Cobinho
Koude shirtreclame
We liggen op het strand, ver weg van ons koude kikkerlandje, en in de verte horen we muziek. Op zich is dit niet verwonderlijk, want op het strand hoor je wel vaker muziek. Echter het is live muziek… ook dit is niet verwonderlijk, want op het strand hoor je wel vaker live muziek. Ware het niet dat er geen Afrikaanse klanken te horen zijn, maar muziek die je verwacht tijdens bijvoorbeeld een avondvierdaagse. Mijn interesse is gewekt. Dit is niet wat hier aan de Afrikaanse kust verwacht. Ik zie een bandje dichterbij komen. Ik kijk eens goed en zie de shirtreclame (Snowworld (Zoetermeer)) en ineens snap ik de muziekkeuze…
Nederlandse Antillen • Curacao
Nederlandse Antillen • Curacao
Spookje
Het heeft me een aantal jaar gekost om hier openlijk over te kunnen hebben. Zelfs nu wanneer ik dit op `papier’ zet, weet ik nog steeds niet of ik er goed aan doe. Een paar jaar geleden had ik een paranormale ervaring. Ondanks dat ik graag hierover films kijk of boeken over lees, geloofde ik absoluut niet in iets van een andere wereld, een geestenwereld. Laat staan dat ik spoken of geesten zou kunnen of zelfs eentje zou kunnen oproepen… daar ben ik veel te Hollands, veel te nuchter voor. Echter, de volgende encounter heeft me doen beseffen dat er meer is dan het leven op deze aarde. Jaren geleden waren Eefje en ik voor een relax-vakantie op Curaçao. We besloten om een dagje naar Playa Lagun te gaan, een klein en rustig strandje in een mooie, kleine baai in het westen van het eiland. Ik lig heerlijk… ontspannen, te genieten en te relaxen. Ineens vlak naast me, uit het niets, verscheen HET. Het keek rond en net zo snel als het verscheen, was het ook weer verdwenen! Spookkrabben komen voor in de tropen aan lage kusten en zijn nachtactief. Ze voeden zich met organisch afval op de vloedlijn. Ze hebben scherpe ogen en kunnen ook goed rennen. Bij onraad verdwijnen ze snel in hun hol, aan/in de zandstranden. (bron: Wikipedia)
Groen, groen, groen,.
Een paar jaar geleden waren Eefje en ik in Jordanië. We zouden er een soort van combi-reisje van maken: hoogtepunten van Jordanië bekijken, maar ook genieten van de 3 z's (zee, zon & zwembad). Op weg naar de Dode Zee passeerden we heel groen veld, temidden van verder voornamelijk aardse kleuren. Toen ik thuis de opname bekeek, moest ik aan een versje van oma denken. De trouwe lezertjes onder u, weten dat ik ondertussen niet schroom om wat dichterlijke vrijheden te nemen en voor de verandering ditmaal ook een bijpassende (?!?) bewerking... In een groen, groen, groen, groen knollen-knollenland Daar zaten twee Jordaneesjes heel parmant En de één die rookte een shisha-shisha-shisha En de ander at een lekkere mezze-mezze Toen kwam opeens een toeristen-toeristen-man En die wilde een foto van dit tafereel maken Maar er kwam niets van zijn plan De twee Jordaneesjes verdwenen en hij moest afhaken
Vier op een rij
Verval... ik heb toch wel een beetje een fascinatie voor iets dat in verval is. Het zij woningen en gebouwen, maar het kan ook een complex zijn. In dat geval het liefst teruggenomen door Moedertje Natuur. Op zo'n moment gaat mijn fantasie met me aan de haal en denk ik aan `The Jungle Book' met King Louie... “Now I'm the king of the swingers. Oh, the jungle VIP. I've reached the top”. Echter een boot, nog liggend in het water, boeit me ook... Waardoor ligt het daar? Waarom ligt het er nog? Wordt het nog gebruikt? Waarom dan en waarvoor dan? Vragen, vragen en nog eens vragen. Mijn geluk kon dan ook niet op in Suriname en dan vooral op de Suriname rivier. Sommige boten hebben een bekend verhaal, zoals de Goslar (een Duits koopvaardijschip) dat in 1940 tot zinken is gebracht in bij Paramaribo. Anderen... tja, wat is hun verhaal?
