EvanderHel
De dames ijsbeer zijn
Twee meter naar links staat de buggy waar ik 's nachts sliep. Elke ochtend ben ik wakker geworden met een ijsbeer in de buurt en vaak genoeg een vrouwtje met haar jong. Het kleintje wat je ziet schuilen bij z'n moeder terwijl zij er beschermend voor gaat staan, liep al in alle vroegte bij de buggy rond te scharrelen toen er een andere dame aan kwam zetten met twee jonkies. Ze kwam nogal dominant over en joeg het andere tweetal weg met een sissend geluid uit haar bek. Maar terwijl ze daarmee bezig was en wat hier nog niet zichtbaar is, is dat wij vanuit verschillende richtingen drie mannetjes ijsberen aan zagen komen. Het moment dat ze hun rook en zag, keerde ze zich direct om en nam met de kids de benen. En snel ook. Want een moeder zal haar kinderen tegen elk mannetje verdedigen, maar tegen drie is ze niet opgewassen. En op dit moment hebben de dieren maanden niks gegeten en zullen zo'n kleintje grijpen zodra ze de kans krijgen.
Koning van het...Noor
Al jaren droomde ik ervan om naar de ijsberen te gaan. En waar is de kans groter om ze van dichtbij te zien, als in het toendra gebied in de buurt van Churchill. Deze stad is ook wel bekend als 'polar bear capital of the world' in de maanden oktober en november vanwege de migratie. Maar ja, het zijn en blijven wilde dieren en de natuur gaat haar eigen gang. Dus de kans dat je geen ijsberen ziet is ook aanwezig, net als de mogelijkheid dat je ze wel ziet maar alleen vanuit de verte. Dat deze ijsbeer heel nieuwsgierig naar de buggy kwam gelopen, al snuffelend met zijn neus in de lucht en wij ademloos toekeken, was al geweldig. Ik hing met mijn hoofd, nek, schouder, arm en camera uit het raam en hoorde zijn voetstappen in de krakende sneeuw. Daarna, als in slow motion, richtte hij zich op, zette zijn kleine voetjes tegen de buggy aan die met 15 man aan boord behoorlijk begon te schudden en rook eens aan ons. Ik heb er met grote ogen en vol ontzag naar gekeken en vergat bijna om het vast te leggen. Bijna...
IJsberen op de toendr
De ijsberen zien in hun natuurlijke leefomgeving in het afgelegen en onbewoonde gebied langs de Hudson Baai, is al een ervaring om nooit te vergeten. Om de weidsheid van de bikkelharde toendra ook maar enigszins te kunnen aantonen is een helikoptervlucht vanuit Churchill een aanrader. Het was boffen met het weer, er zijn in november niet veel heldere dagen maar deze dag (vrijdag de 13e...) was het puur genieten. Zeker toen de zon steeds lager kwam te staan en er glanzende parelmoer tinten ontstonden in het bevroren gebied, waar zowel de kwetsbaarheid als de sterkte van de ijsberen naar voren komt.
Skyline of Churchill
Vorige week vrijdagmiddag kwam ik aan in Churchill, ook wel bekend als 'polar bear capital of the world'. Uiteraard heb ik daar op het postkantoor DE stempel erin laten zetten. Daarna ben ik lopend door de stad, hoewel het de naam stad eigenlijk niet mag dragen, naar het helikopter bedrijf gegaan. Samen met Lisa from London hielden we onze ogen goed open want we hadden strenge instructies gekregen over hoe daarnaar toe te lopen. In deze tijd van het jaar wonen er net zoveel ijsberen als bewoners (rond de acht- tot negenhonderd) en komt het regelmatig voor dat er een ijsbeer in de stad wordt gezien. Zoals wij het nummer 112 hebben, hebben zij een noodnummer voor ijsberen. Mensen mogen hun huizen nooit op slot doen en hun auto's ook niet, sterker nog, de autosleutels steken gewoon in het slot. Op deze manier kunnen ze tijdig vluchten, want tijd om je deur van slot te halen of je auto te starten heb je niet. IJsberen zijn razendsnel op korte afstand en breken dwars door ramen heen. In ieder geval, wij zijn veilig bij de heli gekomen en hebben daar een geweldige vlucht van anderhalf uur (uur geboekt, half uur extra gekregen omdat we z'n laatste ritje van de dag waren) gemaakt over de toendra met spectaculaire vergezichten, heel veel ijsberen en deze indrukwekkende skyline van Churchill. Een stad waar je alleen kunt komen per trein of het vliegtuig, want wegen ernaartoe zijn er niet. Mocht je ooit gaan, probeer dan die heli te boeken en doe dit ruim van tevoren want er zijn weinig plekken. Zeker op heldere, onbewolkte dagen is het ontzettend gaaf en je krijgt veel info over het gebied van de piloot.
