Mijn Cookeilandse scooterrijbewijs

Door: Mnonnnnnn

Geplaatst op Jan 19, 2013

Scooters zijn vervoersmiddel nummer één op Cookeiland Rarotonga. Het eiland is klein, dus cross je in 45 minuten het hele eiland rond. Geen held in kaartlezen? Dit is jouw Walhalla! Er bestaat namelijk maar één echte weg. Deze heeft een paar zijtakken, maar verdwalen zal je niet lukken. Bovendien is de maximaal toegestane snelheid voor auto’s 50km/uur en voor scooters 40 km/uur (tenzij je een helm opzet; dan mag je ook 50km/uur). Ik ben normaal voorzichtig in het huren van lokale verhuurdersmiddel als ik niet bekend ben met het verkeer, maar dit moet toch lukken! Enthousiast meldt ik me bij de scooter-rental.

"This is your temporarily driving license, it's only valid for one day, so take it to the police office for a full license", legt de medewerkster van de verhuur uit na wat papierwerk. Ze overhandigt de sleutels van de scooter en geeft aan het dat politiebureau ongeveer 8km naar rechts zit.

Ik stap een beetje onwennig nog op de scooter en volg de aangewezen route. Na de verleiding te hebben weerstaan om eerst tien keer te stoppen om foto’s te maken van het de prachtige stranden en wateren stop ik even later voor het saaie, grijze, vierkante gebouw van tweehoog en parkeren naast een tiental scooters. Die blijken te behoren aan de mensen die zich in een flinke rij hebben verzameld onder het a-4tje boven deur van een kantoortje aan de zijkant. "Drivers License here". Ik wacht braaf tot ik aan de beurt ben. Ik had me mentaal voorbereid op een streng kijkende, politieagent die terwijl hij over zijn bril kijkt kritische vragen zou gaan stellen. Ik trof twee jonge dames aan. "How is your holiday so far?". Eventjes van de kaart gebracht antwoord ik "fine thank you". Ik toon mijn tijdelijke rijbewijs en mijn Nederlandse rijbewijs. "Ohh you already have your motorlicense? Than you won't have to do the test". Test!? Mocht je niet in bezit zijn van een overseas scooter- of motorrijbewijs dan verzoeken ze je om achterop het terrein een test te doen om te kijken of je wel kunt rijden (lees: rondje rijden). "Ik moest hier net zelf 8km naar toe rijden, en nu pas testen of ik het kan?!", sputtert mijn geweten. Vreemd, maar ik houd braaf mijn mond en lach naar het cameraatje op het statief. Nadat ik $20,00 heb betaald ontvang ik mijn Cook Islands drivers license (een keurig gelamineerd pasje mét foto) en mag nu "goedgekeurd" de weg op.