Relaxte lol
Daar heb je weer zo'n toerist! Wedden dat ie een foto van ons wilt nemen? Deze komt vast ergens uit het noorden van Europa of zo iets... hij heeft best wel wit haar. Dat heet toch blond, of... wacht! Is het grijs? Nee... blond. Hij vraagt in ieder wel of ie foto mag maken. Kijk nou... hij is gekke bekken aan het trekken, wat een mafkees! Toch wel best wel een beetje grappig. WAT! Hij heeft al een foto gemaakt? We waren er helemaal niet klaar voor....
Hoogvlieger
We zijn geboren om te vliegen. En oh, wat is dit onbeschrijfelijk! Toch niet te geloven dat er wezens zijn die vliegangst hebben. Bewegend in de lucht, de wereld onder je wordt steeds kleiner, maar je ziet steeds meer. Kijk ik voor me uit dan heb ik weer een ander landschap, een blauw landschap. In de avond kleurt deze dan weer oranjerood. Dan ziet alles er weer anders uit... veel zachter en sfeervoller. Wat een heerlijk gevoel. Ik kan het bijna niet laten... ik laat me maar gaan, ik zit zo hoog niemand die me hoort... I want to fly like an eagle, to the sea Fly like an eagle Let my spirit carry me I want to fly (oh, yeah) Fly right into the future...
Zo moe
Ach ik ben zo moe, zo vreselijk moe... ik kan wel een gat in de dag slapen. Althans dat zou ik graag willen! Het lukt alleen niet. Al weken voel ik me zo moe, lamlendig en heb geen energie. Welke reden gaf die vogel (A. Vogel) ook al weer aan waarom ik me zo zou kunnen voelen: 1. Je slaapt te weinig 2. Je eetpatroon is verkeerd 3. Je drinkt te weinig water 4. Je ontspant te weinig gedurende de dag 5. Je slaapomgeving is niet optimaal 6. Je beweegt overdag te weinig 7. Je slaapt in het weekend lang uit 8. Je drinkt graag een slaapmutsje 9. Je doet wel eens een dutje 10. Je hebt iets onder de leden Ik slaap net zo (veel) als de anderen, in de dezelfde omgeving en eet hetzelfde. We maken elke dag behoorlijk wat kilometers, in sommige periodes meer dan in andere periodes. Met al die beweging ben ik toch wel redelijk ontspannen... die loopjes maken mijn kop leeg! Er heerst dan wel wat droogte, maar water vinden we toch altijd wel. En water is nou niet bepaald een slaapmutsje. Ik gebruik zelfs lavendel door mijn water, maar dat werkt ook niet. Misschien moet ik maar eens overstappen op melk in plaats van water... of dan toch misschien iets onder de leden?
Kleur bekennen
Het is Holi-Phagwa en Eefje en ik besluiten om de Palmentuin (Paramaribo) in te lopen. Het is een feestdag en we zijn benieuwd hoe dat gevierd wordt. Er heerst een bijzonder vrolijke stemming en ik kan we zeggen dat menigeen er behoorlijk kleurvol opstaat. Het Holifeest, Holi-Phagwa of Phagwa, Phagawa, Phaguaa is een hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt en in feite een combinatie is van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een Nieuwjaarsfeest. Volgens de gregoriaanse kalender wordt het in het voorjaar gevierd en in de hindoekalender op de dag na de volle maan van de maand Phaalguna. Naar deze maand is dit feest ook genoemd, Phagua/Phagwa. Op de dag van de volle maan vindt Holikadahan plaats. Bastantpanchami, Shivaratri, Holikadahan en Holi zijn hindoe-gedenkdagen in het hindoeïstische jaargetijde Basant. Het Holifeest wordt gevierd met dans, zang, versnaperingen, het strooien met gekleurd poeder, parfum (Goellaal) en het sprenkelen van gekleurd water (Abier). Men wenst elkaar bij dit feest "Subh Holi!" toe, wat zoveel wil zeggen als 'Gelukkig Nieuwjaar!'. (bron: Wikipedia)
Net niet onder
