EvanderHel
Noorderlicht Fins...L
Afgelopen week was ik in Fins Lapland en heb daar dinsdagnacht een magisch Noorderlicht gezien. Het feestje begon al voor achten en rond half twaalf verdween het, nadat ik er met open mond en vol verbazing naar heb staan kijken. Een perfecte nacht, aardedonker, windstil, een lichtfrisse -10 graadjes en warme glühwein. Ik vond het verrot moeilijk om vast te leggen en 99% ligt in de prullenbak, haha. Maar met deze ben ik best tevree en het spektakel was fantastisch!
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Borstvin van een...bu
In Wilhelmina Bay heb ik genoten van de bultruggen die daar zwommen. Sommige heel dichtbij, anderen verder weg. Alleen, samen of zelfs met z'n vieren. Deze was in z'n uppie en was aan het slaan met een van z'n borstvinnen op het wateroppervlak. Een borstvin is ongeveer een kwart tot de helft van de totale lengte van zo'n walvis. Dat kan 12 tot 15 meter zijn. De betekenis van het slaan is tot nu toe onbekend, ik houd het er maar op dat 'ie aan het zwaaien naar me was ;-)
De kust van Fecamp
In de gezellige kustplaats Fécamp had ik mijn eerste kennismaking met de beroemde kiezels van Normandië. Eerst heb ik mijn gympen op de betonnen traptreden gezet, daarna via de houten vlonders langzaam richting het strand gelopen. Het kiezelstrand, immens groot en indrukwekkend met de hoge krijtrotsen er omheen. En dan het geluid van die rollende kiezels onder m'n voeten, ik kan ze nu nog horen... Een heerlijke plek!
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Pinguïn op de uitkijk
Pinguïns hobbelen ogenschijnlijk gemakkelijk op de soms verraderlijk gladde rotsen, hoewel een slippertje regelmatig voorkomt. Deze had een mooi uitkijkpunt ontdekt, helaas voor mij op een wat onhandig schuine plek. Zonder slippertje(s) maar op laarzen met een flink profiel aan de onderzijde, kom ik een beetje in de buurt. Ver genoeg om het beestje niet te storen, dichtbij genoeg om samen van deze gave plek te genieten.
Krijtjes
Etretat, een charmante badplaats, gelegen aan de Albastenkust waar hoge witte kliffen uit de zee omhoog rijzen. Het is avond, mensen genieten op het strand onderaan de oostelijk gelegen klif, Falaise d’Amont. De krijtrotsen warmen zich aan de ondergaande zon.
Snelle (s)tobtip...
[img width=500 src=http://www.columbusmagazine.nl/images/user_images15/28afe/1000x1000/orgineel.jpg][/img] Rouen op zondagavond. De Franse stad met haar karakteristieke oude pakhuizen wordt langzaam door het beginnende duister van de avond ingepakt. De smalle steegjes in het centrum, met de imponerende kathedraal die statig op haar inwoners neerkijkt, slurpen het laatste zonlicht op en geven de kasseien een mooie glans. Hoe heerlijk is het om zo'n slenterende dag af te sluiten op een terras, geroezemoes en tinkelende glazen om je heen? Wel, ik heb eerlijk gezegd geen idee. Het is heel bizar om te merken dat de voetstappen die weerklinken in de uitgestorven straten, die van jezelf zijn. Alles is dicht. Zoeken, zoeken, alles blijft gesloten. Op die vermaledijde M na. Het zal toch niet... Nee, want daar is Q. Double 007 is in geen Franse lavendelvelden of landelijke wegen te bekennen. Zonder enige bescherming waag ik toch de stap, het is eten of van m'n Nederlandse wandelstokkie gaan. De Q is van Quick. En in alles lijkt ze op M. Een soort McQuick dus. Het interieur is fris van kleur, de bediening snel en vriendelijk, de Mc... sorry, de Quick Chicken lekker. Franse frietjes erbij (goh, toevallig...), getinkel van de ijsklonten in de 7Up en geroezemoes van het internetverkeer. Het is iets om rekening mee te houden wanneer je op deze dag van de week de fraaie stad bezoekt. Geen zwart met wit geklede ober met een wapperend servet voor op schoot, maar ranzig snacken van een dienblad. Voor mij absoluut buiten het gebaande pad en voor je 't weet sta je weer op straat, die kermende boer proberend in te houden en weten dat je over twee uur weer trek hebt. Zowel Q als M zitten op een plek waar je niet omheen kunt en wilt, namelijk aan de Rue du Gros-Horloge, waar een 14e eeuws astronomisch uurwerk is geplaatst in een renaissance-boog. Oud ontmoet nieuw. Het contrast met de fastfood ketens kon niet groter zijn...
