Aan de rand van Baracoa stroomt de rivier de Miel. Over deze rivier bestaat een legende, het speelt zich af op deze oever, het verhaal gaat over 2 geliefden, een mooie Franse vrouw, Miel (Honing) genaamd (een bijnaam,vanwege haar zachtaardige karakter) en een man uit Baracoa. Miel baadde hier in de rivier terwijl de man in zijn bootje voorbij voer. Betoverd door haar schoonheid maakte hij haar het hof. Ze werd verliefd op de man, maar werd al snel bang dat de man haar op een dag zou verlaten. Uit angst begon zij te huilen waarbij haar tranen in de rivier vielen. Hierdoor werd het water van de rivier steeds zoeter. Haar geliefde, die elke dag in de rivier zwom, kon zich vanaf die dag niet meer van haar losmaken, en trouwde met haar. Sinds die tijd wordt de rivier Rio Miel genoemd. Er wordt Gezegd, dat wie in de Rio Miel baadt, in Baracoa zal trouwen en de stad nooit meer zal verlaten.