Christensen) en Padmé Amidala (Natalie Portman) wandelden, in het gezelschap van R2-D2 voor de opnamen van de film STAR WARS episode II: the attack of the clones. Miljoenen voetstappen zijn er hierna door toeristen in deze gang neergezet maar nu is er heel even niemand en dat leg ik snel vast!
1, 2, 7, 12...
Nog even en dan komen de verpieterde en geplette grassprieten weer omhoog. Want de deken van sneeuw gaat ons verlaten. De polders in de Alblasserwaard zullen het wit van zich afschudden, net zoals deze schapen. Het bedje van stro zal over een tijdje een vers en knapperig groen tapijtje worden en de bolletjes wol zullen worden geknipt en geschoren zodat ze met bokken(?)sprongen de wei in kunnen rennen. Maar... even wachten. Nu nog niet. Voor nu kun je ze gebruiken als telraam wanneer het je niet lukt om te gaan snurken ;-) Een warm welterusten vanuit de polder!
Walk on by
Een oudere man in de nieuwe stad. Zijn mantel zwiert luchtig om hem heen, zijn stok geeft hem steun. Diepe fronsen op het voorhoofd, de krulletters van Coca Cola kijken hem vertwijfeld na. Net als de ober van het restaurant doen ze geen moeite om hem binnen te lokken. Loop maar door, loop maar door...
Waterig
Canaima heeft iets mysterieus. Het ligt in het zuidoosten van Venezuela en behoort tot het Hoogland van Guyana. Canaima grenst aan Brazilië en aan Guyana en is bekend vanwege de tafelbergen. Dit zijn geen kleine bergen, ze zijn 2.000 tot 2.700 meter hoog. Waar honderden watervallen zich letterlijk vanaf storten. De hoeveelheid water zorgt voor een prachtig regenwoud rondom de bergen. Je kunt de bergen beklimmen, het is geweldig om op het dak van zo'n waterval te staan zoals hier op de foto. Aan de linkerzijde kun je nog net zien dat daar de rand zit vanwaar het met een donderend geraas naar beneden slaat. Als je voorzichtig doet kun je tot vrij ver 'in' de waterval staan via de stenen, maar het is oppassen. De boel is glad en je wilt hier echt niet een vrije duik maken!
Oorverdovend
Ooit wel eens onder een kletterende waterval doorgelopen op een spekgladde ondergrond, waar je zeikwaternat wordt maar toch die foto's wilt maken en waar je oren niets anders dan het geraas van het water horen? Dat schreef ik een tijdje terug bij mijn tip over het ontdekken van de magie van Canaima. Een waanzinnig mooi natuurgebied en als je daar bent 'moet' je naar de waterval Salto el Sapo. Het bijzondere van deze waterval is dat je er achter het dikke, witte gordijn van water langs kunt lopen. Hoewel lopen meer glibberen is. Op deze foto sta ik aan het begin van het pad, als je aan de andere zijde komt kun je adembenemend mooie foto's maken! Een poncho is misschien handig maar zweten doe je er al zonder zo'n plakding om je heen. Je kunt het ook gewoon in je t-shirt en korte broek erop wagen. Door de warmte droog je erna toch wel snel weer op. Goede bescherming voor je camera is wel een must :-)
Bevroren stilleven
Een reis door de seizoenen Bevroren in de winter Gevangen in eindeloze tijd Bevroren in het ijs Koud in het beeld Uit een lang vervlogen tijd Bevroren stilleven Om even stil bij te staan
Undercoverfant
Ik kwam haar tegen in Welgevonden NP. Een kleine, parmantige dame. Waar ze precies in heeft gezeten? Ik weet het niet. Mijn vermoeden is dat ze de make-up kwasten van moeders heeft gevonden en dat ze daar kwistig mee in de weer is geweest. De zwarte oorlogsstrepen zitten overal maar wel op een fraaie, artistiek verantwoorde wijze en geheel undercover sjokt ze door de natuur. Jammer dat ze de te grote en hoge hakken van mama niet heeft gevonden ;-)
Witte wereld
Het Alblasserbos is een wit sprookje geworden. En als ik de weerberichten mag geloven dan gaat het nog wel een tijdje duren. Er komt een flink pak sneeuw aan, vandaag kan er zo'n 5 tot 10 centimeter vallen. De verwachting is dat het nog dagen zal gaan sneeuwen en dat is slecht nieuws voor de schaatsliefhebber. Onder een laag sneeuw groeit ijs namelijk een stuk minder snel aan. Wat wel snel zal aangroeien zijn de files op de weg, vrees ik... Maar daar heb je hier in het bos geen last van. Daar is het heerlijk rustig en wonderschoon wit.
Snijdende wind
De Eierlandse duinen op het eiland Texel zijn al eeuwen oud, veel ouder dan de duinen bij de Muy en de Slufter. Rond 1600 was Eierland een apart eiland dat zich ooit uitstrekte tot de zuidpunt van het huidige Vlieland. De naam Eierland komt heel waarschijnlijk van de aanwezigheid van grote aantallen broedende zeevogels, waarvan de eieren in de 17e en 18e eeuw bedrijfsmatig werden geraapt en verkocht aan Amsterdamse bakkerijen. Het duingebied is betrekkelijk arm begroeid en ook kalkarm omdat eeuwen van regen de kalk eruit hebben weggespoeld. Daardoor groeien er bijzondere planten, zoals korstmossen, walstro, en duinviooltjes. Duinviooltjes vormen op hun beurt weer voedsel voor de rupsen van de parelmoervlinders. Maar vandaag geen viooltjes en al helemaal geen vlinders. Het is winter 2010, ijskoud en er staat een snijdende wind. Als ik uit mijn auto stap moet ik moeite doen om het portier open te houden. Ik loop gebogen in mijn dikke jas een tiental meters en als de zon vlijmscherp door het zware wolkendek snijdt, maak ik een foto. Rust, natuur, wind en vrijheid. Texel is een heerlijk eiland.
