ORANJETHEMA: Wereldkampioenen zonder grachtentocht...
Matanzas
Cuba
Gerrit-Gaspedaal
ORANJETHEMA: Wereldkampioenen zonder grachtentocht...
Cuba, ergens tussen Havana en de Varkensbaai, woensdag 20 september 2000
Zenuwachtig trommel ik op de dakrand van de gehuurde Suzuki Jeep. We bevinden ons ergens ter hoogte van… eh… sjeezes ja… ter hoogte van wat eigenlijk? Geen idee.. Ergens tussen Havana, vertrekpunt van vanmorgen, en de Varkensbaai, beoogd historische doel van de rit vandaag. Hoop ik dan. Het voor Cubaanse begrippen gebaande pad hebben we inmiddels noodgedwongen verlaten voor het door ons reizigers op één of andere rare manier gedroomwenste maar ons nu eigenlijk niet zo best uitkomende ongebaande. Het gebaande hield gewoonweg op…
"Godverdomme man… we zijn verdwaald" roep ik een tikkeltje gefrustreerder dan bedoeld tegen m'n beste vriend en reismaat Pieter. Niet zozeer het verdwaald zijn zelf baart me zorgen -verdwalen in onze nogal drukbevolkte wereld is een uitdaging op zich- 't is meer de combinatie extreem laag brandstofniveau, beland zijn op een asfalt- en afslagloze gatenkaasweg, ons bedroevende kennisniveau van de Spaanse taal -op zich al een reden tot blinde paniek- en volstrekt ontbreken van geruststellende bordjes, bordjes aanduidend dat er een dorpje en/of benzinepomp aan zit te komen… enigszins…
Ik zeg enigszins omdat ik inmiddels weet dat die aanduidingsbordjes stuk voor stuk vrijblijvende indicaties zijn. D'r is geen Cubaanse ANWB-equivalent die heeft uitgezocht hoe het nou eigenlijk precies zit met welk dorpje nou waar ligt en wat voor handige automobilistische basisvoorzieningen (pomp, eten, toilet, slapen) er vermeldenswaardig zijn. Op zich wel een vrij rustig verkeersbeeld zonder een oerwoud aan verkeersborden. Zonder verkeer ook trouwens. Dat gebrek heeft men wel nogal overmatig gecompenseerd met allerlei pro-revolucion, pro-fidel en pro-ché uitingen. Maar dat heeft dan wel weer z'n charme...
Sydney, woensdag 20 september 2000
Zenuwachtig frummelt Rikkert aan de versleten klepnaad van z'n pet. Ogenschijnlijk zenuwachtig moet ik zeggen. Want als je goed kijkt, drukken z'n ogen minder twijfel uit. De 31 jarige in de Amerikaanse Major League gelouterde profhonkballer is de aangewezen pitcher om de klus te klaren vandaag. "Gossiemikkienogaantoe… (en woorden van gelijke strekking), mompelt ie. We gaan ze pakken…" Hij knikt langzaam ten teken dat hij het vingersignaal van zijn catcher begrepen heeft en de bal volgens die afspraak gaat gooien…
Cuba, vermoedelijk maar zeer zeker niet zeker iets dichter bij de Varkensbaai, woensdag 20 september 2000
"Snapte jij dat vrouwtje nou?", vraagt Pieter aan mij (hij had de felbegeerde chauffeurs-shift). "Ieskjèrda ofzo… met kunstgebit had ze beter verstaanbaar geweest. Weetikveel jôh… jij bent hier toch de universitair opgeleide?", sneer ik. "Doe jij nou maar lekker navigeren naar een benzinepomp meneer de zoon van de benzinepomphouder…", krijg ik van repliek. De sfeer zat er goed in. De benzine steeds minder. Vage beelden van twee zonder brandstof in the middle of nowhere gestrande tot op de onderbroek uitgeklede, van Suzuki en al hun bezittingen ontdane, in de goot achtergelaten afgetuigde wannabe wereldreizigers kruisten onze speurende blikken. Speurend naar tekenen van bebouwing en leven.