Ik weet nog goed de eerste keer dat ik de film Jaws keek. Wat me vooral bijstaat is dat vinnetje (euh die VIN) die net boven de zeespiegel uitkwam. Op zich nog niet ze heel spannend maar dan met dat deuntje van John Williams `eronder'... duunnn dunnn... duuuunnnn duun... duuunnnnnnnn dun dun dun dun dun dun dun dun dun dun dunnnnnnnnnnn dunnnn! Dat heimelijke bijna-geheel-onder-water gevoel kreeg ik ook een beetje toen ik dit nijlpaard zag loeren... ons in de gaten houdend. Duunnn dunnn... duuuunnnn duun... duuunnnnnnnn dun dun dun dun dun dun dun dun dun dun dunnnnnnnnnnn dunnnn! Zowel de haai als het nijlpaard heeft een krachtige beet. In het lijstje van welke dieren hebben de krachtigste beet, staat de witte op plaats 3 en het nijlpaard op plaats 5! Het nijlpaard gebruikt zijn krachtige kaken vooral om gras af te bijten, maar als het achter een bedreiging of een rivaal aan gaat, gebruikt het al zijn 826 kg bijtkracht. Zijn beet is zo krachtig doordat het dier zijn bek 150 graden kan openen. (bron: http://wibnet.nl/dieren/de-krachtigste-kaken-5-dieren-waar-je-niet-door-gebeten-wilt-worden)
Poor lonesome giraffe
We rijden het Krugerpark in en waar we verwachten dat het ff zal duren voordat we dieren gaan zien is het al bijna vanaf een het begin een feessie... dit hadden we niet verwacht. Na 1 dag, 4 van de 5!!! Niet ieder dier lijkt op prijs te stellen dat wij (de toeristen in het algemeen) er rond rijden. Deze giraf lijkt geen zin in ons te hebben. Draait zich om en loopt weg... en (verrassenderwijs (voor de RR'ers die mij ondertussen een beetje zijn gaan kennen)) gaat mijn fantasie op loop met me. Ik moet direct aan het laatste plaatje van een Lucky Luke strip denken... maar nu met behoorlijke dichterlijke vrijheid I'm a poor lonesome giraffe I'm a long long way from home And this poor lonesome giraffe Has got a long long way to roam Over mountains over savanna From dawn till day is done My willpower and me keep riding Into the horizon Lonesome giraffe, lonesome giraffe, you're a long long way from home Lonesome giraffe, lonesome giraffe, you've a long long way to roam There are giraffes who just figure Have a problem with a predator And a good kick with the hooves Can be dangerous, hurt someone But problems solve much better By keeping calm and true My will power and me keep riding I ain't nobody's fool Lonesome giraffe, lonesome giraffe, you're a long long way from home Lonesome giraffe, lonesome giraffe, you've a long long way to roam I'm a poor lonesome giraffe But it doesn't bother me 'Cause this poor lonesome giraffe Prefers my willpower for company Got nothing against women But I wave them all goodbye My willpower and me keep riding We don't like being tied Lonesome giraffe, lonesome giraffe, you're a long long way from home Lonesome giraffe, lonesome giraffe, you've a long long way to roam
How's it hangin'
HÉ… HUH… EUH… dat heb ik nog niet eerder gezien. Wat is dat nou weer? Wat een raar ding en het hangt er maar wat bij? Daar ga ik last van krijgen? Het gaat vast in de weg zitten als ik ga lopen, rennen, stoeien of klimmen? Was het er eigenlijk altijd al? Waarom valt het me dan nu pas op? Nee, het is vast nieuw, want anders had ik vast en zeker al eerder gezien, zeker omdat de kleur zo opvallend is! Hebben anderen dat ook of ben ik weer de enige? Dat zal wel weer… zoiets moet natuurlijk mij weer gebeuren. Even bij de andere kijken…hij heeft het ook en hij en hij, maar zij weer niet! Ik snap er niets van. Zo doen als ze er geen last van hebben, alsof het normaal is. Misschien moet ik dat ook maar doen, het zal er dan wel horen? Ik zal maar weer op andere dingen, zoals eetbare dingen, gaan letten.