The eye of the polar.
'When a polar bear looks you in the eye, your life will never be the same again' Het is waar. Je hebt verwachtingen van zo'n trip maar niets kan je voorbereiden op het overweldigende gevoel wat je krijgt om zo dicht bij dit dier te staan. Ze zijn nieuwsgierig, ruiken je, komen snuffelend en stap voor stap dichterbij terwijl hun voetstappen knarsend in de sneeuw achterblijven. Geeuwend kijken ze je aan, je kijkt ademloos terug. Je hoort ze ademhalen, blazen door de neus, verkennen de banden van de buggy en zitten dan plat op de kont rond te kijken. Je ziet in slow motion hoe ze zich oprichten, de poten plat tegen de buggy zetten en hun kop dicht bij de open ramen of de rand van het balkon aan de achterkant van de buggy. Instinctief deins je terug, opeens besef je dat je niet kijkt naar een prachtig beest maar bekeken wordt als prooi. Eten. Dat ene moment is heel onwerkelijk en tegelijk ook een beetje ongemakkelijk. Want je bent in zijn leefgebied, zijn thuis, waar hij weet te overleven onder extreme omstandigheden. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze trip of a lifetime heb mogen doen en hoop dat deze ijsbeer dat in mijn ogen heeft gezien.
Polar bear in the sun
Denk je aan een safari, dan denk je al snel aan Afrika. Er zijn echter ook safari's in koude, onbewoonde, afgelegen gebieden. Zoals aan de zuidwest kust van de Hudson Baai, waar momenteel de ijsberen met smart wachten op het landvaste pakijs. Ze hebben maanden niks gegeten en overleven slechts op bessen en kelp, waarbij ze zo min mogelijk energie proberen te verspelen. Daarom is luieren in de ondergaande zon best lekker. De migratie van de ijsberen is in oktober/november, dat is de beste periode om kans te maken op het spotten van dit gevaarlijkste landroofdier ter wereld.
Magical mosque
Dwalen door lange gangen, over marmeren vloeren, onder hoge plafonds, langs ramen en nissen. De zom wordt gefilterd of heeft vrij spel. Lampen wachten op het donker. Dwalen door deze magische moskee is dwalen door een sprookjeswereld.
Rust bij de moskee
Bij de Sultan Qaboes-moskee in Muscat is het altijd een komen en gaan van kousenvoetjes, lange mannelijke jurken en gehoofddoekte vrouwen. Het is een heel groot complex, dus je staat niet heel snel op elkaars tenen maar toch... In alle rust genieten kan daar echter wel. Helemaal achteraan, bij de 'artiesteningang', bevindt zich de bibliotheek. Verkoelende, ietwat duistere gangen vol met rijen boeken. En stilte. Stap je daarna het verblindende zonnetje in, dan is het even schakelen naar dit spiegelende plein waar licht en schaduw vrij spel hebben en er geen toerist te bekennen is. Op eentje na dan...
Genieten in het...Haj
Vanuit Muscat, in de richting van Jebel Sifah, rijd je door het Hajjargebergte. Een route tussen ruige bergen, soms steil omhoog, haarspeldbochten en dan weer met de neus van je auto diep naar beneden. Je passeert rommelig stoffige dorpjes waar de geiten samendrommen. In de vroege ochtend is het een prachtig gezicht om het dag te zien worden tussen de bergen. Deze inham staat vol met heerlijk koel water maar zal later in de avond helemaal droog staan. Dan is het gelijk een heel ander gezicht. Een mooi natuurverschijnsel!
