BenRTravellers
Autovrij
La Reunion is ongeveer zo groot als de provincie Utrecht, maar toch vind je hier de meest uiteenlopende landschappen. Van regenwouden tot vulkanen, van majestueuze bergmassieven tot ruige kusten. Hier is voor ieder wat wils en dat alles ook nog eens zonder veel te reizen. En bijna altijd mooi weer! Eén van de mooiste wandelingen op het eiland voert je in ongeveer drie uur naar de Col du Taibit. Een fikse klim, want je stijgt tijdens de tocht maar liefst 860 meter. Maar ben je eenmaal op de top, dan word je beloond met een werkelijk fantastisch uitzicht op zowel de Cirque de Cilaos (achter je) als de Cirque du Mafate (voor je). Je zou 't niet zeggen als je de foto (groot geopend is 'ie mooier) bekijkt, maar de laatstgenoemde is niet bereikbaar per auto. De bewoners van de gehuchtjes kunnen hier dus alleen te voet komen.
Daredevils
Romantici en waaghalzen opgelet. Voor de eerste categorie is het Stratosphere Hotel & Casino dé perfecte plek om met zonsondergang te genieten van het grandioze uitzicht op The Strip van Sin City. De 'daredevils' onder ons zijn bij dit resort aan het goede adres voor een paar zenuwslopende attracties. Op de top van de 350 meter hoge Stratosphere Tower zijn er vier, waarvan er drie de hoogste drie in de wereld zijn. In één van die attracties wordt je gondel boven de afgrond gedraaid en hang je letterlijk voorover gebogen in je stoel. Je moet er toch niet aan denken dat je veiligheidsbeugel per ongeluk losschiet! Dan is het letterlijk: what happens in Vegas, stays in Vegas ......
Geeuwmeeuw
Ik kan altijd gefascineerd kijken hoe zeevogels het voor elkaar krijgen om zonder mes en vork en zelfs zonder handen een vis naar binnen te werken. Als je een meeuw zo eens bekijkt lijken ze een normale snavel te hebben, waar met geen mogelijkheid een hele vis door naar binnen kan glijden. Maar toen ik deze meeuw even uitgebreid zag geeuwen en dat grote zwarte gat zich openbaarde, begreep ik opeens hoe ze dat voor elkaar krijgen.
Soukzooitje
De Souk in het eeuwenoude centrum van Jeruzalem is een genot voor de zintuigen. Je ogen tollen van verwondering van links naar rechts, je neus snuift het ene na het andere geurige aroma op en als je je niet meer kunt beheersen doe je je te goed aan al die heerlijke lekkernijen. De meeste winkeltjes zijn makkelijk te herkennen aan hun koopwaar. Juweliers, eetstalletjes, tapijtwinkeltjes, souvenirshops. Maar met welk briljant businessplan de ondernemer van dit rariteitenkabinet ooit geld heeft weten los te peuteren bij de bank, dat is me een raadsel. Maar kleurrijk en fotogeniek, dat was het zeker!
Beklemmend
Eén van de indrukwekkendste plekken in Dublin is ongetwijfeld Kilmainham Goal. Van 1796 tot 1924 verbleven gevangenen hier onder erbarmelijke omstandigheden in tochtige, donkere cellen. Vrouwen, kinderen (de jongste was zeven jaar oud) en mannen werden hier door elkaar met z’n vijven op één cel opgesloten. Elke cel had de beschikking over slechts één kaars, waarmee twee weken moest worden gedaan. Ook werden veel leiders van de vele opstanden in de Ierse strijd om onafhankelijkheid hier gevangen gezet of geëxecuteerd. Een rondleiding door dit sinistere complex geeft een beklemmend beeld van het Spartaanse leven dat zich binnen de dikke muren moet hebben afgespeeld.
Moeilijk
Ter gelegenheid van het 40-jarig huwelijk van mijn ouders toeren we 10 man sterk (opa, oma, kinderen en kleinkinderen) drie weken door Schotland. Eén van de hoogtepunten van de reis is een Doedelzak-workshop door oer-Schot én bagpipe-autoriteit Stuart Letford. In een paar uur tijd leert hij ons de kneepjes van het doedelzakken. Echt ongelofelijk moeilijk om de zak vol te blazen, er daarna met je arm lucht uit te persen en tegelijkertijd met het fluitgedeelte een toon eruit te krijgen. En dat ook nog eens onafgebroken achter elkaar. Wij komen - na lang oefenen - niet verder dan het produceren van een geluid dat het midden houdt tussen een defecte V-snaar en een natte scheet. Maar desondanks … een topmiddag! Op de foto een lid van The Vale of Atholl Bagpipe Band, die het ‘ietsjes’ beter doet dan wij en dagelijks het prachtige ‘Scotland the Brave’ ten gehore brengt bij Blair Castle.