Er gekleurd op staan
Ik ben er ondertussen wel klaar mee… altijd weer dat zelfde grapje “Tjonge, wat sta jij er gekleurd op!” Het is dus niet meer origineel, niet sinds de 2e keer. Erger nog, het klopt niet eens. Ik heb niets verdachts of dubieus gedaan. Ik ben de onschuld zelve. Nog zo’n vreselijk leuke en bijzonder originele… “Heb je een blauwtje gelopen?” Ik moet me dan stevig aan de tak klemmen, want anders val ik uit de boom van het lachen…NOT! Het is om je groen en geel aan te ergeren. Hé, da’s wel grappig! Het slaat tenminste niet op mij. Die ga ik er in houden… die is voor mijn neefje Bijeneter! Even kijken of ik hem ergens zie zitten.
Balkonscene
Eefje en ik zijn op Cyprus. We hebben voor Cyprus gekozen omdat we dan beide ons `dingetje' kunnen gaan doen. Eefje wil graag relaxen en wellicht af en toe een kijkje nemen op het eiland. Voor mij geldt net het tegenovergestelde... ik wil graag dingen zien en af en toe ook wat kunnen relaxen. We hebben het plaatsje Paphos (ook wel bekend als Pafos), één van de populairste toeristische plaatsen van het eiland, gekozen. Allereerst wil ik natuurlijk Nicosia zien. Eefje haakt af als ze hoort dat het één uur en drie kwartier gaat duren voordat we er zullen zijn! En dan moeten we ook nog terug! Ik ken Nicossia alleen via dé Zangeres. In mijn achterhoofd hoor ik dan ook: Mandolinen zongen zacht in Nicosia In het middernachtelijk uur onder een hemel van azuur Mandolinen zongen zacht in Nicosia Hun exotische muziek, in een nacht vol romantiek Mandomandolinen in Nicosia Mandomandolinen voor Maria We starten in het Griekse deel en de binnenstad bevalt me wel. Het sfeertje is relaxt en geen verkeer... wel een tikkeltje te toeristisch. We gaan verder naar het Turkse deel. Dit deel bevalt me meer. Het is authentieker, het leeft er meer. We moeten, helaas, al snel weer terug. Ik zie een rijtje huisjes met kleine balkonnetjes... heel schattig. Mijn fantasie gaat aan de wandel - niet voor het eerste keer. Ik ga terug in de tijd en hoor Juliet vragen: O Romeo, Romeo! wherefore art thou Romeo?
Verbeter de wereld,..
Ons verblijf in Suriname zit er bijna op. We hebben mooie trips gemaakt door dit prachtige land. Heel veel gezien en meegemaakt. Afsluitend gaan we nog een weekje relaxen op Curaçao, maar eerst nog een boottocht over de Commewijnerivier, een historische plantage-boottocht met bezoeken aan de gerestaureerde plantages “Frederiksdorp” en “Rust en Werk”. Ook bezoeken we het “Fort Nieuw Amsterdam”. Hopelijk zien we dolfijnen bij de samenvloeiing van de Suriname-en Commewijnerivier. We gaan aan wal bij de plantage "Rust en Werk", een koffieplantage. De plantage is in 1750 aangelegd door Wigbold Crommelin, die op dat moment gouverneur van Suriname was. Crommelin legde de plantages aan als een koffieplantage. Dit betekende dat hij minder tijd en geld kwijt was aan het aanleggen van kanalen en sloten (trenzen), die wel nodig waren voor de suikercultuur. (bron: Wikipedia) We lopen, euh slenteren over het pad en mijn oog valt op een bord. De tekst spreekt me wel aan, ik kan het me er helemaal mee vinden. Thuis scheid ik immer ook mijn afval... alles voor een schoner milieu!