Oman • Wahibi Sands en omgeving
Oman • Wahibi Sands en omgeving
Wahibi Sands
Wahibi Sands, ook wel Ramlat al-Wahiba genoemd, is een woestijn gebied in het noordoosten van Oman ten zuiden van de hoofdstad Muscat. Wahiba Sands heeft zijn ontstaan vooral te danken aan de bijna constante moesson wind en de Shamal wind. Het continue bewegen van deze reusachtige zandbak is een machtig schouwspel en ik was behoorlijk onder de indruk van dit, zoals de Bedoeïenen het noemen, 'golden sand'. De Shamal wind waait hier vooral in de zomer maar dan wil je hier liever niet zijn. Het kan dan namelijk gemakkelijk richting de 45 graden of meer gaan.
Muttrah Souq
Misschien wel de oudste souq in de Arabische wereld: de Muttrah Souq in Muscat. De locals noemen het Al Dhalam, duisternis. Als je de souq inloopt, laat je de dag achter je. Het is er stampensvol met winkeltjes, de rookslierten van de geurende wierook kringelen omhoog naar het dak, waar het zonlicht geen enkele kans krijgt om door te dringen tot de donkere markt. Mannen in traditionele witte jurken en de dames in hun zwarte, het is mooi te zien in de buurt van een uitgang waar de zon in al haar kracht weer schijnt. Het is even knipperen met je ogen als je uit de duisternis komt.
Dwalen door de moskee
Afgelopen maandag heb ik heerlijk rondgedwaald door de Sultan Qaboes-moskee, ook wel Grote Sultan Qaboes-moskee genaamd. Dit is de grootste moskee in Oman. Op kousenvoeten en vanonder een hoofddoek was het genieten van dit bijzondere complex, wat staat te schitteren onder de strakblauwe lucht. Met donkere, koele gangen en zonovergoten, spiegelende pleinen is het een gelovige speeltuin van licht en schaduw. Indrukwekkend mooi.
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Ice Age
Antarctica is bijna helemaal bedekt met ijs. Er ligt 30 miljoen kubieke kilometer ijs, ofwel 90 procent van al het ijs op onze planeet. Het Antarctische ijs is het oudste ijs ter wereld. Jaarlijks breekt er naar schatting 1450 vierkante kilometer ijs van de ijsplateaus af en komt in zee terecht in de vorm van ijsbergen. Ze zien er spectaculair uit, maar zijn levensgevaarlijk. IJsbergen hebben verschillende vormen, kleuren en afmetingen. Wanneer ze in het water terecht komen, hebben ze de vorm van een tafel. Ze worden dan ook tafelijsbergen genoemd. Ze zijn vaak vijfmaal zo lang als hoog. IJsbergen van zeven kilometer lang zijn geen uitzondering. Wanneer ze al een tijdje in zee ronddobberen, gaan ze er onregelmatig uitzien. Ze zijn meer afgesleten, hebben vreemde hoeken en de meest bizarre vormen kom je er tegen. De oudste ijsbergen worden afgeronde ijsbergen genoemd. Een groot deel is al weggesmolten. Soms slaan ze om en wordt de bolle onderkant zichtbaar.
The end of the world
Terug naar de landingsplek met de helikopter. Je komt dan over de Andes heen gevlogen en ziet Ushuaia onder je liggen. Het gevoel wat Floortje Dessing hier had, aan het eind van de wereld te zijn, bekruipt je hier vanzelf. Maar... het kan altijd verder. Aan de lange pier op de foto, waar het grote rode vrachtschip ligt, meert twee dagen na deze vlucht de Plancius aan. Ik zie mezelf nog aan boord gaan, op naar een nog kouder en verder dan ver van de bewoonde wereld avontuur.
