Angeleye
Geloof
Vanuit El-Fayum rijden we naar de kloosters in de Wadi Natrum: hier werd in de tijd van de Farao 's zout gewonnen voor het mummificeren. Het Koptische geloof is sterk met de Wadi verbonden. De monniken leven nog net zo als in de 4e eeuw, zo vertelde ons deze monnik die een rondleiding in hun prachtige eeuwenoude van fresco 's voorziene klooster gaf. Zo primitief als ze leefden had deze monnik wél, enigszins ontluisterend, een hotmailadres!
Wadi Natrun
Vanuit Caïro via El-Fayum reizen we naar de kloosters in de Wadi Natrun. Dat dankt zijn naam aan aan het zout dat hier in de tijd van de farao 's werd gewonnen om te gebruiken bij het mummificeren. De Koptische kerk is verbonden met de Wadi Run en hier tref je een aantal kloosters uit de 4e eeuw die voorzien zijn van prachtige oude fresco 's en iconen.
Vervoer
Op het platteland van Egypte (overigens ook in de groet steden) wordt letterlijk alles gebruikt om dingen mee, op en in te vervoeren. Alles loopt, fietst, rijdt, bromt door elkaar heen. Kamelen, geiten, ezels, paarden, brommers, gammele auto 's (al toeterend, ook al is de weg vrij), met karren en zoals hier ook nog op het hoofd.
Tegenstelling
Dit dorp op het platteland tussen CaIro en Alexandrie bestond uit een smalle strook langs de doorgaande (onverharde) weg met een theehuis en een wat smoezelige en armoedige steeg. En dan ineens een etalage met prachtige blote trouwjurken, daarvoor een dame in het traditionele zwart met eetwaar op haar tafel. Ik liet me vertellen dat in een dorp als dit iedereen familie is van elkaar en er ook in de familie wordt getrouwd. Men gaat na het huwelijk bij de ouders wonen: er wordt gewoon een etage op het huis gezet!
Op het gemakkie
Deze man moet hebben gedacht: 'mijn waar is zo gewild, die verkoopt zichzelf'....hij zat daar volkomen op zijn gemak iedereen die langskwam in de soekh te bekijken in het volste vertrouwen dat zijn waar, aluminimum kookwaar, vanzelf de winkel uitvloog. En zeg nu zelf; het ziet er relaxed uit!
Dierenliefde
Deze stokoude man zag ons voorbij komen en kijken naar hem en zijn kameel/dromedaris die als een hond voor hem lag en wilde wel op de foto, maar dan liefst mét zijn dier. Het duurde even voor hij zich krakend, bevend en wankelend uit zijn stoel had opgewerkt tezamen met zijn stok, maar toen was hij ook een en al vriendelijke lach.
Vloerkleedje
Ik was heftig onder de indruk van de piramides, maar ook onder de indruk was ik van dit vervoermiddel dat pal naast de piramide van Cheops was 'geparkeerd'. De zitting was bekleed met een Egyptisch vloerkleedje met franje en eigenlijk alles wat zichtbaar was tot en met het stuur toe. Eigenlijk was het een soort gemotoriseerde kameel..
Weg van de Farao
Een van de meest intiegerende ervaringen in mijn leven was toch wel het afdalen in de piramides. Terwijl je je diep gebukt steil naar beneden klautert stel je je voor dat deze gang zo 'n 3.000 jaar voor jou ook is gegaan en dan om een farao met alle egards te begraven. Inmiddels zijn er een soort van traptreden, is er wat licht en draag je geen zware voorwerpen en een farao met je mee. Je dit voorstellen is bijna onmogelijk maar het heeft plaatsgevonden in een ongekende rijke beschaving.
Handenarbeid
Deze heren hadden een bloeiend bedrijf in een vorm van kleding en lappen strijken. Ik heb met open mond staan kijken hoe ze dat deden. Met verschillende dingen op het vuur die ze gebruikten om lappen en stoffen glad te krijgen met een energie, kracht en een stoomontwikkeling als of ze een grote os glad en plat moesten krijgen!
Vriendelijk
Op het platteland van Egypte (tussen Caïro en Alexandrie) werden we gewaarschuwd om niet teveel uit de buurt te gaan. Er wordt ook heel spastisch gedaan over de bewaking. Je mag je alleen maar vervoeren met een escorte van militairen of politie. Wij troffen alleen maar gastvrijheid; zeg nu zelf deze man ademt toch vriendelijkheid uit tezamen met zijn waterpijp?!
Streekvervoer
Het platteland van Egypte; gebruik maken van wat er is en stille armoede. Desondanks veel vriendelijkheid en vriendelijke uitnodigingen om dingen te proeven en mee te maken. Vervoer is ook roeien met de riemen die er zijn, maar als ik dat achterwiel zo zie...gaat het niet veel meer worden!
Onderhandeling
De heren waren in onderhandeling; waarover? geen idee en wat er nu aangeboden werd in dat verrijdbare karretje? ik weet het niet. Wel was het stof tot langdurige onderhandelingen op het platteland van Egypte in het dorp El-Faym.
Geuren en kleuren
Egypte is behalve mooi ook een derde wereldland; dat blijkt uit de (stille) armoede die je overal ziet. Wat opvalt (ook hier in Rashid of Rosetta) is dat iedereen het leven leeft zoals het komt en er het beste van maakt. Er worden in de soekh dingen verkocht waar je je schoonmoeder nog niet in laat lopen. De groenten en specerijen daarentegen worden prachtig uitgestald alsof het goud betreft en het ruikt heerlijk!