The Artist
Het is 21 februari van dit jaar. Een kunstenaar zit op een houten bankje, omgeven door bomen en struiken, op het centrale plein in San Pedro de Atacama. Om 11:30 uur, vol in de brandende zon met zijn trui ter bescherming over z'n hoofd geslagen, zit hij met een vergrootglas letters en beeltenissen te branden in hout.
Sprintje
Op zo'n vijf uur rijden van San Pedro de Atacama ligt Salar de Atacama, een hoog gelegen gebied waarop een immense zoutvlakte is ontstaan. Het lijkt alsof de natuur heeft gezocht naar een mooi bijpassend beestje wat hier op sierlijk hoge poten de hele dag kan flaneren tegen een achtergrond van blauwe luchten en grillig witte zoutformaties: de flamingo's. Het natuurreservaat Los Flamencos is opgericht in 1990 om de drie hier voorkomende soorten flamingo's en de leefmilieus te beschermen. Deze roze rakker trok een sprintje... het water bij de buren is altijd... euh... ;-)
Stukske muziek
Lieve mensen, ik heb het lichtknopje in de schatkamer gevonden :-) Voor wie het nu niet meer snapt en denkt wat zit ze weer uit haar nek te zwetsen, zie mijn vorige foto. We kijken hier via het orgel naar het dak van de kerk in Mons. Rond 1780 is dit muzikale stuk gemaakt en na vele omzwervingen en restauraties, speelde het pas in 1875 echt goed. Echter, tussen 1920 en 1930 zou een onhandige modernisering het oude orgel verprutsen en pas na 1952, onder de kundigheid van Maurice Delmotte die de restauratie op zich nam, is het één van de best klinkende orgels uit de provincie.
Schatkamer
In de plaats Mons (Bergen) staat een adembenemend grote en indrukwekkende kerk. Haar naam: de Collegiale kerk van de Heilige Waldetrude. Religieus goud- en zilversmeedwerk uit de 12e tot 19e eeuw, oude schilderijen, beeldhouwwerken, hoge raampartijen met prachtig glas in lood erin verwerkt. Hier kun je lange tijd ronddwalen, je klein voelen en je verliezen in de gotische stijl, het gefilterde licht laten spelen met dit monument. Deze schatkamer is vrij toegankelijk, iedere dag staan haar deuren voor je open.
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Splash!
Twaalf tot vijftien meter. Vijfentwintig tot dertig ton. Per stuk. En dit zijn er twee... De Humpback Whale, of Bultrug in het gewoon Nederlandsch, zie je (met wat geluk) veel hier. Ik heb ze slapend gezien, zwemmend, proestend om adem te halen boven water, van veraf met z'n vieren tegelijk of hier, saampjes en redelijk dichtbij. Het is 1x voorgekomen dat zo'n walvis tussen twee zodiacs omhoog kwam en we het dier konden aanraken. Wat we uiteraard niet gedaan hebben want dat is ten strengste verboden. Wat er dan door je heengaat is niet te beschrijven maar dit moment op de foto, waar de een zwom en de ander ging duiken, was ook zo gaaf!
