DennisWierenga
Koutoubia Moskee vana
's Morgens vroeg is het stil op het Jemaa el Fna plein in Marrakech, slechts wat sapkarren en fruitstallen met dadels en andere heerlijkheden worden dan bemand door de verkopers en bezocht door de lokale bewoners en de vroege vogels onder de toeristen. later op de dag als de koperen ploert hoog aan de hemel staat te branden is het plein niet de place to be, met weinig beschutte plaatsen is het er dan geen pretje om rond te lopen. Aan het eind van de middag als de hitte over het hoogtepunt heen is en de zon begint de zakken begint het plein echt tot leven te komen. dan komen de figuren uit duizend en een nacht er tot leven. de hennavrouwen die hun kunsten op een argeloze toerist willen botvieren, slangenbezweerders, verhalenvertellers, goochelaars en tandentrekkers, acrobaten, apendresseurs en waterverkopers strijden allemaal om de aandacht en de beurs van de pleinbezoekers. Men verkoopt sprookjes en illusies, helaas vaak over de rug van de dieren en soms ook over de rug van een argeloze toerist. Desondanks heeft het plein een bijzondere sfeer om eens rond te dolen en je over te geven aan de Marokkaanse fantasiewereld.
In the London Tube
Londen heeft twaalf metrolijnen, die twaalf lijnen tezamen tellen 408 kilometer rails, en kennen 275 stations. De lijnen hebben om het overzichtelijk te houden allemaal hun eigen kleur en naam. Dat is goed gelukt want The Underground is de makkelijkste en snelste wijze om je door de stad te bewegen. Al in 1863 werd als eerste de paarse, Metropolitan line geopend. Een jaar later kwam daar de roze Hammersmith & City Line bij. In 1906 was het netwerk al uitgebreid tot 10 lijnen. Daarna duurde het tot 1968 toen de lichtblauwe Victoria line werd toegevoegd en tenslotte kwam er in 1979 de zilveren Jubilee line bij, waar de gang op deze foto naar toe leidt. Dus wanneer je in Londen bent pak dan de metro Maar denk er aan bij het in en uitstappen ...................................................................... Mind the Gap!
Moskee en Perdana...P
Gisteren bracht Premier Rutte een bezoek aan Maleisië, De achtergrond bij de journaalbeelden van zijn bezoek waren dezelfde gebouwen als op deze foto, Welke ik vorig jaar ook beide heb bezocht. Het roze gebouw is de Moskee van Putrajaya, een prachtig gebouw waar je ook als niet moslim binnen kunt kijken. Het gebouw daarachter met de groene koepels is de Perdana Putra, het paleis en kantoor van de premier van Maleisie, hier heb ik me met name vergaapt aan alle cadeaus die de premier ontvangen heeft tijdens staatsbezoeken vanuit de hele wereld. Helaas was binnen fotograferen streng verboden, want er stonden nogal wat wanstaltige kitschwerken tussen. Putrajaya: In 1995 besloot Maleisië het administratieve centrum van het land uit Kuala Lumpur weg te halen en voor dat doel een nieuwe stad te bouwen aan de buitenrand van de Hoofdstad. Putrajaya is een ruim opgezette plaats waar de ministeries gevestigd zijn. Ook is het de woonplaats van zo'n 70.000 ambtenaren. Hoewel de stad strak en ruimtelijk is opgezet en er mooie architectuur is neergezet is het een weinig levendig gebied. overdag zie je vrijwel niemand op straat. Desondanks was het interessant om er een kijkje te nemen.
Al Khazneh De...schat
Wanneer je in Petra de 1,2 kilometer lange kloof "Siq" uitloopt kom je vanzelf uit bij het bekendste bouwwerk van Petra, de Schatkamer. De meeste foto's van de schatkamer zijn genomen als vooraanzicht, ik heb hier de zijkant opgezocht zodat je ook de ruimte ervoor kan zien, waar vandaan de meeste toeristen het bouwwerk bewonderen. Maar ook de omliggende rotswanden.