Levenswater
Water is een bron van leven, maar ook van troost en rust. Niets heerlijker dan op een verlaten strand op het nog warme zand zitten kijken hoe het langzaam donker wordt.
Vechten voor je...bes
Het valt je, behalve in de kleine steegjes en straatjes in Caïro en Alexandrie, niet zo op dat Egypte overwegend arm, zéér arm is. We kwamen op doorreis naar Alexandrie terecht in El-Fayum voor een overnachting. Een dorp waar, behalve de terroristen die een aanslag hebben gepleegd in Luxor jaren terug, de tijd heeft stilgestaan en je moeiteloos kan verplaatsen in een tijd van 1.000 jaar terug. Arm, hard werken voor je dagelijks bestaan, maar zéker niet ongelukkig.
Crowded House
Een droom werd werkelijkheid toen ik de piramides voor het eerst zag en aan kon raken. Wat de piramides ook aanraakt is de steeds voortschrijdende stad; ontluisterend om te zien (op de achtergrond) en met wat pech zie je alleen maar een grote dampige mist van smog rond de piramides hangen, doodzonde! Toch was ik er stil van, zo ook deze kameel/dromedaris (kan het nooit onthouden) die prachtig mijn voorgrond kleurde en een goed beeld geeft van hoe immens deze farao-rustplaatsen zijn.
Van A naar Beter
Onderweg van Caïro naar El-Fayum en daarna Alexandrië wilden we even stoppen om kennis te maken met het platteland van Egypte. Ergens langs de onverharde weg (die toch de hoofdweg was) was een heel klein en onooglijk uitziend cafeetje met een steeg; dat was het plaatselijke dorpsgebeuren welke naam ik tot op heden niet weet. De verplichte Egyptische gids die we bij ons hadden was wat zenuwachtig; hij kende dit deel niet goed. We werden gastvrij ontvangen en het dorp ademde een en al kalme authentieke gastvrijheid uit. Wél waren we een bezienswaardigheid; dat vonden wij de manier van vervoer..
Snelwegverkeer
In Alexandrie loopt alles door elkaar. Geiten, taxi 's, kamelen, scooters, schapen. Het krioelt van mens, dier en machine. Het is een beestenbende qua herrie, kleur en geur en bedriijvigheid. je komt ogen en oren tekort!
Oude liefde
Heel mijn leven wilde ik al de piramides zien. Geboeid en geïntrigeerd als ik was door de oude beschaving van de farao 's. De Nijl ben ik al afgezakt vanaf Luxor, maar eindelijk was dan nu Caïro, de omliggende piramides en Giseh aan de beurt. Na een middag ademloos te hebben rondgelopen en de piramides aangeraakt te hebben streken we neer in het café achter Giseh met DIT uitzicht toen de zon ging zakken. Wat wenst een mens nog meer.
Groot gedachtengoed.
Alexandrië is een plaats vol historie die je weerspiegeld ziet in de doorleefde gezichten van de mensen. In alle rust overpeinzen zij het verleden en het leven met thee, turkse koffie of een fijne waterpijp. Weinig aardse bezittingen, maar een groot gedachtengoed!!
Egypte • Egypte Woestijn en oases
Egypte • Egypte Woestijn en oases
Eigen geschiedenis...
Onderweg van Caïro naar Alexandrië een verblijf in Rashid of Rosetta. Daar is in 1799 de steen van Rosetta ontdekt die de mens in staat stelde om die geheimzinnige Hieroglyfen te ontcijferen. Met recht een revolutie in de kennis van de oude beschaving van de Farao 's. Deze man zal het een zorg zijn wat voor geschiedenis zijn dorp/stad heeft; hij heeft zijn eigen geschiedenis...
Waterpijp en handen e
Onderweg van Caïro naar El Fayum wilde onze groep even stoppen bij een plaatselijk cafeetje voor de nodige couleur locale. Dat vond onze Egyptische gids niet zo 'n goed idee. Hier kwamen geen toeristen, hij kende dze plek niet en bleef maar zenuwachtig om ons heen drentelen. We mochten ook vast het steegje niet inlopen; want hij stond niet in voor onze veiligheid. We waren inderdaad een bezienswaardigheid, maar o wat waren de mensen vriendelijk. Het terrasje (dat geen naam mocht hebben) werd voorzien met wankele stoeltjes en thee en fris en we werden hartelijk verwelkomd door de plaatselijke waterpijlurkers. En zeg nu zelf; deze man is toch een en al vriendelijkheid ook al konden we hem niet verstaan?!
Oud en gelukkig
Wandelend in de volkswijk achter de bekende bazar Khan El-Khalili trof ik deze oude man en zijn kameel (niet op de foto..). De wijk straalde armoe en viezigheid uit maar deze man zat daar op een gammele sofa midden in de troep met zijn kameel en probeerde zelfs moeizaam te gaan staan met zijn oude versleten lichaam en dito stok en een tandeloze grijs van oor tot oor. De levenslust spatte van deze krasse oude en minstens 80-jarige baas af!
Silhouet
Groot openen svp. Het was ons al gezegd; de zonsondergangen in de Wadi Rum zijn spectaculair, maar ook dat ze zo voorbij zijn. Beide uitspraken kloppen. Voordat ik bekomen was van al die prachtige tinten was de zon al bijna achter de bergen verdwenen. Gelukkig kon ik de prachtige strakke lijnen van de bergen nog nét vangen in het wegglijdende rood oranje.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