Mooi van lelijkheid
De zuidelijke hoornraaf behoort tot het geslacht van de hoornraven. Het zijn grote zwarte vogels die voornamelijk op de grond leven in verschillende landen in Afrika. De zuidelijke hoornraaf heeft een lichaamslengte van 100 cm en in vlucht een spanwijdte van bijna twee meter. De vogel is diepzwart van kleur. De handpennen van de vleugels zijn echter wit. Als de vogel niet vliegt is dit nauwelijks te zien omdat de vleugeldekveren zwart zijn. Alleen in vlucht worden de witte slagpennen plotseling zichtbaar. Net als bij neushoornvogels hebben de vogels een naakte huid rond het oog en een onbevederde keelzak. Bij zowel mannetjes als vrouwtjes is deze keelzak overwegend rood, bij onvolwassen vogels is die grauwbruin. Vrouwtjes zijn gemiddeld wat kleiner en hebben een minder duidelijke "hoorn" op de bovensnavel dan het mannetje. Hoewel de vogel vroeger als heilig en/of nuttig werd beschouwd, worden deze noties nu minder gekoesterd. De vogel wordt als hinderlijk beschouwd omdat hij soms ruiten vernielt waarin hij zijn spiegelbeeld als indringer te lijf gaat. Vogels worden gedood omdat dit de droogte zou verdrijven en vogels vliegen zich dood tegen hoogspanningskabels. Het veiligst is de vogel nog in natuurparken. Daarom is in 2010 de zuidelijke hoornraaf als kwetsbaar op de rode lijst van de IUCN gezet. (bron: Wikipedia) Bij het zien van de hoornraaf moest in onbedoeld denken aan een nummer van DJ Madman, waarbij ik een beetje dichterlijke vrijheid heb genomen: Mannetje, je bent zo lelijk als de nacht Je bent toch niet zo'n sweety als ik had verwacht. Want mannetje, je laat me schrikken als je lacht Je tanden zijn zo geel, ik heb me toch nog bedacht. Want mannetje, je bent zo lelijk als de nacht Je bent toch niet zo'n sweety als ik had verwacht. Want Mannetje , je laat me schrikken als je lacht Je tanden zijn zo geel als een kanarievacht.
Wegdromerij
Op een lome zomeravond bij een wegdromerij adem ik een geur van passie en warmbloedigheid in Spoel aan op een golvende kustlijn met lange zandstranden Op zelfde moment laat het zonlicht zich van haar beste kant tonen. Een wonderlijk eiland waar men de natuur rustig haar gang laat gaan, hangende palmbomen voor een klein stukje schaduw, aangroeiende vruchten met zoete en verfrissende smaak Kronkelende wandelpaden als verbindingswegen verder het binnenland in. Zilte zeelucht vermengd met de sterkste geuren van de vele unieke bloemen die hier groeien en bloeien, uitzonderlijke kleurenpracht geeft inhoud, vorm aan dit ongekend paradijs voor ieder Luister naar de gezangen, het klimaat kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees. Verwelkomd door open harten, het doet me denken aan de luisterliederen van chansonnier Brel, de schilderijen van Gauguin die met heel veel gevoel hun indrukken, observaties hebben vastgelegd Dan word ik plotseling wakker, de hoop dat deze utopie ooit bewaarheid wordt. Catherine Boone (2015)
Sri Lanka • Gouden Tempel van Dambulla
Sri Lanka • Gouden Tempel van Dambulla
Boom vol tuinders
Eefje en ik zijn op weg naar Dambulla, de grottentempel. We rijden langs een boom die vol hangt met… tja? In eerste instantie denkt iemand in de groep aan een grote vruchten. Al snel blijkt dat dat niet het geval is. We horen namelijk geluiden en het stinkt toch wel behoorlijk als we in de buurt van de boom komen. Al snel zijn we het met elkaar eens… het zijn vleermuizen, maar dan wel behoorlijk grote! Onze gids geeft aan dat we in de goede richting zitten… Vleerhonden (ook wel vliegende honden genoemd) zijn een familie uit de orde van de vleermuizen. De meeste zijn groter dan de rest van de vleermuizen. Hun spanwijdte varieert tussen 24 cm en 180 cm, met een gewicht van bijna een kilogram voor de grootste soorte. De kleinste soorten verschillen qua grootte nauwelijks van de vleermuissoorten. Vleerhonden danken hun naam aan hun typerende kop. (Bron: wikipedia) Ze hebben een spitse kop dat wel wat weg heeft van een hond of een vos. Ze hebben spitse oren en een spitse snuit. In tegenstelling tot vleermuizen lokaliseren vleerhonden hun voedsel niet met behulp van echolocatie, maar met hun gezichts- en reukvermogen. Hun grote ogen zijn goed afgestemd op hun nachtelijke activiteiten. De meeste vleerhonden vliegen ’s nachts in het woud rond op zoek naar bomen met vruchten of bloemen vol nectar. Tijdens hun strooptocht verteren ze de vruchten en scheiden ze de onverteerde vezels en zaden uit. Omdat ze ’s nachts vaak grote afstanden afleggen, kunnen ze zaden over een groot gebied verspreiden. Een deel van de zaden passeert hun darmkanaal, waardoor de zaden meteen van mest voorzien worden, wat de groei verder bevordert. (Bron: https://www.jw.org/nl/publicaties/tijdschriften/g201410/vleerhonden-tropisch-regenwoud-tuiniers/) Als een deel van het regenwoud wordt gekapt, spelen vleerhonden een belangrijke rol bij de herbebossing. Ze verspreiden zaden die uiteindelijk nieuwe bomen kunnen worden. „Voor mensen houdt de kwaliteit van leven rechtstreeks verband met een gezond wereldwijd ecosysteem, en om dat ecosysteem gezond te houden zijn vleermuizen onmisbaar” (Bron: Bats of the World, door Gary L. Graham).