Vuurtoren Texel
Alle vijf de Nederlandse waddeneilanden hebben hun eigen charme, Uiteraard zijn er veel overeenkomsten tussen de verschillende eilanden, de waddennatuur, duinen en weilanden zie je op alle vijf terug Toch hebben ze in mijn ogen allemaal een eigen karakter, Schiermonnikoog is autovrij, en dus ga je naar Schier voor je rust en de natuur. Ameland is een echte familie bestemming, heerlijk fietsen of wandelen door de duinen of bos en eindigen bij een pannekoekenrestaurant, Terschelling is het meest veelzijdig, hier kunnen jong, oud en alles er tussen in zich vermaken of je nu rust zoekt of juist een beetje reuring. Vlie is weer autovrij en opnieuw vooral geschikt voor natuurliefhebbers en voor muziek tijdens het Into the Great Wide Open festival, Texel is voor mij Wadden Light, de boot is slechts een onderbreking van de snelweg, je rijd er op, klimt omhoog, loopt naar de voorkant van de boot, gaat de trap weer af en rijdt er aan de andere kant weer af. Toch is de natuur er mooi, zijn de stranden heerlijk wijds en zijn de stadjes levendig. En oh ja ze hebben er ook een mooie vuurtoren!
Toscaans...Cipressenb
Gouden graanvelden met hooirollen, golvende heuvels, zonnebloemen, druivenranken, olijfgaarden, middeleeuwse stadjes tegen een berg op gebouwd, klaprozen, de typische architectuur van de boerderijen in het landschap, en niet te vergeten de cipressen die je overal tegenkomt, meestal als laantje maar soms zoals hier vlak bij San Quirico d'Orcia ook als een klein bos. Al deze zaken tezamen, dat is waar ik aan moet denken als ik Toscane voor de geest haal En als ik er aan terugdenk krijg ik altijd een beetje heimwee
Phare de Chassiron Il
Op het meest Noordwestelijke punt van Ile d'Oleron ligt de vuurtoren Phare de Chassiron. De vuurtoren kun je voor € 2.50 beklimmen wat vele toeristen dan ook doen, op de wenteltrap naar boven, waar geen einde aan lijkt te komen is het soms wat nauw, vooral als je zoals ik je fotorugtas op je rug meedraagt. Maar eenmaal boven gekomen heb je een prachtig uitzicht over de Atlantische Oceaan, de stranden en het wad en over het eiland zelf. Op heldere dagen kun je vanaf de top Fort Boyard zien liggen. De krachtige lamp van de vuurtoren is zichtbaar tot een afstand van 52 kilometer of 28 zeemijl. De toren zelf is 46 meter hoog en de trap telt 224 treden tot de top. Op de eerste verdieping is een expositieruimte waar een tentoonstelling over de mensen van de kust tussen land en zee getoond wordt. Hier toont men de geschiedenis en het dagelijks leven op dit eiland. Onder andere word een verhaal verteld over een jonge zeeman die schipbreuk had geleden nabij de "Pointe de Chassiron" Naast de vuurtoren liggen de fraai aangelegde "Jardins du Phare" , waar men kan zien welke planten goed gedijen in dit maritieme klimaat Zie ook [url="http://http://www.columbusmagazine.nl/europa/frankrijk/de_loire/reisreporter/fotos/451986.html" target="_blank"]deze foto[/url]
Uitzicht vanaf de...P
Op het meest Noordwestelijke punt van Ile d'Oleron ligt de vuurtoren Phare de Chassiron. De vuurtoren kun je voor € 2.50 beklimmen wat vele toeristen dan ook doen, op de wenteltrap naar boven, waar geen einde aan lijkt te komen is het soms wat nauw, vooral als je zoals ik je fotorugtas op je rug meedraagt. Maar eenmaal boven gekomen heb je een prachtig uitzicht over de Atlantische Oceaan, de stranden en het wad en over het eiland zelf. Op heldere dagen kun je vanaf de top Fort Boyard zien liggen. De krachtige lamp van de vuurtoren is zichtbaar tot een afstand van 52 kilometer of 28 zeemijl. De toren zelf is 46 meter hoog en de trap telt 224 treden tot de top. Op de eerste verdieping is een expositieruimte waar een tentoonstelling over de mensen van de kust tussen land en zee getoond wordt. Hier toont men de geschiedenis en het dagelijks leven op dit eiland. Onder andere word een verhaal verteld over een jonge zeeman die schipbreuk had geleden nabij de "Pointe de Chassiron" Naast de vuurtoren liggen de fraai aangelegde "Jardins du Phare" , waar men kan zien welke planten goed gedijen in dit maritieme klimaat