Andesgebergte
Vanuit Ushuaia kun je een fantastische helikoptervlucht maken boven het Andesgebergte en daar, als het weer het toelaat, ook landen. Het is er koud, winderig, ijle lucht. De natuur is grillig en haar humeur moeilijk te voorspellen. Op de hoogste toppen ligt sneeuw, beneden in de vallei is het helemaal groen. Een geweldig gebied, waar ik met m'n hoofd in de wolken was.
Streetlife Ushuaia
Ushuaia aan het einde van een mooie dag en aan het begin van een koude avond. Hier sta ik, temidden van verkeer, inwoners, backpackers, excursie aanbieders. Het begin van een onvergetelijke reis aan het einde van de wereld.
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Curtain of water
Het kan natuurlijk komen omdat ik een sjaal om m'n hoofd had. Met daar overheen een muts. En daar weer m'n capuchon op. Dan worden geluiden best een beetje gedempt. Maar deze walvis, terwijl ik in een zodiac zat te genieten van hem, dook vrijwel geruisloos onder. Als je weet dat de breedte van zo'n staart ongeveer gelijk is aan de lengte van het rubberen bootje, is dat best bijzonder!
Ushuaia
Ushuaia, meest zuidelijk gelegen stad ter wereld. Als je hier aankomt, overvalt je een gevoel van aan het einde van de wereld te zijn. Het is een fantastische plek, omringd door de machtige Andes. Hier liep ik langs de haven te dwalen, ik ben gek op kleine bootjes en grote schepen. Je kunt hier vandaan excursies maken op het Beagle kanaal of verder dan het einde van de wereld... Antarctica!
Arktikum
In het centrum van Rovaniemi staat het Arktikum, museum en wetenschapscentrum. Onder het fraaie glazen dak kun je via permanente en tijdelijke tentoonstellingen ontdekken hoe de mensen van het noorden leven, zowel vroeger als nu. Cultuur, geschiedenis, tradities, het dierenleven in het poolgebied, alles over het magische Noorderlicht, je kunt het hier zien en horen. Een prachtig, architectonisch pand waar het leuk ronddwalen is.
Eekhoorntje
Nietsvermoedend loop ik in Ranua wat naar rechts te turen als ik opeens in m'n linkeroor een felle, korte schreeuw hoor. Ik sta direct stil en zie vlakbij me een verschrikte eekhoorn een perfecte pirouette maken. Even staat alles stil, dan duikt het beestje de dichtstbijzijnde boom in. Die is pleite, denk ik. Maar nee, op een niet zo'n hoge tak blijft 'ie zitten met z'n gezonde korst bruin brood. Heerlijk moment!
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Group photo
Een gewone dag op Antarctica. Krakende gletsjers, ijskoud water, een fotograferende Hollandse en een kudde waggelende ezelspinguïns die vooral veel 'schijt' aan mij hebben ;-)
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Two little penguins
Twee kleine, knikkebollende pinguïns. De oogjes vielen dicht, dan gingen ze weer een klein beetje open met een lodderige blik. Een beetje dichter naar elkaar toe schuifelen, de snavel soms zacht in de ander z'n nekje stoppen en dan weer verder tukken. Ik heb nog nooit zo lang naar een slaapverwekkend maar o zo lief tafereel gekeken :-)
Andesgebergte
De Andes. Groot, langgerekt, een bergketen dwars door maar liefst zeven Zuid-Amerikaanse landen. Op de foto ben ik net afgezet door een helikopter en terwijl het geluid van de zwiepende wieken afneemt, wordt het stil. Wat een indrukwekkende plek, het is koud maar ik voel het niet. Heel hoog in de lucht zweeft een condor, hij krijst en ik krijg kippenvel. Zijn wereld, ik kom alleen even kijken.
Glimpse of Ushuaia
Op 5 februari vloog ik in een kleine helikopter boven het Andes gebergte, besneeuwde reuzen die de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld, Ushuaia, in hun machtige greep houden. Na een indrukwekkende tocht (met landing bovenop zo'n bergtop) was het tijd om terug te keren en we vlogen vanachter de berg omhoog toen het grijze wolkendek open brak en de zon precies op de haven en de stad haar lichtstralen liet vallen. De wereld is magisch en soms ben je op het goede moment op een fantastische plek.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