Gewoon
Zomaar een uitkijkje langs de highway in Utah. Ergens tussen Zion en Bryce. Geen National Park of beschermd natuurgebied, maar een 'gewoon' stukje landschap. De Yanks rijden er achteloos aan voorbij op de weg naar 'Vegas'. Ook wij vinden dit panorama eigenlijk maar gewoon. Gewoon schitterend welteverstaan!
Pippi
Dit straatje in het oude Örebro zou zomaar als inspiratiebron hebben kunnen dienen voor Astrid Lindgren toen ze Pippi Langkous schreef. Met een beetje fantasie zie ik Pippi hier op de rug van Witje langs de huizen rijden, meneer Nilsson in zijn gebreide broekje op haar schouder. Tommie en Annika hangen nieuwsgierig uit het raam, in afwachting wat Pippi nu weer voor avontuur gaat beleven!
Verstoten?
Ze lijkt te zijn verstoten door haar kudde, die op de achtergrond onverstoorbaar verder trekt over de vlakte van Etosha. Maar schijn bedriegt. Ze kan geen genoeg krijgen van het verse gras om haar heen en ondertussen poseert ze als een ware diva voor mijn camera. Dan is het genoeg, ze trekt een sprintje en keert snel terug in de veiligheid van de groep.
Olijfberg
Als je ooit in Jeruzalem bent, ga dan aan het eind van de dag naar de Olijfberg. Vanaf de top heb je een onbeschrijfelijk mooi uitzicht over de 150.000 joodse graven op de hellingen, die onder je liggen. Omdat de Olijfberg in het bijbelboek Zacharia als plaats wordt genoemd vanwaar God zal beginnen met het tot leven wekken van alle overledenen aan het einde der tijden, willen veel Joden hier begraven worden. Als je daarna verder naar de horizon tuurt baadt de Oude Stad in een welhaast hemels avondlicht. Jeruzalem maakt zich op voor de nacht en klaar voor de dag van morgen.
Op 1 na
Ongetwijfeld weet iedereen het antwoord op de vraag wat de grootste kloof ter wereld is .... de Grand Canyon. Maar dat de nummer van twee van de wereld op slechts een paar uur vliegen van ons koude kikkerlandje ligt, zullen veel mensen niet weten. De Tara Canyon, middenin het Nationaal Park Durmitor in het noorden van Montenegro, is 78 kilometer lang en op het diepste punt 1300 meter. Na een korte wandeling van ca. 30 minuten heb je vanaf het uitzichtpunt Curevac één van de spectaculairste uitzichten op de kloof. (groot geopend is de foto scherper)
Sfeervol
Overdag drommen de toeristenmassa’s samen in de nauwe straatjes en steegjes van de Islamitische wijk in oud-Jeruzalem. Maar aan het eind van de dag is de hectiek verdwenen en als de zon definitief onder gaat is de wijk weer het domein van haar bewoners. Kinderen spelen tikkertje op straat, mannen op stoeltjes voor de deuropening evalueren druk gebarend de dag. Uit de huizen komt het geroezemoes van kokende vrouwen. Het ene na het andere goddelijke aroma van Arabische gerechten danst je neus in en doet je maag knorren. Wat een heerlijk sfeervolle plek!
Trots
Glunderend en vol trots klemt deze jongen de Thora tussen zijn armen als hij met familie zijn Bar Mitswa (Hebreeuws voor ‘zoon van het gebod’) viert bij de Klaagmuur. Hij is dertien jaar geworden en heeft daarmee het recht verworven deel te nemen aan alle gebieden van het joodse gemeenschapsleven en is hij verantwoordelijk voor het volgen van joodse wetten, tradities en ethiek. Op zijn hoofd draagt hij onder het gebedskleed de zgn. ‘Tefilin’, een lederen gebedsriem met een zwart doosje met daarin teksten uit de Pentateuch. Deze wordt op doordeweekse dagen gedragen tijdens het ochtendgebed. De gebedsriem wordt daarna zeven maal om de arm gewikkeld en dan om de hand geslagen. De riem vormt daarmee de letter ‘Sjin’ uit het Hebreeuwse alfabet hetgeen verwijst naar de almachtigheid van God.