Koroni stad en kastee
Al eerder plaatste ik een tip en twee foto's over Koroni. Maar ik ben nog lang niet klaar ;-) De kust van Koroni loopt in een bocht, hier zie je het stadje vanaf het strand In de achtergrond liggen de ruïnes van het kasteel dat het aanzicht van Koroni voor een groot deel bepaald, Maar ook de rode daken van de huizen die op de heuvel gebouwd zijn, geven het dorpje zijn karakter. Langs de boulevard liggen de terrassen van de restaurants waar we het eten goed lieten smaken en de wijn rijkelijk vloeide. In het water liggen de bootjes van een groot deel van de bezoekers want het gebied is zeer geliefd bij watersporters. mmm laatst kon ik nog een linkje plaatsen bij een foto, dat lukt me nu niet meer dan moeten jullie ze zelf maar opzoeken ;-) of copy-pasten http://www.columbusmagazine.nl/europa/griekenland/peloponnesos/reisreporter/tip/21904/koroni_mooi_stadje_op_de_peloponessos.html http://www.columbusmagazine.nl/europa/griekenland/peloponnesos/reisreporter/fotos/449596.html http://www.columbusmagazine.nl/europa/griekenland/peloponnesos/reisreporter/fotos/450152.html
Tapijthandel met...da
Na een lange warme dag door de nauwe straten en steegjes van Fes te hebben geslenterd, wilden we even ergens zitten en wat drinken, het liefst op een dakterras. Maar waar we ook keken, geen koffietent, cafe of juicebar te vinden. Ja er waren een paar hele chique restaurants maar nergens iets simpels met terras. Dan maar iemand op straat aanspreken met de vraag "we want something to drink, would you know a cafe with a roof-terrace? De vriendelijke jongeman die we het vroegen was behulpzaam en wist wel een locatie. We volgden hem een paar straatjes door en werden al snel binnengeloodst bij een tapijthandel en naar boven gestuurd, uiteraard begon ons inmiddels wel te dagen dat dit niet was waar we voor kwamen maar wie weet had hij een verrassing voor ons in petto. Helaas ze hadden inderdaad wel een dakterras, zonder enig uitzicht en al helemaal geen horecagelegenheid, maar hier hadden we toch om gevraagd, "a roofterrace"? en uiteraard konden we een kop mierzoete muntthee bij aankoop krijgen. maar we wilden iets fris, we vertrokken zonder tapijt en vonden even later een pleintje met een koffietentje met twee krukjes buiten, geen dakterras, wel lekker mensen kijken.
Rolmodellen
Begin 2012 won ik op mijn werk een fotowedstrijd. De prijs was een Ipad en een reis naar de Geneve Motor Show, waar ik voor de collega's thuis, als reporter verslag mocht doen van de persdag. Dat was overigens hard werken maar mij hoor je niet klagen het was een geweldige ervaring. Tijdens de show viel me onder andere op dat rolmodellen niet vast staan (of juist wel) Bij bijna all merken waren de mannen verantwoordelijk voor het poetsen en stofvrij maken van de auto's, terwijl de dames slechts hun schoonheid hoefden te tonen en daarmee de auto's verkochten (ja natuurlijk is dat eigenlijk ook wel een cliché rolmodel). Maar goed de poetsende kerels was dan wel roldoorbrekend wat mij betreft in ieder geval. Zo ik ga maar even afwassen ;-)
Sri Senpaga Vinayar..
In Ceylon Street in de wijk Katong loop je plotseling tegen een Hindoe tempel aan, de buitenkant versierd met talloze ornamenten ter ere van Lord Vinayagar en andere goden. Binnen heerst een serene sfeer, af en toe staat een priester op om een reinigingsritueel uit te voeren met een kan water. Na het ritueel was de priester graag bereid even te poseren. Hoe anders dan een soortgelijke tempel die ik bezocht net buiten Chinatown, daar moest je langs tourniquets om een kaartje te kopen, en moest je verschillende bedragen betalen voor het gebruik van een spiegelreflexcamera, een videocamera en een statief. de rituelen daar zagen er uit als een verplicht nummer en met de verveelde gezichten van hen die ze uitvoerden, leek het meer een poppenkast. Uiteraard heb ik in deze tempel in Ceylon Street een donatie gedaan, maar de vrijblijvendheid daarvan en het gevoel een authentieke ceremonie bij te wonen waren die meer dan waard!