Rumble in the Jungle
Welcome ladies and gentlemen... to the main event of the night, in the category of the Super Light Welter Weight Boxing, here in Satara, Kruger Park, presiding this match we have the judges Eefje and Nancy and the referee Cobinho. Introducing first.... from the red corner. Weighing 17,5 pounds... he hails from Skukaza, Kruger Park, and was rated by many, as the best pound for best fighter of the last decade, with 52 wins, 38 of them coming by the way of knockout, and only 1 defeat. He is, the former Super Light Welter Weight Boxing of the World... please welcome KULONGA! And fighting from the blue corner. Weighing 18,1 pounds... he hails from Letaba, also Kruger Park, with 16 wins, all of them coming by the way of knockout, and 2 defeats. He is, the current Super Light Welter Weight Boxing of the World... please welcome MBONGA!
Zuid-Afrika • Blyde River Canyon
Zuid-Afrika • Blyde River Canyon
Potholes
Voordat dat Eefje en ik doorreizen naar Krugerpark, doen we eerst een stukje “Panorama roete”. Deze bekende route begint in het plaatsje Graskop, waar we overnachten, en brengt ons onder andere langs “God’s Window”, “The Pinnacle” en “Bourke’s Luck Potholes”. Bij “Bourke's Luck Potholes” komen 2 rivieren samen, de Blyde en de Treur. Door de kolkende watermassa's, die vermengd waren met zand en grind èn door erosie, zijn de rotsformaties door de eeuwen heen steeds verder uitgesleten. De gouddelver Tom Bourke vond hier wat goud en voorspelde dat er veel goud te vinden was. Helaas voor hem was het niet genoeg om er rijk van te worden. De Potholes zijn naar hem genoemd. (bron: http://www.visitafricanow.com/zuid-afrika/Mpumalanga/panoramaroute.php)
Verkeersregelaar
Je zal het net weer zien... op het drukste moment van de drukste dag van de week scheiden de verkeerslichten er weer mee uit. Altijd op het meest belangrijkste verkeerspunt van Kololi Beach. Wat een chaos wordt het dan! Ook dit keer weer! En wie mag er dan weer komen opdraven... ook altijd dezelfde! Me, myself and I!!! Misschien moet ik dit keer iets net ff niet helemaal goed doen? Een klein botsinkje laten gebeuren? Wellicht met een kleine ruzietje erbij. Ik zal het natuurlijk niet uit de hand laten lopen en tijdig sussen. Misschien vragen zij mij de volgende keer niet zo snel meer! Ik had vanmiddag natuurlijk hele andere plannen. Ik zou met de `mannen' vanmiddag wat gaan hanggliden. Dit hadden we maanden geleden al gepland. Tjonge, wat had ik daar zin in, we hadden zo'n mooie nieuwe plek gevonden. De mannen zijn natuurlijk wel gegaan, zonder mij, en dan moet ik nog maanden aanhoren hoe leuk, gaaf, schitterend, bla bla bla het was. En hoe vreselijk jammer het was dat ik deed het niet mee heb kunnen maken. Het leven van een verkeersregelaar is niet altijd een pretje. WACHT! STOPPEN! Het verkeer van links moet nu stoppen en RECHTS mag dan gaan rijden...