#100
In het tempo waarmee ik foto's plaats duurt 't even, maar vandaag is het dan toch eindelijk zover: foto nummer 100! Ik heb daarom gekozen voor één van mijn favoriete foto's van de Arirang Mass Games, die ik vorig jaar in Noord-Korea heb mogen bijwonen (even groot openen voor een scherpere weergave). Omdat er snel geteld zo'n 1000 dansers op de vloer met een vlag staan te zwaaien, lijkt me dit een mooie stimulans om nu als volgende doel voor de 1000 foto's te gaan!
Muppet Show
Op veilige hoogte slaat dit paartje gebroederlijk gade wat er zoal op de steppe van Etosha gaande is. Ze doen me een beetje denken aan Waldorf en Statler, de twee oude baasjes uit de Muppet Show, die vanaf hun balkon de afleveringen van een cynisch commentaar voorzien. Of deze vogeltjes ook de nodige stekeligheden uitdelen, lijkt me wel als ik zo naar de takjes kijk. Maar het kan ook zijn dat ze alleen maar een beetje opgeprikt zitten te wezen!
Oostenrijk • Carinthie en Oost Tirol
Oostenrijk • Carinthie en Oost Tirol
Geen idee
Ooit lang geleden was er een tijd dat ik tijdens een vakantie van drie weken hooguit 100 foto’s maakte. Inmiddels maak ik zo ongeveer hetzelfde aantal als ik een weekendje weg ga. Deze foto maakte ik in mijn pre-fanatieke tijdperk met mijn eerste digitale camera. Het is bijna beschamend, maar ik heb werkelijk geen idee waar ik deze foto precies heb gemaakt. Het was ergens in Karinthië vanuit een kabelbaan. Dus als er hier iemand is die het bekend voor komt en het wél weet …. Ik hoor ’t graag!
Verenigde Staten • New York City
Verenigde Staten • New York City
Taxiiiii!!!
Ze zijn niet uit het straatbeeld van New York weg te denken; de yellow cabs! Bijna 13.000 rijden er in de Big Apple rond, bestuurd door 40.000 chauffeurs. Samen zijn ze goed voor ruim 240 miljoen passagiers per jaar met een omzet van om en nabij de 1,5 miljard dollar. 16.00 uur is in New York geen Cup-a-soup-tijd, maar tijd voor .... changez! De dienst zit er op en de taxi verwisselt van chauffeur. Dat betekent dat het rond dit tijdstip het lastigst is om een taxi te krijgen. Tot zover de wetenswaardigheden over de Yellow Cab (met dank aan newyorktaxi.nl)
De laatste
Eind februari 2013. Terwijl we het jaar ervoor op exact dezelfde tijd in een heerlijk voorjaarszonnetje in een t-shirt langs de krijtrotsen van Sussex liepen, is nu de winter in Parijs nog lang niet voorbij. Sterker nog, terwijl we klimmend de Eiffeltoren bedwingen waait een gure wind ons om de oren. De -10 op de thermometer voelt minimaal aan als -20. Op het uitkijkplatform is (uiteraard) bijna niemand te bekennen. In de verte doen wat verdwaalde zonnestralen een poging door het grijze wolkendek heen te breken. Tevergeefs. Het zullen de laatste zonnestralen van de vakantie blijken. De volgende zes dagen zijn afwisselend nat en grijs (van de natte sneeuw) en nat en wit (van de vaste sneeuw). Komend jaar toch maar weer naar de zon in de voorjaarsvakantie!
Genieten
Bel Ombre, Mauritius. Een perfecte tropische dag komt ten einde. Terwijl de eerste slierten bewolking het eiland op drijven, zorgen de laatste zonnestralen voor een bijna magische aanblik. Nog even snorkelen, nog even pootje baden en nog even genieten van de prachtige zonsondergang. Op naar morgen … hopelijk weer zo'n dag!