The Siq
Petra is een hele bijzondere plaats, niet voor niets is het gekozen tot een van de nieuwe wereldwonderen en is Petra al in 1985 verkozen tot Unesco Werelderfgoed . Ik ben er twee dagen geweest en heb het idee dat ik er nog wel een week zou kunnen ronddwalen voor ik alles gezien heb dat ik zou willen. De historische stad die de Nabateeërs ruim 300 jaar voor Christus hier stichten door woningen, tempels en andere gebouwen uit de rotsen hakten is te bereiken via de Siq (Arabisch voor Kloof). De Siq is een 1200 meter lang pad dat tussen imposant steile rotswanden door loopt met aan het eind van het pad de apotheose wanneer de rotsen zich openen en "Al Khazneh", de Schatkamer zichtbaar wordt. Maar ook in de kloof zelf is veel te zien; de resten van een 'aquaduct' dat de stad van vers water voorzag, prachtige lichtinval wanneer de zon de bodem van de kloof bereikt, grotten en rotsen in vele tinten.
Invasie van Western..
Tot 2007 vond er ieder jaar in mei de Western Experience plaats in Almere Buiten. het centrum van dit deel van de slaapstad werd dan compleet ingenomen door een subcultuur van Country en linedancers, Cowboys en indianen. Het was niet mijn scene, maar de Rock en Roll die naast de Country en western muziek op allerlei podia werd gespeeld kon ik best waarderen, maar ik vond het vooral heel fascinerend hoe duizenden mensen hun keurslijf van zich af schudden en zich volledig inleefden in de rol die ze zichzelf hadden toebedeeld. Uit gesprekken met de deelnemers begreep ik dat de meesten zich vrijwel ieder weekend van manifestatie naar evenement sleepten om te dansen en met gelijkgestemden te zijn. Na 2007 stopte de gemeente met het verstrekken van subsidie voor het evenement en dat was de doodsteek, sindsdien is het weer stil in Almere buiten. *( scan van een dia van de Western Experience 2005)
Pantheon
Marcus Agrippa, zoon van Lucius, voor de derde maal consul, heeft dit gebouwd, staat in het Latijn op de gevel van het Pantheon, maar eigenlijk is dat niet waar. Agrippa bouwt in 27 voor Christus inderdaad de tempel die op deze plaats stond, maar in het jaar 80 van onze jaartelling woedt er een grote brand in Rome die o.a. deze tempel compleet verwoest. In het jaar 125 Laat Keizer Hadrianus de tempel volledig herbouwen, maar uit eigenbelang laat hij de eer aan Agrippa, eerdere keizers die hun eigen naam op gebouwen lieten plaatsen hadden daar namelijk geen goede ervaringen mee gehad. De meeste tempels die uit deze periode stammen, zijn later, uit naam der kerk, afgebroken wegens hun heidense functie. Het Pantheon is echter blijven staan omdat Paus Bonifatius IV de tempel in het jaar 609 tot kerk heeft gewijd. Van binnen is deze tempel ook een geweldig staaltje van architectuur en kunst. De koepel is nog altijd de grootste koepel van ongewapend beton ter wereld. De muren van de koepel zijn onderaan 7 meter dik, bovenaan bij de oculus zijn ze nog slechts 1,2 meter dik en van het zeer lichte, gemalen puimsteen gemaakt. (Bron Wiki)
Laag water in de have
Bij eb vloeit vrijwel al het water uit de binnenhaven van Pornic weg de Atlantische Oceaan in, op een miniem stroompje na dat via dit sluisje voor aanvoer blijft zorgen. Maar honderden kleine en grotere bootjes vallen droog en liggen hulpeloos op de drassige zandbodem te wachten op het stijgende tij. De platbodems liggen op het zand terwijl de vaartuigen met een taps toelopende bodem aan de kade zijn vastgemaakt met enkele touwen, waarna ze lijken te balanceren in een gevecht met de zwaartekracht. Toch wint dankzij de knoopvaardigheden van de mens, de zwaartekracht het hier zelden of nooit. * zoals vrijwel altijd is ook deze fraaier als je hem opent