Paradise Harbour
Op 11 februari van dit jaar, deden we met het schip de Plancius Paradise Harbour aan. Wat mij betreft kan trouwens heel Antarctica Paradise genoemd worden... Op die dag, in dit water, heb ik de Arctic Plunge gemaakt. Tering jantje koud maar zo'n fantastische ervaring om tussen dit natuurschoon te mogen zwemmen. Al waren het dan maar een paar slagen en stond de scheepsarts nauwlettend toe te kijken met de defibrillator in zijn warm gehandschoende handen...
Ruisende kiezels
Zeewier glimmers Hard maar zacht Een nat laagje Omhult de steen Met duizenden Wacht ze op de vloed Golf na golf Rolt dan over haar heen Dapper houdt ze stand Stevig ingeklemd Over een paar uur Verliest het nat terrein Zal ze weer schitteren In het vroege ochtendlicht Machtige krijtrotsen Gewelfd over haar heen Een schreeuw Zwevend op vrijheid Hoog boven het water Zomersproeten en rode wangen Franse kruimels worden één Geluk in Etretat.
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Pretty penguins
Wat moet ik erover zeggen? Dat ze zo gaaf zijn? Mooi? Knap? Leuk? Grappig? Aandoenlijk? Het is een understatement, ik kan het niet uitleggen. Als ik eraan terugdenk of gewoon naar de foto's kijk, loopt mijn hart vol. Warmte, geluk, uniek, brok in de keel. Ik koester de uren die ik tussen deze dieren heb doorgebracht. 'It's practically impossible to look at an penguin and feel angry'
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Little friends
De keren dat je je hoofd boven een rots uitsteekt en tegen een wiebelend kontje met bijhorend wipstaartje aankijkt, zijn (gok ik) op een hand te tellen. Mijn hart is vele keren gesmolten op Antarctica -en het was echt goed beschermd onder al die lagen thermokleding- en dit was ook zo'n momentje. Little friends. Big love.
Voutje...
Het was een heerlijke zomerse dag geweest in Etretat en dus was ik klaar voor een spetterende zonsondergang. Zoiets duurt uren en bij een steeds veranderende lichtval moet je ook je camera steeds aanpassen. Dat gaat wel eens fout. Tenminste, bij mij wel :-) Hier, bij de krijtrotsen en het kiezelstrand, was het een uur of acht in de avond en de zon nog redelijk hoog in de lucht. Ik wilde dat vastleggen en nam de foto met vol tegenlicht. En toen ik op m'n schermpje keek was het alsof ik opeens uren verder was, bijna donker! Ik heb hem niet verwijderd, vind hem wel wat hebben voor een voutje, haha ;-)
Slenteren door Rouen
Een zondagavond in Rouen, stad in Normandië waar de Seine dwars doorheen kronkelt. Dit oude centrum ligt op de rechteroever van de rivier. Mensen begeven zich naar huis, de zon zet het straatje met de karakteristieke vakwerkhuizen nog even in het licht. De lucht gonst van historie, voetstappen dwalen verder, geluiden zwakken af en dan wordt het langzaam stil.
184
Honderdvierentachtig. Zoveel kabels waren er nodig voor de constructie van de betonnen pilaren van de Pont Normandie. De stoere pilaren, in de vorm van een omgekeerde Y, steken hun hoofd in de wolken en kijken neer op de nimmer aflatende stroom van verkeer. Tussen hun stevige voeten laten ze schepen door over de Seine. Een zeer fraaie tuibrug, welke al vele blikken gevangen heeft.
