Een klein natuurparkje, zomaar in het midden van nergens. Geen mens te zien, wel allerlei bonte vogels en een onzichtbaar dier dat een bepaald repeterend bromgeluid maakte wat ik toen niet kon thuisbrengen. Als ik het nu op de film terughoor weet ik nog nog niet. Het was warm en eigenlijk onaards, de lucht zinderde van vocht en warmte en als ik nu de foto's terugzie denk ik: die kleuren, zo was het precies. Dat zoiets bestaat en nog belangrijker: dat je dat zomaar mag bekijken! Over je zegeningen tellen gesproken...