Plots... een gigantisch bord met daarop "Gasolina 5km", erg sfeerverhogend kan ik u melden… Het blijkt dat het de bedoeling is bij zo'n bord de eerste afslag te nemen, een eind verdwaasd doorrijdt (denkende "disniegoed") en, als je nét op het punt staat ruzie te krijgen over omdraaien of niet, toch doorrijdt naar een kleine verzameling huisjes waarachter of -tussen of verderop zich een benzinepompje bevindt. Al dan niet gevuld. Voor ons de vraag en voor de pomphouder een sterke onderhandelingspositie.
Sydney, woensdag 20 september 2000
Met een niet extreem harde maar wel ultra-effectzwangere worp bezegelt Rikkert het lot van de met ongeloof toekijkende en onklopbaar geachte Cubanen. De knuppelzwaaier had in deze fase een circa 160km/u fastbal tussen schouders en knieën verwacht. Het resultaat is slaan naar een bal die pas ietsje later komt… De dienstdoende korte stop Robert vangt met een triomfantelijk gebaar de contra-effecterende boogbal en maakt 'de derde en laatste nul'. Einde oefening. Cuba 1, Nederland 4! De aller-aller-allereerste nederlaag op een Olympisch toernooi voor de Caraïbische honkbalgrootmacht. Vonnisvoltrekker: Het Nederlands Honkbalteam. Europees gezien dienstuitmakend (samen met Italië), op wereldniveau een dwerg. David Holland wint van Goliath Cuba. Een opmaat naar toekomstig succes…?
Cuba, een dorpje in de buurt van de Varkensbaai, woensdag 20 september 2000
"Straaaaaaaaaaaikkkk" horen we brullen een pastelkleurige straat verderop… Meer geluk dan navigatiewijsheid bracht ons in een dorpje met, Fidelzijdank, een benzinepompje! Wonderlijk wat je met slechts 1 dollar, nu in het bezit van een overijverige Varkensbaaiaanse jongeman die met fiets, genoeg tijd, en energie niet alleen voor ons uit fietsend de juiste weg wees maar daarnaast ook nog eens de onderhandelingen met de benzineboer deed, kan doen hier. Dollartaal beats LOI-cursus Spaans.
Zo houden we tijd over om op ons gemakje te kijken waar het gebrul vandaan komt. Er blijkt een honkbaltoernooitje aan de gang te zijn van de regionale schooljeugd. Klinkt aandoenlijk en speels maar hier in Cuba is honkbal 'big shit'. We nemen plaats op de tribune en kijken vol ongeloof naar hoe deze gasten superprofessioneel staan te knuppelzwaaien.
Sjeezesnogantoe… dít is baseball en híer gebeurt het… Qua beleving en technisch/tactische uitvoering een flinke overstijging van het naschooltijdse balletjestrappen op straat met een sinasfles en een ouwe jas als doelpalen. We blijven niet lang onopgemerkt, bleekscheten als we zijn. En het respect is groot als blijkt dat wij uit het land van de winnaars komen. De rest van de dag zijn we aanspreek- en middelpunt. En uitgenodigd op de afterparty. Food & Music Cuban style. Stof genoeg voor een blog op zich…
Panama, donderdag 13 oktober 2011
En weer staan daar die Cubanen. Elf jaar later. Nog steeds absolute wereldtop maar niet meer zo ongenaakbaar.
Het toneel: Finale WK-honkbal in Panama-Stad.
Het weer: typisch Hollands, buïge regen met gemiezer.
En weer staan daar die Hollanders. Veel zin om te stunten. Grootmachten als Japan, USA en ook Cuba verslagen in de voorrondes. Nu het ultieme klusje met de meest waardige tegenstander. Nu moet ie dan maar... Bryan de bondscoach (de Bert van het honkbal zeg maar) en zijn team hebben een superweek.
Nederland - Cuba 2-1! Honkbalholland kleurt Oranje! Nederland Wereldkampioen!
Foto's