Met de Ferry naar Azi
We pakken de ferry bij het haventje even achter de Galata brug, een kaartje naar Azie is vanaf hier wel erg goedkoop, voor een paar Lira zet je hier voet op een ander continent. Vanaf de Bosporus heb je prachtig zicht op allerlei bekende en minder bekende highlights van de stad. We varen weg langs de Galata brug met alle vissende mannen met hun hengels er op. Dan volgt het zicht over de Gouden hoorn en de drie giganten van Sultanahmed; Het Topkapi paleis, de Aya Sofia en de Blauwe Moskee. Dan veranderd het uitzicht in een overzicht over de hele skyline van de Europese kant van de stad en naderen we de Aziatische oever. Vlak voor we aanleggen komen we nog langs het inmiddels in onbruik geraakte maar nog altijd sierlijke Neo-klassieke Haydarpasa station dat begin 20e eeuw door de Duitsers geschonken is aan het Ottomaanse rijk. Na het aanmeren komen we na een korte wandeling de wijk Kadiköy in. We lopen door smalle straatjes met leuke winkeltjes en heerlijke restaurantjes en een marktje met allerlei verse waren, textiel en plaatselijke heerlijkheden. Na daar rondgelopen te hebben pakken we het historische trammetje dat een rondje door de wijk rijdt. Halverwege stappen we uit en lopen door naar het parkje dat langs de kustlijn loopt. Hier spelen de kinderen in de speeltuintjes of klauteren ze over de basaltblokken. Hele families zitten in het gras te picknicken waarbij de heerlijke geur van kebab op barbecues de lucht vult. Heimelijk verliefden lopen hier hand in hand terwijl jonge mannen niet eens hun best hoeven te doen om cool over te komen [url="http://www.columbusmagazine.nl/azie_en_midden-oosten/turkije/istanbul/reisreporter/fotos/451238.html" target="_blank"]ze zijn het gewoon.[/url] De barbecue lucht heeft ons hongerig gemaakt, we keren terug naar de straatjes van Kadiköy en zoeken een terrasje uit bij een van de vele restaurantjes om ons korte bezoekje aan Azie af te ronden.
Flaneren in Kadiköy
We pakken de ferry bij het haventje even achter de Galata brug, een kaartje naar Azie is vanaf hier wel erg goedkoop, voor een paar Lira zet je hier voet op een ander continent. Vanaf de Bosporus heb je prachtig zicht op allerlei bekende en minder bekende highlights van de stad. We varen weg langs de Galata brug met alle vissende mannen met hun hengels er bovenop. Dan volgt het zicht over de Gouden hoorn en de drie giganten van Sultanahmed; Het Topkapi paleis, de Aya Sofia en de Blauwe Moskee. Het uitzicht veranderd in een overzicht over de hele skyline van de Europese kant van de stad en we naderen de Aziatische oever. Vlak voor we aanleggen komen we nog langs het inmiddels in onbruik geraakte maar nog altijd sierlijke Neo-klassieke Haydarpasa station dat begin 20e eeuw door de Duitsers geschonken is aan het Ottomaanse rijk. Na het aanmeren komen we na een korte wandeling de wijk Kadiköy in. Na daar rondgelopen te hebben pakken we de tram naar en stappen uit in het parkje dat de kustlijn volgt en waar de plaatselijke bevolking aan het flaneren is (zie ook mijn tip)
Even slapen op straat
Terwijl we de leerlooierij van Marrakech bekijken, waar je dwars over het terrein kan lopen, worden we uitgenodigd om ook vanaf een nabijgelegen dakterras de looierij van bovenaf te zien. Nadat we de looierij zelf bekeken en gefotografeerd hebben kijk ik nog even over het muurtje aan de rechterkant, dan zie ik dit tafereeltje; Ik weet niet of hij even ligt uit te rusten op het kleed, of dat hij dakloos is, ach wie weet is hij gewoon gecrashed met zijn vliegend tapijt ;-) Ik hoop maar dat de eerste optie juist is!