Gekleurd te water
Na een paar dagen in en rondom Paramaribo dingen te hebben gezien wordt het tijd om deze te gaan verlaten. Eefje en ik vertrekken, via Overbridge (een absolute afrader) naar Anaula. Het Anaula Nature Resort ligt op een bosrijk eilandje aan de voet van de Ferulassivallen. Het grootste deel van het eiland bestaat uit tropisch regenwoud. Er zijn trails op het eiland aangemaakt, zodat je zelf je eigen boswandelingen kan gaan maken. Het eilandje ligt op zo'n 180 km Paramaribo en is op op 4 uur rijden en 1 uur varen te bereiken. Na 4 uur kom je aan bij “Einde van de weg”, de weg houdt er abrupt op, bij Atjoni, waar je alleen verder kan gaan met een korjaal. Een korjaal ofwel een boomstamkano is een kano gemaakt uit één boomstam. Hij is in vrijwel de hele wereld bekend en gebruikt, en er is een eindeloze variatie in maten en vormen, afhankelijk van het cultuurgebied en het cultuurstadium. (bron: Wikipedia) Het is hét vervoersmiddel van het binnenland van Suriname. Vooral in het laatste uur van deze reis hebben Eefje en ik enorm zin in.
In memoriam
Toen we vernamen dat je was overleden, leek het ons allemaal zo onwerkelijk. Niemand durfde of wou het geloven. We hadden allemaal het gevoel dat het enkel een nare droom was en dat je terug bij ons zou zijn, eenmaal we terug wakker waren! De plaats naast me blijft hopeloos leeg. Fysisch ben je er niet meer, maar je geest voel ik, heel duidelijk, en dat is een troost. Je hebt nu rust gevonden. En nu ben je een engel tussen de sterren, die schitteren aan de hemel en waak je over ons. Je hield te veel van je vrouw en je kinderen om je zomaar te laten verassen naar de andere oever van het leven. Stilletjes gekomen, stilletjes gegaan. Ik ben ervan overtuigd dat je ginder boven naar ons kijkt en dat je zal blijven waken over ons. Je bent nu op weg naar andere ontdekkingen. Waar je nu ook bent, ik hoop dat je gelukkig bent. Het was je vaste overtuiging dat we elkaar nog zullen weerzien. Tot ziens dan, beste vriend, in een betere en mooiere wereld. We hebben afscheid genomen van je, mijn oude vriend, maar voor ons ben je niet dood, want telkens weer zal er hier of daar iemand herinneringen aan je ophalen. Alleen je lichaam is weggenomen, niet wie je was of wat je zei. Je plotse verdwijning heeft ons allen verbijsterd. Zo heengaan, zonder ons te verwittigen, het is alsof je ons een laatste maal in het ootje wou nemen, jij die nooit om een guitenstreek verlegen zat. We zullen je missen! Tot ziens dan, beste vriend, in een betere en mooiere wereld? Wij vragen de Heer dat de engelen hem mogen begeleiden ten paradijs.
Splish, splash, I was
Splish, splash, I was takin' a bath Long about a Saturday night, yeah A rub dub, just relaxin' in the tub Thinkin' everythin' was alright Well, I stepped out the tub I put my feet on the floor I wrapped the towel around me and I Opened the door And then a-splish, splash I jumped back in the bath Well, how was I to know There was a party goin' on? There was a-splishin' and a-splashin' Reelin' with the feelin' Movin' and a-groovin' Rockin' and a-rollin', yeah, yeah (Bobby Darin - Splish Splash (https://www.youtube.com/watch?v=4KmKkV3ddAo))
Achteruitkijkolifant
Eefje en ik zijn in Zuid-Afrika. We zijn er om dieren te zien, het liefst heul veul en hopelijk ook dieren we eerder niet hebben gezien. 10 jaar geleden waren we reeds in Kenia, met een georganiseerde reis. Ditmaal hebben we (lees: onze vriendin Nancy – de vriendin van PaulHoo) het zelf allemaal geregeld. Via Blyde River Canyon zijn we naar het Kruger Park gereden. Bijna direct na de entree spotten we de eerste dieren. Al heel snel kunnen we niet meer bijhouden hoeveel dieren we hebben gezien. Je tuurt voor je uit, in de richting van de horizon, maar ook dichterbij. Je let op waar andere auto’s zich beginnen op te hopen. Daar valt meestal iets bijzonders te zien. Je zou bijna vergeten dat er achter je ook wat te zien kan zijn…
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