Vluchtig
Vogels worden geholpen door de bouw van hun vleugels om in de lucht te blijven. De vleugels dragen hen. Tijdens het vliegen gaat de lucht zowel onder als boven langs de vleugel. De bovenkant van een vleugel is boller dan de onderkant en de lucht gaat aan de onderkant dus sneller langs de vleugel dan aan de bovenkant. Daardoor vormt zich een luchtdrukverschil en met dit verschil krijg je een opwaartse kracht die groter is dan de zwaartekracht. Lucht wil altijd opstijgen en dat gebeurt bij de top van de vleugel. Door achter de vleugel te vliegen maakt de achterliggende vogel gebruik van die opstijgende lucht. Het mooiste voorbeeld is te zien in een vlucht ganzen. Deze zie je altijd in V-vorm overvliegen. Dit vijftal zat op de grond in de Biesbosch. Een grotere groep was het water ingegleden toen ik eraan kwam gelopen, deze kozen ervoor om het luchtruim te verkennen. Ze zijn hier bezig met het omhoog klimmen en ik heb een poging gedaan om, terwijl ik de camera mee bewoog, de focus op het koppie van de voorste witte gans te leggen. Of dat gelukt is laat ik aan jullie ter beoordeling over. Foto graag vergroot bekijken.
Een grijze dag
Gisteren was een grijze dag. IJzig koud en doodstil in Nationaal Park de Biesbosch. Geen mensen, geen wind, slechts het knarsen van de sneeuw onder mijn laarzen, wolkjes koude adem vervliegen in de lucht. Bevroren bomen, takken bedekt met rijp, uitgebloeide kaardebollen zuchten onder de sneeuw, een roofvogel vliegt weg. Graslandpolders liggen onder een wit laken, ijs bedekt het water, ganzen en eenden dobberen in een wak. Een merel hapt tevergeefs in een bevroren rozenbottel, rietpluimen laten hun hoofdjes hangen. Gisteren was een grijze dag. Heerlijk!
Ze zijn er nog!
Dat er in de winter überhaupt zwammen groeien is bij veel mensen onbekend. Bij zachte winters, en mits de temperatuur niet onder de 2 graden daalt, groeien veel paddenstoelen gewoon de hele winter door. Als het vriest staan de paddenstoelen op non actief. De zwammen op de foto zitten net als oesters vast aan een harde ondergrond, in dit geval een stapel boomstronken in het bos. Het is even zoeken want momenteel spelen ze met elkaar onder een winters hoedje maar laag bij de grond speuren kan succes opleveren!
Vliegende vriend
Nadat ik vanochtend een hele tijd door de Biesbosch heb lopen struinen en het flink koud had gekregen, kon ik het niet laten om nog heel even het 'bos' (het is klein maar fijn) bij Nieuw Lekkerland in te gaan. Ik zie hem al gelijk zitten maar mijnheer is nog wat onrustig. Gedurende mijn wandeling kom ik 'm meerdere keren tegen. Ik geloof graag dat het steeds dezelfde is :-) In een koude winter zoeken roodborstjes dieren en mensen op, om zo gemakkelijker aan voedsel te komen. Zo zijn molshopen erg in trek en ook andere vrijgemaakte ijs- en sneeuwplekken, waaronder de voedertafel in je tuin. Bij vorst en sneeuwval zijn ze veel minder schuw. De winter en het vroege voorjaar is dan ook de beste tijd om eventueel bevriend te raken met een roodborstje. Dit is met veel geduld en beleid echt mogelijk. Ze zijn nieuwsgierig en het kleine, vurige bolletje zal je gaan vertrouwen en uiteindelijk uit je hand komen eten. Machtig lijkt me dat. Maar daar ben ik te kort voor in het bos, dus ik neem genoegen met 'onze gezamenlijke' wandeling!
Niet zo wild
De Biesbosch is een waardevol natuurgebied. Je kunt er wandelen, fietsen, varen en genieten van een intense rust. Omgeven door rijen knoestige wilgenstronken, bossen, grienden, rijen populieren, water en wind. Vanochtend was ik er om 08:30 uur en pas na twee uur dwalen kwam ik iemand tegen. Hier sta ik bij een grote groep 'wilde kaardebollen'. Die is direct herkenbaar aan de doornige uitsteeksels aan de onderkant van het blad. De plant kan een hoogte bereiken tot 2 meter en bloeit met lichtpaarse bloempjes in de maanden juli, augustus en september. Hoewel de soort niet inheems is, is ze in Nederland wettelijk beschermd. Vanwege de grote honingproductie trekt de plant veel insecten maar vandaag even niet. Vandaag is het stil en koud en geen wilde kaardebo(e)l.
Made in Medina
Hoe leuk is het om door de wirwar aan nauwe straatjes te dwalen in de medina van Tangier? Hoe verder van de met toeristen bezaaide stukken, hoe beter. Het wordt stiller en je kunt in alle rust van het moois genieten. Muren en deuren in allerlei kleuren, de lichtval die achter elke hoek weer anders is, vrolijk wapperende doeken en kleden die je uitnodigen om te komen bekijken. Zit er niets voor je bij? Geen zorgen, 3 centimeter verderop zit de volgende zaak met tapijten voor een nieuwe poging. Mannen lopen voorbij, vallen je niet lastig. Een ander zit een peukie te doen op zijn gemak. Hij geniet van de koelte van de schaduw. Zijn hielen ook... lekker luchtig. Niet te verwarren met lekker luchtje ;-)
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