Colomanskirche
Net buiten Fussen, vlakbij het 'sprookjeskasteel' Neuschwanstein ligt de barokke St. Colomankerk, De kerk is in de tweede helft van de 17e eeuw gebouwd op een plek waar eerder een kapel had gestaan. Toen in 1633 de pest toesloeg werd de bevolking vrijwel gedecimeerd en werd met name van het kerkhof flink gebruik gemaakt, zo'n 300 dorpelingen lieten in een periode van twee jaar het leven De kerk is gewijd aan de heilige St. Coloman, een Ierse pelgrim die in het jaar 1012 onderweg naar het beloofde land hier zijn gestopt om uit te rusten. De stroom pelgrims nam fors toe in de 17e eeuw en deze offerden dusdanig veel dat in 1671 kon worden begonnen met de bouw van de huidige kerk, in 1678 was de bouw van het gebouw gereed, in 1682 kwam daar nog de toren bij. Nog altijd ligt de kerk prachtig aan de voet van de Alpen (maar die liggen dus aan de kant waarvan ik deze foto nam) (bron wiki)
Verenigde Arabische Emiraten • Abu Dhabi
Verenigde Arabische Emiraten • Abu Dhabi
De...Arbeidsomstandig
Regelmatig worden we in het nieuws opgeschrikt door de barre werkomstandigheden waar de arbeidsmigranten in met name landen rond de Perzische Golf aan blootgesteld worden. De doden die de bouw van WK stadions in Qatar heeft geëist, of foto's van huishoudsters die zonder zekering de ramen lappen in een wolkenkrabber op een randje van 5 centimeter, zich slechts met een hand vast houden aan het kozijn. Hebben de arbeidsmigranten dan helemaal geen secundaire arbeidsrechten? Jawel sinds 2005 is er een wettelijk verplichte middagpauze ingevoerd om de gezondheid van arbeidsmigranten die buiten werken, in de zomerhitte van vaak wel 45 graden, te kunnen beschermen. Maar dat recht stelt in de praktijk niet veel voor. Bij een bouwplaats aan de rand van Abu Dhabi kwamen we deze 'Workers rest area" tegen. bestaande uit slechts een paar bouwsteigerpalen waar wat hardboard tegen en op was bevestigd en een net. Goed het beschermde tegen de zon maar ontbeerde verder ook maar enige faciliteiten. Deze hut moest men met zo'n dertig medewerkers delen waarbij men op het zand tegen de planken en elkaar aanzat tot de plicht ze weer riep.
De Kathedralen van...
De enorme rotsformaties in de woestijn van Wadi Rum doen me denken aan grote kathedralen, De erosie waaraan de rotsen bloot worden gesteld zorgen voor dat op de wanden van de rotsen zowel horizontale als verticale lijnen ontstaan, deze doen me denken aan stenen platen of tabletten waaruit heiligenbeelden zijn gehouwen. Het enige wat er ontbreekt is een kerktoren en een windhaan. Ach misschien zie ik dingen die er niet zijn, maar deze associatie had ik direct toen ik begin dit jaar in de woestijn was. zoals je in Nederland vormen in de wolken kan zien zag ik hier bepaalde vormen in de rotsen. Maar ach, Fata morgana's schijnen wel vaker voor te komen in de woestijn ;-)
Jordanese balkonnetje
Bij ons in de Jordaan, waar de bloemen voor de ramen eh op het balkon staan! Hier aan de lijnbaansgracht zitten de mensen lekker achter de geraniums Alle balkonnetjes zijn hetzelfde maar de een gebruikt het balkon om in zijn hangmat te relaxen, de ander zet er bloembakken op met kleurige bloemen terwijl weer een ander zijn nederwiet erop kweekt en de volgende hem slechts als opslag voor zijn biervoorraad gebruikt. Zolang de lepel maar in de brijpot staat!
Optocht in de week...
Twee Maal per jaar op 2 juli en 16 augustus vind op het Piazzo del Campo de Palio plaats. De 17 Contrades (buurten) strijden dan tegen elkaar door een paardenrace te houden. De winnaar is die buurt wiens paard het eerst over de finish komt, het maakt niet uit of de ruiter er nog op zit. Winst in de Palio is het belangrijkste na te streven doel voor de inwoners van Siena, zelfs vals spel en corruptie worden als geoorloofd beschouwd om tot die winst te komen. De ruiters worden vaak voor grote bedragen ingehuurd en komen slechts zelden uit de eigen buurt. Ieder Contrade heeft haar eigen kleuren en logo, (meestal een dier maar niet perse). Trotse buurtgenoten dragen sjaaltjes en vlaggetjes hun buurtkleuren, De laatste twee winnaars mogen voorafgaand aan de volgende Palio in optocht door Siena marcheren, Blazers, trommelaars en vendelzwaaiers gaan voorop met achter hen alle buurtgenoten van hoogbejaarden tot baby's in kinderwagens en buggy's behangen met hun buurtkleuren. Hier zijn twee vendelzwaaiers van de optocht van de Contrada della Leocorno te zien tijdens de optocht op het Piazza del Campo. Ze gooien hun vaandels hoog de lucht in om ze daarna weer perfect op te vangen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