Verenigde Arabische Emiraten • Dubai
Verenigde Arabische Emiraten • Dubai
350.000.000
De reden dat ik deze foto (even openen voor de details) maakte was vooral dat ik de compositie, het contrast en de combinatie van aarde- en blauwtinten bijzonder vond van dit jacht dat voor anker ligt voor Palm Jumeirah, het wereldberoemde eiland in de vorm van een palm. Niks echt bijzonders dus eigenlijk. Tot ik laatst per toeval een Top 10 van de duurste jachten ter wereld op internet voorbij zag komen. Blijkt dit 'schuitje', eigendom van de premier van de Emiraten: Sheikh Mohammed bin Rashid Al Maktoum, het op één na duurste te zijn! Voor een werkelijk krankzinnig bedrag van 350.000.000 dollar heeft hij de beschikking over een boot van 162 meter lang (ter vergelijk: de ferry naar Texel is ruim 30 meter korter) die plaats biedt aan maar liefst 115 gasten en 88 crewleden. En als je denkt dat je er voor dat geld ook een ultrahippe en aansprekende naam bij krijgt: helaas! Dit bootje heet gewoon 'heel erg creatief'..... Dubai.
Garantie
Calum’s Seal Trips in het kleine dorpje Plockton in het uiterste westen van de Highlands heeft een 'uniek' concept: zie je op de 1-uur durende boottocht géén zeehonden, dan is de boottocht gratis. Wij zien er welgeteld 2, waarvan dit aartsluie exemplaar er één is. Een magere ‘vangst’ en dus net niet genoeg voor een gratis tochtje!
Big Momma
'We gaan niet naar Dune 45, maar beklimmen een andere … die is wat rustiger�, zegt onze gids gedecideerd. Er zit niets anders op dan hem – toch lichtelijk teleurgesteld – te gehoorzamen. We rijden door naar de Sossusvlei. Daar aangekomen stelt hij ons triomfantelijk voor aan Big Momma en Big Daddy; twee enorme rode zandduinen. Onze teleurstelling maakt plaats voor grote dankbaarheid als we ons eenmaal boven op Big Mamma omdraaien en er zich een geweldig panorama over de Sossusvlei en de Deadvlei openbaart. Op de foto een close-up van de Deadvlei omringd door de prachtige rode duinen. De mensjes (in het midden onderaan) geven een indruk van hoe immens dit gebied is.
Het dak op!
Een tijdje terug plaatste ik een tip over een bijzondere stadswandeling in Stockholm. Op het voormalig parlementsgebouw op het eiland Riddarholmen kun je op een hoogte van 40 meter – uiteraard gezekerd en onder begeleiding – over de puntdaken lopen en heb je een geweldig 360 graden uitzicht over de stad. Ik heb expres op de foto een stuk dak zichtbaar gelaten, omdat je hierop goed kunt zien dat je over een heel smal looppad loopt, op sommige plekken zelfs zonder houvast. Dus … als je hoogtevrees hebt, mijd deze tour! Wil je mijn tip lezen: http://www.columbusmagazine.nl/europa/zweden/stockholm/reisreporter/tip/20643/je_kan_het_dak_op__in_stockholm.html
Mist(erieus)
Bij het lezen van het nieuwe maandthema, denk ik meteen aan deze foto. Dit beeld belichaamt voor mij zowel letterlijk als figuurlijk het begrip ‘mysterieus’. Letterlijk, behoeft geen verdere uitleg. Een welhaast onheilspellend plaatje van Pyongyang, ontwakend op een nazomerse septembermorgen in een dichte ochtendmist, spreekt voor zich. Dan figuurlijk. Je ziet een complete stad, maar toch ook weer niet. Eigenlijk zie je alleen de toppen. Van de bergen, van de huizen. Tijdens een verblijf in Noord-Korea zie je ook alleen de top van het land; de megalomane bezienswaardigheden en de bevoorrechte elite die in Pyongyang mag wonen en werken. Maar wat je niet ziet op de foto is de basis. Dat belangrijke fundament waar een land of stad op is gebouwd. Die basis zijn in dit geval miljoenen Noord-Koreanen. Ver weg uit het zicht van Pyongyang. Keihard werkend voor de Staat en vaak in angst en onder erbarmelijke omstandigheden. Die basis blijft, net als op de foto, tijdens een reis door dit land volledig onbelicht. Onzichtbaar en in nevelen gehuld, alsof ze niet bestaat. En zo blijft de ware aard van Noord-Korea, ook al heb ik een week intens het land beleefd, toch één groot mysterie.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