Zonsondergang Etretat
Afgelopen vrijdag een van de mooiere zonsondergangen in mijn leven gezien, op het kiezelstrand van Etretat. Een prachtige lange dag gehad en dan weet je gewoon dat er een fantastisch eind aan die dag wordt gemaakt door de natuur. Het begon al bovenop de krijtrotsen, pasteltinten in de lucht, verwachtingsvolle fotografen drentelen heen en weer, apparatuur ingesteld en maar wachten. De lucht was continue aan het veranderen, kleuren steeds intenser. Rond een uur of 22:00 duikt er een klein meisje voor m'n lens, nieuwsgierig naar wat de golven doen. De zon schijnt haar felle licht op het water en ik geniet met volle teugen, m'n knorrende maag negerend. Om 22:15 is het feestje voorbij. Tijd voor een warme prak. Altijd lekker zo rond 23:00 in de vroege nacht ;-)
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
IJsklontje
Je kunt je als ijsklontje heel warm voelen. Dik ingepakt, de koude wind langs de paar plekjes op het gezicht die nog zichtbaar zijn. Rubber aan mijn voeten, rubber onder m'n billen. De zodiac scheert over het kabbelende water, waaronder een gigantische ijswereld ligt. Niet zichtbaar. Slechts een klein bonkje staat fier boven het water, machtig en kwetsbaar tegelijk. Ik smelt van zoveel moois.
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Warm welcome
Ik kreeg een klacht. Eigenlijk twee zelfs. En klachten neem ik serieus... Dus speciaal voor Ferdi en Mies weer een fotootje van m'n Antarctica trip. Waar ik met open 'armen' werd ontvangen door de leukste bewoners van dat continent. Het coolste cadeau ever voor m'n verjaardag van de dag ervoor :-)
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Camping on Hovgaard..
Gisteren liet ik het vroege uitzicht zien waarmee ik wakker werd na een nacht slapen op de sneeuw van Hovgaard Island. Hier zien jullie hoe het de dag ervoor was, toen we aankwamen op het eiland en de tenten/slaapzakken in orde hadden gemaakt. De zon liet warme sporen achter in de lucht en snel werd het donker. De oranje (Hollander hè...) bivvy bag is de mummy slaapzak waar ik die nacht in heb gelegen tot en met mijn kruin aan toe. Apart gevoel om zo ingesnoerd te liggen en ik zal maar niet herhalen wat ik zachtjes zei toen ik midden in de nacht eruit moest om te plassen op het chemisch toilet. Ook niet wat ik zei toen ik bijna wilde gaan zitten en erachter kwam dat de bretels van mijn skibroek onder 5 lagen kleding zaten en ik dus een striptease moest opvoeren op Antarctica. Gelukkig geen pinguin die het gezien heeft. In de groene zak had ik mijn rugtas gedaan, m'n laarzen en de camera. Het plekje vlakbij het water was fantastisch, midden in de nacht het geluid van ademende walvissen te horen en het silhouet van een grote staart zien verdwijnen in het water was magisch!
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Wake up call
In de nacht van 9 op 10 februari is er de mogelijkheid om een nacht te kamperen op Hovgaard Island. Thuis had ik me al opgegeven voor dit avontuur, hoe gaaf is het om in een tentje te slapen te midden van al het krakende ijsgeweld! Bij de voorbereidingen aan boord blijkt er ook nog een andere optie te zijn: geen tent maar een bivvy bag. Dan maak je je eigen vierdubbele slaapzak in orde om daar geheel gekleed in te glippen. Machtig, dat gaat hem worden :-) Na deze nacht word ik wakker... en is dit mijn uitzicht. Ongekend. De Plancius wacht in het ochtendgloren geduldig op het groepje van zo'n 20 personen die dit camp adventure hebben gedaan. De mensen die in hun warme hut aan boord die nacht zijn gebleven, zien onze foto's en zeggen maar 1 ding: wauw, had ik het ook maar gedaan...
More sand
Is het de rust? De ruimte? De stilte? De beweging zonder het te zien? Het pure? Indrukwekkende? De Atacama woestijn heeft mij met al mijn zintuigen de woestijn doen ervaren. Eén ding echter heb ik nog steeds niet gedaan... Mijn hoofd in het zand steken. Ben toch eigenlijk wel rete nieuwsgierig naar wat een struisvogel daar zoal ziet.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
